Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

(w trybie art. 335 § 1 kpk)

Dnia 03 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach Wydział VI Karny Zamiejscowy w P.

w składzie

Sędzia SR Katarzyna Grabałowska

Protokolant Anna Kopka

w obecności Prokuratora - - - - -     

po rozpoznaniu dnia 03 listopada 2015 roku sprawy B. K.

syna B. i M. zd. K.

urodzonego (...) w T.

oskarżonego o to, że:

I. w nieustalonym dniu w okresie od 4 do 6 lipca 2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia baneru reklamowego wartości 500 zł wykonanego z tworzywa sztucznego, zamontowanego na ścianie frontowej zakładu fryzjerskiego na szkodę S. B., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 04.08.2010 r. sygn. akt VI K 568/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok został objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 23.11.2011 r. sygn. akt VI K 249/11, którą odbywał w dniu 03.12.2009 r., oraz w okresie od 09.08.2011 r. do 05.04.2012 r.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II. w dniu 26.07.2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch szlifierek kątowych oraz młotowiertarki o łącznej wartości 1000 zł na szkodę M. B., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 04.08.2010 r. sygn. akt VI K 568/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok został objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 23.11.2011 r. sygn. akt VI K 249/11, którą odbywał w dniu 03.12.2009 r., oraz w okresie od 09.08.2011 r. do 05.04.2012 r.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

III. w nieustalonym dniu, w miesiącu czerwcu 2013 r. w P. z terenu hali sportowej dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ławę ogrodową o wartości 500 zł na szkodę MOSiR P., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 § 1 kk będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 04.08.2010r. sygn. akt VI K 568/10 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, który to wyrok został objęty wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 23.11.2011 r. sygn. akt VI K 249/11, którą odbywał w dniu 03.12.2009 r., oraz w okresie od 09.08.2011 r. do 05.04.2012 r.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonego B. K. uznaje za winnego tego, że w nieustalonym dniu w okresie od 4 do 6 lipca 2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia baneru reklamowego wartości 500 zł wykonanego z tworzywa sztucznego, zamontowanego na ścianie frontowej zakładu fryzjerskiego na szkodę S. B., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 08 maja 2007 roku sygn. akt IIK 157/07 za podobne przestępstwo umyślne z art. 288 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 listopada 2006 roku do 11 listopada 2006 roku, od 02 kwietnia 2009 roku do 24 kwietnia 2009 roku i od 01 marca 2011 roku do 09 sierpnia 2011 roku tj. popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego B. K. uznaje za winnego tego, że w dniu 26 lipca 2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch szlifierek kątowych oraz młotowiertarki o łącznej wartości 1000 zł na szkodę M. B., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 08 maja 2007 roku sygn. akt IIK 157/07 za podobne przestępstwo umyślne z art. 288 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 listopada 2006 roku do 11 listopada 2006 roku, od 02 kwietnia 2009 roku do 24 kwietnia 2009 roku i od 01 marca 2011 roku do 09 sierpnia 2011 roku tj. popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  oskarżonego B. K. uznaje za winnego tego, że w nieustalonym dniu, w miesiącu czerwcu 2013 r. w P. z terenu hali sportowej dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ławę ogrodową o wartości 500 zł na szkodę MOSiR P., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 08 maja 2007 roku sygn. akt IIK 157/07 za podobne przestępstwo umyślne z art. 288 § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 listopada 2006 roku do 11 listopada 2006 roku, od 02 kwietnia 2009 roku do 24 kwietnia 2009 roku i od 01 marca 2011 roku do 09 sierpnia 2011 roku tj. popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 278 § 1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk łączy wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na mocy art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach 06 lipca 2015 roku i 27 lipca 2015 roku;

6.  na mocy art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania, którymi w całości obciąża Skarb Państwa oraz na mocy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwalnia oskarżonego od opłaty.

Sygn. akt VI K 698/15

z dnia 3 listopada 2015 roku

Na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. K. w nieustalonym dniu, w miesiącu czerwcu 2013 r. w P. z terenu hali sportowej dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ławy ogrodowej o wartości 500 zł stanowiącego własność MOSiR P..

Następnie w okresie od 4 do 6 lipca 2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia baneru reklamowego wykonanego z tworzywa sztucznego, zamontowanego na ścianie frontowej zakładu fryzjerskiego o wartości 500 złotych stanowiącego własność S. B..

W dniu 26.07.2015 r. w P. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dwóch szlifierek kątowych oraz młotowiertarki o łącznej wartości 1000 zł stanowiących własność M. B..

Ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o: wyjaśnienia oskarżonego (k.48, 92, 128 akt), zeznań świadka S. B. (k. 10-11 akt), zeznań świadka M. B. (k. 68 – 69, 130 akt), zeznań świadka J. K. (k. 111 -112akt) zeznań świadka A. B. (k. 117) , protokołu oględzin (k. 3-4 akt), protokołów przeszukania (k. 16-17, 18-19, 7679), protokołów zatrzymania (k. 52-54, 81-86, 94-96, 120-122 akt), zapisu z monitoringu (k. 56 akt), protokołu oględzin (k. 99

Oskarżony B. K. - 46 lat , wykształcenie podstawowe, dochód 200 zł, karany, leczony psychiatrycznie oraz neurologiczne, nie leczony ani odwykowo (k. 127 akt).

Biegli psychiatrzy nie stwierdzili u oskarżonego objawów czynnych zaburzeń psychotycznych i brak podstaw do przyjęcia by stan taki trwał w czasie zarzucanego mu czynu. U oskarżonego rozpoznano zespół uzależnienia od alkoholu. W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, a aktualny stan zdrowia pozwala mu na udział w czynnościach procesowych (k. 146 akt).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że zerwał z zabrał baner reklamowy i chciał go później sprzedać za piwo (k. 48 akt).Odnośnie kradzieży na szkodę M. B. wyjaśnił, że w dniu 26 lipca 2015 roku poszedł do szopki pokrzywdzonego po elektronarzędzia. Zabrał je, żeby je spieniężyć. Jedną szlifierkę sprzedał za 50 złotych, drugą za 100 złotych. Sprzedaży dokonał w lombardach. M. sprzedał nie nieznanej osobie. Za uzyskane pieniądze kupił żywność (k. 92 akt). Odnośnie kradzieży ławki spod hali sportowej wyjaśnił, że faktycznie ją zabrał i sprzedał za 100 złotych M. B. (k. 128 akt).

Z uwagi na to, że oskarżony przyznał się do winy, a w świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budziły wątpliwości, a jego postawa wskazywała, że cele postępowania zostaną osiągnięte, prokurator, zamiast aktu oskarżenia, wystąpił do Sądu z wnioskiem o wydanie na posiedzeniu wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar przewidzianych za zarzucane mu występki.

Sąd zważył co następuje :

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w których przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W tym zakresie są one zgodne z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wspólnie tworząc spójną i logiczną całość. Oskarżony opisał okoliczności poszczególnych kradzieży oraz to za ile i komu sprzedał skradzione przedmioty.

Zeznania świadków S. B., M. B., J. K. i A. B. dotyczyły wartości skradzionego mienia i w tym zakresie stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty dołączone do akt sprawy albowiem zostały one rzetelnie sporządzone przez uprawnione organy w ramach ich kompetencji.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, która została wyżej przytoczona, legła u podstaw uznania oskarżonego za winnego popełnienia przestępstw z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 64 §1 kk.

Także wina oskarżonego nie budzi wątpliwości. Jest on osobą dojrzałą, w pełni poczytalną, miał możliwość rozpoznania bezprawności swojego zachowania. Można mu zarzucić, iż w trakcie swojego bezprawnego, karygodnego czynu, nie dał posłuchu normie prawnej, mimo, że mógł to uczynić. Określając stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu Sąd uwzględnił jego zamiar, a także motywację, jak również sposób i okoliczności jego popełnienia.

Przechodząc w tym miejscu do rozważań prawnych należy podkreślić, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem do zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej dochodzi wtedy, gdy następuje bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej (jak właściciel, posiadacz lub osoba posiadająca do rzeczy inne prawa rzeczowe lub obligacyjne) i objęcie jej we własne władanie przez sprawcę, przy czym wyjęcie spod władztwa musi nastąpić wbrew woli osoby nią dysponującej, a władztwo nad rzeczą, jako stan faktyczny podlegający ochronie na podstawie art. 278 § 1 kk, może być nawet pozbawione jakiejkolwiek podstawy prawnej. Zgodnie z dominującym w polskiej literaturze oraz orzecznictwie poglądem, zabór rzeczy nie wyczerpuje się w unicestwieniu władztwa dotychczasowego władającego nad rzeczą, konieczne jest bowiem także zawładnięcie rzeczą przez dokonującego zaboru, tzn. objęcie tej rzeczy w faktyczne władanie przez sprawcę (tak: M. Dąbrowska – Kardas i P. Kardas w: Kodeks karny część szczególna. Komentarz t. 3, Zakamycze 1999, str. 20-22). Kradzież jest przestępstwem umyślnym, którego można dopuścić się wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Jest to bowiem przestępstwo kierunkowe, jako że celem zaboru jest przywłaszczenie (Wyrok SN z 5 maja 1999 r., V KKN 406/97, Prokuratura i Prawo - dodatek 2000/4 poz. 6). Oznacza to, że sprawca dokonuje zaboru po to, aby włączyć cudzą rzecz do swojego majątku i postępować z nią jak właściciel. Przestępstwo to może być popełnione umyślnie w zamiarze bezpośrednim, bowiem celem działania sprawcy musi być włączenie rzeczy do swojego majątku lub postępowanie z nią jak z własną.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że zachowanie oskarżonego polegało na zaborze w celu przywłaszczenia rzeczy stanowiących własność S. B., Mosir w P. oraz M. B..

Oskarżony wszystkich zarzucanych mu czynów dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa w ciągu 5 lat będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 8 maja 2007 r. sygn. akt II K 157/07 za przestępstwo z art. 288 § kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 listopada 2006 roku do 11 listopada 2006 roku, od 02 kwietnia 2009 roku do 24 kwietnia 2009 roku i od 01 marca 2011 roku do 09 sierpnia 2011 roku.

W świetle dotychczasowej karalności oskarżonego przyjęto więc po jego stronie działanie w ramach powrotu do przestępstwa. Bez wątpienia zachodzi też podobieństwo przestępstw wymagane dla zastosowania art. 64 § 1 kk. Skoro oskarżony w okresie 5 lat od chwili odbycia orzeczonej kary pozbawienia wolności dopuścił się kolejnego przestępstwa podobnego, za które był już skazany, należy przyjąć, iż dokonując niniejszego czynu działał w ramach powrotu do przestępstwa w związku z czym należało zakwalifikować jego czyny z art. 278 §1 kk i art. 64 § 1 kk.

Sąd uwzględnił wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 kpk i orzekł uzgodnione z oskarżonym kary i wymierzył mu za czyn I i II kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn III karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Następnie na mocy art. 85 kk i 86§1 kk w zw. z art. 4 §1 kk połączył wymierzone oskarżonemu kary i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kar Sąd wziął pod uwagę zasady wymiary kary przewidziane w art. 53 § 1 i 2 kk. W ocenie Sądu po stronie oskarżonego występują okoliczności obciążające - znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu, wielokrotna karalność. Wymierzając karę Sąd miał na uwadze, aby była ona odczuwalne przez oskarżonego i nie wywołała w nim i w społeczeństwie poczucia bezkarności. Przy wymiarze kary uwzględniono cele zapobiegawcze i wychowawcze. Zdaniem Sądu orzeczona kara winna wzbudzi w oskarżonym wolę kształtowania społecznie pożądanych postaw, w szczególności potrzebę przestrzegania porządku prawnego. Przy wymiarze kary Sąd miał na względzie również stopień winy, stopień społecznej szkodliwości czynów oraz przednią karalność. Oskarżony był już wielokrotnie karany w tym na kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, a wymierzone kary nie stanowiły jednak dla niego wystarczającej przestrogi, nie spełniły swoich celów. Zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie jedynie kara izolacyjna może odnieść skutek i realizować zasady wymiaru kary, a jednocześnie zapobiec ponownemu popełnieniu przez oskarżonego czynu zabronionego. Orzeczona kara spełni również cele w zakresie prewencji ogólnej działając w kierunku kształtowania w świadomości społecznej przekonania o obowiązywaniu norm prawnych i ich rzeczywistej ochronie w procesie wymiaru sprawiedliwości.

Na mocy art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniach 06 lipca 2015 roku i 27 lipca 2015 roku.

Rozstrzygając w przedmiocie kosztów postępowania Sąd na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania, którymi w całości obciążył Skarb Państwa oraz na mocy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od opłaty.