Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia SR del. Danuta Brejtkopf

Protokolant: Protokolant sądowy - stażysta Edyta Borucińska

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2013 r. w Warszawie na rozprawie sprawy

z powództwa Stowarzyszenia (...) z siedzibą w P.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

I.  Uznaje za niedozwolone i zakazuje (...) Sp. z o.o. w W. stosowania w obrocie z konsumentami postanowień wzorca umowy o treści:

Z. zastrzega sobie prawo do dokonania zmian w niniejszym Regulaminie oraz zawieszenia lub zakończenia Programu w dowolnym czasie bez podania przyczyny przy zachowaniu odpowiednich form informacji.

II.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Kasy Sądu Okręgowego w Warszawie kwotę 1800,00 zł (tysiąc osiemset złotych) tytułem opłat sądowych od pozwów.

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1080,00 zł (tysiąc osiemdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

IV.  Zarządza publikację prawomocnego wyroku w Monitorze Sądowym i Gospodarczym na koszt pozwanego.

Sędzia SR del. Danuta Brejtkopf

XVII AmC 3721/12

UZASADNIENIE

Powód wniósł o uznanie za niedozwolone postanowień wzorca o treści :

1.  „Z. zastrzega sobie prawo do (...) zawieszenia (...) Programu w dowolnym czasie bez podania przyczyny przy zachowaniu odpowiednich form informacji"

(pkt 25 regulaminu);

2.  „Z. zastrzega sobie prawo do dokonania zmian w niniejszym regulaminie (...)"

(§pkt 25 regulaminu);

3.  „Z. zastrzega sobie prawo do (...) zakończenia Programu w dowolnym czasie bez podania przyczyny przy zachowaniu odpowiednich form informacji"

(pkt 25 regulaminu);

Powód stwierdził, iż Pozwany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zorganizował program lojalnościowy posługując się przy tym przygotowanym przez siebie regulaminem zawierającym kwestionowane postanowienia.

W ocenie powoda kwestionowane postanowienia regulaminu stanowią niedozwolone klauzule abuzywne. Zgodnie bowiem z art. 385 ^l kodeksu cywilnego „Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne)." W ocenie powoda wzorzec umowy stosowany przez pozwanego jest sprzeczny z dobrymi obyczajami i narusza interesy konsumentów.

Zakwestionowana klauzula powinna zostać uznana za niedozwoloną, gdyż w sposób sprzeczny z prawem dopuszcza możliwość dowolnego dokonywania zmian w regulaminie z dowolnych przyczyn i w dowolnym czasie bez zachowania terminów.

Pozwana wniosła o oddalenie powództw.

Pozwana podniosła, iż cytowane w pozwach postanowienia są jedynie fragmentami punktu 25 przedmiotowego Regulaminu. W ocenie Pozwanej rozpatrywanie go poza kontekstem całego punktu oraz pozostałych postanowień Regulaminu nie pozwala na prawidłową ocenę skutków tego postanowienia dla konsumentów.

W ocenie Pozwanej wskazane przez Powoda postanowienie nie narusza ekonomicznego interesu konsumentów. W myśl postanowień regulaminu, przystąpienie do programu lojalnościowego jest bezpłatne, zaś jego istota polega na wydaniu karty rabatowej, uprawniającej do określonych zniżek przy dokonywaniu zakupów w należących do Pozwanej salonach sieci (...).

Postanowienie nie jest w ocenie Pozwanej sprzeczne z dobrymi obyczajami. Organizacja programu lojalnościowego i przyznanie określonych rabatów stałym klientem nie jest bowiem obowiązkowe i jest wyrazem dobrej woli sprzedawcy. Zdaniem Pozwanej oczywistym w tej sytuacji uprawnieniem organizatora danego programu lojalnościowego jest możliwość jego zmiany, chociażby ze względów ekonomicznych. W przedmiotowej sprawie, zgodnie z zapisem punktu 25 regulaminu, uczestniczy Programu są informowani o jego zmianie, zaś sama zmiana nie wywołuje wobec uczestników Programu skutków ekonomicznych, które pozwoliłyby za uznanie danego postanowienia za niedozwolone.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił i zważył co następuje:

Sąd ustalił.

Bezsporne jest, iż pozwana stosowała w obrocie z konsumentami wzorzec umowy pod nazwą Regulamin Programu L. Kart Stałego Klienta (...).

Sąd zważył.

Stosownie do art. 385 ¹ § 1 kc postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy ( niedozwolone postanowienia umowne ). Katalog niedozwolonych postanowień umownych zawiera art. 385 ³ kc.

Zgodnie z art. 385 ³ pkt. 10 kc niedozwolonymi postanowieniami umownymi są postanowienia, które uprawniają kontrahenta konsumenta do jednostronnej zmiany umowy, bez ważnej przyczyny wskazanej w tej umowie.

Kwestionowane postanowienie wprost spełnia przesłanki z art. 385 ³ pkt. 10 kc, przyznając pozwanej uprawnienie do zmian regulaminu, zawieszenia lub zakończenia Programu w dowolnym czasie bez podania przyczyny.

Konsument by zostać uczestnikiem programu musi uprzednio dokonać zakupu w sklepach (...) na kwotę minimum 300 lub minimum 2500 zł ( § 8.1, § 9.3 regulaminu).

Ponosząc te koszty konsument oczekuje, iż zgodnie z regulaminem, następnych zakupów dokona ze stosownymi rabatami. Tym samym twierdzenie Pozwanej, że zmiana regulaminu, zawieszenie lub zakończenie programu nie wywołuje wobec uczestników skutków ekonomicznych jest bezpodstawne, choćby w przypadku gdy konsument dokona zakupu na określone regulaminem kwoty licząc na późniejsze rabaty a następnie zostanie ich pozbawiony w drodze dowolnej decyzji przedsiębiorcy.

Z uwagi na to, że w pozwach z dnia 16.04.2012r powód żądał uznania za niedozwolone treści§ 25 regulaminu dzieląc ją na trzy odrębne zdania, Sąd dokonał oceny treści całości postanowienia, zgodnie z brzmieniem regulaminu, przytaczając w wyroku całe postanowienie, zgodnie z jego treścią zawartą we wzorcu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji ( art. 479 ⁴² § 1 kpc ).

O kosztach orzeczono stosownie do art. 98 i 99 kpc .

Publikację prawomocnego wyroku w MSiG zarządzono na mocy art. 479 ⁴⁴ §1 kpc

Sędzia SR del. Danuta Brejtkopf