Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maj 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Violetta Kossowska-Czinar

Sędziowie: SSO Agata Kotuła

SSO Ewa Litowińska -Kutera

Protokolant: Monika Biegus

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa R. S. (1)

przeciwko małoletniemu M. S. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową w osobie J. K.

o obniżenie alimentów

na skutek apelacji wniesionej przez powoda od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu z dnia 20 października 2015 r. sygn. III RC 231/15 ;

I.  zmienia częściowo zaskarżony wyrok w pkt I, II i III w ten sposób, że alimenty ustalone od powoda R. S. (1) na rzecz małoletniego M. S. w kwocie 1100 zł miesięcznie na mocy ugody sądowej z dnia 19.04.2016 roku zawartej przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia - Krzyków we Wrocławiu w sprawie sygn. akt III RC 236/06 obniża do kwoty po 900 zł (dziewięćset złotych) miesięcznie poczynając od 6 lipca 2015 roku, nie zmieniając pozostałych warunków płatności ustalonych wyżej wymienioną ugodą, koszty procesu orzeczone pkt II ustala na kwotę 804 zł, a należna opłatę sądową wymierzoną pkt III określa na kwotę 120 zł ;

II.  w pozostałej części apelację oddala;

III.  koszty procesu poniesione przez strony w postępowaniu apelacyjnym wzajemnie znosi.

Sygn. akt: XIII Ca 85/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 20 października 2015 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w sprawie III RC 231/15 z powództwa R. S. (1) przeciwko małoletniemu M. S. reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową w osobie J. K. o obniżenie alimentów (ustalonych w kwocie 1.100,00 zł miesięcznie na mocy ugody sądowej z dnia 19 kwietnia 2016 r. zawartej przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu w sprawie sygn. akt: III RC 236/06) oddalił powództwo (punkt I wyroku); zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 1.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt II wyroku); zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 360,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt III wyroku).

Sąd Rejonowy wydał rozstrzygnięcie na podstawie następujących ustaleń faktycznych:

M. S. ur. (...) jest synem pochodzącym z nieformalnego związku (...).

Ugodą zawartą w ramach postępowania sądowego toczącego się przed tut. Sądem w sprawie o sygn. akt: III RC 235/06 powód zobowiązał się łożyć na małoletniego syna M. S. alimenty w kwocie po 1100 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 15 – go każdego miesiąca, do rąk J. K. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1.04.2006r.

W wyniku powyższego postępowanie sądowe w tym zakresie zostało umorzone postanowieniem z dnia 19.04.2006r., które uprawomocniło się w dniu 27.04.2015r.

W dacie zawarcia w/w ugody sądowej powód prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...). Przedmiotem działalności były usługi z zakresu wywozu odpadów, rozbiórki obiektów budowlanych oraz transportu drogowego. W roku 2005r. przychody firmy powoda wynosiły około 900 000 zł. W okresie od 1.01.2006r. do 31.03.2006r. przychody firmy wynosiły 53 600 zł, a koszty ich uzyskania - 28 299,07. Dochód za ten okres bez odliczeń z tytułu składek na rzecz ZUS i podatków wynosił 25 300,93 zł. Po odliczeniu składek na ZUS i podatku VAT - 7 K za I kwartał dochód netto powoda z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej za okres 3 miesięcy wyniósł 15 755 zł, co w przeliczeniu na miesiące dawało dochód w wysokości 5 250 zł.

Rodzice małoletniego pozwanego rozstali się w marcu 2006r. W wyniku powyższego R. S. (1) wyprowadził się z zajmowanego wspólnie z konkubiną i synem mieszkania przy ul. (...) do domu należącego do jego matki, gdzie zamieszkiwała jego babka na podstawie ustanowionej na jej rzecz służebności mieszkania, z którą od tego czasu zamieszkiwał.

Matka małoletniego w dacie zawarcia ugody prowadziła działalność gospodarczą , o tym samym profilu co powód, pod firmą (...). Nadto była zatrudniona w firmie powoda stanowisku księgowej z wynagrodzeniem 655 zł netto miesięcznie. Oprócz małoletniego powoda miała na utrzymaniu starszego – 13 – letniego wówczas syna M. z innego związku, na rzecz którego otrzymywała alimenty w kwocie po 200 zł miesięcznie.

Niedługo po zakończeniu w/w postępowania sądowego rodzice małoletniego doszli do porozumienia i ponownie wspólnie zamieszkali. J. K. nadal oprócz prowadzenia swojej działalności gospodarczej, była zatrudniona w firmie prowadzonej przez powoda na stanowisku księgowej, przy czym jej wynagrodzenie wynosiło około 1500 zł miesięcznie. Dodatkowo wraz z założeniem przez powoda w 2012r. spółki (...) Sp. z o.o., gdzie posiada on 100 % udziałów, J. K. została jej Prezesem. Rodzice małoletniego prowadzili wspólne gospodarstwo domowe, powód nie uiszczał na rzecz syna alimentów ustalonych ugodą sądową.

W dniu 31.12.2015r. rodzice M. S. ostatecznie rozstali się. Z tą datą powód wyprowadził się z zajmowanego wraz z J. K. i jej synami mieszkania przy ul. (...) we W. do mieszkania stanowiącego własność swojej matki J. S. położonego we W. przy ul. (...) we W., w którym na rzecz jego babki S. Ś. (1) ustanowiona jest bezpłatna i dożywotnia służebność mieszkania.

W lipcu 2014r. J. K. zainicjowała postępowanie egzekucyjne przeciwko powodowi o należności alimentacyjne wynikające z w/w ugody sądowej na rzecz małoletniego M. począwszy od stycznia 2014r. Postępowanie zostało wszczęte w Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej pod sygn. akt: Kmp 16/14/. W ramach postępowania Komornik Sądowy dokonał m.in. zajęcia rachunku bankowego powoda oraz udziałów powoda w spółce (...) sp. z o.o. Zaległość w przedmiotowej sprawie na dzień 7.09.2015r. wynosi 20 243,95 zł wraz z odsetkami.

Powód w okresie od września 2014r. do grudnia 2015r. uiszczał na rzecz syna alimenty w pełnej wysokości po 1100 zł miesięcznie, zaś od stycznia 2015r. zaczął z tego tytułu płacić na rzecz małoletniego alimenty w wysokości po 500 zł miesięcznie.

Postępowania egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu w sprawach KM 1964/14 oraz KM 3199/14 zostały umorzone z uwagi na bezskuteczność egzekucji.

Od około 2013r. prowadzona przez powoda działalność gospodarcza zaczęła generować straty. Powód zaczął mieć zaległości w spłacie rat leasingowych za zakupione na podstawie umów leasingowych samochody do firmy, których raty z uwagi na wzrost kursu franka szwajcarskiego znacznie wzrosły. Z uwagi na zaległości w płatności rat leasingowych, powód część samochodów był zmuszony oddać leasingodawcy. Część samochodów w tym D. o nr rej: DW z 2008r. na podstawie umowy cesji zostało przekazane do Spółki (...). Powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie regulował w terminach również należności podatkowych, co spowodowało zadłużenia na rzecz Urzędu Skarbowego W. na kwotę 91 552,89 zł. W wyniku dokonanych korekt na dzień 14.09.2015r. zaległości podatkowe powoda na rzecz Urzędu Skarbowego W. wynoszą 4 796,54 zł.

W roku podatkowym 2013r. przychód powoda z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wyniósł 1 006 633,81 zł, przy kosztach uzyskania przychodu w wysokości 1 075 267,42 zł, co wygenerowało stratę w wysokości - 68 633,61 zł. W roku podatkowym 2014r. przychód powoda z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wyniósł 584 103,87 zł, przy kosztach uzyskania przychodu w wysokości 649 761,80 zł, co wygenerowało stratę w wysokości – 65 657,93 zł.

Przeciwko R. S. (1) w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą jest prowadzone postępowanie egzekucyjne także przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Katowice - Zachód w Katowicach (Km 630/15) z wniosku wierzyciela (...) Sp. z o.o. celem wyegzekwowania należności głównej w kwocie 181 466,73 zł oraz odsetek w kwocie 70 250,00 zł oraz przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia na wniosek wierzyciela Gminy W. o wyegzekwowanie kwoty 700,85 zł.

Ostatecznie powód zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej, co uczynił w dniu 7 kwietnia 2015r.

Po rozstaniu z J. K. Prezesem Spółki Jagódka (...), począwszy od czerwca 2015r. została jego aktualna żona R. V., która z tego tytułu pobiera wynagrodzenie w wysokości 3000 zł. W Spółce (...) aktualnie w leasingu są samochody: F. (...) osobowy z 2013r. , z którego korzysta powód i jego żona, przyczepa z 2011r., (...) z 2005r. Raty leasingowe wynoszą łącznie około 9 000 zł miesięcznie. Nadto w Spółce są również 3 inne pojazdy: 2 (...), gdzie R. S. (1) dokonał cesji leasingu z firmy (...) za kwoty 130 000 i 60 000 na Spółkę (...) oraz (...) z 1995r. Spółka zatrudnia 6 pracowników. Spółka jest obciążona również kredytem gotówkowym w wysokości 100 000 zł.

R. S. (1) zamieszkuje wraz z żoną R. V. oraz babką – S. Ś. (2) przy ul. (...). Mieszkanie jest dwupoziomowe. Koszty utrzymania mieszkania kształtują się na poziomie około 2000 zł miesięcznie i składają się nań opłaty za gaz, energię elektryczną. Wymienieni spodziewają się dziecka, które ma się narodzić w najbliższych dniach. Na zakup wyprawki dla dziecka powód wraz z żoną wydali kwotę 4000 zł.

Babka powoda spłaca raty za zakup telewizora i sprzęt AGD.

Mieszkanie zajmowane przez wymienionych wymaga przeprowadzenia remontu. Powód planuje w przyszłym roku wyremontować dach mieszkania, co będzie się wiązało z wydatkami około 15 000 zł.

W dniu 10.09.2014r. 81 – letnia babka powoda, która jest na emeryturze i otrzymuje z tego tytułu świadczenie w wysokości po 1500 zł miesięcznie, rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą S. T. ciężarowy.
Jej pełnomocnikiem został ustanowiony powód. W ramach działalności nie byli zatrudnieni pracownicy, nie były przyjmowane żadne zlecenia i nie została wystawiona żadna faktura, ostatecznie została wykreślona z (...) w dniu 25.08.2015r.

R. S. (2) od dnia 1.10.2015r. jest zatrudniony na stanowisku kierowcy w firmie prowadzonej przez jego żonę – pod nazwą F., której przedmiotem są usługi transportowe. Działalność została założona kilka miesięcy temu, jest w niej zatrudniony jedynie powód. Otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości po 1500 zł miesięcznie.

Małoletni pozwany wraz z matką i starszym przyrodnim bratem zamieszkują w mieszkaniu stanowiącym własność J. K. przy ul. (...) we W.. Opłaty z tytułu czynszu, wody i odprowadzania ścieków oraz wywozu odpadów komunalnych kształtują się na poziomie 840 zł miesięcznie. Dochodzą do tego opłaty za energię elektryczną – około 760 zł miesięcznie (6080 zł za 8 miesięcy), gaz – 43 zł miesięcznie. J. K. opłaca rachunki za telefony- swój, małoletniego pozwanego i starszego syna w łącznej wysokości po około 200 zł miesięcznie, z czego 60 zł to opłaty za telefon małoletniego pozwanego.

Małoletni M. w bieżącym roku szkolnym rozpoczął naukę w gimnazjum. Poza refundowanymi podręcznikami otrzymanymi nieodpłatnie przez syna, matka małoletniego musiała zakupić dodatkowe podręczniki za łączną kwotę około 250 zł, poniosła koszty ubezpieczenia 50 zł, opłaciła komitet rodzicielski w wysokości 100 zł oraz poniosła inne wydatki, w tym na wycieczki szkolne w łącznej kwocie 360 zł. Na zakup pomocy szkolnych, stroju na w-f i obuwia zmiennego wydała kwotę około 300-400 zł. Na wyżywienie małoletniego powoda jego matka wydatkuje nie mniej aniżeli 300 zł miesięcznie. Duże wydatki matka powoda ponosi w związku z zakupami na jego rzecz odzieży i obuwia – średnio 300 – 400 zł miesięcznie. Małoletni obecnie ma 180 cm wzrostu i waży 80 kg, rozmiar buta – 45 cm.

Małoletni cierpi na astygmatyzm i krótkowzroczność, co generuje dodatkowe koszty związane z wizytami u lekarza okulisty, gdzie koszt jednej wizyty to wydatek 100 zł. W roku 2014r. małoletni był u okulisty 5 razy, w tym roku 2 razy. Dochodzą do tego wydatki na zakup okularów, soczewek w wysokości około 1000 zł rocznie. M. S. nie choruje przewlekle, średnio 2-3 razy w roku zapada na choroby dolnych i górnych dróg oddechowych, co wiąże się z koniecznością zakupu leków w kwotach po około 100 – 150 zł. Około 60 zł miesięcznie pochłaniają wydatki na zakup środków kosmetycznych i higienicznych. Małoletni uczęszcza również na basen, który jest bezpłatny, jednak zakup akcesoriów i stroju kosztował w tym roku matkę małoletniego około 150 zł.

J. K. nadal prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego pod firmą (...). W ramach działalności nie ma żadnego samochodu transportowego, korzysta z usług podwykonawców. Posiada w leasingu samochód osobowy F. (...) z 2012r. , z którego korzysta. Z tego tytułu płaci raty leasingowe w wysokości około 2000 zł miesięcznie. Z tytułu działalności gospodarczej J. K. uzyskuje zróżnicowane dochody w wysokości od 1000 do 10 000 zł miesięcznie.

Także starszy syn J. K. w dniu 11.05.2015r. zaczął prowadzić działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów pod nazwą M. M. (3) M..

Przy tak ustalonym stanie faktyczny, po dokonaniu wykładni art. 133, 135, 138 k.r.o., oraz uwzględniając brzmienie art. 6 k.c. Sąd Rejonowy uznał, że powództwo A. W. należało oddalić.

Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał podstaw do przyjęcia, iż od czasu ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec małoletniego pozwanego nastąpiła zmiana okoliczności, która wymaga obniżenia dotychczas ustalonych alimentów. Powód nie wykazał, że taka zmiana nastąpiła w zakresie jego możliwości zarobkowych. Sąd Rejonowy wyjaśnił, że w ramach rozpoznawanego roszczenia R. S. (1) nie kwestionował usprawiedliwionych potrzeb małoletniego pozwanego, a jedynie podjął działania w celu wykazania, że to po jego stronie, od daty ukształtowania jego obowiązku alimentacyjnego względem syna w formie ugody sądowej zawartej przed tut. Sądem w sprawie III RC 235/06 w dniu 19.04.2006r. , nastąpiła zmiana okoliczności, tj. istotne zmniejszenie jego możliwości zarobkowych. Kierując się powyższym, Sąd I instancji ustalając aktualne usprawiedliwione potrzeby M. S. w całości oparł się na dowodach z przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego – J. K. oraz na zawnioskowanych przez nią, na tę okoliczność, dowodach w postaci potwierdzeń przelewów i faktur VAT. Nadto Sąd Rejonowy oceniając przedmiotowe dowody kierował się zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania, co nie zmieniło przyjętych przez Sąd wniosków w tym zakresie. Sąd I instancji ustalił, że z całą pewnością, od daty pierwotnego ukształtowania obowiązku powoda względem syna, usprawiedliwione potrzeby małoletniego nie zmalały. Przeciwnie zasadnym w ocenie Sądu było przyjęcie, że uległy one wzrostowi, co jest naturalnym następstwem upływu 9 lat od daty ustalenia obowiązku, a co za tym idzie rozwoju fizycznego małoletniego, a w konsekwencji wzrostu potrzeb w zakresie wyżywienia, zakupu odzieży i obuwia, przejścia na wyższy poziom edukacji (z przedszkola do I klasy gimnazjum), a zatem wzrostu wydatków na ten cel i pojawienia się nowych potrzeb chłopca. Sąd Rejonowy ustalił, że usprawiedliwione potrzeby M. S. kształtują się na poziomie nie niższym aniżeli po 1500 zł miesięcznie, na co składają się miesięczne wydatki na: zapewnienie mieszkania – 547 zł (1/3 ogólnych kosztów), realizacje obowiązku szkolnego – średnio 80 zł, wyżywienie – minimum 300 zł, zakup odzieży i obuwia – 300 zł, opłaty za telefon – 60 zł, na leczenie, w tym okulistyczne i zakup okularów i szkieł kontaktowych – średnio – 125 zł, na zakup środków higienicznych i kosmetycznych. Sąd Rejonowy wskazał też, że powszechnie wiadomym jest, że do tych kosztów należy doliczyć również wydatki czynione przez matkę chłopca w zakresie zapewnienia mu wypoczynku oraz uczestniczenia w życiu towarzyskim i kulturalnym.

W zakresie możliwości zarobkowych R. S. (1) Sąd Rejonowy wskazał, że prowadzona przez powoda działalność gospodarcza Jagódka R. S. (1) od 2013 r. nie przynosiła dochodów i generowała straty, mimo wysokich przychodów, w następstwie czego powód posiada liczne nieuregulowane zobowiązania zarówno wobec podmiotów prawa publicznego, jak i leasingodawców. Niemniej Sąd Rejonowy uznał, że nieodpowiedzialne prowadzenie założonej przez siebie działalności gospodarczej, w tym w szczególności nieprzemyślane zakupy zbyt dużej ilości samochodów do firmy, nie może mieć wpływu na wysokość zobowiązania alimentacyjnego powoda względem małoletniego pozwanego. Sąd zważył, że przedłożony w ramach niniejszego postępowania wydruk z (...) potwierdza, że w dniu 7.04.2015r. powód rzeczywiście zawiesił wykonywaną przez siebie działalność gospodarczą. Jednocześnie Sąd Rejonowy ustalił, że powód jeszcze w 2012r. założył spółkę (...) Sp. z o.o., gdzie przez okres miesiąca był Prezesem Zarządu, a następnie ze względów formalnych pełnienie tej funkcji powierzył najpierw J. K., a następnie po rozstaniu z wymienioną, swojej obecnej żonie R. V., która z tego tytułu pobiera wynagrodzenie w wysokości po 3000 zł miesięcznie. W postępowaniu ustalono, że powód jest jedynym udziałowcem tej Spółki. Nadto przedmiot działalności Spółki pokrywa się z przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej wcześniej przez powoda. Nadto Spółka ta przejęła wszystkich pracowników zatrudnionych wcześniej w działalności Jagódka R. S. (1) oraz na podstawie umowy cesji umów leasingowych zostały do niej przeniesione trzy samochody z firmy prowadzonej przez powoda. Z uwagi na powyższe okoliczności świadczące o licznych powiązaniach między R. S. (1) a Spółką (...) trudno w ocenie Sądu I instancji było uznać twierdzenia powoda, że nieopłacalnym było prowadzenie przez niego działalności gospodarczej, skoro zdecydował się on zainwestować kapitał w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością o analogicznym przedmiocie działalności. Podobnie Sąd Rejonowy ocenił twierdzenia powoda, że nie ma on rozeznania w funkcjonowaniu Spółki oraz generowanych przez nią dochodów. Sąd I instancji wskazał, że kierując się doświadczeniem życiowym przyjąć należy, że sytuacja finansowa Spółki, której Prezesem jest żona powoda, a jedynym udziałowcem powód, ma realny wpływ na sytuację finansową założonej przez powoda rodziny. Gdyby działalność Spółki była tak nieopłacalna, jak w ramach niniejszego postępowania, próbował wykazać powód , to za celowe uznać należałoby jej rozwiązanie, a nie jej dalsze prowadzenie, czy też zakładanie kolejnej działalności, której przedmiotem jest m.in. transport, jak to uczyniła w październiku 2015r. żona powoda. Jak zostało ustalone w trakcie niniejszego postępowania powód od października 2015r. jest zatrudniony na stanowisku kierowcy w firmie (...), zarejestrowanej przez jego żonę kilka miesięcy wcześniej, która miała zacząć działać od października 2015r. Sąd Rejonowy podkreślił nade wszystko, że zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego nie można utożsamiać z wysokością jego faktycznych zarobków, ale należy brać pod uwagę te dochody i zarobki, które powód może i powinien uzyskać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swych możliwości umysłowych i fizycznych. W tym zakresie Sąd przyjął, że R. S. (3) na potrzeby niniejszego postępowania nierzetelnie przedstawia swoją sytuację zarobkową i majątkową. Uzyskiwane przez powoda zarobki na stanowisku kierowcy w firmie (...) w wysokości po 1500 zł miesięcznie, wskazują z kolei według Sądu Rejonowego, że powód nie wykorzystuje w pełni swoich możliwości zarobkowych. Z tych wszystkich względów, Sąd I instancji nie znalazł podstaw do uwzględnienia powództwa, zatem je oddalił.

Kierując się dyspozycja art. 98 k.p.c. statuująca zasadę odpowiedzialności za wynik procesu oraz § 6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu, Sąd Rejonowy zasadził od powoda na rzecz przedstawicieli ustawowej małoletniego pozwanego kwotę 1200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego, o czym postanowił w punkcie II orzeczenia.

Nadto kierując się dyspozycją art. 110 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd Rejonowy obciążył powoda obowiązkiem uiszczenia opłaty sądowej (punkt III).

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożył powód zaskarżając go w całości. Podjętemu rozstrzygnięciu R. S. (1) zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, a to w szczególności:

1) art. 233 § 1 k.p.c. przez brak rozważenia całokształtu materiału dowodowego, zgromadzonego w sprawie oraz dokonanie dowolnej, fragmentarycznej, tendencyjnej i arbitralnej, a nie swobodnej oceny dowodów, w tym uznania za prawdziwe wyłącznie twierdzeń przedstawianych przez pozwanego, z pominięciem znaczenia środków dowodowych oferowanych przez powoda na poparcie jego twierdzeń, tj.:

a) nadanie szczególnej mocy dowodowej dowodowi z przesłuchania J. K., w szczególności przez bezkrytyczne przyjęcie przez Sąd I instancji za wiarygodne przesłuchania przedstawicielki ustawowej pozwanego w zakresie w jakim J. K. określiła aktualne usprawiedliwione potrzeby małoletniego oraz wysokość wydatków związanych z utrzymaniem i wychowaniem pozwanego, podczas gdy:

- podawane kwoty wydatków składających się na koszt utrzymania małoletniego są znacznie zawyżone i w większości nieudokumentowane, sprzeczne z doświadczeniem życiowym i wykreowane wyłącznie na potrzeby procesu przez przedstawicielkę ustawową pozwanego, w szczególności matka pozwanego w żaden sposób nie udowodniła tak wysokich wydatków związanych z zakupem wyżywienia dla małoletniego: 300 zł, odzieży w wysokości 400 zł miesięcznie, kurtki zimowej w wysokości 800 zł, stroju na w-f w wysokości 400 zł, markowych butów firmy (...) w wysokości 290 zł, akcesoriów na basen w wysokości 150 zł, środków higienicznych i kosmetycznych w wysokości 60 zł, leków w wysokości 150 zł miesięcznie, okularów w wysokości 1000,00 zł rocznie, jak również w żaden sposób nie udokumentowała wydatków związanych z zakupem dodatkowych podręczników w kwocie 250 zł, "innych wydatków'' w kwocie 360 zł, czy opłacaniem abonamentu telefonicznego małoletniego w wysokości 60 zł;

- matka pozwanego nie przedstawiła żadnych dowodów, które wskazywałyby, iż usprawiedliwione potrzeby małoletniego kształtują się na tak wysokim poziomie;

- w znaczącej części są to wydatki ponadprzeciętne i zbytkowe, które w rozmiarze wskazanym przez matkę małoletniego nie mieszczą się w granicach zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb pozwanego, natomiast przy ocenie okoliczności mających wpływ na wysokość świadczenia alimentacyjnego Sąd nie uwzględnia wszystkich potrzeb wykazanych przez uprawnionego, a jedynie takie, które są usprawiedliwione,

co w konsekwencji doprowadziło Sąd I instancji do dokonania luźnej oceny kosztów usprawiedliwionych potrzeb małoletniego bez możliwości (w ich znacznej części) odniesienia jej do zgromadzonego materiału dowodowego,

b) odmowę nadania wiarygodności dowodowi z przesłuchania powoda w zakresie w jakim przedstawił swoją aktualną sytuację majątkową oraz przyczyny pogorszenia się jego sytuacji materialnej od daty zasądzenia na rzecz pozwanego alimentów, w sytuacji gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, uzupełnionego przesłuchaniem powoda, jednoznacznie wynika, że sytuacja majątkowa powoda uległa znacznemu pogorszeniu na co wpływ miały obiektywne przyczyny niezależne od powoda, w szczególności kryzys gospodarczy oraz nagły wzrost kursu franka szwajcarskiego;

2) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną, fragmentaryczną i w konsekwencji sprzeczną z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie ocenę dowodu z przesłuchania powoda, a w konsekwencji dokonanie dowolnych niepopartych materiałem dowodowym ustaleń faktycznych, dokonanych bez zbadania rzeczywistego stanu sprawy poprzez uznanie, że:

a) okoliczność pełnienia funkcji Prezesa Zarządu w spółce (...) sp. z o.o. przez żonę powoda od czerwca 2015 roku (przez okres 6 miesięcy), fakt posiadania wszystkich udziałów w spółce przez powoda świadczą jego twierdzenia, że spółka na początku 2015 roku osiągnęła dochód, że sytuacja finansowa spółki ma realny wpływ na sytuację majątkową założonej przez powoda rodziny, podczas gdy na powyższej podstawie nie jest możliwym stwierdzenie w jakiej kondycji finansowej jest aktualnie spółka (...) sp. z o.o., zaś samo twierdzenie powoda o uzyskanym na początku roku dochodzie spółki, nie jest jednoznaczne z dobrą kondycją finansową spółki,

b) z twierdzeń powoda wynika, że działalność spółki (...) sp. z o.o. jest nieopłacalna, podczas gdy na rozprawie w dniu 13 października 2015 roku powód potwierdził, że spółka przynosi dochody, które są przeznaczane na koszty prowadzenia działalności oraz pokrycie straty z lat ubiegłych, co nie uzasadnia postawienia spółki w stan likwidacji jak sugeruje Sąd I instancji,

c) niewiarygodne są twierdzenia, że powód przy wydatkach na mieszkanie w kwocie około 2.500,00 zł, uiszczanych alimentach w kwocie 500 zł, zakupie wyprawki dla dziecka w kwocie 4.000 zł, pozostaje na utrzymaniu żony i babci, których łączny dochód wynosi 4.500,00zł, podczas gdy powód utrzymuje się również z pomocy rodziny, w szczególności mieszkającej w Anglii matki która regularnie pomaga finansowo powodowi i jego rodzinie, jak również od 1 października 2015 roku powód rozpoczął pracę w założonej przez jego żonę firmie (...), w której otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.500.00 zł. co pozwala powodowi w dużym zakresie na poniesienie ww. kosztów;

3) wskutek naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. zaskarżonemu wyrokowi zarzucam dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, częściowo także wbrew treści przeprowadzonych dowodów, a to błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że:

a) powód zawiesił prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą pod firmą (...) wyłącznie na potrzeby procesu i potrzeby toczących się przeciwko memu postępowań egzekucyjnych, podczas gdy konieczność zawieszenia przez powoda wykonywanej działalności gospodarczej była wynikiem ponoszonych przez powoda strat w związku z prowadzoną działalnością oraz powiększającym się zadłużeniem powoda, które w kwietniu 2015 roku wynosiło 471.165,34 zł. z czego kwota 91 552,89 zł stanowiła zadłużenie z tytułu należności publicznoprawnych,

b) przyjęciu że w dniu 10 września 2014 roku babcia powoda rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...), podczas gdy z zebranego materiału dowodowego w sprawie wynika, że pomimo zarejestrowania działalności gospodarcze) w (...) pod firmą (...) zarówno S. Ś. (2) jak i powód (pełnomocnik S. Ś. (2)), faktycznie jej nie prowadzili. Założona pod firmą (...) działalność gospodarcza nigdy nie ruszyła. Przedmiotowa firma nie zatrudniała pracowników, nie przynosiła dochodów, nie wykonała ani jednej usługi, czy zlecenia (zgodnie z wydrukiem z (...) działalność została zakończona z dniem jej rozpoczęcia)

c) przyjęciu że żona powoda została Prezesem Zarządu (...) sp. z o.o. bezpośrednio po matce pozwanego J. K., podczas gdy żona powoda pełni funkcję Prezesa Zarządu w spółce (...) sp. z o.o. od czerwca 2015 roku, do tego czasu tę funkcję pełnił W. K. (od maja 2014 roku do czerwca 2015 roku);

d) przyjęciu, że spółka (...) sp. z o.o. jest aktualnie w dobrej kondycji finansowej, jak również, że sytuacja finansowa spółki ma wpływ na kondycję finansową powoda i jego rodziny, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego w sprawie wynika, że:

- jedynymi środkami uzyskiwanymi przez powoda i jego rodzinę w związku z prowadzoną przez spółkę (...) sp. z o.o. działalnością gospodarczą jest wynagrodzenie za pracę żony powoda w wysokości 3.000,00 zł netto miesięcznie,

- posiadane przez powoda udziały w spółce (...) sp. z o.o. zostały zajęte przez Komornika Sądowego R. W. w prowadzonym przeciwko powodowi postępowaniu egzekucyjnym pod sygn. akt: KMP 16/14,

- spółka (...) sp. z o.o. stanowi odrębny, samodzielny podmiot gospodarczy, niezależny od prowadzonej przez powoda indywidualnej działalności gospodarczej, a w konsekwencji sytuacja finansowa spółki nie ma wpływu na sytuację finansową powoda i jego rodziny,

- jedynym przysporzeniem na rzecz powoda z tytułu uczestnictwa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jako wspólnika mogłaby być dywidenda za rok obrotowy, której spółka w 2013 r. nie wypracowała z uwagi na poniesioną stratę. Osiągnięty przez Spółkę (...) sp. z o.o. dochód w 2014 roku został przeznaczony na pokrycie straty z lat ubiegłych. Natomiast, od września 2014 roku zarówno udziały jak i prawo do dywidendy powoda zostały zajęte przez Komornika Sądowego R. W. w postępowaniu egzekucyjnym Kmp 16/14, tym samym powód pozbawionych został możliwości uczestnictwa podziału ewentualnych zysków z tytułu działalności w/w Spółki.

- powód jako jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nie może pozostawać ze spółką w stosunku pracy i pobierać z tego tytułu wynagrodzenia;

- powód jeżeli dysponowałby majątkiem lub oszczędnościami, na które powołuje się Sąd I instancji z pewnością przeznaczyłby go na spłatę swojego zadłużenia, co umożliwiłoby mu podjęcie zawieszonej działalności gospodarczej oraz uniknięcie prowadzonych przeciwko niemu postępowań egzekucyjnych;

- powód jedynie do czasu zawieszenia prowadzonej przez siebie indywidualnej działalności gospodarczej współpracował z spółką (...) sp. z o o., na rzecz której dorywczo wykonywał odpłatnie usługi wywozu odpadów;

- spółka (...) sp. z o.o. w 2013 roku osiągnęła stratę w wysokości 48.781,11 zł.

e) przyjęcie, że zatrudnienia powoda w firmie (...) zostało uczynione wyłącznie na potrzeby niniejszego procesu, co wynikać ma z wysokości otrzymywanego wynagrodzenia, jak również z okresu czasu kiedy powód został zatrudniony w przedmiotowej firmie, podczas gdy przedmiotowa firma została założona przez żonę powoda 1 marca 2015 roku, a więc jeszcze przed złożeniem powództwa w niniejszej sprawie,

f) przyjęcie, że średni koszt utrzymania powoda i jego rodziny wynosi 2.500,00 zł, podczas gdy z zebranego materiału dowodowego wynika, że koszty te wynoszą około 6.000,00 zł,

g) przyjęcie, że średni miesięczny koszt usprawiedliwionych potrzeb pozwanego wynosi 1.500,00 zł miesięcznie, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, przy uwzględnieniu doświadczenia życiowego, miesięczny koszt zaspokojenia potrzeb-chłopca w wieku małoletniego nie przekracza kwoty 900 zł miesięcznie

h) przyjęcie, że powód nie kwestionował usprawiedliwionych potrzeb małoletniego pozwanego, podczas gdy w toku postępowania, powód zarówno w treści pism procesowych (zażalenia z dnia 14.09.2015 r.), podczas przesłuchania, jak i przedstawiając stanowisko końcowe kwestionował zasadność jak i wysokość części wydatków ponoszonych przez przedstawicielkę ustawową pozwanego związanych z jego utrzymaniem.

Nadto, zaskarżonemu wyrokowi R. S. (1) zarzucił naruszenie prawa materialnego, a to:

4) naruszenie art. 133 § 1 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji błędne uznanie, że powód jest zobowiązany do ponoszenia w całości kosztów utrzymania i usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, podczas gdy zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. obowiązek alimentacyjny wobec uprawnionego małoletniego, w tym finansowy obowiązek pokrywania jego usprawiedliwionych potrzeb, obciąża obojga rodziców, co do zasady po połowie. Powyższego obowiązku nie zmienia okoliczność, iż jeden z rodziców nie zamieszkuje wspólnie z małoletnim.

5) naruszenie art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o., poprzez jego błędne zastosowanie i w konsekwencji błędne uznanie, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, iż od czasu ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec małoletniego nastąpiła zmiana okoliczności, która wymaga obniżenia dotychczas ustalonych alimentów, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego, uzupełnionego przesłuchaniem powoda, jednoznacznie wynika, że:

a) sytuacja majątkowa powoda uległa znacznemu pogorszeniu, pozwany posiada zadłużenie wobec podmiotów trzecich z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości około 600.000 zł, na co wpływ miały obiektywne przyczyny niezależne od powoda, w szczególności kryzys gospodarczy oraz nagły wzrost kursu franka szwajcarskiego. Powód aktualnie uzyskuje wynagrodzenie w wys. 1500 zł miesięcznie,

b) sytuacja zawodowa powoda nie jest stabilna, co prawda aktualnie jest jedynym udziałowcem w spółce (...) sp. z o.o., jednakże osiągane przez spółkę dochody są niewielkie i nie dające się przewidzieć choćby w przybliżeniu, jak również nie są wystarczające do wypłacenia powodowi dywidendy;

c) istotnej zmianie uległa sytuacja życiowa powoda, który założył nową rodzinę - w dniu 4 maja 2014 r. zawarł związek małżeński z R. V., zaś w dniu (...) urodziło się drugie dziecko powoda,

d) od chwili ustania obowiązku alimentacyjnego powoda, w istotny sposób ulegała zmianie sytuacja zarobkowa i majątkowa matki małoletniego, która aktualnie osiąga dochód od 3.000 zł do 10.000 zł miesięcznie (vide: przesłuchanie J. K.), od października 2012 roku prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, w czerwcu 2015 roku sprzedała samochód ciężarowy za kwotę 35.000,00 zł, podczas gdy w 2006 roku J. K. otrzymywała wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w firmie powoda w wysokości 655,00 zł netto, nie prowadziładziałalności gospodarczej, w całości pozostawała na utrzymaniu powoda, który osiągał kilkukrotnie wyższe dochody od J. K.. Aktualnie J. K. wraz z synami zamieszkuje w dużym 105 m2 mieszkaniu, podczas gdy powód wraz z rodziną w 100 letnim wymagającym remontu domu.

Wobec tych zarzutów powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez obniżenie alimentów ustalonych na mocy ugody sądowej zawartej przed Sądem Rejonowym dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu w dniu 19 kwietnia 2006 r., w sprawie o sygn. akt III RC 235/06 od powoda na rzecz małoletniego M. S. – z kwoty 1.100 zł do kwoty 500 zł miesięcznie, płatnej z góry do 15-go dnia każdego miesiąca do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniego, matki J. K., począwszy od dnia wniesienia pozwu. Ewentualnie skarżący domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponowego rozpoznania. Nadto powód wniósł o obciążenie pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu za obie instancje według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł.

W odpowiedzi na apelacje pozwany wniósł o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko M. S. wskazał, że apelacja powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Podniósł, że wbrew stanowionym zarzutom Sąd nie naruszył przepisów prawa materialnego i procesowego, a dokonana ocena stanu faktycznego była prawidłowa i znajdowała pełne uzasadnienie w zebranych dowodach. Pozwany między innymi wskazał, że Sąd słusznie zauważył, że jego potrzeby od daty pierwotnego ukształtowania obowiązku alimentacyjnego nie zmalały, a wręcz wzrosły. M. S. podniósł także, że Sąd I instancji właściwie ocenił sytuację życiową i materialną powoda. Zauważył nadto, że małoletnie dziecko ma prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja powoda zasługiwała na częściowe uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności zważył, że Sąd I instancji w prawidłowy sposób rozpoznał mającą zastosowanie w sprawie podstawę prawną (co też nie było zasadniczym przedmiotem zarzutów skarżącego). W tej kwestii wskazać jedynie należy, że istotą zgłoszonego w sprawie przez R. S. (1) żądania jest dostosowanie (wobec zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.o.) określonego już w pewien sposób obowiązku alimentacyjnego do realnej sytuacji obu jego uczestników. Sam stosunek alimentacyjny pomiędzy stronami niniejszego procesu wynika zaś z łącznych ich więzi pokrewieństwa i swój prawny wyraz znajduje w art. 133 § 1 ab initio k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Dostosowanie, o którym mowa powyżej, następuje więc przez zbadanie sytuacji majątkowej rodzica – zobowiązanego oraz dziecka – uprawnionego (art. 135 § 1 k.r.o.). Dodatkowo z uwagi na zasadę wspólnej partycypacji rodziców w wydatkach na dzieci, prawne sformalizowanie obowiązku alimentacyjnego ojca powinno nastąpić także z uwzględnieniem możliwości zarobkowych matki, co pozwoli na podział kosztów utrzymania w sposób nie krzywdzący dla żadnego z faktycznie obowiązanych.

Po drugie, odnosząc się do zarzutów skarżącego dotyczących naruszenia przepisów postępowania, Sąd Okręgowy zważył, że postępowanie dowodowe przed Sądem Rejonowym zostało przeprowadzone w sposób wyczerpujący i nie budzący formalnych wątpliwości. Nadto dokonana przez Sąd I instancji ocena dowodów była bez wątpienia poprzedzona gruntownym przeanalizowaniem całości materiału sprawy oraz dokonana w sposób swobodny i zgodny z doświadczeniem życiowym. Sąd Okręgowy uznał tym samym zarzuty skarżącego w tym zakresie jako chybione. Rację należy więc przyznać wyrażonym w odpowiedzi na apelację stanowisku pozwanego, iż zarzuty procesowe powoda stanowią jedynie polemikę ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, która w ocenie Sądu Okręgowego, choć obszerna, to nie została poparta wartościową argumentacją merytoryczną. Dlatego też należało przychylić się do stanu faktycznego w zakresie dotyczącym obecnej sytuacji majątkowej powoda. Sąd Okręgowy uznał w szczególności za własne ustalenia co do okoliczności, że od 2013 r. prowadzona przez R. S. (1) działalność przynosi straty, oraz że powód jest obecnie zadłużony na kwotę około kilkaset tysięcy złotych. Podobnie Sąd II instancji nie znalazł podstaw do podważenia zasadności ustaleń co do sytuacji majątkowej matki pozwanego. Uznać należy, że obecnie prowadzi ona dochodową działalność gospodarczą w branży tożsamej z branżą powoda, to jest w zakresie transportu drogowego. W ramach działalności nie posiada swojej floty samochodów, w związku z czym korzysta z usług podwykonawców. Dochody J. K. są zaś zróżnicowane i wahają się w graniach od 1.000,00 zł do 10.000,00 zł miesięcznie. Wreszcie Sąd Okręgowy uznał za własne ustalenia Sądu Rejonowego co do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego syna stron, które w ujęciu kwotowym kształtują się na poziomie co najmniej 1.500,00 zł miesięcznie. W tym zakresie należy jedynie wyjaśnić, że choć matka pozwanego zawyża niektóre wydatki na dziecko (np. wydatki na odzież) to jednocześnie inne niedoszacowuje (np. wydatki na żywność). Tym samym ogólna kwota sugerowanych kosztów utrzymania małoletniego M. S. jest prawidłowa, gdyż część niezasadnie wygórowanych wydatków jest pochłaniana przez część kosztów, które zostały bez potrzeby zaniżone.

Niemniej, mimo trafnego określenia podstawy prawnej orzeczenia i prawidłowego określenia stanu faktycznego, Sąd Okręgowy nie mógł podzielić rozstrzygnięcia Sądu I instancji oddalającego powództwo. Sąd II instancji przychylając się częściowo do zarzutów materialno prawnych skarżącego uznał bowiem, że na podstawie prawidłowych ustaleń Sąd Rejonowy doszedł do chybionych wniosków.

Przede wszystkim Sąd Okręgowy zważył, że faktycznie doszło do zmiany stanu majątkowego powoda w rozumieniu art. 138 k.r.o w związku z art. 135 § 1 k.r.o. Nietrafne jest spojrzenie na aktualną sytuację R. S. (1), jako na wywołaną tylko i wyłącznie celowymi działaniami samego zainteresowanego. Sąd Okręgowy uznał, że choć R. S. (1) w pewnym momencie poczynił zbyt duże inwestycje w działalność gospodarczą, to nie mógł on w pełni przewidzieć sytuacji, która w najbliższych latach zaistnieje na rynku. Sytuacja ta bowiem zmieniła się z uwagi na wieloaspektowe zmiany w branży, które nie tylko wiązały się z nagłym zwiększeniem podaży, ale także ze zmianę regulacji prawnych normujących dziedzinę zarobkowania powoda. Z drugiej jednak strony Sąd Okręgowy uznał, że nawet pomimo tych okoliczności, możliwości zarobkowe powoda przekraczają kwotę 1.500,00 zł i oscylują w graniach co najmniej 3.000,00 zł miesięcznie. Przemawia za tym nie tylko samo wykształcenie R. S. (1), ale także jego bogate doświadczenie zawodowe. Dodatkowo za przyjęciem możliwości zarobkowych powoda na tym poziomie świadczy obecna sytuacja majątkowa matki pozwanego, która prowadząc działalność w branży R. S. (1) i nie posiadając przy tym własnej floty, jest w stanie uzyskiwać znaczne wyższe dochody (na poziomie sięgającym nawet kwoty 10.000 zł miesięcznie). W ocenie Sądu Okręgowego takim ustaleniom nie przeczą działania powoda w zakresie zmian jego form zatrudnienia oraz tworzenia kolejnych podmiotów gospodarczych, także przy pomocy swojej (co istotne: wiekowej i wymagającej leczenia) matki. Sąd uznał, że właśnie te czynności mają za zadanie stworzenie fikcji mającej przemawiać za bardzo złą sytuacją majątkową powoda oraz dodatkowo prawnie uniemożliwiającą skuteczną egzekucję zadłużenia R. S. (1). Nade wszystko w kwestii zmiany sytuacji zobowiązanego Sąd Okręgowy zważył, że pod koniec (...) urodziło się kolejne dziecko powoda. Tym samym doszło do podmiotowego rozszerzenie kręgu osób uprawnionych do świadczeń alimentacyjnych od R. S. (1).

Sąd Okręgowy zważył nadto, ze J. K., która w czasie zawierania ugody alimentacyjnej uzyskiwała dochody na poziomie kilkuset złotych, prowadzi obecnie opłacalną gospodarczą działalność, uzyskując z tego tytułu zróżnicowane dochody – do 10.000 zł miesięcznie. Także i w tym zakresie doszło zatem do zmiany stosunków, o której mowa w art. 138 k.r.o. Wobec kierunku tej zmiany, Sąd Okręgowy uznał, że J. K. jest obecnie w większym niż w czasie zawierania ugody stopniu partycypować w wydatkach na syna. Jednocześnie możliwości rodzica zwiększa także fakt, że obecnie starszy syn J. K. zaczął uzyskiwać dochody i nie jest już na jej utrzymaniu. Jest więc on w stanie partycypować w wydatkach na gospodarstwo domowe rodziny – pomniejszając tym samym udział matki pozwanego. Ta sytuacja zatem musiała wpłynąć także na poprawę sytuacji materialnej matki pozwanego i należy ją ocenić w kontekście zmiany stosunków w rozumieniu art. 138 kro.

Co do usprawiedliwionych potrzeb małoletniego Sąd Okręgowy wyjaśnia, że bez wątpienia od czasu zawarcia ugody alimentacyjnej nie mogły one ulec zmniejszeniu. Nie przemawiały za tym zarówno twierdzenia stron, jak i przedstawione w toku procesu dowody. Dodatkowo sam upływ czasu od momentu ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego przemawia pośrednio za uznaniem, że potrzeby M. S. raczej uległy zwiększeniu, niż obniżeniu.

Uwzględniając zatem sytuację majątkową powoda oraz biorąc pod uwagę prawidłowo dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia i zważania w zakresie możliwości zarobkowych matki pozwanego oraz usprawiedliwionych potrzeb samego pozwanego, Sąd Okręgowy zważył za zasadne obniżenie spoczywającego na R. S. (1) obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniego M. S. z kwoty 1.100 zł do kwoty 900 zł miesięcznie. Z jednej strony kwota ta nie będzie obciążała powoda w zakresie umożliwiającym jego własne utrzymanie (i osób, które ma na utrzymaniu). Z drugiej zaś strony kwota ta stanowi odpowiedni udział ojca w wydatkach na syna, w których matka partycypuje nie tylko przez własne świadczenia pieniężne, ale także przez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie małoletniego w rumieniu art. 135 § 2 k.r.o.).

Dodatkowo Sąd wskazuje, że zgłoszone w toku postępowania apelacyjnego przez skarżącego wnioski dowodowe należało oddalić. Poza tym, iż wnioskowane dowody nie wniosłoby nowej wiedzy do sprawy (dotyczyły one jedynie znikomego fragmentu sytuacji majątkowej zobowiązanego) to ich przeprowadzenie (dopuszczenie wraz z umożliwieniem stronie przeciwnej wypowiedzenia się co do ich treści) prowadziłoby do przedłużenia postępowania apelacyjnego.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 385 i 386 § 1 k.p.c., orzeczono jak w punkcie I i II wyroku. Data początkowa modyfikacji obowiązku alimentacyjnego została określona na moment zawisłości sporu pomiędzy stronami – to jest doręczenia pozwu pozwanemu. Brak było bowiem podstaw do ustalenia tej daty na chwilę wniesienia pozwu – które to zdarzenie nie wywiera w tym zakresie oczekiwanych przez powoda skutków. Jednocześnie, z uwagi na zasadę wyrażoną w art. 98 k.p.c. oraz okoliczność, że ostatecznie powód wygrał proces w 33%, koszty procesu obciążające R. S. (1) wobec pozwanej zostały obniżone do kwoty 804,00 zł a opłata sądowa do kwoty 120,00 zł.

Kierując się zaś dyspozycjami art. 100 k.p.c. – z uwagi na częściową zasadność apelacji, oraz art. 102 k.p.c. – ze względu na sytuację majątkową małoletniego pozwanego, koszty procesu poniesione przez strony w postępowaniu apelacyjnym zostały wzajemnie zniesione. W tym zakresie orzeczono jak w punkcie III wyroku.