Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 12 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Sędziowie SO Leszek Dąbek

SR (del.) Roman Troll (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2016 r. w Gliwicach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. J.

przeciwko A. J.

o alimenty

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w J.

z dnia 30 grudnia 2015 r., sygn. akt III RC 369/15

postanawia:

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Roman Troll SSO Gabriela Sobczyk SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Cz 342/16

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 30 grudnia 2015 roku Sąd Rejonowy w (...) na zasadzie art. 753 § 1 k.p.c. w związku z art. 730 § 1 k.p.c. i art. 730 ¹ k.p.c. oraz art. 731 k.p.c. udzielił zabezpieczenia poprzez zobowiązanie pozwanego A. J. do uiszczania na rzecz powódki D. J. kwoty po 450 zł miesięcznie płatnych z góry do 10-go każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat - do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie. W uzasadnieniu wskazał, że pełnoletnia powódka wystąpiła z pozwem przeciwko ojcu wskazując, że dochodzi alimentów w wysokości po 800 zł miesięcznie oraz ich zabezpieczenia w wysokości po 450 zł miesięcznie oraz uczy się w III klasie technikum, a mieszka razem z matką i siedmioletnim bratem, zaś jej koszty utrzymania wynoszą 1460 zł miesięcznie. Sąd Rejonowy brał pod uwagę także to, że część kosztów utrzymania powódki ponosi matka, a powódka dorywczo pracuje roznosząc ulotki.

Zażalenie na to postanowienie złożył pozwany wnosząc o jego uchylenie lub zmianę wysokości kwoty maksymalnie do 400 zł miesięcznie. W uzasadnieniu wskazał, że na małoletniego syna jest zobowiązany regulować alimenty w kwocie 450 zł, dlatego też jego zdaniem na rzecz powódki powinien regulować alimenty maksymalnie w kwocie po 400 zł miesięcznie. Podniósł także, że od grudnia 2015 roku przebywa na chorobowym z uwagi na dolegliwości kręgosłupa, oczekuje na rehabilitację i sanatorium, prowadzi działalność gospodarczą, ale może ją zakończyć
z uwagi na duże koszty, słabą wydolność fizyczną i brak zleceń. Jednocześnie podkreślił, że poszukuje pracy, co jest trudne na obecnym rynku pracy i biorąc pod uwagę jego schorzenia. Wskazał także, że ponosi składki ZUS w wysokości ponad 1100 zł miesięcznie, dlatego też alimenty na małoletniego syna wysokości 450 zł miesięcznie i dodatkowo na rzecz powódki
w kwocie nawet 400 zł miesięcznie to dla niego za dużo. Musi bowiem również siebie utrzymać,
a do tego ponosi opłaty za telefon, internet, eksploatację samochodu, eksploatację sprzętu oraz własne utrzymanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W postępowaniu o zabezpieczenie nie wymaga się udowodnienia okoliczności faktycznych, ale wystarczające jest ich uprawdopodobnienie. Uprawdopodobnienie roszczenia oznacza, że powód przedstawi i należycie uzasadni twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia. Roszczenie jest więc uprawdopodobnione, jeżeli jest szansa na jego istnienie, gdyż istotą postępowania zabezpieczającego jest to, że sąd dokonuje jedynie pobieżnej analizy dostarczonego przez powoda materiału dowodowego niekoniecznie odpowiadającego wymogom stawianym dowodom przeprowadzanym w toku procesu (por. art. 243 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Uprawdopodobnienia nie można bowiem utożsamiać z udowodnieniem roszczenia, stanowi ono bowiem niejako surogat dowodu nie dający pewności, lecz jedynie wiarygodność określonego faktu (por. K. Flaga – Gieruszyńska: [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, pod red. A. Zielińskiego, Warszawa 2008, s. 424).

Zastosowana przez Sąd Rejonowy regulacja prawna jest prawidłowa.

Należy jednak zauważyć, że od 1 stycznia 2016 roku uległy zmianie regulacje dotyczące odsetek ustawowych od świadczeń pieniężnych [por. art. 359 k.c. i art. 481 k.c., art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1830)], a co za tym idzie odsetki za opóźnienie od tego dnia liczone być powinny zgodnie z art. 481 k.c. (por. art. 56 i 57 ustawy z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw).

Pozwany w zażaleniu wskazał na swoje nikłe możliwości zarobkowe, natomiast w tym zakresie nie przedstawił żadnych dokumentów uprawdopodobniających jego tezy, trudno więc ustalić na podstawie tylko i wyłącznie uzasadnienia zażalenia, że od grudnia 2015 roku pozostaje na chorobowym, a jego możliwości zarobkowe i majątkowe nie pozwalają na regulowanie alimentów na rzecz córki, albowiem musi ponosić składki ZUS w wysokości ponad 1100 zł miesięcznie oraz alimenty na rzecz małoletniego syna w wysokości 450 zł miesięcznie. Trzeba w tym miejscu podkreślić, że pozwany w żaden sposób nie wskazał w jakiej wysokości otrzymuje dochody z prowadzonej działalności gospodarczej, a jeżeli ponosi koszty we wskazanej wyżej wysokości, to skąd ma środki na ich regulowanie, bo – wg jego twierdzeń – pozostaje na chorobowym i nie pracuje, a poszukuje pracy. Jednocześnie pozwany w żaden sposób nie wskazał wysokości kosztów swojego utrzymania podając jedynie, że takie koszty także ponosi. W tym zakresie nie można w żadnej części ustalić jego kosztów utrzymania oraz dochodów, co sam pozwany uniemożliwił.

Jednocześnie trzeba podkreślić, że pozwany kwestionuje także koszty utrzymania powódki wskazując je jako odległe od rzeczywistości i podnosząc, że w ich rodzinie wyjazd wakacyjny nie był standardem, podkreślił także, że dobrowolnie przekazuje środki finansowe na rzecz powódki, ale nie wskazał w jakiej wysokości. Podał również, że kupił jej płaszcz i produkty spożywcze oraz przekazuje pieniądze w mniejszych kwotach, ale również nie wskazał kiedy tego dokonywał i w jakich wysokościach.

Ponadto pozwany podniósł w zażaleniu, że chciałaby, aby zostało tak jak jest (na dotychczasowych warunkach) deklarując udzielanie większych środków pieniężnych i zakup potrzebnych rzeczy powódce.

Wskazana przez powódkę kwota kosztów jej utrzymania w wysokości około 1400 zł, która w załączniku do pozwu została wyliczona w rozbiciu na poszczególne rubryki związane
z potrzebami powódki, nie stanowi kwoty szczególnie wygórowanej jeżeli chodzi o dorosłą już nastolatkę, która uczy się w III klasie technikum. Podnoszone w tym zakresie zarzuty przez pozwanego są niczym nieuzasadnione. Dodać należy, że w tej kwocie zawiera się także koszt korzystania przez powódkę z mieszkania - około 165 zł. Już w pozwie powódka wskazuje, że dorywczo zarabia około 300 zł miesięcznie roznosząc ulotki (ma ona więc również możliwości, aby samodzielnie zdobyć jakieś środki na swoje utrzymanie i z tego korzysta, ale nie wyczerpuje to jej uzasadnionych potrzeb).

W obecnym stanie sprawy nic nie uzasadnia twierdzenia, aby wskazane przez powódkę koszty utrzymania przekraczały jej uzasadnione potrzeby. Pozwany jednocześnie nie uprawdopodobnił, że w jakikolwiek sposób wspiera powódkę finansowo, czy rzeczowo, a same jego twierdzenia w tym zakresie są dodatkowo o tyle niewystarczające, że nie wskazują nawet na to kiedy takiego wsparcia jej udzielał i w jakiej wysokości.

Dlatego też zażalenie jest bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 i 2 k.p.c.
i art. 13 § 2 k.p.c., zażalenie jako bezzasadne należało oddalić. Natomiast rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego zapadnie w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie zgodnie z art. 108 § 1 k.p.c.

SSR (del.) Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Gabriela Sobczyk