Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 05-05-2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie V Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Jaskólski

Protokolant: st. sekr. sąd. Julia Szadek

po rozpoznaniu w dniu 21-04-2016 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa TUR- (...) Spółka jawna w D.

przeciwko W. M., S. M.

przy udziale interwenienta ubocznego P. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 6 937,83 zł ( sześć tysięcy dziewięćset trzydzieści siedem złotych osiemdziesiąt trzy grosze ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lutego 2014r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1747,76zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

Krzysztof Jaskólski

Sygn. akt V GC 369/14

UZASADNIENIE

Powódka (...) sp. j. w T., pozwem wniesionym w dniu 21.03.2014r. wniosła o zasądzenie od pozwanych W. M. i S. M. kwoty 6.937,83 zł. wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania. W uzasadnieniu wskazała, iż pozwani świadczyli na rzecz powódki usługę transportową przewozu części dźwigowych, na podstawie zlecenia transportowego nr (...) z dnia 14 czerwca 2013r. Usługa realizowana przez pozwanych została wykonana w sposób niewłaściwy albowiem podczas transportu na trasie B.- P. doszło do uszkodzenia przewożonego ładunku, z uwagi na niewłaściwe zabezpieczenie przewożonego ładunku przez kierowcę P. W., który swej odpowiedzialności za powstałe uszkodzenia ładunku nie kwestionował. Powódka po otrzymaniu informacji o uszkodzeniu towaru złożyła reklamację. Pozwani odmówili przyjęcia odpowiedzialności za powstanie szkody, informując jednocześnie, iż w sprawie toczy się postępowanie likwidacyjne wszczęte przez ubezpieczyciela pozwanych. Pomimo upływu 8 miesięcy od zaistnienia szkody, strona powodowa nie została poinformowana o powzięciu niezbędnych korków do likwidacji szkody. Mając na uwadze powyższe oraz okoliczność iż kontrahent powódki obciążył ją notą obciążeniową, na podstawie której powódka miała uregulować kwotę 7737,33 zł. tytułem częściowego uszkodzenia ładunku oraz kosztów podstawienia auta zastępczego oraz dokonał potrącenia jej z kwotą frachtu należnego powódce, powódka zmuszona była obciążyć pozwanych, jako odpowiedzialnych za szkodę notą obciążeniową na kwotę 7737,33 zł. tytułem częściowego uszkodzenia ładunku oraz kosztami podstawienia auta zastępczego, równocześnie komunikując o dokonaniu potrącenia kwoty 799,50 zł. należnego pozwanym frachtu. Pozwani jednak ponownie odmówili przyjęcia odpowiedzialności za powstanie szkody. Do chwili obecnej nie uregulowali należności.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy w Koninie w osobie Referendarza Sądowego w dniu 24 czerwca 2014r. zasądził roszczenie zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania na ich rzecz. W uzasadnieniu zakwestionowali wysokość odszkodowania będącego przedmiotem sporu wskazując, iż kwota 7737,33 zł. nie została wykazana. Nadto, wnieśli o zawiadomienie o toczącym się procesie i wezwanie do udziału w nim po stronie pozwanej w charakterze interwenienta ubocznego (...) S.A., bowiem w przypadku przegrania procesu i uznania, że pozwani ponoszą odpowiedzialność za zniszczenie rzeczy, pozwanym będzie przysługiwać roszczenie zwrotne do kierowcy przewożącego ładunek przyjmując iż jest on bezpośrednim sprawcą zdarzenia.

Pismem z dnia 24 listopada 2014r. P. W. wstąpił do sprawy po stronie pozwanej, jako interwenient uboczny i wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania na jego rzecz.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

Pozwani W. M. oraz S. M., prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej Przedsiębiorstwo Handlowo- Usługowe (...) s.c.” w T. świadczyli usługę transportową na rzecz powódki, szczegółowo opisaną w zleceniu transportowym nr (...) z dnia 14 czerwca 2013r. W/w usługa była podzlecona w ramach usługi transportowej realizowanej przez powoda na rzecz S. R.. Usługa realizowana przez powoda dotyczyła przewozu części dźwigowych, z których jedna partia miała być ostatecznie rozładowana we W., a druga w P.. Pozwani realizowali przewóz części ładunku na trasie B.- P.. Kierowca pozwanych P. W. przyjął towar nieuszkodzony i zgodny z ilością i wagą wpisaną w CMR i innych dokumentach oraz zobowiązał się do zabezpieczenia przewożonego towaru i wpisania ewentualnych uszkodzeń towaru powstałego w transporcie do dokumentu CMR.

Dowód: zlecenie transportowe nr (...) z dnia 14 czerwca 2013r. (k. 23), zlecenie spedycyjne nr (...) z dnia 11 czerwca 2013r. (k. 22), oświadczenie do zlecenia/WZ (...) (k. 20), zeznania interwenienta ubocznego P. W. (k. 192-192v) .

Usługa realizowana przez pozwanych została wykonana nieprawidłowo, bowiem podczas transportu ładunek uległ uszkodzeniu. Podczas rozładunku kierowca pozwanych P. W. potwierdził uszkodzenia wpisując je do druku dokumentu CMR. Uszkodzeniu uległa podłoga windy, lustro kabiny dźwigu, powstały liczne rysy oraz zostały zniszczone ściany kabiny windy. Kontrahent powódki spedytor S. R. z tytułu szkody w transportowanym dźwigu został obciążony przez swojego kontrahenta notą obciążeniową z dnia 20 września 2013r. na kwotę 4.598,88 zł. Uszkodzony towar pochodził z Hiszpanii i wymiana uszkodzonych elementów wiązała się z koniecznością dokonania przewozu na trasie z Hiszpanii do Polski, przez co powstały dodatkowe koszty transportu zastępczego w wysokości 3.138,45 zł.

Dowód: zeznania za powódkę M. G. (k., Dokument CMR (k. 21-21v), dokumentacja zdjęciowa (k. 24- 34), nota obciążeniowa (k. 82), reklamacja (k. 83), faktura VAT (k. 84), zeznania świadka S. R. (k. 156-156v), zeznania interwenienta ubocznego P. W. (k. 192-192v).

Powódka pismem z dnia 17 czerwca 2013r. złożyła pozwanym reklamację, wnosząc o niezwłoczne zgłoszenie szkody ubezpieczycielowi pozwanych.

Dowód: reklamacja wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 7-8)

Pismem z dnia 26 lipca 2013r. pozwani wystosowali pismo do powódki, w którym wskazali, iż na tą chwilę nie przyjmują odpowiedzialności za powstanie szkody oraz wskazali iż toczy się postępowanie likwidacyjne ubezpieczyciela.

Dowód: pismo pozwanych z dnia 26.07.2013r. (k. 36).

W dniu 2 stycznia 2014r. S. R. wystawił na rzecz powódki notę obciążeniową nr (...) tytułem częściowego uszkodzenia ładunku na łączną kwotę 7.737,33 zł., z czego kwota 4.598,88 zł. za częściowe zniszczenie towaru, zaś kwota 3.138,45 zł. tytułem kosztów podstawienia auta zastępczego. Nota obciążeniowa miała zostać uregulowana przez powoda do dnia 16 lutego 2014r. W związku z wystawieniem w/w noty obciążeniowej S. R. dokumentem z dnia 20 stycznia 2014r. dokonał kompensaty jego zobowiązań wobec powódki z jego należnościami wynikającymi z w/w notą w związku z czym powódce po kompensacie pozostała do zapłaty kwota 1.465,90 zł.

Dowód: nota obciążeniowa (k. 9), oświadczenie z dnia 20.01.2014r. (k. 10), zeznania świadka S. R. (k. 156-156v).

Kwota 3.138,45 zł. tytułem transportu zastępczego nie jest kwotą wygórowaną za przewóz towaru z Hiszpanii do Polski.

Dowód: opinia biegłej sądowej J. O. (k. 174- 178).

W dniu 28 stycznia 2014r. powódka wystawiła pozwanym notę obciążeniową nr (...) na kwotę 7.737,33 zł. płatną do dnia 11 lutego 2014r. w związku z uszkodzeniem ładunku. Pismem z dnia 28 stycznia 2014r. powódka poinformowała pozwanych, iż dokonała kompensaty wzajemnych zobowiązań, po czym w wyniku rozliczenia kompensacyjnego pozwani mieli uiścić na rzecz powódki kwotę 6.937,83 zł.

Dowód: nota obciążeniowa (k. 6 ), pismo powódki (k. 35).

Pismem z dnia 31 stycznia 2014r. pozwani wystosowali pismo do powódki, w którym wskazali, iż podtrzymują swoje stanowisko zawarte w piśmie z dnia 26.07.2013r. i po raz kolejny zakwestionowali w całości roszczenie z tytułu uszkodzenia kabiny widny określając je jako niezasadne. W odpowiedzi na powyższe powódka, pismem z dnia 12 lutego 2014r. wskazała, iż nie znajduje przesłanek prawnych jak i faktycznych dających możliwość kwestionowania tak co do zasady jak i co do wysokości roszczenia powódki powstałego na tle niewłaściwej realizacji zlecenia transportowego.

Dowód: pismo pozwanych z dnia 31.01.2014r. (k. 15) pismo powódki z dnia 12.02.2014r. (k. 11).

Materiał dowodowy, w oparciu o który ustalony został stan faktyczny sprawy Sąd uznał za wiarygodny.

Autentyczność, ani prawdziwość załączonych do akt sprawy dokumentów nie została przez żadną ze stron zaprzeczona. Sąd nie znalazł podstaw dla ich zakwestionowania z urzędu. Sąd dokumenty te uznał za w pełni wiarygodne, zaś z uwagi na ich treść istotne dla dokonania prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. R., za powódkę M. G. bowiem były one spójne, konsekwentne i logiczne, nadto korespondowały z materiałem zgromadzonym w niniejszej sprawie. Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego W. M. w zakresie w jakim kwestionował nieprawidłowy załadunek towaru, bowiem nie zostało to przez niego wykazane, nadto oświadczenie kierowcy P. W.- interwenienta ubocznego z dnia 14 czerwca 2013r. świadczy, iż przyjął on nieuszkodzony ładunek, który miał zostać zabezpieczony przez niego, co zresztą potwierdził w swoich zeznaniach, którym Sąd dał wiarę.

Sąd nie znalazł także podstaw, aby kwestionować przydatności opinii biegłego dziedziny transportu, albowiem biegła J. O. jednoznacznie wskazała, iż wycena transportu zastępczego ładunku nie była wygórowana. Opinia ta jest jasna, logiczna, przekonywującą i wyczerpująco uzasadniona.

Sąd zważył, co następuje:

Po rozpatrzeniu wszystkich okoliczności sprawy oraz po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd uznał, iż powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Bezspornym w niniejszej sprawie było to, że pozwani wykonali na rzecz powódki zlecenie transportowe nr (...) zobowiązujące do dostarczenia ładunku w postaci części dźwigowych z miejscowości B. do P..

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy Prawo przewozowe, gdyż umowa przewozu była wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot gospodarczy mający siedziby na terytorium RP. Przepisy kodeksu cywilnego regulujące umowę przewozu mają zastosowanie jedynie wtedy, gdy dany rodzaj przewozu nie jest uregulowany odrębnymi przepisami. Stąd przepisy tytułu XXV k.c. mają jedynie charakter posiłkowy.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe, w szczególności zeznania interwenienta ubocznego P. W. jednoznacznie wskazały, iż za uszkodzony ładunek odpowiedzialność ponosi przewoźnik tj. pozwani. Do uszkodzenia ładunku bowiem doszło w trakcie transportu, zaś przyjęty ładunek do transportu był bez zarzutu, co potwierdza treść oświadczenia kierowcy z dnia 14 czerwca 2013r.

W związku z przyjęciem przez przewoźnika towaru do transportu bez zastrzeżeń Sąd uznał, że pozwani jako przewoźnicy ponoszą odpowiedzialność za uszkodzenie ładunku w trakcie transportu. W dokumentacji przewozowej brak jest jakichkolwiek adnotacji przewoźnika dotyczących niewłaściwego ustawienia, czy opakowania ładunku oraz brak jest jakichkolwiek zastrzeżeń co do możliwości jego zabezpieczenia w trakcie transportu. W związku z tym Sąd uznał, że przewoźnik przyjął na siebie odpowiedzialność za stan ładunku, a dostarczył go do odbiorców w stanie uszkodzonym, co do zasady przesądza o odpowiedzialności pozwanych za powstałą szkodę.

Odnośnie wysokości dochodzonego roszczenia należy wskazać, że wartość szkody została przez biegłego sądowego w zakresie transportu zastępczego potwierdzona jako zasadna i niewygórowana, zaś pozostała kwota wynika bezpośrednio z noty obciążeniowej wystawionej przez kontrahenta powódki S. R. i wartość ta w całości znajduje w ocenie Sądu odzwierciedlenie w dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy, w tym w notach obciążeniowych i nie budzi wątpliwości Sądu.

Mając na uwadze powyższe roszczenie powódki okazało się zasadne, i jako takie zasługiwało na uwzględnienie, tym samym pozwani są zobowiązani solidarnie do zapłaty na rzecz powódki kwoty6.937,83 zł. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lutego 2014r. do dnia zapłaty (pkt I wyroku).

O roszczeniu odsetkowym Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na przepisie art. 98 k.p.c. statuującym zasadę zwrotu stronie wygrywającej kosztów procesu przez przegrywającego. Pozwani przegrali proces w całości, muszą więc zwrócić powódce poniesione przez nią koszty. Wobec zatem powyższego należało zasądzić od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 1.747,76 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Krzysztof Jaskólski