Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodnicząca SSR Agnieszka Leszkiewicz

Protokolant A. M.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2016 r. w S. sprawy

z powództwa A. S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powódki A. S. kwotę 5.257,47 zł (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt siedem złotych 47/100) wraz z odsetkami ustawowymi w stosunku rocznym od kwot:

- 4.181,22 zł (cztery tysiące sto osiemdziesiąt jeden złotych 22/100) od dnia 26.06.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty,

- 1.076,25 zł (tysiąc siedemdziesiąt sześć złotych 25/100) od dnia 7.08.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powódki A. S. kwotę 1.763,32 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt trzy złote 32/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 596,14 zł (pięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych 14/100) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć od powódki A. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 113,55 zł (sto trzynaście złotych 55/100) tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 289/15

UZASADNIENIE

Powódka A. S. w dniu 12.02.2015 r. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. o zapłatę kwoty 6.265,49 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 4.881,74 zł. od dnia 26.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.383,75 zł. od dnia 7.08.2014 r. do dnia zapłaty, tytułem uzupełnienia należnego odszkodowania za szkodę wyrządzoną w jej samochodzie na skutek kolizji z samochodem objętym ubezpieczeniem u pozwanego wywodząc, iż wypłacone odszkodowanie nie jest zgodne z wyceną rozmiaru szkody poniesionej przez powódkę, zaś wypłacona kwota z tytułu najmu pojazdu zastępczego nie pokrywa poniesionego z tego powodu kosztu. Na dochodzoną kwotę składały się kwota 4881,74 zł. tytułem uzupełnia należnego odszkodowania oraz kwota 1.383,75 zł tytułem pozostałej części zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Nadto powódka wniosła o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w S. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu, uznając swoją odpowiedzialność co do zasady, zakwestionował kalkulację sporządzoną na zlecenie powódki, wnosząc w celu rozstrzygnięcia tej kwestii o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność minimalnego uzasadnionego i koniecznego kosztu naprawy pojazdu. W kwestii zaś najmu pojazdu, pozwany uznając jedynie za zasadny i celowy okres 16 dni najmu pojazdu zastępczego, zakwestionował czas wskazany na przedłożonej fakturze, wskazując, że powódka powinna podjąć działania celem rozeznania czasookresu naprawy i zareagować na zwłokę i opieszałość zakładu naprawczego.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka jest właścicielem samochodu marki O. o nr rej. (...).

Samochód uległ kolizji w dniu 17.05.2014 r. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej przez pozwanego. W dniu 26.05.2014 r. powódka dokonała zgłoszenia szkody powstałej w jej pojeździe w zakładzie ubezpieczeń sprawcy szkody (tj. u pozwanego).

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody

Pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne i wypłacił powódce tytułem odszkodowania kwotę 1.449.61 zł. - zgodnie ze sporządzoną przez siebie kalkulacją.

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody.

Powódka nie zgodziła się z kwotą wypłaconego odszkodowania i w dniu 20.08.2014 r. złożyła odwołanie. W wyniku jego rozpoznania pozwany podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody k. 23 - 27 – odwołanie od decyzji, k. 28 – 31 kosztorys sporządzony na zlecenie powódki, k. 32 – decyzja z dnia 1.09.2014 r.

W dniu 11.06.2014 r. doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, na mocy której A. S. przelała na rzecz A. Z., prowadzącego działalność gospodarczą pod oznaczeniem: P.H.U. (...) A. Z. z siedzibą w B., przysługujące jej prawo do odszkodowania za wynajem pojazdu zastępczego z tytułu szkody nr (...)2014 r. W dniu 11.06.2014 r. A. Z. wystawił na rzecz A. S. fakturę VAT nr (...).06.2014 na kwotę 3.843,75 zł. brutto z tytułu wynajmu pojazdu zastępczego za okres 25 dni (stawka za 1 dzień najmu wynosiła 153,75 zł. brutto).

bezsporne oraz k. 14 - umowa cesji z dnia 11.06.2014 r., k. 11 – faktura VAT z dnia 11.06.2014 r.

Pozwany wypłacił A. Z. tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę 615,00 zł.–na podstawie decyzji z dnia 24.07.2014 r.

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody k. 17 – decyzja z dnia 24.07.2014 r.

W dniu 12.01.2015 r. doszło do cofnięcia umowy cesji z dnia 11.06.2014 r.

bezsporne oraz k. 22–cofnięcie umowy cesji.

Powódka nie zgodziła się z kwotą wypłaconego zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego i w dniu 5.08.2014 roku złożyła odwołanie. W wyniku jego rozpoznania pozwany dopłacił powódce tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego kwotę 1.845,00 zł. – na podstawie decyzji z dnia 8.08.2014 r., uznając w sumie zasadność najmu pojazdu zastępczego przez 16 dni.

bezsporne oraz dokumenty w aktach szkody k. 18 – 19 – odwołanie od decyzji k. 20 – 21 – decyzja z dnia 8.08.2014 r.

Wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy samochodu powódki wyniosła 5.630,83 zł brutto. Zasadny okres najmu pojazdu zastępczego wynosił 23 dni.

dowód: k. 78 – 90 – pisemna opinia biegłego sądowego I. S., 131 - 137 – pisemna opinia uzupełniająca biegłego sądowego I. S..

Sąd zważył, co następuje:

Kwestię wypłaty odszkodowania z OC sprawcy zdarzenia regulują przepisy ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z 2003 r.). Wspomniana ustawa reguluje kwestie związane z ubezpieczeniem obowiązkowym m.in. pojazdów mechanicznych (art. 4 ust. 1 cyt. Ustawy). Przepis art. 9 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości danego rodzaju stosunków. Umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje również szkody wyrządzone umyślnie lub w wyniku rażącego niedbalstwa ubezpieczającego lub osób za które ponosi on odpowiedzialność. Z kolei z treści art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu, a w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2).

Pojęcie szkody oraz zasady ustalania jej wysokości w przypadku ubezpieczyciela określają przepisy art. 361 i art. 363 kc. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania, z którego szkoda wynikła. Naprawienie szkody przez ubezpieczyciela następuje jedynie przez zapłatę na podstawie art. 363 § 2 k.c. Wysokość odszkodowania ubezpieczeniowego jest ustalana wg sumy cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy pojazdu z daty ustalenia odszkodowania.

Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, a uszczerbek ten istnieje od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wypłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (tak też: G. Bieniek w „Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe”, LexisNexis, W-wa 2006 r. s. 145).

Na gruncie zgłaszanych w toku sprawy twierdzeń i zarzutów stron trzeba było w pierwszej kolejności zauważyć, iż nie było pomiędzy nimi sporu co do faktu, że w dniu 17.05.2014 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której samochód powódki uległ uszkodzeniu w sposób ustalony w toku postępowania likwidacyjnego. Pozwany nie kwestionował zasady i podstawy swej odpowiedzialności. Nie było pomiędzy stronami sporu co do faktu wynajmu przez powódkę na czas naprawy uszkodzonego samochodu - pojazdu zastępczego.

Strony różniły się natomiast w ocenie wysokości kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody oraz zasadności i celowości kosztów wynajmu pojazdu zastępczego przez okres 25 dni.

Przy ustalaniu powyższego Sąd oparł się na pisemnej opinii oraz pisemnej opinii uzupełniającej biegłego sądowego I. S., która została sporządzona w sposób jasny i czytelny, zgodnie z wiedzą wymaganą przy tej specjalności. Według biegłego wysokość celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu powódki powinna wynieść 5.630,83 zł, zaś czasookres pojazdu zastępczego wyniósł 23 dni.

Sąd przyjął te wyliczenia za wiarygodne, gdyż należy mieć na uwadze, iż pełne odszkodowanie powinno zawierać uwzględnienie ceny części oryginalnych, stosowanych przez serwis danej marki pojazdu. Nie można pozbawiać poszkodowanego na skutek kolizji możliwości naprawienia szkody przy pomocy części oryginalnych, zwłaszcza, iż zastosowanie części nieoryginalnych powodowałoby podniesienie kosztów naprawy związanych z dopasowaniem części do oryginalnych części zamontowanych w samochodzie, a tym samym zysk z zastosowania tychże części byłby iluzoryczny i na pewno powodowałby znaczne obniżenie jakości wykonanej naprawy.

Sąd również przyjął za wiarygodne wyliczenia biegłego w zakresie czasookresu najmu pojazdu zastępczego określonego na 23 dni. Na okres ten składał się okres 18 dni (podczas którego trwały czynności zmierzające do likwidacji szkody (zgłoszenie szkody, oględziny pojazdu, sporządzenie kosztorysu przez ubezpieczyciela, poszukiwanie odpowiedniego zakładu naprawczego) oraz okres 5 dni jako czas naprawy pojazdu (w który wchodził m.in. czas oczekiwania na zamówione części zamienne oraz weekendowa przerwa w pracy). W ocenie Sądu okres najmu pojazdu zastępczego, określonego przez biegłego jest uzasadniony, zaś okres faktycznego najmu pojazdu był niezasadnie przedłużony o 2 dni.

Obie strony wnosiły o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego sądowego, zaś opinia uzupełniająca, w ocenie Sądu, odpowiedziała na wątpliwości stron. Strony nie zakwestionowały opinii pisemnej z zakresie czasokresu najmu pojazdu zastępczego oraz pisemnej opinii uzupełniającej w zakresie kosztów naprawy pojazdu. W ocenie Sądu opinia sporządzona w sposób jasny i rzetelny, charakteryzując się wiedzą fachową niezbędną do jej wydania. Sąd oparł się na tej opinii przy ustalaniu stanu faktycznego.

Odnośnie wysokości szkody powiększonej o podatek VAT należy wskazać, iż na podstawie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 17.05.2007 r. (III CZP 150/06, publ. OSNC 2007/10/144, biul. SN 2007/5/9), z którą Sąd orzekający w pełni się zgadza – odszkodowanie przysługujące na podstawie umowy ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę powstałą w związku z ruchem tego pojazdu, ustalone wg cen części zamiennych i usług, obejmuje kwotę podatku od towarów i usług (VAT) w zakresie, w jakim poszkodowany nie może obniżyć podatku od niego należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, na zasądzoną kwotę (5.257,47 zł.) składały się kwota należnego odszkodowania (5.630,83 zł.) pomniejszona o dotychczas wypłacone odszkodowanie (1.449.61 zł.) – tj. 4.181,22 zł. oraz kwota uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego (23 dni x stawka dzienna za najem pojazdu, wynikająca z przedłożonej faktury wraz z podatkiem VAT - 153,75 zł., co daje kwotę w wysokości 3.536,25 zł.) pomniejszona o dotychczas wypłacone kwoty (615,00 zł. + 1.845,00 zł.) tj. 1.076,25 zł, - o czym orzeczono w pkt I wyroku. w pozostałym zakreise powództwo podlegało oddaleniu.

Odnośnie odsetek należy wskazać, iż na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.) pozwany był obowiązany wypłacić odszkodowanie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody przez uprawnionego lub pokrzywdzonego. Zgłoszenie szkody miało miejsce 26.05.2014 r., a tym samym zasadnym było zasądzenie odsetek od dnia 26.06.2014 r. W kwestii zaś, najmu pojazdu zastępczego zasadnym było zasądzenie ich od dnia 7.08.2014 r., tj. daty wskazanej w pozwie, jako że przed tą datą powódka wezwała do zapłaty pozwanego zgodnie z wystawioną fakturą za czas najmu pojazdu zastępczego.

Orzeczenie o odsetkach znalazło oparcie również w treści art. 481 § 1 kc., z uwzględnieniem zmiany brzmienia tego przepisu od dnia 1.01.2016 r.

O kosztach postępowania sądowego postanowiono w myśl art. 100 k.p.c., rozliczając je w stosunku do wyniku postępowania. Powódka wygrała w 84%, pozwany zaś przegrał w 16 %.

Powódka poniosła koszty postępowania w wysokości: 3.14,00 zł opłaty sądową od pozwu, 17,00 zł. opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1.200 zł. wynagrodzenia pełnomocnika oraz 800,00 zł. zaliczki na biegłego – z tego 84 % to 1.958,04 zł.

Pozwana poniosła koszty: 1.200,00 zł. z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz 17,00 zł. tytułem opłaty od pełnomocnictwa – z tego 16 % to 194,72 zł. Zatem należało zasądzić pod pozwanego na rzecz powódki różnicę między kosztami jej należnymi (1.958,04 zł.) a kosztami należnymi pozwanemu (194,72 zł.) – w sumie kwotę 1.763,32 zł., o czym orzeczono w pkt III wyroku.

W sprawie powstał koszt z tytułu opinii biegłego w łącznej wysokości 1.509,69 zł., przy czym wynagrodzenie pokryte zostało częściowo z zaliczki uiszczonej przez powódkę w wysokości 800,00 zł. Dlatego też, mając na uwadze wynik procesu, należało nakazać ściągnąć pozostałą cześć wynagrodzenia biegłego od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa 84 % tych kosztów (596,14 zł.), a od powódki – 16 % (113,55 zł.), o czym orzeczono w pkt IV i V wyroku.

O kosztach zastępstwa prawnego Sąd postanowił zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia MS 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Sąd przyznał wynagrodzenie w wysokości jednokrotnej stawki mając na uwadze nieskomplikowany charakter sprawy i standardowe czynności dokonane przez pełnomocników w toku procesu.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.