Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Beata Zientek

Sędziowie: SSO Alicja Spustek-Kląskała

SSR del. Agnieszka Golińska

Protokolant: Monika Biegus

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniej O. G. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową S. M.

przeciwko M. G. (1)

o podwyższenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia –Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 26 listopada 2015 r. sygn. III RC 394/15 ;

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1200 zł tytułem kosztów procesu poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt XIIICa 68/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2015r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt IIIRC 394/15 w punkcie I zasądził alimenty od pozwanego M. G. (1) na rzecz małoletniej powódki O. G. w wysokości po 2.500 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki S. M. do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w terminie płatności poszczególnej raty, począwszy od dnia 27 maja 2015r., w miejsce alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 25 maja 2012r. w sprawie o sygn. akt XIIIRC 669/12 w wysokości po 1.500 zł miesięcznie, w punkcie II dalej idące powództwo oddalił, w punkcie III nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 600 zł tytułem należnej opłaty sądowej, w punkcie IV koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie zniósł i w punkcie V wyrokowi w punkcie I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy wydał na podstawie m.in. następujących ustaleń faktycznych:

Małoletnia O. G. urodzona (...) jest córką M. G. (1) i S. M..

Wyrokiem z dnia 25 maja 2012r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt XIII RC 669/12 rozwiązał związek małżeński rodziców małoletniej przez rozwód oraz m. in. zasądził od M. G. (1) na rzecz O. G. kwotę po 1.500 zł miesięcznie, a S. G. obciążył pozostałymi kosztami utrzymania córki.

Wówczas małoletnia O. G. miała 13 lat i była uczennicą VI klasy autorskiej szkoły podstawowej, co wiązało się z ponoszeniem dodatkowych kosztów, które ponosił ojciec małoletniej. Małoletnia była bardzo dobrą uczennicą, uczyła się języka hiszpańskiego, trenowała jazdę konną, biegi, squah. Od listopada 2011r. mieszkała wspólnie z matką.

M. G. (1) miał 40 lat i był zatrudniony w (...) sp. z o.o. na stanowisku specjalisty do spraw rozwoju sieci z wynagrodzeniem około 11.000 zł netto. Mieszkał w domu stron w S.. Dobrowolnie łożył na córkę alimenty w kwocie 1.500 zł miesięcznie oraz opłacał zajęcia i szkołę kwotą 362 zł miesięcznie, jeździł na wakacje z córką i dokładał się do wyjazdów na obozy i kolonie.

S. M. miała 35 lat i była zatrudniona w Biurze Doradztwa i (...) sp.j. A. S. z siedzibą we W. na podstawie umowy zlecenia zawartej na czas od 01.12.2011r. do 31.05.2012r. za wynagrodzeniem około 1.100 zł netto miesięcznie.

Obecnie małoletnia powódka ma obecnie 16 lat i jest uczennicą I klasy LO. Jej miesięczne koszty utrzymania wynoszą około 3.800 zł w tym wyżywienie 600 zł, odzież i obuwie 200 zł, kosmetyki i chemia gospodarcza 100 zł, rozrywka 100 zł, opłata za telefon komórkowy 50 zł, wydatki szkolne ok. 80 zł, korepetycje 320 zł, odzież i dodatki do jazdy konnej, 10 zł, pensjonat dla konia 900 zł, treningi jazdy konnej 400 zł, pasza dla konia 170 zł, kowal 40 zł, wydatki na weterynarza 166 zł, wyjazdy wakacyjne 250 zł, udział w kosztach utrzymania mieszkania 200 zł, urbancard 50 zł, utrzymanie kotów ok. 160 zł.

Koszt utrzymania mieszkania w którym mieszka małoletnia powódka wraz z matką i jej partnerem M. G. (2) wynosi łącznie około 780 zł.

Małoletnia od partnera matki dostała w prezencie konia. W jeździectwie odnosi sukcesy i szkoli się w tym kierunku.

O. G. będąc jeszcze uczennicą gimnazjum osiągała dobre i bardzo dobre wyniki w nauce, pełniła funkcje w szkole funkcje społeczne wzorowo wywiązując się z roli liderki wolontariatu. Szkołę ukończyła z wyróżnieniem.

Matka powódki zakupiła mieszkanie w stanie deweloperskim ze środków pochodzących częściowo ze spłaty majątku wspólnego przez pozwanego (200 000 zł) i częściowo z kredytu zaciągniętego w franku szwajcarskim, którego rata wynosi ok. 1.400 zł. , S. M. w okresie od 17.02.2014r. do 31.07.2015r. była zatrudniona jako inspektor ds. ubezpieczeń i rozliczeń z wynagrodzeniem netto ok. 2.400 – 2.650 zł. Od 17 sierpnia 2015r. pracuje w (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. na umowę zlecenia z wynagrodzeniem brutto 2.750 zł miesięcznie plus 15% prowizji.

O. G. jest jedynym dzieckiem S. M. i M. G. (1).

S. M. w latach 2013 2014 osiągnęła odpowiednio dochód w kwocie około 15.000 zł i 37.000 zł. W dniu 5 października 2015r. sprzedała swój udział w garażu wielostanowiskowym za kwotę 6 000 zł.

Na utrzymanie córki pozwany M. G. (1) przekazuje kwotę 1.500 zł miesięcznie tytułem alimentów. Jest zatrudniony w tym samym miejscu, co poprzednio osiągając dochody w kwocie około 11.500 zł netto miesięcznie. Od 17 kwietnia 2015r. pozostaje w związku małżeńskim z D. D., która pracując w branży turystycznej osiąga dochód około 2000 zł miesięcznie.

Pozwany w latach 2012 – 2014 osiągnął dochód odpowiednio w kwocie około 192.000 zł, 206.000 zł i 207.000 zł.

Pozwany mieszka wraz z żoną i ponosi koszty utrzymania rodziny związane z wyżywieniem - 800 zł, spożywaniem posiłków w lokalach, ratą kredytu - 2.700 zł, trzema polisami: kapitałową, na życie i zdrowotną – łącznie ok. 1.230 zł (których beneficjentką jest małoletnia), utrzymaniem i eksploatacją domu – ok. 1.600 – 2.400 zł, telefonem komórkowym – 300 zł, utrzymaniem psa – 210 zł, samochodami małżonków – ok. 700 zł.

Własne miesięczne wydatki pozwanego to odzież 160 zł, leczenie i rehabilitacja 250 zł, kosmetyki i chemia gospodarcza 80 – 100 zł, kultura 80 zł.

Pozwany często podróżuje służbowo, również za granicę. Pracodawca ponosi koszty z tym związane poza kosztami wyżywienia i opłaty parkingowej. Pracodawca pozwanego zobowiązał go do obniżenia kosztów opłat za telefon służbowy, w związku z czym pozwany cześć rozmów służbowych odbywa z telefonu prywatnego.

Pozwany zobowiązany jest przez pracodawcę do niepodejmowania działalności konkurencyjnej również po rozwiązaniu stosunku pracy.

Pozwany ponosi koszty leczenia stomatologicznego małoletniej O. (130 zł), okazjonalnie zabiera są do lekarza.

D. D. – żona pozwanego pracuje w branży turystycznej w związku z czym może korzystać ze specjalnych ofert i zniżek.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, po dokonaniu wykładni przepisu art. 138 kro Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Sąd Rejonowy oceniając zgromadzony materiał dowodowy wskazał, że od daty ustalenia poprzedniego świadczenia alimentacyjnego upłynęło ponad 3 lata i w tym czasie w związku z rozwojem psychofizycznym małoletniej, wzrostem poziomu jej edukacji oraz kontynuacją nauki jazdy konnej potrzeby O. G. wzrosły.

Sąd Rejonowy uwzględniając realne potrzeby małoletniej, stopę życiową jej rodziców oraz aktualne ceny towarów i usług, jednocześnie miarkując wydatki wskazane przez przedstawicielkę ustawową na kwotę 6.300 zł miesięcznie, uznał, że aktualnie koszty utrzymania małoletniej powódki wynoszą 3.800 zł, wskazując poszczególne wydatki i ich wysokość, jak w ustaleniach faktycznych.

Sąd Rejonowy częściowo uwzględnił koszt korepetycji mając na uwadze, że małoletnia rozpoczęła naukę w jednym z najlepszych liceów we W. i choć uzyskiwała do tej pory bardzo dobre wyniki w nauce to chęć utrzymania ocen na dotychczasowym poziomie będzie wiązać się z koniecznością wzmożonej pracy i zapewne, jak dotychczas, wsparciem korepetytora. Wydatki związane ze szkołą nie budziły wątpliwości Sądu, gdyż są one typowe dla osób w wieku powódki. Sąd i instancji przyjął także koszt wakacji na kwotę 250 zł, gdyż wynika to z dotychczas ponoszonych kosztów. Sąd nie kwestionował wydatków na zwierzęta powódki, w szczególności uznając, że mieszczą się one w średnich wydatkach, a ponadto pozwany na utrzymanie swojego psa przeznacza faktycznie tożsame kwoty.

Sąd Rejonowy za uzasadnione uznał również koszty związane z uprawianiem sportu przez powódkę, choć pozwany potrzebę tych kosztów kwestionował co do zasady. Powódka uprawia jeździectwo od wielu lat, w czym była wspierana przez ojca, jednak aktualnie pozwany nalega na rekreacyjne uprawianie tego sportu przez małoletnią. Sąd I instancji zaznaczył, że przy rekreacyjnej jeździe konnej małoletnia również ponosiłaby koszty stosownej odzieży i obuwia, sprzętu jeździeckiego, nauki jazdy, czy dzierżawy konia, choć bez wątpienia niższe. Jednak Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić małoletniej możliwości realizacji pasji, która jest także związana z jej dalszymi edukacyjnymi planami tym bardziej, że jest to uzasadnione sukcesami dziecka w tej dziedzinie oraz możliwościami zarobkowymi jej rodziców.

Sąd Rejonowy nie uznał zasadności stanowiska pozwanego, że czynne uprawianie sportu wpływa negatywnie na stan zdrowia małoletniej. Jak bowiem wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego problemu zdrowotne małoletniej miały charakter chwilowy, a aktualna opinia lekarska w tym zakresie została wydana na prośbę pozwanego przez znaną mu osobę. Nie można zatem uznać, aby miała ona dla Sądu charakter wiążący.

Sąd I instancji podniósł nadto, że zarobki pozwanego od 2012r. wzrosły o około 1.500 zł netto miesięcznie oraz że aktualnie pozwany wspólne gospodarstwo domowe z żoną D. D., która również pracuje uzyskując wynagrodzenie. Sąd nie kwestionował wydatków pozwanego, jednak zwrócił uwagę, że większość z nich była ponoszona przez niego już w dacie ustalenia obowiązku alimentacyjnego w 2012r. Ponadto tak rozbudowane koszty i poziom życia pozwanego pozwalają na przyjęcie, że powódka powinna korzystać z równej stopy życiowej z pozwanym. Pozwany podkreślał, że przeznacza różne kwoty na utrzymanie córki, ale wbrew jego zapewnieniom nie przedłożył dokumentów, które taki fakt partycypacji pozwanego potwierdzałyby. Pozwany nie łoży już (do czego zobowiązywał się podczas sprawy rozwodowej) na kształcenie i wypoczynek córki, ograniczając się do płacenia alimentów i ponoszenia kosztów wizyt lekarskich, w tym stomatologicznych. Pozwany wskazał, że przekazuje córce dodatkowe kwoty na rozrywkę, jednak skupił się na tym, że uczy córkę wartości pieniądza i zaprasza ją do siebie, aby mogła dorobić sprzątaniem jego domu ze stawką 15 zł/h. Przy czym stawka ta jest niższa, którą pozwany płacił pomocy domowej.

Możliwości majątkowe matki powódki również wzrosły od chwili wydania poprzedniego orzeczenia i obecnie wynoszą 2.600 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do badania możliwości zarobkowych przedstawicielki ustawowej w oparciu o faktury przedłożone przez pozwanego wskazując, że obejmują one okres jeszcze sprzed daty ustalenia obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniej powódki, kiedy, co do zasady, strony współdziałały w zapewnieniu swoje rodzinie jak najlepszych warunków finansowych, a przedmiot tej działalności jest zbieżny z działalnością pozwanego. Podkreślił również niekonsekwencję w twierdzeniach pozwanego, który swoją sytuację na rynku pracy przedstawiał jako trudną, natomiast wskazywał na ogromne możliwości matki powódki – która miałaby działać na tym samym rynku.

Sąd Rejonowy podniósł również, że wypowiedzenie pozwanemu umowy o pracę są dopiero w fazie planów, a nadto w razie wypowiedzenia umowy o pracę pozwanemu z tytułu obowiązującej go klauzuli o zakazie konkurencji będą mu przysługiwały świadczenia od pracodawcy.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał za zasadne podniesienie finansowego obowiązku pozwanego z dotychczasowej kwoty 1.500 zł miesięcznie do kwoty 2.500 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu pozwoli to zaspokoić usprawiedliwione potrzeby małoletniej w stopniu uzasadnionym, a jednocześnie dopasować jej stopę życia do faktycznej stopy życia rodziców, przy czym z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że stopa życiowa pozwanego oraz jego możliwości zarobkowe, są wyższe niż matki powoda, a nadto przedstawicielka ustawowa w większym zakresie niż pozwany czyni osobiste starania związane z wychowaniem i utrzymaniem córki.

Stąd też Sąd Rejonowy orzekł, jak w punkcie I sentencji wyroku oddalając powództwo w pozostałym zakresie, w tym także powództwo o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki alimentów za okres od dnia 1 stycznia 2015r. do dnia wniesienia powództwa. Pamiętać bowiem należy, iż z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych, przeznaczonych na bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb. Jak jednak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w objętym żądaniem okresie, małoletnia miała zaspokojone wszystkie potrzeby.

Okoliczności faktyczne Sąd Rejonowy ustalił przede wszystkim na podstawie przesłuchania stron oraz przedstawionych przez nie dokumentów. Sąd oddalił wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków D. D. i K. F., A. K. i M. G. (2) oraz nie uwzględnił wniosku o wysłuchanie małoletniej powódki, bowiem okoliczności, na które zostali powołani winny zostać wykazane dokumentami oraz przesłuchaniem stron.

Orzeczenie o kosztach sądowych Sąd oparł na art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, a o kosztach zastępstwa procesowego na art. 100 kpc.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył pozwany zaskarżając go w punkcie I oraz III zarzucając:

I.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 135 § 1 kro poprzez przyjęcie, że koszty utrzymania konia należą do usprawiedliwionych potrzeb małoletniej, gdy w rzeczywistości należy ocenić je jako koszt zbyteczny oraz że kwota zasądzonych alimentów na rzecz małoletniej jest adekwatna do możliwości zarobkowych pozwanego, gdy w rzeczywistości pozwany w chwili obecnej jest osobą pozostająca na wypowiedzeniu i poszukującą pracy, a kwoty wynagrodzenia proponowane na podobnych stanowiskach, są obecnie niższe o około 5.000 zł.

II.  naruszenie przepisów prawa procesowego tj.:

1.  art. 227 kpc poprzez błąd w ustaleniach faktycznych, mających wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a w szczególności błędne ustalenie, że:

- koszty utrzymania zwierząt (kotów 160 zł) w całości obciążają małoletnią powódkę, gdy w rzeczywistości winny być dzielone na 3 domowników;

- powódka ponosi koszty opłat za telefon komórkowy w wysokości 50 zł, gdy w rzeczywistości ponoszony jest on przez ciotkę małoletniej;

- koszty korepetycji z angielskiego małoletniej wynoszą 320 zł miesięcznie i będą pobierane przez nią także w okresie wakacyjnym, gdy w rzeczywistości z załączonego zaświadczenia z dnia 11 listopada 2015r. nie wynika od kiedy małoletnia pobiera korepetycje, z jaką częstotliwością oraz jaka jest stawka godzinowa;

- pozwany i jego żona mają samochody, gdy w rzeczywistości pozwany jest właścicielem jednego pojazdu marki B. (...), o Nr rej. (...)

2.  art. 233 § 1 kpc poprzez sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego - ocenę zebranego materiału dowodowego, polegającą na wyprowadzeniu przez Sąd błędnego wniosku, jakoby pozwany w ogóle nie partycypował w dodatkowych kosztach utrzymania, gdy w rzeczywistości w aktach sprawy jest szereg dokumentów potwierdzających zakres partycypacji.

Kierując się powyższym pozwany wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa.

2.  zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

ewentualnie

3.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda wniosła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

W postępowaniu odwoławczym Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe i dodatkowo ustalił, co następuje:

1.  zdobycie brązowej i srebrnej odznaki (...) Związku (...) wymaga od egzaminowanego szerokiej wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie pielęgnacji konia i ujeżdżania konia, sprzętu jeździeckiego oraz jazdy konnej (informacja o zasadach przyznawania Brązowej i Srebrnej Odznaki (...) Związku (...) k. 321).

2.  w dniu 3 grudnia 2015r. (...) Sp. z o.o. w K. wypowiedziało pozwanemu umowę o pracę z zachowaniem 3 – miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego termin upłynął 31 marca 2016r.

3.  po rozwiązaniu stosunku pracy pozwanemu przysługiwała odprawa pieniężna w wysokości 3 – miesięcznego wynagrodzenia.

(ad. 2 i 3 wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 03.12.2015r. k. 325)

4.  w styczniu 2014r. pozwany aplikował do dwóch pracodawców oferujących zatrudnienie na stanowisku kierownika ds. nieruchomości, jednak do zatrudnienia nie doszło, gdyż oczekiwania finansowe pozwanego znacznie przekraczały oferowane wynagrodzenie w kwocie 7.000 – 8.000 zł brutto miesięcznie (pisma (...) z dnia 04.01.2016r. i (...) Sp. z o.o. s.k. w L. z dnia 14.01.2016r. k. 329 i 330).

5.  od 17 lutego 2016r. małoletnia pozostaje w leczeniu ortodontycznym poprzez montaż aparatu stałego w szczęce i żuchwie, którego koszt wyniósł 3.000 zł. Planowany czas leczenia wynosi 1,5 – 2 lata. Pacjentka jest zobowiązana do odbywania wizyt kontrolnych co 4 – 5 tygodni, których koszt wynosi każdorazowo 150 zł (zaświadczenie D. Cover we W. z dnia 12.05.2016r. oraz trzy wydruki przelewów związanych z leczeniem małoletniej k. 358 – 361).

6.  pozwany z dniem 22 kwietnia 2016r. został uznany za osobę bezrobotną z prawem do zasiłku przez pierwsze 90 dni w kwocie 831,10 brutto miesięcznie i w dalszym okresie do 18 października 2016r. w kwocie 652,60 zł brutto decyzja Prezydenta W. z dnia 22.04.2016r. i zaświadczenie Prezydenta W. z dnia 26.04.2016r. k. 362 i 363).

7.  w okresie od lutego do kwietnia 2016r. siedmiu pracodawców odmówiło skorzystania z oferty pracy pozwanego (korespondencja e – mailowa z dnia 16.02.2016r., 29.02.106r., 10.03.2016r., 11.03.2016r., 17.03.2016r. i 04.04.2016r. k. 364 – 370).

8.  w 2015r. przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki z tytułu stosunku pracy i prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej osiągnęła łączny dochód brutto w kwocie około 38.000 zł (zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w 2015r. PIT – 36 k. 374 – 382)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy przeprowadził obszerne postępowanie dowodowe i na jego podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy po uzupełnieniu postępowania dowodowego w postepowaniu odwoławczym akceptuje i przyjmuje za własną podstawę rozstrzygnięcia. Sąd Rejonowy powołał właściwe przepisy prawne i przeprowadził ich prawidłową wykładnię. Ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie przekracza granicy zakreślonej w art. 233 § 1 kpc.

Sąd ma obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Reguła ta, współokreślająca granice swobodnej oceny dowodów nie będzie zachowana, jeżeli wnioski wyprowadzone przez sąd przy ocenie dowodów nie układają się w logiczną całość zgodną z doświadczeniem życiowym, lecz pozostają ze sobą w sprzeczności, a także gdy nie istnieje logiczne powiązanie wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Zdaniem Sądu Okręgowego w świetle przytoczonych motywów zaskarżonego wyroku nie ma uzasadnionych powodów by - w myśl zarzutów skarżącego - zakwestionować istnienie logicznego związku między treścią przeprowadzonych dowodów a ustalonymi na ich podstawie w drodze wnioskowania faktami stanowiącymi podstawę zawartego w nim rozstrzygnięcia. Argumentacji mogącej uzasadniać taki wniosek nie dostarczają zawarte w apelacji twierdzenia w przedmiocie błędnej oceny Sądu Rejonowego w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki oraz możliwości zarobkowo-majątkowych pozwanego.

Zdaniem Sądu Okręgowego prawidłowo uznał Sąd I Instancji, iż od czasu ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów nastąpiła istotna zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 kro uzasadniająca modyfikację dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego pozwanego poprzez podwyższenie świadczeń z tego tytułu na rzecz małoletniej powódki. Słusznie bowiem wskazał Sąd Rejonowy, że porównanie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej O. G. z daty ostatniego orzeczenia alimentacyjnego i obecnych wskazuje na ich istotny wzrost, spowodowany przede wszystkim jej rozwojem psychiczno-fizycznym, wzrostem poziomu edukacji oraz wzrostem cen towarów i usług.

Odnosząc się do zarzutów apelacji wskazać należy, że Sąd I instancji średnie miesięczne usprawiedliwione potrzeby dziecka w kwocie 3.800 zł miesięcznie ustalił konfrontując twierdzenia przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki z dowodami zebranymi w sprawie, a nadto kierując się doświadczeniem zawodowym i życiowym. W ocenie Sądu Okręgowego rodzaj i wysokość kosztów utrzymania małoletniej powódki ustalony przez Sąd I instancji jest adekwatny do usprawiedliwionych potrzeb dziecka oraz uwzględnia zasadę równej stopy życiowej uprawnionego w stosunku do stopy życiowej jego rodziców. Sąd II instancji nie podziela stanowiska pozwanego, że przyjęte przez Sąd Rejonowy koszty związane z jazda konną małoletniej niezasadne.

W tym miejscu Sąd odwoławczy zwraca uwagę na treść art. 96 § 1 kro. Przepis ten nakłada na rodziców nie tylko obowiązek wychowania dziecka, ale również obowiązek troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka w celu przygotowania go należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy podnieść należy, że pasja związana z jeździectwem konnym ta była realizowana przez małoletnią już wówczas, gdy rodzice małoletniej pozostawali związku małżeńskim. Hobby to jest stale przez O. kontynuowane przy jednoczesnym rozszerzaniu przez małoletnią umiejętności i doświadczenia w tym zakresie. Materiał dowodowy nie potwierdza także, aby zainteresowania małoletniej w radykalny sposób obniżyły jej wyniki w nauce.

Wbrew zarzutom ponoszonym w apelacji pozwanego są zatem podstawy, aby wydatki związane z uprawianiem jeździectwa konnego przez małoletnią zaliczyć do jej usprawiedliwionych kosztów utrzymania szczególnie, że były to dotychczas wydatki ponoszone również przez pozwanego. Wysokość jego dochodów pozwalała bowiem, aby córka taką pasję realizowała. Jak wynika z zebranego materiału dowodowego dopiero w okresie, gdy powstała kwestia podwyższenia alimentów pozwany zaczął kwestionować wydatki związane z utrzymaniem konia małoletniej. Uwzględniając, że hobby O. związane z jeździectwem jest na zaawansowanym poziomie Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że koszty z tym związane winny być zaliczone do uzasadnionych wydatków na małoletnią. Zwłaszcza, że znaczne możliwości zarobkowe i majątkowe pozwanego pozwalają mu na partycypowanie w pasji córki, a nadto małoletnia wiąże swoje przyszłe plany zawodowe z pracą weterynarza.

Odnośnie stanowiska pozwanego wyrażone w apelacji, co do podziału kosztów utrzymania kotów małoletniej na trzech domowników Sąd Okręgowy wskazuje, że zwierzęta te O. posiadała już w trakcie sprawy rozwodowej jej rodziców. Zatem postulat pozwanego również w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie.

Przechodząc dalej Sąd Okręgowy wskazuje, że Sąd Rejonowy nie ustalił, że powódka ponosi koszty opłat za telefon komórkowy w wysokości 50 zł miesięcznie, ale że taki wydatek zalicza się do kosztów utrzymania małoletniej. Okoliczność, że koszt ten jest uiszczany przez ciotkę dziewczynki nie zmienia faktu, że należy on do usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Nadto wskazać należy, że nawet w sytuacji przyjęcia, że wydatek na telefon komórkowy jest ponoszony przez powódkę to okoliczność ta nie miałaby zasadniczego wpływu na rozstrzygnięcie, gdyż jego wysokość jest niewielka.

Nadto podnieść należy, że koszt utrzymania jest kosztem szacunkowym stanowiącym przeciętną wydatków ponoszonych na dziecko w dłuższym okresie, zatem zasadnie przyjął Sąd I instancji wydatki na korepetycje jako średniomiesięczne w ciągu roku. Wprawdzie rację ma skarżący, że przedstawicielka ustawowa przedstawiła pismo wskazujące na fakt udzielania małoletniej korepetycji, jednak określony ich koszt na kwotę 320 zł nie przekracza standardowych wydatków na ten cel.

Sąd Okręgowy nie podziela także argumentów apelacji co do niezasadnego przyjęcia przez Sąd Rejonowy, że kwota zasądzonych alimentów jest adekwatna do możliwości zarobkowych pozwanego możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Bezspornym jest, że umowa o pracę, na podstawie której uzyskiwał on dochody w kwocie ok. 11.000 zł netto miesięcznie, została pozwanemu z dniem 31 marca 2016r. skutecznie wypowiedziana. Aktualnie pozwany jest zarejestrowany jako bezrobotny z prawem do zasiłku w kwocie ok. 830 zł brutto miesięcznie i poszukuje zatrudnienia składając aplikacje do pracodawców. Zauważyć jednak należy, że próby o podjęcie zatrudnienia przez pozwanego nie są całkowicie bezowocne. Przeciwnie, jak wskazuje materiał dowodowy, pozwany mógł podjąć zatrudnienie u dwóch pracodawców, którzy wprawdzie oferowali niższe wynagrodzenie od dotychczas otrzymywanego, jednak w dalszym ciągu plasowały jego dochody na poziomie ponad przeciętnym, a w konsekwencji pozwalającym na partycypację w kosztach utrzymania córki w kwotach wynikających z zasądzonych alimentów.

Z tych też względów niezrozumiałe są powody, dla których pozwany odmówił przyjęcia ofert pracy za wynagrodzeniem 7.000 – 8.000 zł i zdecydował się na status osoby bezrobotnej z zasiłkiem opiewającym na 1/10 tych kwot. Nawet jeśli wskazane oferty pracy nie spełniały oczekiwań finansowych pozwanego, to brak było podstaw do podjęcia pracy i jednoczesnego poszukiwania lepiej płatnego zatrudnienia. Nieodpowiedzialne wybory pozwanego nie mogą natomiast stanowić podstawy do ograniczenia środków utrzymania na rzecz małoletniej córki, która nie ma żadnych możliwości samodzielnego utrzymania się.

Wobec tak ustalonych możliwości zarobkowych pozwanego nie ma istotnego znaczenia dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, czy jest on właścicielem jednego samochodu, jak podniósł w apelacji, czy dwóch, jak przyjął Sąd I instancji.

Nadto, wbrew twierdzeniom apelacji, uzasadnienie Sądu I instancji w żadnym momencie nie zawiera wniosku, że pozwany w ogóle nie partycypuje w dodatkowych kosztach utrzymania córki. Sąd I instancji, co wyraźnie wynika z treści uzasadnienia, stanął na stanowisku, że aktualnie dodatkowa partycypacja pozwanego ogranicza się jedynie do kosztów wizyt lekarskich, w tym stomatologicznych. W porównaniu bowiem do okresu okołorozwodowego nie uczestniczy już w kosztach kształcenia, czy wypoczynku córki, a przynajmniej okoliczności takich nie wykazał.

Sąd Okręgowy podziela powyższą opinię Sądu I instancji. Jak wynika z materiału zgromadzonego w sprawie Sądu Okręgowego we Wrocławiu (...) 669/12 pozwany w dacie rozwodu dobrowolnie łożył na wszystkie zajęcia dodatkowe oraz szkołę małoletniej, finansował lub współfinansował jej wyjazdy wakacyjne, obozy i kolonie, odzież, obuwie oraz sprzęt elektroniczny. Pomijając w tym miejscu okoliczność, że paragon fiskalny nie stanowi dowodu, gdyż brak jest możliwości weryfikacji przez kogo koszt z niego wynikający został poniesiony oraz na czyją rzecz, a pozwany w niniejszej sprawie przedstawił materiał na poparcie swoich twierdzeń w tym zakresie głównie w takiej postaci, to wskazać należy, że wynikają z niego koszty wizyty medycznej w marcu 2015r. i stomatologicznej w kwietniu 2015r. oraz koszty zakupu sprzętu sportowego w 2012r., przy czym wydatki te mają charakter jednorazowy, a nadto koszty zakupu sprzętu do jazdy konnej poniesione trzykrotnie w latach 2011 – 2013. Jednorazowy koszt zakupu spodni dla małoletniej w maju 2015r. w ogóle nie może być uwzględniony jako dodatkowa alimentacja skoro stanowił prezent dla córki z okazji dnia dziecka. Finansowanie bądź współfinansowanie wypoczynku małoletniej przez pozwanego miało natomiast miejsce po raz ostatni 2014r.

Nie sposób również uwzględnić stanowiska skarżącego, że istotnym błędem poczynionym przez Sąd I instancji było całkowite pominięcie sytuacji majątkowej konkubenta przedstawicielki ustawowej. (...) matki małoletniej nie należy bowiem do ustawowego kręgu osób zobowiązanych do alimentacji małoletniej, a zatem trudno oczekiwać, że jego sytuacja finansowa i majątkowa stanie się podstawą wyrokowania. Przeciwnie, stosownie do treści art. 133 § 1 kro obowiązek taki spoczywa na rodzicach, a ewentualna partycypacja M. G. (2) w kosztach utrzymania małoletniej ma jedynie charakter dobrowolny.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uznał, że ustalona przez Sąd I instancji kwota alimentów od pozwanego po 2.500 zł miesięcznie na rzecz małoletniej powódki, w miejsce alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie, będzie adekwatną zarówno w stosunku do usprawiedliwionych potrzeb dziecka, jak i możliwości zarobkowych obowiązanego.

Stąd też na podstawie art. 385 kpc Sąd Okręgowy orzekł, jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie przepisu art. 98 kpc w zw. z § 2 pkt 3, § 4 ust. 4 i § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 1800) uznając, że możliwości finansowe pozwanego nie uzasadniają zwolnienia go z obowiązku zwrotu kosztów procesu stronie przeciwnej.