Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Mirosławy Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013r.,

sprawy W. M.

oskarżonego o czyn z art. 178a § 1 i 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez Prokuratora Rejonowego w Ostródzie

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostródzie

z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt II K 395/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnia podstawę prawną, zawartego w punkcie II wyroku rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, o § 4 art. 69 kk,

II.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części,

III.  zwalnia oskarżonego W. M. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn. akt VI Ka 351/13

UZASADNIENIE

W. M. został oskarżony o to, że w dniu 23 kwietnia 2013r. w miejscowości S., gmina G., woj. (...), kierował samochodem marki O. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 0,39 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostródzie, sygn. akt II K 642/11 za czyn z art. 178a § 1 i § 4 kk

Sąd Rejonowy w Ostródzie wyrokiem z dnia 27 czerwca 2013r. w sprawie o sygn. akt II K 395/13

I.  uznał oskarżonego W. M. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 i 4 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk skazał go na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 4 lat,

III.  na mocy art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w na okres 4 lat,

IV.  na podstawie art. 71 § 1 kk w z w. z art. 33 § 1 i 3 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę w wymiarze 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na 20 zł,

V.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 23.04.2013r.

Orzeczenie zawiera także rozstrzygnięcie o kosztach sądowych, od uiszczenia których zwolniono oskarżonego w całości.

Od powyższego wyroku apelację wniósł Prokurator Rejonowy w Ostródzie zaskarżając go w całości na korzyść oskarżonego W. M..

Autor apelacji na zasadzie art. 427 § 1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk orzeczeniu temu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 69 § 4 kk poprzez jego niewskazanie obok przepisów art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. jako podstawy prawnej warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, w sytuacji gdy Sąd uznając, że oskarżony jest winny popełnienia się zarzuconego mu aktem oskarżenia czynu z art. 178a § 1 i 4 k.k. jednocześnie uznał, że w odniesieniu do oskarżonego zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające warunkowe zawieszenie orzeczonej wobec niego kary pozbawienia.

W konkluzji apelacji jej autor wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II poprzez wskazanie jako podstawy warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary art. 69 § 1, 2 i 4 w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. , a w pozostałym zakresie o utrzymanie orzeczenia w mocy.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja Prokuratora Rejonowego jako w pełni zasadna zasługiwała na uwzględnienie. Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Rejonowy, dopuścił się naruszenia prawa materialnego, które skutkować musiało korektą zaskarżonego orzeczenia, zgodnie z postulatem zawartym w petitum wywiedzionego środka odwoławczego. .

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że Prokurator Rejonowy zaskarżył wyrok Sądu Rejonowego w istocie wyłącznie w odniesieniu do zawartego w punkcie II rozstrzygnięcia i to jedynie w zakresie podstawy prawnej zastosowanego wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego w pkt I kary 5 miesięcy pozbawienia wolności, nie kwestionując tym samym rozstrzygnięć co do winy sprawcy w popełnieniu przypisanego mu występku oraz kar zasadniczych, środków probacyjnych i środków karnych. W takiej sytuacji przekroczenie granic apelacji możliwe jest zatem wyłącznie w oparciu o szczególne przepisy wskazane w ustawie, a w przedmiotowej sprawie są to art. 439 § 1 kpk i art. 440 k.p.k. Jedynie zatem przez pryzmat tych ostatnich przepisów sąd odwoławczy był uprawniony do kontroli zapadłego wobec oskarżonego wyroku.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie nie występują żadne z tzw. bezwzględnych przyczyn odwoławczych, enumeratywnie wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. ani też nie ma podstaw do uznania, że przypisanie oskarżonemu winy w takim zakresie jak uczyniono to w zaskarżonym wyroku, jest rozstrzygnięciem rażąco niesprawiedliwym w rozumieniu art. 440 k.p.k.

Godzi się jedynie wskazać, że Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie w trybie art. 387 § 1, § 2 i § 4 kpk i ujawnił zgromadzony w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, który następnie poddał trafnej analizie, a na tej podstawie wyprowadził całkowicie słuszne wnioski, zarówno co do winy oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa, jak i subsumcji prawnej jego zachowania pod wskazany przepis prawny, tj. art. 178a § 1 i 4 kk. Wyprowadzone, zatem na tej podstawie stanowisko Sądu I instancji korzysta z ochrony przewidzianej w art. 7 kpk.

Podzielić także należy wniosek, iż stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego W. M. jest znaczny, a za którą to konstatacją przemawia m.in. rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób działania, miejsce popełnienia przestępstwa oraz stopień upojenia alkoholowego oskarżonego.

W ocenie Sądu Okręgowego, orzeczona wobec W. M., zgodnie z wnioskiem zgłoszonym przez oskarżonego na rozprawie w trybie art. 387 kpk, kara 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lat, kara grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 zł. oraz zastosowany środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat - jest represją karną stwarzającą realne możliwości na osiągnięcie korzystnych efektów poprawczych w stosunku do W. M.. Wymierzając oskarżonemu karę Sąd Rejonowy wziął pod uwagę i uwzględnił wszystkie występujące po stronie oskarżonego okoliczności zarówno obciążające jak i łagodzące nadając im stosowną wagę jak i znaczenie zgodnie z dyrektywami wymiaru kary zawartymi w dyspozycji art. 53 kk, czemu dał pełny wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Orzeczona kara jest adekwatna do jego stopnia zawinienia i odpowiada stopniowi społecznej szkodliwości czynu, czyniąc zadość wymogom prewencji ogólnej i szczególnej stanowiąc słuszną społeczną odpłatę za popełnione przestępstwo.

Ustosunkowując się stricte do apelacji, należy zgodzić się z zarzutem podniesionym przez Prokuratora Rejonowego, iż Sąd I instancji przywołując w podstawie prawnej zastosowanego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec W. M. w pkt I wyroku kary pozbawienia wolności, wyłącznie przepisy art. 69 § 1 i § 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk i jednocześnie nie wskazując ponadto § 4 art. 69 kk - dopuścił się obrazy prawa materialnego. Uchybienie Sądu I instancji sprowadza się zatem jedynie do niezastosowania w podstawie prawnej także przepisu § 4 art. 69 kk.

W tym miejscu wypada przypomnieć, że przywołane w zaskarżonym rozstrzygnięciu przepisy art. 69 § 1 i § 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk określają podstawowe przesłanki i zasady stosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec każdego sprawcy „zwykłego”. W § 4 art. 69 kk ustawodawca natomiast wprowadził dodatkowy wymóg stosowania fakultatywnego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności m.in. wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 kk, a do takiej kategorii skazanych zalicza się W. M.. Zgodnie z treścią art. 69 § 4 kk m.in. wobec sprawcy przestępstwa określonego art. 178a § 4 kk sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Nadmienić należy, że Sąd I instancji wywiązał się z obowiązku wykazania, iż wobec oskarżonego W. M. jako sprawcy przestępstwa określonego art. 178a § 4 kk zaistniały wszystkie przesłanki zarówno ogólne jak i szczególne zastosowania warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, w tym także zrealizowany został wymóg wystąpienia „szczególnie uzasadnionego wypadku”, a ponadto oskarżyciel nie kwestionował istoty orzeczenia w tym przedmiocie.

W rezultacie, należy podzielić stanowisko skarżącego, że nie tylko przepisy art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk, ale także przepis § 4 art. 69 kk sąd meriti winien był przyjąć jako podstawę prawną zastosowanego wobec oskarżonego W. M. środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Powyższe uchybienie Sądu I instancji sprowadza się zatem do przywołania niepełnej podstawy prawnej tego rodzaju rozstrzygnięcia.

Reasumując, zasadnie podniósł Prokurator w wywiedzionym przez siebie środku odwoławczym, iż pełną podstawę prawną rozstrzygnięcia dotyczącego warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec W. M. kary pozbawienia wolności winny stanowić przepisy art. 69 § 1, § 2 i § 4 kk w z w. z art. 70 § 1 pkt 1 kk (pkt II zaskarżonego wyroku), a nie tylko zastosowane przez Sąd I instancji normy art. 69 § i § 2 kk w z w. z art. 70 § 1 pkt 1 kk.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że Sąd I instancji dostrzegł wskazaną wadę zaskarżonego rozstrzygnięcia , czemu dał wyraz w pisemnym uzasadnieniu.

Stwierdzenie przedstawionego powyżej uchybienia skutkować musiało korektą zaskarżonego orzeczenia.

Reasumując, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 2 kpk zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnił podstawę prawną, zawartego w pkt II wyroku rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, o § 4 art. 69 kk. .

W pozostałej części zaskarżony wyrok jako słuszny i trafny utrzymano w mocy.

Kierując się zasadami słuszności oraz uwzględniając obecną sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego w oparciu o treść art. 634 kpk w zw. z art. 624 §1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych sąd odwoławczy zwolnił go w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.