Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant st. sekr. sąd. Marta Szacoń

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy B. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 14 maja 2015 roku znak:(...)

postanawia:

uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L. i umorzyć postępowanie.

Sygn. akt VII U 1090/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 maja 2015 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.), odmówił B. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska Zakładu w orzeczeniu z dnia 12 maja 2015 roku nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy (decyzja – akt rentowych).

W odwołaniu B. K. uznała wskazaną decyzję za krzywdzącą, powołując się na okoliczności dotyczące schorzeń u niej występujących (odwołanie – k. 2, 3 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie – k. 12-13 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

B. K. ur. (...) w dniu 19.03.2015 roku złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W ramach rozpoznania wniosku lekarz orzecznik Zakładu dokonał oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni i w orzeczeniu z dnia16 kwietnia 2015 roku uznał, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Od wskazanego orzeczenia skarżąca wniosła sprzeciw. W orzeczeniu z dnia 12 maja 2015 roku komisja lekarska Zakładu podzieliła ustalenia lekarza orzecznika i uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Przedmiotowe orzeczenie stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania zaskarżonej decyzji. Wnioskodawczyni legitymuje się wykształceniem zasadniczym zawodowym w zawodzie tokarza świadczyła pracę na stanowisku sprzedawcy i sprzątaczki (okoliczności bezsporne).

Celem zbadania zasadności odwołania i prawidłowości wydanej decyzji Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych o specjalności z zakresu psychiatrii, neurologii, kardiologii, ortopedii i diabetologa.

Biegli w opinii z 12.10.2015 r. rozpoznali u B. K. nadciśnienie tętnicze II WHO, stenokardia, cukrzyca t.2 leczona doustnymi lekami hypoglikemizującymi, złamanie przez i podkrętarzowe lewej kości udowej, leczone operacyjnie (zespolenie gwoździem krętarzowym w dn. 10.08.2015 r. ), przebyte złamanie kostek prawej goleni, leczone operacyjnie w dn. 2. 07. 20 1 4r, zespół bólowy kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii, osteoporoza uogólniona, z kompresyjnym zniekształceniem trzonów kręgów lędźwiowych, stan po przebytym przed laty urazie kręgosłupa lędźwiowego i złamaniu trzonu kręgu L2 i kości krzyżowe, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią Thl 1-TM2-L1-L2-L3-L4-L5-S1 bez stenozy kanału kręgowego, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa bez cech czynnego drażnienia korzeni nerwowych, łagodny położeniowy zawrót głowy, dystymia, zespół uzależnienia od alkoholu w okresie abstynencji i stwierdzili całkowitą ale nie długotrwałą niezdolność do pracy od dn. 23.06.2014 do dn. 23.12.2014r. oraz od dn. 4.08.2015 r. do dn. 4.02.201 6 r.

Biegli podnieśli, iż nadciśnienie tętnicze bez powikłań narządowych oraz stenokardia, nie powodują istotnego ograniczenia aktywności fizycznej i mimo konieczności systematycznego leczenia, nie sprowadzają na opiniowaną niezdolności do pracy. W ocenie kardiologicznej opiniowana jest zdolna do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi.

Kliniczne badanie diabetologiczne i analiza załączonej do akt dokumentacji medycznej, pozwalają na rozpoznanie cukrzycy typu 2. na którą opiniowana choruje od roku. Przebieg choroby jest stabilny i łagodny, glikemie w samokontroli są zadowalające, hypoglikemie nie występują. Opiniowana z powodu ostrych powikłań diabetologicznych nie wymagała interwencji pomocy doraźnej lub hospitalizacji. Cukrzyca w aktualnym stopniu zaawansowania, wymaga przestrzegania zaleceń dietetycznych i systematycznego przyjmowania leków. Nie sprowadza długotrwałej niezdolności do pracy w rozumieniu rentowym.

Z opinii biegłych wynika, że schorzenia neurologiczne i psychiatryczne nie sprowadzają niezdolności do pracy.

Biegli wskazali, również iż skarżąca w dn. 4.08.2015 r. przebyła złamanie przez i podkrętarzowe lewej kości udowej, leczone operacyjnie (zespolenie gwoździem krętarzowym w dn. 10.08.2015 r.). W dn. 23.06.2014 r. przebyła złamanie kostek prawej goleni, leczone operacyjnie w dn. 2.07.2014 r. (zespolenie kostek prawej goleni).

Biegli uznali, że przebyte złamanie kostek prawej goleni oraz przebyte złamanie przez i podkrętarzowe lewej kości udowej sprowadzały i sprowadzają nadal całkowitą niezdolność do pracy w okresie zasadniczego leczenia, tj. w okresie 6-ciu miesięcy od urazu (od dn. 23.06.2014 do dn. 23.12.2014 r. oraz od dn. 4.08.2015 r. do dn. 4.02.2016 r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o przytoczone dowody z opinii biegłych lekarzy sądowych, dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz organu rentowego, które obdarzono wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd oparł się na wnioskach zawartych w opinii biegłych. Biegli wnikliwie przeanalizowali dokumentację medyczną ubezpieczonej i omówili wpływ zdiagnozowanych u niej schorzeń na zdolność do pracy - przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji. Biegli z zakresu psychiatrii, neurologii, kardiologii oraz diabetologii nie stwierdzili u ubezpieczonej niezdolności do pracy. Natomiast z powodu przebytego złamania w dniu 4.08.2015 r., według opinii biegłych skarżąca jest niezdolna do pracy od dnia 4 sierpnia 2015 roku.

Wnioski zawarte w powołanych opiniach są wystarczająco uzasadnione i z tych względów wskazane opinie Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne, miarodajne i wyczerpujące, a przez to przedstawiające wystarczające wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, sygn. II UKN 96/99). Kierując się powyższymi wskazaniami Sąd Okręgowy w całości podzielił wnioski biegłych.

Zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Opierając się na wnioskach zawartych w opinii biegłych należało uznać, że w rozpoznawanej sprawie wystąpiły nowe okoliczności dotyczące stwierdzenia niezdolności do pracy ubezpieczonej, które powstały po dniu złożenia odwołania, tj. 12 czerwca 2015 roku.

W tym stanie rzeczy zaskarżona decyzja 14 maja 2015 podlega uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, co skutkuje umorzeniem postępowania przed sądem.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie powołanego przepisu orzekł jak w sentencji.