Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 10 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SO Barbara Braziewicz (spr.)

Sędziowie: SO Gabriela Sobczyk

SR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 marca 2015 r.

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko J. K.

o alimenty – w przedmiocie wniosku o zabezpieczenie

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Rejonowego w R.

z dnia 11 grudnia 2014 r., sygn. akt IV RC 931/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Cz 197/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 11 grudnia 2014r, Sąd Rejonowy w (...) oddalił wniosek powoda M. K. o udzielenie zabezpieczenia roszczenia poprzez zobowiązanie pozwanej J. K. do łożenia na jego rzecz kwoty po 2.500 zł miesięcznie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. W uzasadnieniu wskazał, iż swoje roszczenie powód opiera na przepisie art. 61 ⁴ k.r. i o. lub na podstawie art. 60 §1 k.r. i o. w zw. z art. 61 ⁴ k.r. i o. oraz na podstawie art. 130 k.r. i o. Strony pozostają w separacji 12 lat, w tym czasie nie pomagały sobie wzajemnie. Powód został skazany za znęcanie się nad rodziną. Jest osoba zdolną do pracy, która od około 8 lat utrzymuj się z pomocy osób trzecich. Zdaniem Sądu w najmniejszym stopniu powód nie uprawdopodobnił, aby względy słuszności wymagały udzielenia mu przez pozwaną pomocy. Nie uprawdopodobniono również stanu niedostatku powoda, który twierdzi, iż na swoje utrzymanie potrzebuj 4.500zł miesięcznie, w tym miesięcznie na koszty wypoczynku 500zł, a na samochód l.OOOzł. Tego rodzaju potrzeby wskazują na wysoką stopę życiową powoda. Biorąc pod uwagę liczne oferty pracy dla osób z kwalifikacjami powoda i jego zgłoszenie się do urzędu pracy dopiero w 2014r., a więc po 6 latach pozostawania bez pracy, Sąd uznał, iż nie można było uznać stanu niedostatku po stronie powoda z uprawdopodobniony. Powód nie uprawdopodobnił także, że separacja pociągnęła za sobą znaczące pogorszenie sytuacji powoda. Z tych względów Sąd Rejonowy wniosek powoda w oparciu o art.730§l k.p.c., art.732k.p.c. oraz art.753 k.p.c. oddalił, uznając roszczeni powoda za nieuprawdopodobnione.

Rozstrzygnięcie to zaskarżył powód zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych dotyczący: niepodejmowania przez powoda zatrudnienia z własnej woli przez okres 8 lat, zgłoszenie się przez niego do urzędu pracy dopiero w 2014r., podczas gdy brak jest dowodów na te okoliczności, naruszenie prawa materialnego poprzez błędną subsumcję polegającą na konkluzji, iż nie uprawdopodobniono, aby istniały względy słuszności, podczas gdy wynikają one z korzystania wyłącznie przez pozwaną z ich wspólnego majątku oraz z sukcesów powoda w stworzeniu dobrze prosperującego przedsięwzięcia biznesowego oraz nieuprawdopodobnienia, iżby powód był w niedostatku, podczas gdy brak jest dowodów na te okoliczności. We wnioskach skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 2.500zł tytułem zabezpieczenia i zasadzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wg norm przepisanych za postępowanie zażaleniowe.

W odpowiedzi na zażalenie pozwana wniosła o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów procesu w postępowaniu zażaleniowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie może odnieść skutku.

Rozstrzygnięcie Sądu pierwszej instancji należy uznać za trafne. Dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne i prawne Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne, uznając, iż nie ma potrzeby ich ponownego przywoływania.

Konieczną przesłanką do udzielenia zabezpieczenia w sprawach o alimenty zgodnie z art. 753 k.p.c. jest uprawdopodobnienie istnienia roszczenia na tyle wiarygodnie, by na podstawie poczynionych przez Sąd ustaleń można było uznać za uprawdopodobnione fakty, na które strona się powołuje. Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, iż powód z tego obowiązku w niezbędnym zakresie do uwzględnienia jego wniosku nie wywiązał się, mianowicie nie uwiarygodnił, że dochodzone roszczenie mu przysługuje. W szczególności trafnie uznał Sąd meriti, iż powód nie uprawdopodobnił, iż pozostaje w niedostatku, że separacja pociągnęła za sobą znaczące pogorszenie jego sytuacji życiowej, nadto, iż względy słuszności wymagają udzielenia powodowi przez pozwaną pomocy.

Istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego między małżonkami wobec których orzeczono separację winien opierać się, jak trafnie zauważył Sąd meriti, na regulacji art. 61 ⁴ k.r. i o. W niniejszej sprawie wobec orzeczenia separacji małżonków K. bez orzekania o winie któregokolwiek z małżonków, na podstawie art. 60 §1 k.r. i o. w zw. z art. 61 ’ k.r. i o. oraz na podstawie art. 130 k.r. i o., zatem przy uwzględnieniu kryterium pozostawania powoda w niedostatku.

Przede wszystkim jednak należy zauważyć, iż małżonkowie pozostający w separacji obowiązani są do wzajemnej pomocy, jeżeli tego wymagają „względy słuszności". Powód nie uprawdopodobnił, aby w jego sytuacji takie względy zaistniały. Nie wykazał, iż pozostaje w trudnej sytuacji życiowej, materialnej, że np. poważnie choruje, że wymaga pomocy finansowej i wsparcia pozwanej. Równocześnie orzekając w niniejszej sprawie należało mieć na uwadze, iż strony pozostają w separacji od 12 lat, w tym czasie nie pomagały sobie wzajemnie, nadto powód został skazany za znęcanie się nad rodziną.

Powód nie wykazał także, że separacja w istotny sposób pogorszyła jego sytuację życiową. Separacja pomiędzy małżonkami K. została orzeczona w roku 2004, zatem ponad 10 lat temu, w tym czasie powód sam utrzymywał się i nie korzystał ze wsparcia pozwanej. Powód nie wyjaśnił w sposób przekonywujący dlaczego obecnie, po tak długim okresie czasu od momentu orzeczenia separacji, wystąpił wobec pozwanej ze swoim żądaniem i co go skłoniło do tego.

Także powód nie uprawdopodobnił pozostawania w niedostatku. Małżonek wobec którego orzeczono separację znajduje się w niedostatku wtedy, gdy własnymi siłami nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb. Tymczasem z zeznań samego powoda wynika, iż posiada on jako technik budowlaniec wysokie kwalifikacje zawodowe ( kierownika budowy, inspektora budowlanego, specjalisty od kładzenia kafelek ), także dodatkowo ma uprawnienia kierowcy do kierowania pojazdami kategorii B, C i D. Zatem powód ma kwalifikacje zawodowe pozwalające mu na znalezienie pracy zarobkowej odpowiedniej do jego wieku, stanu zdrowia i posiadanych umiejętności. Mimo to, od wielu lat pozostaje bez stałej pracy, co więcej w sposób efektywny nie dąży do poprawy swojej sytuacji zawodowej. Od wielu lat nie podejmuje stałej pracy, mimo, iż z dołączonych do akt informacji wynika, iż na rynku pracy jest szereg ofert, które pozwoliłyby mu na uzyskanie wynagrodzenia na średnim poziomie. Powód z jednej strony twierdzi, iż na swoje utrzymanie potrzebuje ponad przeciętną kwotę 4.500zł miesięcznie, w tym miesięcznie na koszty wypoczynku 500zł, a na samochód l.OOOzł, równocześnie jednak nie podejmuje pracy, mimo licznych ofert zatrudnienia w Urzędach Pracy dla osób z jego kwalifikacjami. W ocenie Sądu Okręgowego powód nie uprawdopodobnił w żaden sposób, iż zachodzą jakiekolwiek przeszkody powodujące, iż powód w swoim zakresie nic mógł i nadal nie może zaspokajać swoich usprawiedliwionych potrzeb życiowych. Zgodzić się należy z Sądem meriti, iż biorąc pod uwagę liczne oferty pracy dla osób z kwalifikacjami zawodowymi powoda i jego zgłoszenie się do urzędu pracy dopiero w 2014r., a więc po 6 latach pozostawania bez pracy, nie można było uznać stanu niedostatku po stronie powoda za uprawdopodobniony.

Z uwagi na powyższe argumenty, na tym etapie postępowania, rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego uznać należy za trafne i prawidłowe, albowiem istotnie zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda jakiejkolwiek kwoty tytułem zabezpieczenia alimentów, byłoby nieuzasadnione. Z powyższych względów, a także mając na uwadze argumentacją Sądu pierwszej instancji oddalono zażalenie na skutek nie stwierdzenia wad zaskarżonego postanowienia wskazanych w zażaleniu przez powoda i podlegających uwzględnieniu z urz:;du.

Na koniec podnieść należy, iż orzeczenie w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia ma jedynie charakter tymczasowy, nietrwały. Jeżeli w toku dalszego postępowania zajdą okoliczności uzasadniające uchylenie lub zmianę powyższego orzeczenia, strony uprawnione są do zgłoszenia stosownych wniosków. Samo tylko orzeczenie w przedmiocie zabezpieczenia, nie przesądza jeszcze o ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy.

Reasumując, zaskarżone orzeczenie je st prawidłowe i dlatego zażalenie powoda jako bezzasadne oddalono, w oparciu o prze. is art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

SSR (del.) Maryla Majewska-Lewandowska SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk