Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 stycznia Sąd Rejonowy w Skierniewicach uznał oskarżoną K. W. za winną tego, że w dniu 22 stycznia 2015 roku w S. na terenie szkoły (...) mając ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozumienia znaczenia czynu oraz zdolność pokierowania swoim postępowaniem, zabrała w celu przywłaszczenia portfel wraz pieniędzmi w kwocie 70 złotych i 20 EURO, dowodem osobistym, legitymacją studencką oraz kartą płatniczą (...) Banku na szkodę N. K. i przyjmując, że swoim zachowaniem wypełniła dyspozycję art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 31 § 2 kk na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 31 § 2 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4 kk w zw. z art. 34 § 1 i 1a pkt 1 kk w zw. z art. 35 § 1 kk wymierzył jej karę 2 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Ponadto orzekł o kosztach obrony z urzędu oraz zwolnił K. W. od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku złożył obrońca oskarżonej. Zaskarżył wyro w całości.

Zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego, a konkretnie art. 278 § 1 § 3 i § 5 kk oraz art. 275 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 31 § 2 kk w zw. z art. 60 § 7 kk poprzez jego niezastosowanie i nie odstąpienie od wymierzenia kary oraz niezastosowanie art. 278 § 3 kk tj nieprzyjęcia wypadku mniejszej wagi.

W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i odstąpienie od wymierzenia kary oskarżonej K. W..

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja nie jest zasadna. Treść uzasadnienia środka odwoławczego w niektórych, obszernych fragmentach zdaje się wskazywać na nieuważną lekturę zaskarżonego wyroku. Skarżący bowiem duży nacisk kładzie na działanie oskarżonej w warunkach ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności w rozumieniu art. 31 § 2 kk i jednocześnie wskazuje na potrzebę zastosowania w takich sytuacjach nadzwyczajnego złagodzenia kary. Rzecz jednak w tym, iż są to rozważania zupełnie zbędne, gdyż Sąd I instancji – co należy w tym miejscu przypomnieć – przyjął, iż K. W. popełniła przestępstwo w warunkach art. 31 § 2 kk i zastosował instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary chociaż dyspozycja art. 31 § 2 kk daje tylko taką możliwość, a nie statuuje obowiązek w tej materii. Całkowicie chybiony jest zarzut obrazy przepisów prawa materialnego poprzez nieprzyjęcie wypadku mniejszej wagi w rozumieniu art. 278 § 3 kk. Sąd Rejonowy zasadnie uznał, że oskarżona popełniła przestępstwo typu podstawowego. Za takim stanowiskiem przemawia przede wszystkim sposób działania K. W., który charakteryzował się zuchwałością i poczuciem bezkarności. Nie można wszystkiego tłumaczyć stanem psychicznym oskarżonej, gdyż okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, iż K. W. na swój sposób wykorzystuje sytuację skoro jej zachowanie bywa bagatelizowane. Należy pamiętać, iż nie jest pierwszy konflikt z prawem oskarżonej i nie pojawiła się jakakolwiek refleksja również ze strony członków jej najbliższej rodziny. W przedmiotowej sprawie nie można również decydującego znaczenia nadawać faktowi naprawienia szkody. Sąd meriti słusznie uwzględnił tę okoliczność na korzyść oskarżonej, ale nie była to bynajmniej inicjatywa K. W. wynikająca chociażby z poczucia wstydu. W rzeczywistości to działanie zostało wymuszone postępowaniem pokrzywdzonej oraz świadka A. C..

Orzeczona przez Sąd Rejonowy kara łagodniejszego rodzaju ograniczenia wolności w niskim wymiarze 2 miesięcy nie może zostać uznana za rażąco niewspółmierną. Stwierdzić trzeba, że jest to kara bardzo trafna uwzględniając zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa jak i cechy osobowościowe oskarżonej. W wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy społecznie użytecznej przez K. W. z całą pewnością nie stoją na przeszkodzie jej pewne deficyty psychiczne. Tego rodzaju kara winna wreszcie unaocznić oskarżonej konieczność przestrzegania norm prawnych i wdrożyć ją do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Uwzględniając powyższe okoliczności na podstawie art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.

O kosztach obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk uwzględniając trudną sytuację materialną oskarżonej, która nigdzie nie pracuje pozostając na utrzymaniu matki Sąd Okręgowy zwolnił K. W. od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.