Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Kz 383/16

POSTANOWIENIE

Dnia 22 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi w V Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Matecka

przy udziale Prokuratora Ireny Laury Łozowickiej

po rozpoznaniu w sprawie J. K. , syna P. i M. z domu L., urodz. (...) w Ł.

skazanego o czyn z art. 278 § 1 k.k. i in.

zażalenia obrońcy

na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi z dnia 24 marca 2016 roku, sygn. akt IV K 599/15

w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia zażalenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r. poz. 1801)

postanawia:

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2. zasądzić ze Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. (2) kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 24 marca 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi odmówił skazanemu przywrócenia terminu do złożenia zażalenia na postanowienie z dnia 24 listopada 2015 roku o zaliczeniu na poczet kary łącznej okresów rzeczywistego pozbawienia wolności.

Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył w całości zażaleniem obrońca skazanego zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że w swoim wniosku skazany powoływał się na niezrozumienie treści postanowienia, w sytuacji gdy w istocie powoływał się on na brak możliwości wcześniej wersyfikacji skutków wynikających z postanowienia o zaliczeniu okresów pozbawienia wolności na poczet kary łącznej.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca skazanego wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie skazanemu terminu do wniesienia zażalenia, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Zażalenie obrońcy skazanego nie jest zasadne.

Zgodnie z treścią przepisu art. 126 § 1 k.p.k. jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana.

Zasadniczym warunkiem pozytywnego rozstrzygnięcia w przedmiocie przywrócenia terminu jest zatem stwierdzenie występowania przyczyny niezależnej od strony, która uniemożliwiała wykonanie czynności w terminie.

W przedmiotowej skazany we wniosku o przywrócenie terminu powoływał się na brak świadomości co do skutków jakie ma spowodować dla niego postanowienie z dnia 24 listopada 2015 roku, o których to skutkach dowiedział się dopiero z informacji o obliczeniu kary uzyskanej z administracji zakładu karnego.

Sąd Rejonowy trafnie uznał, że zaprezentowana przez skazanego przyczyna mająca uzasadniać przywrócenie terminu odnosi się w istocie do braku zrozumienia treści orzeczenia.

Należy jednak wskazać, że mimo tego skazany w terminie przewidzianym do zaskarżenia kwestionowanego obecnie postanowienia nie dokonywał żadnych czynności mających na celu uzyskanie wiedzy co do skutków, które mają z niego wynikać.

Brak aktywności skazanego w tym przedmiocie w terminie przewidzianym dla zaskarżenia postanowienia Sądu Rejonowego nie może jednak zostać uznany za okoliczność niezależną od strony w rozumieniu przesłanki z art. 126 § 1 k.p.k.

Mając na uwadze powyższe należało utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Ponieważ skazany w postępowaniu przed sądem odwoławczym korzystał z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, zaś koszty tejże pomocy nie zostały uiszczone w całości, ani w części na podstawie § 17 ust. 5 oraz § 4 ust. 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2015 r., poz. 1801) należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. (2), składającego stosowny wniosek, kwotę 120 zł stanowiącą ½ kwoty wynikającej z § 17 ust. 5 powołanego rozporządzenia powiększoną o 23 % podatku od towarów i usług.

V Kz 383/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE