Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w Gorlicach Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogusław Gawlik

Sędziowie –

Ławnicy –

Protokolant: sekr. sąd. Zuzanna Wójcik

w obecności Prokuratora Prok. Rej. R. S.

po rozpoznaniu dnia 29.12.2015r

sprawy karnej P. C. s. S. i M. z domu M.

ur. (...) w L.

zam. B. 120

oskarżonego o to , że: I. w dniu 15 lutego 2014r. w B. woj. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem m-ki V. (...) nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,55 mg/l alkoholu

w wydychanym powietrzu,-

tj. o przest. z art. 178a§1 kk

II. w dniu 15 lutego 2014r. w B. woj. (...) używając niebezpiecznego przedmiotu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) dopuścił się czynnej napaści na pełniącego obowiązki służbowe funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w N. P. K. (1) stosując przemoc w celu zmuszenia go do odstąpienia od czynności zatrzymania i sprawdzenia stanu trzeźwości w ten sposób , że kiedy policjant trzymał się pojazdu , najpierw go odpychał , następnie ruszył samochodem do tyłu i docisnął go do metalowej barierki , w wyniku czego upadł i został przygnieciony kołem pojazdu w klatkę piersiową i prawe biodro , a kiedy się podnosił , kopnął go w klatkę piersiowa , w następstwie czego doznał urazu odcinka lędźwiowo – krzyżowego z następowym kręgozmykiem L5/S1 oraz związanego z tym przewlekłego zespołu bólowego , a ponadto odniósł obrażenia ciała w postaci wstrząśnienia mózgu , podbiegnięć krwawych i otarć na obu podudziach, a także podbiegnięć krwawych na prawej ręce co naruszyło czynności narządów na okres powyżej 7 dni,-

tj. o przest. z art. 223§1 kk i art. 224§3 kk i art. 157§1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

I.  oskarżonego P. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia występku z art. 178 a § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu ustawy w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek dziennych ,przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 15 zł (piętnaście złotych ) , na poczet której to kary na mocy art. 63 § 1 kk zalicza okres zatrzymania w dniach od 15 – 17 .02.2014r odpowiadający łącznie sześciu stawkom dziennym grzywny , -

II.  na mocy art. 42 § 2 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego P. C. środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 ( jednego ) roku , na poczet którego to środka na mocy art. 63 § 2 kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od 15.02.2014r. do 15.02.2015r. i uwzględniając powyższe zaliczenie środek ten uznaje za wykonany w całości , -

III.  oskarżonego P. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia występku z art. 223 § 1 kk i 224 § 3 kk i art. 157 § 1 kk w art. 11 § 2 kk i za to na mocy art. 223 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 ( jednego ) roku i 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności , której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 , 70 § 1 pkt. 1 kk w zw.

z art. 4 § 1 kk warunkowo zawiesza na okres próby 4 ( czterech )

lat , -

IV.  na mocy art. 46 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego P. C. nawiązkę w kwocie 6 000 zł ( sześć tysięcy złotych ) na rzecz pokrzywdzonego P. K. (1) , -

V.  na zasadzie art. 624 §1 kpk zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych,-

Sygn. akt II K 38/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 stycznia 2016r

Sad ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 15 lutego 2014r służbę nieoznakowanym radiowozem K. (...) pełnili funkcjonariusze wydziału ruchu drogowego K. w N. Ł. B. (1) i pokrzywdzony P. K. (1) . Ich zadaniem było m. in badanie stanu trzeźwości kierujących pojazdami. Około godz. 21 – szej przemieszczali się oni z kierunku B. w kierunku F. i znajdowali się w miejscowości B..

Dowody : zeznania świadków P. K. (1) k. 22 - 24, (41 - 42 ) , 73 - 79 , 200 - 203 , 516 - 518 , i Ł. B. (1) k. 19 - 20 , 68 - 72 , -

Zauważali oni poruszający się samochód osobowy marki V. (...) nr rej. (...), którym kierował oskarżony P. C. .Tenże po zatrzymaniu się i po odwiezieniu pod dom swojego kuzyna M. M. (3) ( którego odwoził spod nowobudowanego domu także położonego w B. , kilkaset metrów dalej ) swoim zachowaniem wzbudził podejrzenie ,że może być nietrzeźwy , tym bardziej, że wysiadający kuzyn poruszał się chwiejnym krokiem. Oskarżony po wysadzeniu kuzyna wycofał samochód na drogę i zaczął przemieszczać się w stronę swojego domu , gdzie mieszkał także w B. , jadąc za radiowozem . W/w funkcjonariusze postanowili zatrzymać go do kontroli drogowej. Ł. B. włączył światła błyskowe i został przy samochodzie a pokrzywdzony P. K. (1) udał się w kierunku jadącego V. , dając mu sygnał do zatrzymania za pomocą latarki . Pokrzywdzony ubrany był w mundur policyjny a na sobie miał nadto odblaskową kamizelkę z napisem „policja”.

Oskarżony P. C. zjeżdżając częściowo na przeciwny pas a częściowo na drogę dojazdową do posesji zatrzymał kierowany przez siebie pojazd , do którego zaczął podchodzić pokrzywdzony P. K.. Oskarżony w tym czasie chciał ponownie uruchomić silnik . Funkcjonariusz przypuszczając ,że tenże chce zbiec i uniknąć kontroli nakazał wyjście

z pojazdu i wydał polecenie zaniechania odjazdu. Pokrzywdzony użył przy tym zwrotu „policja „ a następnie otworzył drzwi od strony kierowcy . Oskarżony wówczas odepchnął go kilkakrotnie ręką lewą a prawą ponownie uruchomił silnik ( przekręcając kluczyk w stacyjce ) , włączył bieg wsteczny i zaczął szybko cofać kierowany przez niego pojazd. Pokrzywdzony P. K. chwycił wówczas za kierownicę a drugą ręką przytrzymywał oskarżonego za szyję . Oskarżony cofał pojazd

w takiej pozycji z pokrzywdzonym . Samochód ten następnie uderzył w metalową barierkę znajdującą się na linii poruszania się , gdzie był nadto spadek terenu . Funkcjonariusz znalazł się pomiędzy samochodem a jego drzwiami , które dociskały go do metalowej barierki . Pokrzywdzony krzyczał ,że oskarżony połamie mu nogi lub zabije (które „ podcięło „ po uderzeniu w barierkę i były niejako wleczone po asfalcie , sam zaś pokrzywdzony bał się puścić kierownicy aby nie znaleźć się pod samochodem ) ale ten nie reagował. Pokrzywdzony uderzył go kilka razy pięścią w twarz, druga ręką trzymając się za kierownicę. Widząc co się dzieje funk. Ł. B. wsiadł do radiowozu i ruszył aby wyprzedzić cofający pojazd i zajechać mu drogę . Udało mu się to , przy czym oskarżony cofając uderzył w bok radiowozu, doprowadzając do jego uszkodzenia.

Następnie Ł. B. poinformował o zdarzeniu dyżurnego K. w N. prosząc o pomoc . Tenże wysłał na miejsce kilka patroli , które jednakże przyjechały na miejsce zdarzenia już po kolejnej fazie tegoż .

Następnie w miejscu ,gdzie kończyła się barierka pokrzywdzony niejako

, „ odpadł „ od samochodu a V. z kierującym oskarżonym stoczył się ze skarpy , tam gdzie leżał policjant i przygniótł go lewym kołem w klatkę piersiową i prawe biodro. P. K. wydostał się spod pojazdy , który niejako zawisł na skarpie a następnie próbował się podnieść wołając do oskarżonego aby się zatrzymał. Oskarżony nadal tego nie zrobił a wręcz podszedł do policjanta i kopnął go w klatkę piersiową a następnie zaczął uciekać w znajdujące się nieopodal zarośla. Pokrzywdzonemu udało się podnieść i pobiec za nim a następnie złapać go za nogę i doprowadzić do upadku . Wówczas to do nich dobiegł Ł B. , który pomógł pokrzywdzonemu założyć oskarżonemu kajdanki . Następnie oskarżony został umieszczony w uszkodzonym radiowozie .

Na miejsce przybyli funk. G. G. (1) oraz M. W. (1) a także R. N. (1) i M. M. (4) oraz w trzecim z kolei patrolu A. S. (1) i M. L. (1) . Ten ostatni sporządził protokół z zatrzymania oskarżonego . Na miejscu pojawili się różni gapiowie, w tym członkowie rodziny oskarżonego , w tym jego brat J. C. , który groził pokrzywdzonemu pozbawieniem życia oraz znieważył wulgaryzmami tegoż oraz Ł. B. , za co został skazany prawomocnym wyrokiem tut. sądu z 10.02.2015 w sprawie II K 532/14 .

Dowody : wyjaśnienie oskarżonego P. C. k. 28 , 47 - 48,296 – 297 , 378 - 379 , 515-516, zeznania świadków P. K. (1) k. 22 - 24 (41 - 42 ) , 73 - 79 , 200 - 203 , 516 - 518 , i Ł. B. (1) k. 19 - 20 68 - 72 , ogólne zeznania świadków R. N. (1) k. 93 - 96 , M. M. (4) k. 98 – 100 , A. S. (1) k. 184 - 185 , M. L. (1) k, 190 , G. G. (1) k. 186, M. W. (1) k. 188 oraz M. M. (3) co do podwiezienia go przez oskarżonego k. 157 - 159, protokoły oględzin uszkodzonych pojazdów V. i K. k. 7 – 8 , 10 - 11 , protokół oględzin miejsca zdarzenia i szkic sytuacyjny k. 12 – 14 , zdjęcia miejsca zdarzenia k. 115 - 123 , protokół zatrzymania oskarżonego k. 16 , -

Oskarżony P. C. kierując samochodem V. (...) w miejscowości B. przed jego zatrzymaniem kierował tymże pojazdem znajdując się w stanie nietrzeźwości . Około godziny wcześniej spoczywał on piwo w nowobudowanym przez siebie domu, z którego wówczas wracał z kuzynem . W wyniku badania oskarżonego na zawartość alkoholu o godz. 21. 23 stwierdzono u niego wynik 0,55 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Podobny wynik uzyskano później a także w wyniku badania krwi , którą pobrano o godz. 22. 45. Wówczas uzyskano wynik 1,1 promila.

Dowody : wyjasnienia oskarżonego k. jw. protokół badania na zawartość alkoholu z wynikiem badania k. 3 ,protokół pobrania krwi i opinia CM UJ w tym zakresie na zawartość alkoholu k. 252 oraz 255.

W wyniku zdarzenia funkcjonariusze policji Ł. B. (1) i P. K. (1) zostali przewiezieni z miejsca zdarzenia do Szpitala (...) w N. . Pokrzywdzony K. przebywał w tymże szpitalu do 19 lutego 2014r .

W wyniku zachowania oskarżonego doznał on szeregu obrażeń ciała naruszających czynności jego narządów na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 § 1 kk . Doznał on urazu odcinka lędźwiowo - krzyżowego z następowym kręgozmykiem L5/S1 oraz związanego z nim przewlekłego zespołu bólowego a nadto odniósł obrażenia ciała w postaci wstrząśnienia mózgu , podbiegnięć krwawych i otarć na obu podudziach a także podbiegnięć krwawych na prawej ręce.

Dowody : zeznania świadka P. K. k. jw, opinia CM UJ k. 283 - 285,-

Pokrzywdzony przez długi okres czasu kontynuował leczenie i w czasie przesłuchania w sądzie nadal leczenie nie zostało zakończone a także nadal występowały skutki wypadku . P. K. (1) po zdarzeniu kontynuował leczenie u neurologa dr. R. a także u ortopedy , odbył kilka serii zabiegów rehabilitacyjnych a także korzystał w porad psychiatry . Przyjmował leki psychotropowe i przeciwbólowe. Przebywał na zwolnienie lekarskim z pracy do lipca 2014r. Przez ok. 3 tygodnie wymagał poważnej pomocy rodziny aby mógł wstać i poruszać się o dwóch kulach . Z kul korzystał łącznie ok. 2 miesiące od zdarzenia. Z uwagi na długie okresy realizacji skierowań do lekarzy publicznych pokrzywdzony część leczenia odbywał niejako prywatnie. W czasie przesłuchania w sądzie nadal pokrzywdzony odczuwał mrowienie i skurcze w kończynach , które to objawy występowały przy dłuższej jeździe samochodem oraz po przejściu kilku kilometrów , występował nadal ból w kręgosłupie. Wcześniej oskarżony był osobą bardzo sprawną , uprawiał różne sporty , w tym grał w siatkę , pływał na kajakach a także był przewodnikiem górskim . Skutki wypadku w znacznym stopniu ograniczyły te możliwości . Od sierpnia 2015r pokrzywdzony wrócił do pracy w tzw. drogówce ale jest niejako oszczędzany przez przełożonych aby nie musiał długo chodzić itp. Lekarze proponują mu zabieg usztywnienia kręgosłupa , którego to zabiegu obawia się pokrzywdzony tj. że musiałby stracić pracę a brakuje mu jeszcze kilka lat do emerytury policyjnej. W październiku i listopadzie 2015r pokrzywdzony dwukrotnie korzystał z (...) w N. z uwagi na problemy z kręgosłupem i m. in z drętwieniem i mrowieniem kończyn dolnych .

Z tytułu zadośćuczynienia pokrzywdzony uzyskał od ubezpieczyciela z zakresu OC oskarżonego (...) SA zadośćuczynienie w łącznej kwocie 6 tys. zł oraz odszkodowanie w kwocie nieco ponad 619 zł , przy czym pokrzywdzony domagał się znacznie większych kwot a odszkodowanie ograniczono przyjmując ,że część wydatków związanych z leczeniem nie musiał ponosić prywatnie lecz korzystać z publicznej służby zdrowia. Pokrzywdzony uzyskał również odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy w wysokości pok. 9 tys . zł, otrzymał również nagrodę od komendanta w kwocie ok. 1 400 zł za wzorową służbę oraz uzyskał wcześniejszy awans na wyższy stopień z tego samego tytułu.

Przed Sądem Rejonowym Wydział Cywilny w N. pod sygn. I C 65/15 w czasie orzekania toczyło się postępowanie z powództwa pokrzywdzonego p-ko (...) SA o część domaganego się wcześniej zadośćuczynienia i odszkodowania tj. pokrzywdzony wniósł powództwo o zasądzenie kwoty 7 tys. zł ty tyłem zadośćuczynienia oraz kwoty 1 080 zł tytułem odszkodowania. 14.12.2015r Sąd dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych z zakresu chirurgii i ortopedii oraz neurologii i psychiatrii celem ustalenia zasadności dochodzonych kwot.

Z kolei również TU W. wypłaciło KWP w K. odszkodowanie za uszkodzony samochód policyjny na skutek zachowania oskarżonego w kwocie 6619,45 zł oraz w kwocie 994,20 zł za uszkodzenia i zniszczenia w szczególności umundurowania pokrzywdzonego , które to kwoty następnie są regresowane od oskarżonego , z uwagi na znajdowanie się w czasie czynu w stanie nietrzeźwości.

Dowody : zeznania świadka P. K. (1) k. jw, dokumentacja związana z leczeniem P. K. , ponoszonymi wydatkami na leczenie itp. k. 15, dokumentacja lekarska

( w kopercie dołączona do akt) oraz k. 204 – 214 , 265 - 267 , 512 – 514 , dokumentacja odszkodowawcza (...) SA dotycząca wypłaconych odszkodowań za uszkodzenie radiowozu i odzieży k. 400 - 446, istotne fragmenty kserokopii akt SR w Nowym Sączu w sprawie IC 65/15 k.. 452 - 478 oraz 484 - 490 a także k. 501 , 509 - 510 ,-

W akcie oskarżenia P. C. zarzucono to ,że w dniu 15 lutego 2014r. w B. woj. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem m-ki V. (...) nr rej. (...) w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,55 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. przest. z art. 178a§1 kk oraz to ,że w dniu 15 lutego 2014r. w B. woj. (...) używając niebezpiecznego przedmiotu w postaci samochodu osobowego marki V. (...) dopuścił się czynnej napaści na pełniącego obowiązki służbowe funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w N. P. K. (1) stosując przemoc w celu zmuszenia go do odstąpienia od czynności zatrzymania i sprawdzenia stanu trzeźwości w ten sposób , że kiedy policjant trzymał się pojazdu , najpierw go odpychał , następnie ruszył samochodem do tyłu i docisnął go do metalowej barierki , w wyniku czego upadł i został przygnieciony kołem pojazdu w klatkę piersiową i prawe biodro , a kiedy się podnosił , kopnął go w klatkę piersiowa , w następstwie czego doznał urazu odcinka lędźwiowo – krzyżowego z następowym kręgozmykiem L5/S1 oraz związanego z tym przewlekłego zespołu bólowego , a ponadto odniósł obrażenia ciała w postaci wstrząśnienia mózgu , podbiegnięć krwawych i otarć na obu podudziach, a także podbiegnięć krwawych na prawej ręce co naruszyło czynności narządów na okres powyżej 7 dni tj.przest. z art. 223§1 kk i art. 224§3 kk i art. 157§1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk .

Oskarżony P. C. słuchany w postępowaniu przygotowawczym po ostatecznie sformułowanej treści zarzutów ( tak jak w akcie oskarżenia ) przyznał się do obu zarzucanych mu czynów i nie składał wyjaśnień. Oskarżony wyraził skruchę i przyznał ,że powodem jego zachowania była chęć uniknięcia kontroli drogowej , gdyż był nietrzeźwy . Wyraził wówczas ogólną wolę dobrowolnego poddania się karze. Również przed sądem oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów i oświadczył, że nie chce nic wyjaśnić a także chciał złożyć wniosek w trybie art. 387 kpk , do czego jednak nie doszło ,gdyż pokrzywdzony domagał się zadośćuczynienia w kwocie co najmniej 10 tys. złotych a pokrzywdzony zaoferował ostatecznie 5 tys. zł. Oskarżony także przeprosił pokrzywdzonego .

Oceniając materiał dowodowy należy stwierdzić, iż oparty jest on głownie na zeznaniach pokrzywdzonego P. K. (1) i Ł. B. (1) a także w zakresie czynu dotyczącego prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości na wynikach badania w tym zakresie ,zaś odnośnie czynu głównego także na uzyskanej dokumentacji lekarskiej a przede wszystkim opinii CM UJ ,odnośnie rodzaju i kwalifikacji prawnej obrażeń ciała pokrzywdzonego.

Zeznania w/w świadków są zgodne , logiczne ,przekonywujące , wzajemnie się uzupełniają a także znajdują potwierdzenie w przyznaniu się oskarżonego do zarzucanych mu czynów a zatem zasługują one na wiarę.

Zeznania pozostałych sześciu funkcjonariuszy policji co do zdarzeń , których dotyczy sprawa a to R. N. , M. M., A. S. , G. G. , M. W. i M. L. również zasługują na wiarę , choć zawierają one mniejszy lub większy a generalnie stosunkowo niewielki zakres informacji co do szczegółów przebiegu zdarzeń, przed przybyciem ich na miejsce . Potwierdzają one w mniejszym lub większym stopniu , przynajmniej ogólnie , zasadniczy przebieg zdarzenia , powód interwencji i na czym polegało zachowanie oskarżonego ,co do pokrzywdzonego .Widzieli również ci funkcjonariusze miejsce zdarzenia w tym usytuowanie obu pojazdów a co także znajduje potwierdzenie w materiale fotograficznym znajdującym się w aktach.

Podzielono jako rzetelną i fachową opinie CM UJ odnośnie rodzaju i kwalifikacji prawnej obrażeń ciała pokrzywdzonego , gdzie opisano również proces leczenia pokrzywdzonego u innych podmiotów niż Szpital (...) w N..

Do sprawy nie wniosły w zasadzie zeznania świadka M. M. , którego podwoził oskarżony będąc nietrzeźwy ( jedynie w tym zakresie są one istotne ) . Nic istotnego na temat przebiegu zdarzenia nie zeznał także sąsiad oskarżonego J. M. . Mało istotne są także wyjasnienia - zeznawania początkowo współoskarżonego brata J. C. , który został skazany w sprawie ( k. 381 ).

Reasumując , zgormadzony w sprawie materiał dowodowy dał dostateczne podstaw do przyjęcia ,że oskarżony dopuścił się obu zarzucanych mu czynów.

Kierując samochodem w miejscowości B. na drodze publicznej w stanie nietrzeźwości oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem znamiona art. 178a § 1 kk .

Z kolei oskarżony działając niewątpliwie w celu uniknięcia kontroli przez funkcjonariuszy policji ( co sam przyznał ) a jednocześnie używając bezspornie przemocy ze skutkiem z art. 157 § 1 kk wyczerpał znamiona art. 224 § 3 kk , dotyczący kwalifikowanej formy , z uwagi na skutki wywierania wpływu przemocą na czynności urzędowe funkcjonariuszy policji , którzy chcieli skontrolować jego stan trzeźwości .

Jednocześnie z uwagi na kwalifikację obrażeń należało przyjąć kumulatywną kwalifikacje z art. 157 § 1 kk a także i przede wszystkim kumulatywną kwalifikację z art. 223 § 1 kk , który dotyczy tzw. czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego . Przepis ten mówi o odpowiedzialności m. in. osoby , która dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego w czasie lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych i używa samodzielnie broni palnej , noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu.

Sąd podziela w całości stanowisko oskarżyciela ,że w tym przypadku , uwzględniając nadto motywy działania oskarżonego i cel oraz z uwagi na gabaryty użytego przedmiotu , masę i jego energię - cofający samochód stworzył porównywalne zagrożenie dla życia lub zdrowia ,jak użycie noża, czy też broni palnej . Za uznaniem samochodu za przedmiot niebezpieczny (użyty ewidentnie nie dla celu , któremu służy) wypowiedział się SN w postanowieniu z 29.05.2003r w sprawie I KZP 13/03 . Podobne stanowisko w tym zakresie zawarł SA w L. w wyroku z 13.06.2005r w sprawie II AKa 124/05.Oskarżony w pełni musiał i zdawał sobie sprawę jakie i jak duże zagrożenie dla życia i zdrowia pokrzywdzonego stwarzał cofający samochód , gdy P. K. usiłował fizycznie go powstrzymać przed odjechaniem i nie usiłował nawet zatrzymać pojazdu aby zapobiec lub zmniejszyć zagrożenie , w sytuacji gdy docisnął pokrzywdzonego do metalowej barierki a tenże krzyczał ,że mu połamie nogi lub zabije. Później jeszcze leżącego funkcjonariusza pokopał , co pośrednio potwierdza jego zamiar .

Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe jako okoliczność łagodzącą uwzględniono dotychczasową niekaralność oskarżonego za przestępstwa ( k. 338 ) .

Za czyn z art. 178a § 1 kk jako okoliczności łagodzące potraktowano również przejechanie niewielkiego odcinka drogi w stanie nietrzeźwości a co za tym idzie w szczególności małą realną możliwość spowodowania zagrożenia dla innych ( choć spowodował zagrożenie dla swojego kuzyna z którym jechał ) . Wpływający na wymiar kary jest stopień stanu nietrzeźwości oraz to ,że oskarżony kierował pojazdem około godziny po spożyciu piwa a musiał zdawać sobie sprawę ,że jest nietrzeźwy i w jakim stopniu , zważywszy na uzyskany wynik badania , który wskazuje z kolei ,że oskarżony nie wypił np. jedynie „ małego piwa” .

Spośród katalogu kar uznano , iż kara grzywny w tym zakresie jest wystarczająca . Wymierzono oskarżonemu tą karę w wysokości 100 stawek dziennych , przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 15 zł ( zaliczając na jej poczet trzy doby zatrzymania , odpowiadające sześciu stawkom dziennym grzywny ) . Przy ustalaniu wysokości stawki uwzględniono sytuację finansowo - rodzinną oskarżonego, który pracuje jedynie w tzw. niemartwych okresach przy elewacjach itp. w firmach budowlanych . Ma on na utrzymaniu dwoje dzieci . Jego żona pracuje na odnawialne umowy – zlecenia , za wynagrodzeniem miesięczny ok. 1000 zł a jego rodzina utrzymuje się również z pracy w niewielkim gospodarstwie rolnym o pow. 35 arów ( k. 515 ) .

Odnośnie tegoż czynu w stosunku do oskarżonego zastosowano art. 4 § 1 kk i bez wątpienia łagodniejsze przepisy dotyczące m. in. rozmiaru środka karnego jak niżej a które obowiązywały przed ich zaostrzeniem od 18.05.2015r .

Orzeczono również , uwzględniając okoliczności łagodzące jw. w tym przejechanie niewielkiego odcinka drogi obligatoryjny środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres minimalny 1 roku , zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy i uznając tym samym środek za wykonany w całości.

Co do czynu głównego , oprócz przyznania się oskarżonego do zarzucanego mu czynu , wyrażenia skruchy i przeproszenia pokrzywdzonego trudno dopatrzyć się istotnych okoliczności łagodzących . Również samo przyznanie się nie jest też jakąś istotną okolicznością łagodzącą , skoro i bez tego materiał dowodowy byłby wystarczający do wydania wyroku skazującego .

Okolicznościami obciążającymi w tym zakresie jest kumulatywny charakter kwalifikacji oraz działanie w stanie nietrzeźwości . Przede wszystkim jednak obciążającym jest wyjątkowo brutalne i mogące skończyć się znacznie poważniej działanie oskarżonego ( podjęte celem uniknięcia odpowiedzialności za inne przestępstwo) , który w szczególności nawet po początkowej fazie zdarzenia jeszcze kopał pokrzywdzonego , którego wcześniej przygniótł do barierki , gdy tenże leżał a także jakkolwiek mieszczące się w kwalifikacji z art. 157 § 1 kk obrażenia ciała pokrzywdzonego - skutki tegoż zdarzenia dla jego zdrowia , które okazały się poważne a gdzie pokrzywdzony prawie dwa lata od zdarzenia odczuwa jeszcze te skutki i proces jego leczenia nie zakończył się.

Za ten czyn wymierzono oskarżonemu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności , oczywiście stosując również art. 4 § 1 kk , gdyż w przeciwnym razie kary takiej nie można by było zawiesić a to z uwagi na brzmienie art. 69 § 1 kk w wersji obowiązującej o 1 lipca 2015r. Jednocześnie właściwości i warunki osobiste oskarżonego w ocenie sądu uzasadniają przypuszczenie ,że czyn ten ( jakkolwiek wyjątkowo brutalny ) ma charakter odosobniony i stanowi wyłom w dotychczasowym poprawnym jego zachowaniu . Oskarżony z pewnością działał z zamiarem nagłym , wcześniej nieprzemyślanym . Wykonanie wymierzonej kary warunkowo zawieszono na 4 - letni okres próby , uznając , iż okres taki jest jednocześnie niezbędny dla osiągnięcia celów kary.

W sprawie pokrzywdzony domagał się zasadzenia od oskarżonego zadośćuczynienia w kwocie ostatecznie 10 tys. zł a obrońca wniósł o nie uwzględnienie wniosku i nie orzekanie o tym w ogóle ,z uwagi m. in na toczące się postępowanie cywilne o podobnym charakterze w SR w Nowym Sączu . Wniosek obrońcy nie mógł zostać uwzględniony , gdyż sąd jest związany takim wnioskiem i jeżeli zachodzą ogólne przesłanki - musi o tym orzec . Oczywiście ,w sprawie występuje dość specyficzna sytuacja procesowa , bo pokrzywdzony uzyskał już od ubezpieczyciela oskarżonego

zadośćuczynienie w kwocie łącznej 6 tys. zł oraz odszkodowanie w kwocie nieco ponad 619 zł , toczy się postępowanie o zadośćuczynienie w kwocie 7 tys. zł oraz odszkodowanie w kwocie 1080zł a także pokrzywdzony z tytułu zdarzenia uzyskał dodatkowe świadczenia w postaci odszkodowania za wypadek przy pracy i nagrodę. Należy zaznaczyć ,że odszkodowanie jw. i nagroda - opierają się na zupełnie innych podstawach prawnych i są to kwestie niezależne od zadośćuczynienia i odszkodowania . Także sąd karny posiada uprawnienie do orzekania a jednocześnie obowiązek w tym zakresie w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 46 § 1 lub 2 kk . Oczywiście sąd karny wziął pod uwagę uzyskane już w szczególności zadośćuczynienie w kwocie 6 tys. zł .Najistotniejsze w sprawie jest to , a czego zda się nie dostrzegać obrońca ,że zadośćuczynienie ,odszkodowanie, czy też nawiązka w ich miejsce - mają niejako podwójny charakter tj. odszkodowawczy w szerokim rozumieniu ale równocześnie także penalny.

W sprawie należało zdaniem sądu orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego , tym bardziej ,że przecież nie orzeczono wobec oskarżonego kary za czyn główny o bezpośredniej dolegliwości np. grzywny i m. in. orzeczona nawiązka temu też ma służyć. Jednocześnie sąd wziął pod uwagę wyjątkowo brutalne i rzadko spotykane zachowanie oskarżonego a przede wszystkim skutki , które ono wywołało i nadal wywołuje w zakresie stanu zdrowia funk. P. K. . Z uwagi na charakter niektórych obrażeń i skutków oraz potrzebę bliższych ustaleń w tym zakresie za pośrednictwem biegłego , co nie jest domeną sądu karnego i czym zajął się sąd cywilny , dopuszczając dowód w tym zakresie - uznano , iż w miejsce zadośćuczynienia należy orzec nawiązkę , której wysokość ustalono na kwotę 6 tys. zł. Należy podkreślić ,że sam oskarżony akceptował kwotę 5 tys. zł we wstępnej propozycji skazania w trybie art. 387 kpk. Jednocześnie przy wysokości orzeczonej zawiązki wzięto pod uwagę także możliwości zarobkowe oskarżonego . Nie może on zasłaniać się tym ,że w czasie orzekania nie pracował , tym bardziej, że bezsporne jest ,że pracował w tzw. budowlance w okresach sezonu, nadal zamierza i powinien nadal pracować co najmniej w tzw. sezonie . Również to ,że spłaca świadczenia regresowe za uszkodzenie samochodu , zniszczenie munduru itp. nie jest dostateczną podstawą do odmiennego wnioskowania . W ocenie kwota 6 tys. zł nie jest jakąś kwotą nadmierną aby oskarżony nie mógł przy należytej staranności uiścić jej pokrzywdzonemu , któremu również na drodze procesu karnego przysługuje uprawnienie do zadośćuczynienia , czy też jego odpowiednika w formie nawiązki.

Zdaniem sądu orzeczone kary i zastosowane środki są adekwatne do całokształtu okoliczności , oddają stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego i zakres jego winy . Winny one odnieść zamierzony skutek w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej.

Z uwagi na sytuację finansowa zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania .