Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Ciechanów, dnia 24 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Ciechanowie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Karwowska

Protokolant: Olga Olech, Kamila Molągowska

przy udziale Prokuratora: Danuty Goś – Wasilewskiej, Bogusława Wasilewskiego, Justyny Omelan – Bagińskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16.02.2016r., 15.03.2016r., 19.04.2016r., 19.05.2016r

sprawy: O. Ż. (1) , córki A. i B. z domu S., urodzonej (...) w C.

oskarżonej o to, że:

I.  w okresie od 2 kwietnia 2013r. do 30 października 2013r. w C., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła budżet państwa oraz Europejski Fundusz Społeczny do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6061,01 złotych, w ten sposób, że w dniu 02.04.2013r. podpisała umowę nr (...) o udzielenie jednorazowej dotacji na rozwój przedsiębiorczości w ramach projektu Akademia (...), zawartą z Województwem (...)/W. (...) w W. (beneficjentem), na mocy której zobowiązała się do wykorzystania przyznanych środków finansowych zgodnie z biznes planem i harmonogramem rzeczowo-finansowym wydatkowania środków stanowiącym załącznik do zawartej umowy, w którym wskazała, iż dokona wydatków tytułem zakupu materiałów hydraulicznych, podliczników wody oraz ich montażu za kwotę 3.190 złotych, pomimo iż wiedziała że materiały te oraz usługi zostaną jej zapewnione nieodpłatnie przez najemcę lokalu, a następnie nakłoniła J. D. (1) świadczącego usługi elektryczne do wystawienia poświadczającej nieprawdę faktury VAT nr (...) z dnia 03.06.2013r. na kwotę 3.190,01 złotych oraz J. W. (1) świadczącego usługi hydrauliczne do wystawienia faktury VAT nr (...) z dnia 04.06.2013r. na kwotę 2.871 złotych, którymi to fakturami posłużyła się podczas kontroli przeprowadzanej przez beneficjenta w dniu 30 30 października 2013r., a nadto w dniu 9 lipca 2013r. złożyła pisemne oświadczenie o dokonaniu zakupów zgodnie z biznes planem i harmonogramem rzeczowo-finansowym wydatkowania środków finansowych na rozpoczęcie działalności gospodarczej,

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II.  w dniu 18 kwietnia 2014r. w C., usiłowała doprowadzić W. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6061,01 złotych poprzez złożenie w Sądzie Rejonowym w C. I Wydział Cywilny pozwu o zasądzenie zwrotu nakładów poniesionych przez nią w trakcie trwania umowy najmu lokalu użytkowego położonego przy ul. (...) w P., gm. C., do którego załączyła poświadczające nieprawdę dokumenty w postaci faktury VAT o nr (...) z dnia 03.06.2013r. na kwotę 3.190,01 złotych wystawioną przez J. D. (1) oraz faktury VAT nr (...) z dnia 04.06.2013r. na kwotę 2.871 złotych, wystawioną przez J. W. (1),

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

orzeka:

1.  oskarżoną O. Ż. (1) uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie I to jest przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje oskarżoną, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wonności;

2.  oskarżoną O. Ż. (1) uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie II to jest przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. z tym iż ustala, że działała w celu osiągniecia korzyści majątkowej i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje oskarżoną, zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wonności;

3.  na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej O. Ż. (1) karę łączna 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej O. Ż. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;

5.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonej O. Ż. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. (1) kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zadośćuczynienia;

6.  zasądza od oskarżonej O. Ż. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. (1) kwotę (...) (tysiąc pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika;

7.  obciąża oskarżoną opłatą w kwocie 180 (sto osiemdziesiąt) złotych oraz pozostałymi kosztami sądowymi w wysokości 60 (sześćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt II K 131/15

Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do części wyroku odnoszącej się do czynu zarzucanego oskarżonej O. Ż. (1) w puncie II aktu oskarżenia i rozstrzygnięciu o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynów zgodnie z wnioskiem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego i obrońcy oskarżonej:

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2012 roku O. Ż. (1) złożyła wniosek o przyznanie jednorazowej dotacji na rozwój przedsiębiorczości w ramach programu Akademia (...) realizowanego przez W. (...) w W. Filia w C.. Do wniosku zgodnie z wymogami formalnymi załączyła biznes plan oraz harmonogram rzeczowo-finansowy wydatkowania środków, w których wskazała, że niezbędne jej będą środki finansowe m.in. „na zakup materiałów hydraulicznych, podliczników wody + montaż” ze względu na konieczność rozliczenia w/w mediów. Jako wartość tych materiałów i usług podała kwotę 3.190 zł. Wniosek został zaopiniowany pozytywnie i po analizie zasadności wydatków inwestycyjnych określonych w harmonogramie i biznes planie przyznano jej wsparcie kapitałowe w wysokości łącznej 37.940 zł. ( dokumentacji projektu Akademia (...) k.246-458, 477-501)

W trakcie realizacji programu w lutym 2013r. O. Ż. (1) znalazła lokal, w którym chciała prowadzić działalność gospodarczą – fryzjerstwo. Lokal położony był w budynku należącym do H. i W. K. (1) w P. przy ulicy (...). W miejscu tym H. K. (1) zamierzała również prowadzić swoją działalność gospodarczą w postaci usług kosmetycznych i stworzyć jeden salon świadczący także inne usługi tj. fryzjerstwo, manicure, masaż. O. Ż. (1) ustaliła z właścicielami zasady najmu oraz to, że przystosowaniem lokalu pod jej działalność gospodarczą zajmą się właściciele. W gestii O. Ż. miał pozostać tylko wystrój wnętrza i wyposażenie. Prace hydrauliczne, tj. doprowadzenie dopływu wody do miejsca, w którym miała stać myjka fryzjerska i zamontowanie podliczników wody oraz prace związane z elektryką wykonał W. K. (1) wraz z J. M. (1). Prace te W. K. wykonał na własny koszt. Koszty te wycenił na kwotę 2.871 zł. (zeznania świadków: W. C. K. k.5-6,105-105v, k.473-474, k.637638v, J. M. k.41,659, H. K. k.45-47,520-521,647-656, M. B. k.56v,668, Z. B. k.58v,660, protokół oględzin miejsca wraz z dokumentacją fotograficzną k.232-239)

O. Ż. (1) pomimo ustaleń co do wykonania prac hydraulicznych i elektrycznych i mając świadomość, iż nie pokryje kosztów z tym związanych w dniu 2 kwietnia 2013 roku podpisała umowę nr (...) o udzielenie jednorazowej dotacji na rozwój przedsiębiorczości, w której zgodnie z § 1 pkt 5 zobowiązała się do wykorzystania przyznanych środków finansowych zgodnie z wcześniej zaakceptowanym przez (...) biznes planem. Nie poinformowała (...) o faktycznej zmianie wydatków i nie zgłosiła zmian w harmonogramie. ( dokumentacji projektu Akademia (...) k.246-458, 477-50, zeznania świadka A.L. D. k.243v,475-476,669-670)

Po podpisaniu umowy O. Ż. (1), nakłoniła dwóch mężczyzn do wystawienia jej faktur za prace hydrauliczne i elektryczne, których faktycznie nie wykonywali. J. D. (1) w dniu 3 czerwca 2016r. wystawił poświadczającą nieprawdę fakturę VAT nr (...) na kwotę 3.190,01 zł za usługi elektryczne, natomiast J. W. (1) wystawił poświadczającą nieprawdę fakturę VAT w dniu 4 czerwca 2013r. nr (...) na kwotę 2.871 zł za usługi hydrauliczne. (zeznania świadków J. W. k.659, J. D., k.538v-539,638v-639)

Pracownicy (...) podczas kontroli beneficjenta programu, otrzymali od O. Ż. (1) pisemne oświadczenie o dokonaniu zakupów zgodnie z biznes planem i harmonogramem rzeczowo finansowym wydatkowania środków finansowych na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Zatem rozliczając się w ramach projektu przedłożyła ona faktury za usługi hydrauliczne i elektryczne, a w rzeczywistości nie poniosła nakładów na te usługi.

W dniu 28 stycznia 2014 roku O. Ż. (1) zaprzestała działalności w lokalu w P.. Było to wynikiem nieporozumień między nią a właścicielami lokalu. (zeznania świadków: W. C. K. k.5-6,105-105v, k.473-474, k.637-638v, H. K. k.45-47, 520-521,647-656, I K. k.466v,656-659)

W dniu 18 kwietnia 2014 roku O. Ż. (1) złożyła pozew o zapłatę przeciwko W. K. (1) do Sądu Rejonowego w Ciechanowie. Pozew opiewał na kwotę 10.091,12 zł. z tytułu zwrotu nakładów poniesionych przez nią w trakcie trwania umowy najmu. Do pozwu załączyła poświadczające nieprawdę faktury VAT nr (...) na kwotę 3.190,01 zł za usługi elektryczne i nr (...) na kwotę 2.871 zł za usługi hydrauliczne, jako dowód na rzekomo poniesione przez nią koszty związane z adaptacja lokalu. (k.167-175) Pozew zgodnie z właściwością został przekazany do Sądu Gospodarczego (sygn. akt (...). Powództwo to zostało cofnięte pismem z dnia 28.02.2015r. (k.697). Postanowieniem z dnia 08.04.2015r. Sąd Rejonowy w Płocku V Wydział Gospodarczy umorzył postępowanie, zasądzając od powoda O. Ż. (1) na rzecz pozwanego W. K. (1) kwotę 2.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. (k.706-707)

Oskarżona O. Ż. (1) ma 33 lata, posiada wykształcenie zawodowe- jest fryzjerką. Oskarżona jest mężatką i ma dwoje dzieci w wieku 8 i 4 lata. Prowadzi własną działalność gospodarczą– Salon (...) z Pazurem; z tego tytułu osiąga dochód w wysokości około 2.500 złotych brutto miesięcznie. Posiada mieszkanie o powierzchni 67m ² wartości około 200.000 zł (z kredytem) oraz samochód osobowy o wartości około 8.000 zł. (dane k.612) Dotychczas nie była karana sądownie. ( dane o karalności k.552).

Oskarżona O. Ż. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów. (k.547v-549). Wyjaśniła, że w 2012 roku planowała otworzyć własną działalność gospodarczą - fryzjerstwo. Złożyła wniosek do W. (...)o dotację i dostała propozycję wynajęcia lokalu od państwa K. w P.. Wyjaśniła, że lokal wymagał adaptacji pod zakład fryzjerski - musiała być zwiększona liczba gniazdek elektrycznych, zamontowane oświetlenie sufitowe, pomalowane ściany oraz zainstalowany podlicznik wody i prądu. Wyjaśniając dodała, że na adaptację poniosła „spore koszty finansowe”. Sprecyzowała, że musiała zlecić zewnętrznym firmom wykonanie prac hydraulicznych i elektrycznych. Wskazała, że na potwierdzenie tych wydatków posiada stosowne faktury. Kolejno podała, że w pierwotnych ustaleniach z W. K. (1) miała ustalone, że on dokona przystosowania lokalu na swój koszt. Ona natomiast zapytała, czy otrzyma od niego stosowne faktury, by przedstawić je do rozliczeń w (...). W. K. powiedział jej, że nie prowadzi tego typu działalności i że nie może wystawić takich faktur. Podała, że dlatego właśnie zaczęła szukać na własną rękę osób do wykonania tych prac. Wyjaśniła, że gdyby W. K. zrobił jej te prace za darmo, to ona musiałaby zwrócić cześć dofinansowania do (...). I tak by zrobiła. Opisała, w jaki sposób znalazła fachowców do wykonanych prac, jak przebiegały prace oraz sposób rozliczenia. Na rozprawie głównej oskarżona przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień (k.636v). Po odczytaniu wyjaśnień złożonych w postepowaniu przygotowawczym podała, że w rzeczywistości prace hydrauliczne i elektryczne wykonywał W. K. (1). J. W. nie wykonywał u niej żadnych prac. Precyzując dodała, że J. D. i J. W. nie wykonywali w wynajmowanym przez nią lokalu żadnych prac. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonej złożonym w postepowaniu przygotowawczym w zakresie w jakim zaprzeczała ona faktowi popełnienia zarzucanych jej czynów, jak również w zakresie opisywanych okoliczności wykonania prac adaptacyjnych w wynajmowanym lokalu. Wyjaśnienia te miały służyć za wyraz przyjętej przez oskarżoną linii obrony w postepowaniu przygotowawczym i od początku były sprzeczne z zeznaniami w tym zakresie świadka W. K.. W ocenie Sądu na nadanie waloru wiarygodności zasługują wyjaśnienia oskarżonej w takiej części, w której znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach przeprowadzonych podczas rozprawy. Nie budzi wątpliwości przyznanie oskarżonej, że J. D. i J. W. nie wykonywali w lokalu wynajmowanym przez nią żadnych prac, jak też że otrzymała poświadczające nieprawdę faktury, które przedłożyła w (...) jako dowód rozliczenia wydatkowania przyznanych jej środków finansowych zgodnie z biznes planem i harmonogramem wydatkowania i jako dowód do złożonego przeciwko W. K. pozwu o rozliczenie nakładów poniesionych na wynajmowany lokal.

Sąd nadał przymiot wiarygodności zeznaniom właścicieli lokalu W. K. (1) (k.5-6 105-105v, k.473-474, k.637-638v) oraz H. K. (1) (k.45-47, 520-521, k.647-656) w zakresie dotyczącym wykonanych w lokalu prac i kosztów z tym związanych. W. C. K. zeznawał cały czas spójnie. Kolejno, jego wszystkie zeznania nie odbiegają od siebie, różnią się tylko szczegółami, których świadek może nie pamiętać z uwagi na upływ czasu. W. C. K. zeznał, że podczas rozmów o wynajmie lokalu byli obecni małżonkowie Ż., on i jego żona. Podał, że całą organizacją lokalu zajmowała się jego żona, a w jego gestii było finansowanie prac. On oddelegował ekipę, która z nim współpracowała przy remoncie całego budynku do wykonania prac zleconych przez jego żonę w porozumieniu z O. Ż. . Część prac wykonał sam a część pracownicy. Podał, że w całości poniósł koszty związane z przystosowaniem lokalu do potrzeb O. Ż. (1). H. K. zeznawała spójnie z mężem. Podała, że zaproponowała oskarżonej współpracę. Chciała otworzyć swoją działalność kosmetyczną w lokalu w P. i zaproponowała O. Ż. by ta w lokalu obok otworzyła usługi fryzjerskie. Po obejrzeniu lokalu przez oskarżoną ustalono, że W. K. przygotuje odpływ do myjki oraz więcej gniazdek. Świadek opisywała również kwestię związaną ze sporządzaniem na piśmie umowy najmu. Zeznania świadka W. K. odnośnie wykonanych przez niego prac w lokalu potwierdzają również inni świadkowie. Świadek M. B. (2) (k.668,56v), który doradzał mu w sprawach hydraulicznych, świadkowie Z. B. (2), (k. 660-662,58v) i J. M. (1) (k.659-660, 41), którzy widzieli, że prace hydrauliczne i elektryczne wykonywał W. K.., a J. M. częściowo mu nawet pomagał oraz świadek A. G. (k.668-669,57v) sąsiad W. i H. K., który bywał na nieruchomości w trakcie prac, widział, że wykonuje je w większości sam W. K. i jak mówił świadkowi, szykując lokal pod wynajem.

Kluczowymi w niniejszej sprawie były zeznania świadków J. W. (1) (k.659) i J. D. (1) (k.538v-539,638v-639). Obydwaj mężczyźni składając swoje pierwsze zeznania podali, że wykonywali prace na zlecenie O. Ż. (1). Podczas kolejnych przesłuchań obydwaj zaprzeczyli temu. J. W. (1) podał, że został poproszony przez O. Ż. o wystawienie faktury na wykonanie instalacji, montaż urządzeń, konkretnie myjki. Oskarżona podała mu kwotę faktury. J. D. (1) również podał, że nie wykonywał żadnych prac dla O. Ż.. Wystawił tylko dla niej fakturę na instalację w lokalu. Zeznania złożone przez świadków na rozprawie korespondują z wersją podaną przez oskarżoną na rozprawie jak również z zeznaniami świadka W.C. K., który wskazywał, iż to on wykonał prace hydrauliczne i elektryczne.

W sprawie zaznawał również świadek L. Ż. (k.462v-463, k.670-674). Jego zaznania są obszerne, jednakże jeśli chodzi o kwestię prac adaptacyjnych w wynajmowanym lokalu tj. hydraulicznych i elektrycznych to podaje tylko, że „nie wie kto wykonywał te prace, szczegóły uzgadniała żona”. Podał również, że nie interesował się tym, kto wykona prace, rozmawiał z żoną tylko o terminach, o tym kiedy prace te zostaną wykonane, ponieważ po wykonaniu tych prac on miał w lokalu kłaść tapety. W ostatnich swoich zeznaniach, podczas rozprawy głównej, powiedział, że „wie że prace nie były wykonane przez tych ludzi, którzy wystawili faktury, prace zostały wykonane przez kogoś innego, nie wiem przez kogo i za te prace płaciła żona. O tym poinformowała go żona”. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka, co do jego braku wiedzy odnośnie tego, że prace te wykonał W.C. K.. Trudno przyjąć, iż oskarżona i jej mąż podczas przygotowywania do otwarcia przez oskarżoną działalności gospodarczej nie rozmawiali o takich kwestiach jak wykonawcy prac adaptacyjnych, zwłaszcza, że świadek uczestniczył w rozmowach z właścicielami lokalu, gdzie kwestie adaptacji lokalu na działalność były poruszane.

Świadek A. D. (k.243v, k.475-476, k.669-670) opisał procedurę związaną z organizowanym przez (...) programem dla przedsiębiorców i warunkami korzystania z programu. Podał, że do urzędu wpłynęło w dniu 4 września 2014 roku pismo przewodnie z U. (...) w C. wraz z zawiadomieniem W. K. (1) dotyczące podejrzenia popełnienia przestępstwa karno - skarbowego przez O. Ż. (1). Opisał procedurę przyznania O. Ż. dotacji oraz wskazał, że instytucja, w której pracuje, jako beneficjent środków unijnych może podejmować czynności egzekucyjne dopiero po wydaniu prawomocnego orzeczenia o naruszeniu prawa. Wskazał ponadto, że w każdym momencie współpracy, nawet już po rozliczeniu uczestnik projektu może złożyć korektę rozliczenia, tak by ewentualnie jakieś środki zwrócić.

Świadek I. K. (1) (k.466v,656-659), która również wynajmowała powierzchnie w lokalu W. i H. K. wypowiedziała się w kwestii współpracy z państwem W. i H. K. (1), jak również procesu dotyczącego sporządzenia umów najmu na piśmie i podłoża konfliktu, który doprowadził do tego, że osoby wynajmujące powierzchnie w lokalu w P. zakończyły współpracę z H. K..

Świadek B. L. (1) (k.675-676) klientka W. i H. K. jak podała H. K. nie skarżyła się na współpracujące z nią osoby. Nie posiadała wiedzy na temat wyprowadzki O. Ż. z lokalu. Opisała sytuację, kiedy małżonkowie Ż. przed bramą do posesji w P. oczerniali W. K., że jest złym mechanikiem, że oszukuje klientów. Nie pamiętała jednak, czy było jakieś uzasadnienie tych stwierdzeń. Jak wskazała była stałym klientem W. i H. K. i „puściła to mimo uszu”. Według niej O. Ż. (1) wiedziała o jej długiej znajomości z K. i mówiąc do niej te słowa miała nadzieje, że powtórzy tę rozmowę K.. Podała również, że H. K. była przygnębiona po odejściu osób O. Ż. i I. K.. Wiedziała, że H. K. przebywała na zwolnieniu lekarskim, ale nie znała jego powodu. Jak stwierdziła wcześniej H. K. miała problemy z kręgosłupem.

Świadek M. P. (k.676-677) klientka W. i H. K., była kiedy opuszczała budynek I. K. i jak podała, że H. K. była wtedy przygnębiona, powiedziała, że się pokłóciły, że została posadzona o podsłuchy. Według jej wiedzy H. K. miała problemy zdrowotne, ale nie wie jakie. Świadek podkreśliła, że wcześniej w salonie panowała według niej dobra atmosfera.

Zeznania świadka A. P. (k.662-663,470v), który pomagał I. K. niewiele wnosiły do sprawy.

Sąd nie miał również zastrzeżeń do pozostałych dowodów ujawnionych bez odczytywania i zaliczonych w poczet materiału dowodowego. Nie były one także kwestionowane przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu okoliczności dotyczące czynu zarzucanego oskarżonej O. Ż. (1) w punkcie II aktu oskarżenia i wina oskarżonej nie budzą wątpliwości. Wskazują na to wyjaśnienia oskarżonej złożone przed Sądem w tym zakresie, potwierdzone zeznaniami świadków W.C. K. oraz świadków J. D. i J. W. złożonymi podczas rozprawy. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżona nie poniosła kosztów związanych z przystosowaniem lokalu pod działalność fryzjerską w P. w zakresie prac hydraulicznych i elektrycznych, których wykonanie miały potwierdzać faktury wystawione przez J. D. i J. W. i nie zlecała wykonania tych prac wskazanym wyżej osobom. Nie ulega również wątpliwości, że zarówno J. D. jak i J. W. na prośbę oskarżonej wystawili potwierdzające nieprawdę faktury, co przyznali na rozprawie. Poza wszelką wątpliwością pozostaje również na tle zgromadzonego materiału dowodowego fakt, iż prace hydrauliczne i elektryczne przygotowujące lokal pod działalność fryzjerska wykonał we własnym zakresie W. C. K.. Oskarżona O. Ż. (1) zatem składając w dniu 18 kwietnia 2014r. pozew do sądu cywilnego przeciwko W.C. K. o zwrot poniesionych nakładów w trakcie trwania umowy najmu lokalu użytkowego w P. przy ul. (...) gm. C., wiedziała, iż żąda zwrotu kosztów jej nienależnych, których nie poniosła, gdyż prace we własnym zakresie wykonał właściciel W.C. K.. Miała również świadomość tego, iż dołączone do pozwu faktura VAT o nr (...) z dnia 03.06.2013r. na kwotę 3.190,01 złotych wystawioną przez J. D. (1) oraz faktura VAT nr (...) z dnia 04.06.2013r. na kwotę 2.871 złotych, wystawioną przez J. W. (1) poświadczają nieprawdę. Na podstawie fałszywych dowodów przedstawionych przy pozwie, chciała doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem W. C. K. na podstawie wyroku sądowego zasądzającego kwoty, które w pozwie tym dochodziła na podstawie dołączonych faktur. Takie działanie oskarżonej nosiło cechy działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej bowiem koty, których żądała nie były jej należne, nie poniosła. Zasądzenie ich stanowiłoby korzyść dla jej majątku. Przestępstwo to pozostało w fazie usiłowania, bowiem nie doszło do wydania wyroku, gdyż w międzyczasie ujawnione zostało, że stanowiące podstawę zasądzenia faktury poświadczają nieprawdę, a pozew został cofnięty.

Mając powyższe na względzie Sąd uznał, iż oskarżona O. Ż. (1) działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i działaniem swym wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał oskarżoną, zaś na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wonności

Uznając oskarżoną za winna popełnienia czynu zarzucanego jej w punkcie I aktu oskarżenia Sąd na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 273 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał oskarżoną, zaś na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył oskarżonej karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wonności.

Na podstawie art. 85 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonej O. Ż. (1) karę łączna 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, której to wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby. Sąd w niniejszej sprawie zgodnie z art. 4 § 1 k.k. z uwagi na czas popełnienia czynów przez oskarżoną zastosował przepisy sprzed nowelizacji, uznając je jako korzystniejsze dla oskarżonej.

Przy wymiarze oskarżonej O. Ż. (1) kar jednostkowych i kary łącznej Sąd wziął pod uwagę – zgodnie z art. 53 k.k. szereg okoliczności wpływających na jej wymiar, a zwłaszcza sposób zachowania oskarżonej, stopień społecznej szkodliwości przypisanych jej czynów, postać winy, motywacje jaka nią kierowała, wysokość szkody, właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Po stronie okoliczności łagodzących Sąd wziął pod uwagę uprzednią niekaralność oskarżonej (k.552). Po stronie okoliczności obciążających Sąd zaliczył znaczną społeczną szkodliwość czynów popełnionych przez oskarżoną, stopień winy oskarżonej oraz sposób jej działania. Oskarżona dokonała przestępstw lekceważąc normy nie tylko prawne, ale także obyczajowe i moralne. Oskarżona postępowała świadomie, próbowała „zaoszczędzić” pieniądze z dotacji. Jej zachowanie zasługuje na potępienie. Wobec powyższego, w ocenie Sądu, naturalną konsekwencją zachowania oskarżonej musi być adekwatna do czynów kara. Oskarżona jako osoba dorosła była w pełni świadoma swojego postępowania, winno się więc od niej wymagać zachowania zgodnego z prawem. Stąd też podnosząc te wszystkie okoliczności Sąd uznał, iż kara łączna ośmiu miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną, uwzględniającą stopień winy sprawcy i spełni ona swój cel jako kara.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby, albowiem w przekonaniu Sądu uzasadnionym jest przypuszczenie, że pomimo niewykonania kary, oskarżona będzie przestrzegać porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Jest to wystarczające zdaniem Sądu dla osiągnięcia wobec oskarżonej celów kary, uwzględniając jej właściwości i warunki osobiste. W przypadku oskarżonej zachodzą przesłanki do ustalenia pozytywnej prognozy kryminologicznej, która wskazuje, iż fakt zawieszenia wykonania orzeczonej kary będzie wystarczający dla zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Oskarżona dotychczas nie była karana, prowadzi ustabilizowany tryb życia. Działanie oskarżonej było w przekonaniu Sądu zachowaniem incydentalnym, samo przeprowadzenie postepowania sądowego wpłynie na oskarżona pozytywnie, a ustalony okres próby pozwoli na skontrolowanie jej zachowania z jednej strony, z drugiej natomiast będzie to czas refleksji dla oskarżonej, co do nieopłacalności chęci łatwego i oszukańczego wzbogacenia się i nacechowanego niskimi pobudkami rozliczenia z nieudanej współpracy biznesowej.

Pełnomocnik oskarżyciela posiłkowego W. K. wniósł o zasądzenie odszkodowania w kwocie 3.471 zł, na którą to kwotę składać się miały koszty jakie poniesione zostały w związku z wykonaniem prac hydraulicznych przez W. K. w celu przystosowania lokalu do działalności fryzjerskiej prowadzonej przez oskarżoną wycenione na kwotę 2.871 zł i kwota 600 zł jako równowartość za prace związane z przewróceniem pomieszczenia do stanu poprzedniego. Zdaniem Sądu żądane kwoty nie są kwotami, które pozostają w związku z przypisanym oskarżonej przestępstwie, w którym pokrzywdzonym jest W. K.. Podstawowym warunkiem dopuszczalności orzekania obowiązku naprawienia szkody - w oparciu o przepis art. 46 § 1 k.k. - jest wydanie wyroku skazującego, w którym stwierdza się winę oskarżonego. Chodzi tu więc o ostatecznie przypisane sprawcy przestępstwo, z którego wynikła szkoda. Przeprowadzone postepowanie dowodowe zarówno w postepowaniu przygotowawczym jak i sądowym nie wykazało, iż oskarżona już w chwili decydowania się na wynajęcie lokalu u W. i H. K. i ustaleń, co do przystosowania lokalu do jej działalności miała zamiar złożenia pozwu przeciwko W. K. i żądania kwot, których nie poniosła na jego przystosowanie. Zamiar ten powstał później, kiedy doszło do nieporozumień między stronami i zaprzestania współpracy i kiedy pokrzywdzony zażądał zwrotu poniesionych kosztów na przystosowanie lokalu. Wtedy to oskarżona wykorzystała posiadane faktury wystawione przez J. D. i J. W., wnosząc przeciwko pokrzywdzonemu W. K. pozew o rozliczenie nakładów na wynajmowany lokal. W przedmiotowym postepowaniu materiał dowodowy pozwolił na przypisanie oskarżonej przestępstwa tzw. oszustwa procesowego i to w formie usiłowania. Czyn zatem przypisany oskarżonej nie doprowadził do sytuacji, że pokrzywdzony poniósł szkodę, o której naprawienie wnosi. W ocenie Sądu szkodą jaka mogła wynikać z przypisanego oskarżonej przestępstwa to koszty związane z toczącym się postepowaniem sądowy w wyniku pozwu złożonego przez oskarżoną. W tym zakresie koszty te jednak zostały rozstrzygnięte w postepowania gospodarczym, gdyż wobec cofnięcia pozwu koszty te zostały od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego zasądzone. (postanowienie k.706-707) Mając powyższe na względzie Sąd nie orzekł naprawienia szkody na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K..

Jeśli chodzi o zadośćuczynienie to niewątpliwie wystąpienie przez oskarżoną z niezasadnym powództwem było sytuacją wywołującą pokrzywdzenie u W. K.. O wysokości zadośćuczynienia winien decydować rozmiar cierpień psychicznych, jakich doznał pokrzywdzony w przełożeniu na zebrany w sprawie materiał dowodowy. Tak określona suma pieniężna zadośćuczynienia ma bowiem stanowić ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej wynagradzający doznane cierpienia oraz mający ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przynajmniej częściowo została przywrócona równowaga, zachwiana na skutek wyrządzonej pokrzywdzonemu szkody. Oceniając rozmiar doznanej krzywdy, trzeba zatem wziąć pod uwagę całokształt okoliczności. Należy zauważyć, że oskarżona kierowała oczerniające słowa do stałych klientów pokrzywdzonego i jego żony, być może z intencją, że dotrą one nie tyle do innych klientów, co do samych W. i H. K.. Takie odczucia miała również świadek B. L.. Ponadto jak wynika z zeznań tego świadka słowa oskarżonej nie zmieniły jej stosunku do pokrzywdzonego. Sytuacja z oskarżoną mogła wpłynąć na złe samopoczucie żony pokrzywdzonego jak każda życiowa sytuacja stresowa, ale trudno przyjąć, iż wpłynęła tak drastycznie jak stara się to przedstawić pokrzywdzony na pogorszenie stanu zdrowia jego żony. Jak wynika z zeznań świadka B. L. i M. K. –P. i wyjaśnień oskarżonej, H. K. miał już wcześniej problemy zdrowotne. Należy również zauważyć, iż sytuacja jaka się wytworzyła tj. nieporozumienia na tle braku możliwości uzgodnienia treści umowy najmu nie były tylko spowodowane działaniem oskarżonej, a to było jedną z głównych przyczyn braku możliwości kontynuowania dalszej współpracy. Salon opuściły również dwie inne współpracujące z H. K. osoby, ostatecznie nie mogąc uzgodnić warunków umowy najmu przed sporządzeniem jej na piśmie. Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonej O. Ż. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. (1) kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zadośćuczynienia. Zdaniem Sądu wskazana kwot jest adekwatna do stopnia pokrzywdzenia W. K. poprzez działanie oskarżonej przypisanym jej przestępstwem.

O kosztach postępowania Sąd orzekał na podstawie art. 627 kpk, obciążając oskarżoną kosztami procesu. Oskarżona pracuje, osiąga dochód, zasadnym jest zatem, aby poniosła koszty związane z postępowaniem, wynikającym z popełnionych przez nią przestępstw. Wysokość opłaty Sąd określił na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w spawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.)

Z uwagi na to, że oskarżyciel posiłkowy korzystał z pomocy pełnomocnika Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżyciela posiłkowego W. K. (1) zwrot kosztów ustanowienia pełnomocnika, wysokość wynagrodzenia pełnomocnika ustalając na podstawie § 14 ust. 2 pkt 3) i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.02.163.1348).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w części dyspozycyjnej wyroku.