Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący - SSR Marcin Kulikowski

Protokolant - Iwona Miller

w obecności Prokuratora Katarzyny Hałabuzy- Kalety

po rozpoznaniu w dniach 14 grudnia 2015r., 17 lutego 2016r. sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Tarnowskich Górach

przeciwko W. S. (S.)

synowi E. i G. z d. G.,

ur. (...) w T.

oskarżonemu o to, że:

w dniu 28 marca 2015r o godzinie 15:15 w T. na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości tj 1,09 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej (...),

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk;

1.  oskarżonego W. S. (S.) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego wyżej, który wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to na mocy art. 178a § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

2.  na mocy art. 42 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 17.05.2015r. w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat;

3.  na mocy art. 63 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. w zw. z art. 4§1kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 marca 2015r. do dnia 17 lutego 2016r.;

4.  na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem opłaty, a na mocy art. 627 kpk obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 270 (dwieście siedemdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II K 745/15

UZASADNIENIE

zgodnie z treścią art. 424 § 3 kpk, ograniczone do rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych czynu.

W. S. wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 17 lutego 2016r. w sprawie o sygnaturze akt II K 745/15 został uznany za winnego tego, że w dniu 28 marca 2015r. o godzinie 15:15 w T. na ul. (...) będąc w stanie nietrzeźwości, tj. 1,09 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki S. (...) o nr rej. (...), tj. popełnienia czynu z art. 178a§1kk.

Uznając W. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych.

Sąd miał na uwadze, iż występek z art. 178a § 1 kk zagrożony jest alternatywnie karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W. S. nie był wcześniej karany, stąd też uzasadnione jest przekonanie, że nie jest on osobą zdemoralizowaną, a dopuszczenie się przestępstwa miało charakter incydentalny. Dlatego zasadne było wymierzenie oskarżonemu kary rodzajowo najłagodniejszej.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy zawarte w treści art. 53 kk. Na korzyść oskarżonego uwzględniono jego uprzednią niekaralność (k. 9). Natomiast na jego niekorzyść przemawia przede wszystkim znaczne stężenie alkoholu w wydychany powietrzu, stworzone zagrożenie w ruchu drogowym, rodzaj i charakter naruszonego przestępstwem dobra prawnego, którym jest bezpieczeństwo w komunikacji.

Ustalając wysokość stawki dziennej Sąd wziął pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony pracuje za granicą, osiąga stały dochód w wysokości 4500 zł netto, na utrzymaniu posiada dwoje dzieci. Zdaniem Sądu grzywna w orzeczonym wymiarze pozostaje w zakresie jego możliwości finansowych. Sąd uznał, że wymierzona kara jest współmierna i sprawiedliwa, będzie stanowiła dostateczną dolegliwość dla sprawcy. Nadto odpowiada stopniu jego zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wysokość orzeczonej kary powinna spełnić swe cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz będzie oddziaływać w ramach społecznej świadomości prawnej, przy tym jest wystarczająco wychowawcza i dotkliwa.

Sąd wymierzył oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat, stosując w zakresie orzeczenia o tym środku karnym, zgodnie z regulacja art. 4§1 kk stan prawny obowiązujący w czasie popełnienia czynu, jako względniejszy dla sprawcy. Zgodnie z treścią art. 42 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 17.05.2015r. Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów określonego rodzaju między innymi wtedy, gdy sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości, przy czym w myśl art. 43§1 kk zakaz orzeka się w latach, od roku do lat 10. Zgodnie z obecnie obowiązującym stanem prawnym (od dnia 18.05.2015r) zakaz prowadzenia pojazdów orzeka się w latach, od lat 3 do 15.

Orzekając wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów, Sąd ustalił okres jego trwania na 2 lata, co przy uwzględnieniu okoliczności sprawy należy uznać za okres odpowiedni. Przedmiotowy środek karny ma charakter przede wszystkim prewencyjny. Powinien on na określony czas wyeliminować z ruchu oskarżonego, który swym zachowaniem stwarza potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa w komunikacji. Zdaniem Sądu, orzeczenie przedmiotowego środka karnego w wymiarze 2 lat, w obliczu okoliczności czynu oskarżonego w sposób właściwy wypełni jego cele. Wprawdzie stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego należy określić jako znaczne, to jednak nie należy stracić z pola widzenia faktu, iż do tej pory przestrzegał on obowiązującego porządku prawnego, nie był wcześniej karany, zdarzenie miało charakter incydentalny, a do kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości doszło na stosunkowo krótkim odcinku. Jakkolwiek wysokość stężenia alkoholu nie uzasadnia orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów w minimalnym wymiarze 1 roku, to jednak zdaniem Sądu wyeliminowanie oskarżonego z grona kierujących pojazdami mechanicznymi na okres 2 lat będzie stanowić wystarczającą dolegliwość, zdyscyplinuje go i sprawi, że w przyszłości, po odzyskaniu uprawnień do kierowania oskarżony nie dopuści się podobnego zachowania.

Na podst. art. 63 § 2 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. zaliczono oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 marca 2015r. do dnia wydania wyroku w niniejszej sprawie – 17 lutego 2016r.

Rozstrzygając w przedmiocie kosztów postępowania, Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa opłatę od kary w kwocie 300 złotych i obciążył go wydatkami w kwocie 270 złotych.