Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śl. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Roman Chorab

Protokolant Judyta Kurmańska

przy udziale Prokuratora Dariusza Skowrona

po rozpoznaniu w dniach: 26.09.2014 r., 09.01.2015 r., 13.04.2015 r., 18.05.2015 r., 16.11.2015 r., 19.02.2016 r, 12.04.2016 r. 13.06.2016 r.

sprawy B. O. (1)

urodz. (...) w B.

syna H. i I. z d.B.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 25 czerwca do 03 lipca 2012 roku w G., przy ulicy (...), w powiecie (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego mu wyposażenia mieszkania w postaci paneli podłogowych, lampek halogenowych, elementów centralnego ogrzewania, umywalki, kabiny prysznicowej, muszli klozetowej, baterii sanitarnych, kontaktów i gniazd elektrycznych, 2 par drzwi wraz z ościeżnicami, o łącznej wartości nie mniejszej niż 10000 zł, działając na szkodę G. G. (1);

tj. o czyn z art. 284 § 2 kk

I.  oskarżonego B. O. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 25 czerwca do 03 lipca 2012 roku w G., przy ulicy (...), w powiecie (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego mu wyposażenia mieszkania w postaci: dwóch sztuk drzwi wewnętrznych, okapu, umywalki z konglomeratu, grzejników centralnego ogrzewania stalowych, grzejnika łazienkowego, termostatu, muszli ustępowej, baterii umywalkowej, pieca gazowego dwufunkcyjnego, kolana instalacji gazowej, gniazd elektrycznych, wyłącznika, gniazda telefonicznego, transformatora, lamp halogenowych z żarówkami, zaworów grzejnikowych, wodomierza, paneli podłogowych, kabiny prysznicowej, zlewozmywaka kuchennego, kuchenki złożonej z elektrycznego piekarnika do zabudowy oraz gazowej płyty do zabudowy o łącznej wartości 12.514 złotych na szkodę L. G. G. G. (1) tj. o czyn z art. 284 § 2 k.k. i za to na podstawie wyżej powołanego przepisu wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy przyjęciu jednej stawki w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej oskarżonemu B. O. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący lat 4 (cztery);

III.  na podstawie art. 627 kpk., art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego B. O. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierza mu opłatę w wysokości 700 złotych.

Sygn. akt IIK 5/15

UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

B. O. (1) w chwili obecnej ma 36 lat i zamieszkuje na terenie Wielkiej Brytanii , gdzie od 2011 r. studiuje w L. , a obecnie również pracuje prowadząc własną działalność gospodarczą , aczkolwiek na stałe jest zameldowany na terenie L. powiatu (...). Pomimo pobytu za granicą B. O. (1) przebywał również w pewnych okresach czasu na terenie Polski , gdyż w tym czasie był właścicielem m.in. mieszkań w G. na ul. (...) i ul. (...).

( dowód: dane osobowe oskarżonego B. O. – k. 179, k.339 ; wyjaśnienia oskarżonego B. O. (1) – k. 191-193 i k. 339v-341 ).

W dniu 3 sierpnia 2009 r. pełnomocnik wierzyciela (...) Sp. z o.o. złożył przeciwko dłużnikowi B. O. (1) wniosek do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Lwówku Śląskim o wszczęcie przeciwko w/w dłużnikowi postępowania egzekucyjnego. Ten sam pełnomocnik w imieniu tego samego wierzyciela w dniu 18.06.2010 r. złożył również wniosek o egzekucję z nieruchomości należących do B. O. (1) , a położonych w G. przy ul. (...) i ul. (...).

( dowód: wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego – k. 1- 2 akt sprawy sygn. akt Km.1178/09, wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego – o egzekucję z nieruchomości , opisu i oszacowania – k. 45-46 akt sprawy sygn. akt Km. 1178/09 ).

Wskutek przeprowadzonego postępowania egzekucyjnego , w dniu 28.12.2011r. przed Sądem Rejonowym w Lwówku Śląskim odbyła się licytacja m.in. lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) o powierzchni 53,83 m ² dla której to nieruchomości tutejszy Sąd prowadził księgę wieczystą nr (...). Przedmiotową nieruchomość w tym dniu wylicytowała L. G..

Wskutek powyższego Postanowieniem Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 28.12.2011 r. w sprawie sygn. akt I Co. 80/11 udzielono przybicia nabytej w drodze licytacji prawa własności powyżej opisanej nieruchomości na rzecz nabywców L. G. i G. G. (1) do ich majątku wspólnego. W tym samym dniu zostało zlicytowane również i drugie mieszkanie należące do B. O. o pow. 44,83 m ² , nabyli je E. i C. C..

( dowód: protokół z II licytacji – k. 51-52 akt sprawy S.R. w L. sygn. I Co 80/11 ; Postanowienia Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 28.12.2011 r. sygn. I Co. 80/11 ; protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej – k.4- 7 ; zeznania pokrzywdzonego G. G. (1) – k. 341-342 ).

Pomimo , że oba lokale mieszkalne należące do oskarżonego B. O. (1) zostały „zlicytowane” w dalszym ciągu pozostawały one w jego dyspozycji i władaniu. W dniu 29 maja 2012 r. Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim w przedmiotowej sprawie sygn. akt I Co. 80/11 wydał kolejne postanowienie dotyczące wskazanych powyżej mieszkań. Mianowicie Sąd przysądził prawo własności lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ul. (...) , a opisanego powyżej w uzasadnieniu na rzecz nabywców tj. L. G. i G. G. (1). Formalnie zatem od tego momentu L. i G. G. (2) stali się właścicielami tego mieszkania.

( dowód: P ostanowienia Sądu Rejonowego w Lwówku Śląskim z dnia 29.05.2012 r. sygn. I Co. 80/11 ; protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej – k.4- 7 ; zeznania pokrzywdzonego G. G. (1) – k. 341-342 ).

Do mieszkań tych jednak w dalszym ciągu miał dostęp B. O. (1), który w dniu 08.06.2012 r. osobiście odebrał wyżej wskazane postanowieniu dowiadując się zatem , że nie jest już właścicielem m.in. mieszkania na ul. (...). Pomimo tego zarówno z tego mieszkania jak i z mieszkania oznaczonego nr (...) zaczął demontować i wynosić szereg przedmiotów stanowiących wyposażenie tych lokali mieszkalnych. Z mieszkań tych ( a w szczególności tego z pod nr 1 ) B. O. (1) zdemontował i zabrał w celu przywłaszczenia m.in. piecyki gazowe , elementy centralnego ogrzewania , wyposażenia łazienek , kuchni i szereg innych przedmiotów. Zachowanie B. O. (1) w zakresie pozbawiania własności wyposażenia mieszkań ich nabywców w drodze licytacji było na tyle aroganckie i bezczelne, że o powyższym zawiadomiono policję.

( dowód: notatki urzędowe –k. 1-2 , k. 3 i k. 9 ; zeznania pokrzywdzonego G. G. (1) - k. 132 , k. 341-342 ; zeznania świadków : E. K. –k. 206 , k. 366 , E. C. - k. 367 , A. M. - k. 376; pisemna opinia biegłego sądowego inż. M. A. - k. 392-411; ustna opinia biegłego sądowego inż. M. A.- k. 426v-427 ; pisemna opinia biegłego sądowego wyceny urządzeń M. T. –k. 452- 470 ; ustna opinia biegłego sądowego wyceny urządzeń M. T. - k. 482v ; wyjaśnienia oskarżonego B. O. (1) –k. 191-193 w części , k. 339v- 340 – w części ).

Wskutek działania B. O. (1) z mieszkania nr (...) przy ul. (...) w okresie 25 czerwca do 3 lipca 2012 r. zabrał on w celu przywłaszczenia osobiście lub z pomocą swojej siostry wyposażenie mieszkania w postaci : dwóch sztuk drzwi wewnętrznych, okapu, umywalki z konglomeratu, grzejników centralnego ogrzewania stalowych, grzejnika łazienkowego, termostatu, muszli ustępowej, baterii umywalkowej, pieca gazowego dwufunkcyjnego, kolana instalacji gazowej, gniazd elektrycznych, wyłącznika, gniazda telefonicznego, transformatora, lamp halogenowych z żarówkami, zaworów grzejnikowych, wodomierza, paneli podłogowych, kabiny prysznicowej, zlewozmywaka kuchennego, kuchenki złożonej z elektrycznego piekarnika do zabudowy oraz gazowej płyty do zabudowy. Łączna wartość przywłaszczonych przedmiotów wyniosła kwotę 12.514 złotych. Część przywłaszczonych rzeczy została złożona w garażu należącym do B. O. (1) przy ul. (...) i tam została znaleziona i zabezpieczona przez funkcjonariuszy policji. Odzyskane rzeczy zostały zwrócone następnie pokrzywdzonemu G. G. (1). Przy czym demontując wyżej wskazane rzeczy , B. O. (1) dokonał przy tej okazji zdemolowania mieszkania przy ul. (...).

( dowód: protokół przeszukania – k. 123-125 ; , zeznania świadków : D. K. –k. 426 , P. T. – k. 426 dokumentacja fotograficzna – k. 10-15; pisemna opinia biegłego sądowego inż. M. A. - k. 392-411; ustna opinia biegłego sądowego inż. M. A.- k. 426v-427 ; pisemna opinia biegłego sądowego wyceny urządzeń M. T. –k. 452- 470 ; ustna opinia biegłego sądowego wyceny urządzeń M. T.- k. 482v ; wyjaśnienia oskarżonego B. O. (1) –k. 191-193 w części , k. 339v- 340 – w części ; pokwitowanie –k. 133 ).

Oskarżony B. O. (1) w przeszłości był wielokrotnie karany , przede wszystkim za przestępstwa przeciwko mieniu.

(dowód: zapytanie o karalność dot. oskarżonego B. O. (1) – k. 493-495 ).

Przesłuchany w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym B. O. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i pierwszym razem odmówił złożenia wyjaśnień (k. 181 ).

Przesłuchany ponownie w charakterze podejrzanego w postępowaniu przygotowawczym B. O. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa składając dość obszerne wyjaśnienia. Podał w nich , że jeszcze kiedy mieszkanie przy ul. (...) nie było zlicytoiwane on dokonywał w nim remontu, a później składał pisma do Sądu , aby jeszcze raz dokonać opisu i oszacowania , gdyż dokonał on szereg nakładów na tę nieruchomość. W związku z powyższym miał prawo pozabierać część wyposażenia mieszkania skoro nie wchodziły one w skład tego mieszkania w chwili szacowania i opisu i nie podlegały licytacji. Jeśli chodziło o panele to je wyrzucił bo zniszczyła je woda z wyciekającej instalacji c.o. Kuchnie zdemontował bo nie wchodziła ona w skład mieszkania. Z tych też powodów (demontażu kuchni) musiał zdemontować piec c.o. oraz okap i lampki halogenowe. Elementy zaś z łazienki zdemontował dlatego , że doszło do zalania mieszkania i zaczął sypać się sufit. Część zdemontowanych rzeczy ulokował w swoim garażu. ( k. 191-193 ).

Bezpośrednio przed Sądem przesłuchany w charakterze oskarżonego, B. O. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Podtrzymał w całości swoje uprzednio złożone wyjaśnienia. Z kolejnych złożonych przez niego wyjaśnień miało wynikać , że wprawdzie zdemontował i wyniósł z mieszkania szereg rzeczy stanowiących jego wyposażenia , ale twierdził , że nie należały te rzeczy do wyposażenia tego mieszkania w momencie sporządzania przez rzeczoznawcę operatu szacunkowego , że szereg rzeczy związana była np. z kuchnią robioną na wymiar i do tej kuchni należały, generalnie , że wyposażenie tzw. "deweloperskie” tego mieszkania nie zawierało tego wszystkiego co on zdemontował , a mieszkania zostało „zlicytowane” właśnie w stanie tzw. „deweloperskim” ( k. 339v - 340v ).

Sąd zważył co następuje:

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonego B. O. (1) należy wskazać, że te wyjaśnienie praktycznie w całości na wiarygodność nie zasługują. Jedynie należy dać wiarę wyjaśnieniom oskarżonego B. O. co do faktu , że rzeczywiście zdemontował on i zabrał , szereg rzeczy stanowiących wyposażenie mieszkania położonego przy ul (...) w G.. W pozostałym zakresie ( co do powodów zaboru tych rzeczy ) jego wyjaśnienia są niewiarygodne i stanowią , zdaniem Sądu jedynie nieudolną linię obrony tego oskarżonego.

Nadto wyjaśnienia te stoją w oczywistej sprzeczności z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Analiza zarówno akt postępowania cywilnego o sygn. I C 80/11 , jak i akt komorniczych o sygn. Km. 1178/09 wskazuje , że wszystkie czynności egzekucyjne zostały wykonane prawidłowo , skoro Sąd ostatecznie wydał zarówno postanowienie o udzieleniu przybicia nabytej w drodze licytacji nieruchomości na rzecz małżeństwa L. i G. G. (1) , jak i zasądził na ich rzecz prawo własności wskazanego lokalu. B. O. (1) otrzymał to ostatnie postanowienie w dniu 8 czerwca 2012 r. i nie złożył od niego odwołania. Oczywistym zatem jest , że nie był on już właścicielem , ani mieszkania przy ul. (...) , ani żadnej rzeczy stanowiącej wyposażenie tego mieszkania.

Pomimo tego w okresie od 25 czerwca do 3 lipca 2012 r. zdemontował i wyniósł z tego mieszkania szereg rzeczy stanowiących jego wyposażenie i przeniósł je do swojego garażu.

Sąd doszedł do takiego przekonania, dokonując oceny tych wyjaśnień osk. B. O. (1) łącznie z oceną mocy dowodowej pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , zwłaszcza zeznań pokrzywdzonego G. G. (1) , jak i innych świadków. Zdaniem Sądu nie ma żadnych podstaw aby kwestionować zeznania świadków przesłuchanych w niniejszej sprawie w osobach E. K. , E. C. , B. M. , A. M. , czy też funkcjonariuszy policji – D. K. i P. T.. W ocenie Sądu zeznania wymienionych powyżej osób wzajemnie się ze sobą uzupełniają i potwierdzają. Są pełne i logiczne oraz tworzą łącznie ze sobą jedną logiczną całość zdarzenie. Znajdują one również potwierdzenie zarówno w pisemnych jak i ustnych opiniach biegłych w osobach S. A. i M. T. z zakresu wyceny nieruchomości. Zdaniem Sądu również nie było żadnych podstaw aby te opinie zakwestionować ( żadna ze stron postępowania tych opinii nie kwestionowała ). Jeśli chodzi o zeznania świadka D. F. , zdaniem Sądu nie wnoszą one nic istotnego do sprawy , a ocena zatem ich wiarygodności nie jest kwestionowana.

Jeśli zaś chodzi o ocenę opinii biegłych sądowych sporządzanych na potrzeby niniejszej sprawy z zakresu wyceny nieruchomości i ruchomości , w ocenie Sądu, opinie te zostały sporządzone w sposób prawidłowy , odpowiadający wymogom treści przepisu art. 200 kpk. Nie sposób nadto w ocenie Sądu zarzucić tym opiniom niejasności , niespójność , czy też wewnętrznej sprzeczność. Poza tym opinie te w całości zostały potrzymane przez wskazanych biegłych na rozprawie przed Sądem.

Dokonując zatem całościowej oceny materiału dowodowego, należy stwierdzić, iż wyjaśnienia oskarżonego B. O. (1) , są niewiarygodne co do istoty sprawy ( przywłaszczenia rzeczy ) , a zebrany w sprawie materiał dowodowy i omówiony powyżej wskazuje jednoznacznie, że oskarżony ten dopuścił się zarzucanego mu czynu , aczkolwiek , Sąd w oparciu o szczegółowe ustalenia biegłych szczegółowo opisał i wymienił elementy wyposażenia mieszkania przywłaszczone przez oskarżonego B. O. oraz podał ich rzeczywistą wartość.

Należy zatem wskazać, że oskarżony B. O. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk. w ten sposób, że :

w okresie od 25 czerwca do 03 lipca 2012 roku w G., przy ulicy (...), w powiecie (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego mu wyposażenia mieszkania w postaci: dwóch sztuk drzwi wewnętrznych, okapu, umywalki z konglomeratu, grzejników centralnego ogrzewania stalowych, grzejnika łazienkowego, termostatu, muszli ustępowej, baterii umywalkowej, pieca gazowego dwufunkcyjnego, kolana instalacji gazowej, gniazd elektrycznych, wyłącznika, gniazda telefonicznego, transformatora, lamp halogenowych z żarówkami, zaworów grzejnikowych, wodomierza, paneli podłogowych, kabiny prysznicowej, zlewozmywaka kuchennego, kuchenki złożonej z elektrycznego piekarnika do zabudowy oraz gazowej płyty do zabudowy o łącznej wartości 12.514 złotych na szkodę L. G. G. G. (1).

Zdaniem Sądu nie może budzić wątpliwości, że działaniem swoim oskarżony B. O. wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk.

Oczywistym jest , że wskutek wydanego przez Sąd orzeczenia o przysądzeniu prawa własności mieszkania przy ul. (...) na rzecz L. i G. G. (1), B. O. (1) nie był już właścicielem tego mieszkania , ani jego wyposażenia. Jednak skoro jeszcze był w posiadaniu tych rzeczy należało traktować tę sytuację , że dysponuje on powierzoną mu cudzą rzeczą. Zatem cudzymi rzeczami ruchomymi stały się przedmioty które B. O. (1) zdemontował z mieszkania i przeniósł do swojego garażu. ( nie ma znaczenia przy tym czy zrobił to osobiście , czy z pomocą innych osób ). W tym momencie był jego zamiar , żeby pozbawić władztwa nad tymi rzeczami ich prawowitych właścicieli. Oskarżony B. O. przechowując te rzeczy w swoim garażu postąpił z nimi jak właściciel , były w pełnym jego władaniu , pomimo , że faktycznie nie był już ich właścicielem, a skoro rozporządził nimi jak właściciel wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk.

Jeśli chodzi o rodzaj tych rzeczy i ich wartość , Sąd przyjął wartość podaną przez biegłego M. T. , gdyż nie wątpliwie przedmioty te były używane i ich wartość nie mogła być taka sama jak rzeczy nowych.

Przy wymiarze zatem kary za czyn zarzucany osk. B. O. (1), Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności zarówno obciążających, jak i łagodzących dotyczących osoby sprawcy - B. O. (1). Z tym , iż zdecydowaną przewagę miały tu okoliczności obciążające. Do tych okoliczności obciążających należało zaliczyć:

uprzednią kilkakrotną karalność oskarżonego w przeszłości i to karalność za przestępstwa , również przeciwko mieniu, przy „okazji” popełnienia przestępstwa kompletne zdewastowanie mieszkania , brak poczucia jakiejkolwiek odpowiedzialności za przekazanie mieszkania pokrzywdzonemu w stanie nie nadającym się do zamieszkania , jak również niewątpliwie na narażenie go na koszty związane z doprowadzeniem tego lokalu do możliwości zamieszkania w nim i użytkowania.

Za jedyną okoliczność łagodzącą o ocenie Sądu należało uznać to, że oskarżony B. O. pomimo zamieszkiwania na stałe za granicą , nie utrudniał prowadzonego wobec niego postępowania karnego składając przy tym dość obszerne wyjaśnienia.

Łącząc wyżej wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu B. O. (1) na podstawie art. 284 § 2 kk. kary jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności, jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu – przy czym spełni w stosunku do oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą , czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej.

Wprawdzie oskarżony B. O. w przeszłości był wielokrotnie karany zarówno przed popełnieniem zarzucanego mu w niniejszej sprawie przestępstwa jak i po jego popełnieniu , lecz Sąd co najmniej z dwóch powodów uznał , że zasługuje on na dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności na podstawie art. 69 kk.

Mianowicie po pierwsze oskarżony ten był w przeszłości karany za przestępstwa przeciwko mieniu , ale ostatni raz niemalże 12-ście lat temu bo w roku 2004. Po wtóre Sąd uznał , że wobec osoby osk. B. O. należy zastosować unormowanie wskazane w treści przepisu 4 § 1 kk. W obecnie obowiązującym bowiem stanie prawnym wobec oskarżonego nie można było zastosować instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności , gdyż już uprzednio był on skazany na kary pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania i warunkowemu zawieszeniu podlega tylko kara do roku pozbawienia wolności. Sąd jednakże biorąc pod uwagę przepis art. 4 § 1 kk. uznał , że karą względniejsza dla oskarżonego B. O. będzie surowsza kara pozbawienia wolności ( jednego roku i sześciu miesięcy ) z warunkowym zawieszeniem jej wykonania , niż kara poniżej jednego roku pozbawienia wolności , ale bez warunkowego zawieszenia jej wykonania ( kara bezwzględna).

Sąd miał tu też na względzie , że kara wolnościowa pozwoli ewentualnie zwiększyć szanse pokrzywdzonych L. i G. G. (1) uzyskać od oskarżonego B. O. ewentualne odszkodowanie, kiedy oskarżony ten będzie przebywał jednak na wolności. Sąd bowiem w procesie karnym takiego obowiązku nie nałożył na B. O. (1) , gdyż w rozsądnym terminie brak było możliwości wyliczenia kwoty odszkodowania. Mianowicie z jednej strony pokrzywdzony otrzymał część zabranych przez oskarżonego rzeczy , lecz z uwagi na lakoniczną treść pokwitowania ( k. 133) otrzymanych rzeczy , a przede wszystkich stwierdzenie „i inne” nie było możliwości wyliczenia ich wartości , po wtóre na całość szkody wyrządzonej przez osk. B. O. niewątpliwie składają się koszty doprowadzenia zdewastowanego mieszkania do stanu użyteczności. Te zaś kwestie mogą być dochodzone przez pokrzywdzonych na drodze postępowania cywilnego.

Mając zatem na uwadze powyższe , Sąd na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk. , art. 70 § 1 pkt. 1 i art. 4 § 1 kk. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego B. O. (1) kary pozbawienia wolności warunków zawiesił na okres próby wynoszący lat czterech.

Zdaniem Sądu orzekającego warunkowe zawieszenie wykonania tej kary powinno spowodować u oskarżonego B. O. zaprzestanie popełniania kolejnych przestępstw , bo niewątpliwie będzie miał on świadomość , że tym razem każde kolejne przestępstwo spowoduje lub może spowodować zarządzenie wykonania przedmiotowej kary pozbawienia wolności.

Mając na uwadze , że wymierzono osk. B. O. (1) karę wolnościową , w chwili obecnej nie pociągającą odczuwalnej dolegliwości , Sąd na podstawie art. 33 § 1 , 2 i 3 kk. w zw. z art. 4 § 1 kk. wymierzył mu dodatkowo obok kary pozbawienia wolności karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki w kwocie 20 złotych , jako odczuwalną dolegliwość za popełniane przez niego przestępstwo.

W ocenie Sądu , jeśli wziąć pod uwagę , że grzywna ta kwotowo wynosi 2.000 złotych , a osk. B. O. pracuje na terenie Wielkiej Brytania , kwota ta nie przekracza z pewnością jego możliwości finansowo – dochodowych.

Z tych też samym względów , na podstawie przepisów zacytowanych w pkt. III części skazującej wyroku , Sąd zasądził od oskarżonego B. O. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu właściwą opłatę , nie znajdując podstaw do zwolnienia go od tych należności i obciążenia nimi Skarbu Państwa.