Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił O. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 16 lipca 2015 r. ubezpieczona nie została uznana za niezdolną do pracy. Wobec czego brak jest podstaw do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 89 akt ZUS)

Od decyzji ZUS odwołanie w dniu 21 sierpnia 2015 r. złożyła wnioskodawczyni O. W.. Wskazała w uzasadnieniu, że stan zdrowia nie pozwala jej na podjęcie zatrudnienia.

(odwołanie – k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 3)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni O. W. urodziła się (...) Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące. Pracowała jako kasjer – sprzedawca, kuchenkowa, dziewiarz, pracownik providenta, ostatnio jako liczarz pieniędzy w 2013 r. Obecnie nie pracuje.

(okoliczności bezsporne)

Posiada wymagane okresy składkowe i nieskładkowe.

(okoliczności bezsporne)

W dniu 7 maja 2015 r. ubezpieczona złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(wniosek – k. 1 – 7 akt ZUS)

Lekarz konsultant ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni zespół bólowy odcinka L-s kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych, przebyty zabieg usunięcia pjm i stabilizacji odcinka L5 – S1 kręgosłupa. Neurolog wskazał, że rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia neurologiczne nie upośledzają w chwili obecnej sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej. W wyniku zastosowanego leczenia uzyskano poprawę stanu wnioskodawczyni. Lekarz konsultant nie stwierdził istotnej dysfunkcji narządu ruchu. Stwierdzony w badaniu przedmiotowym ubytek neurologiczny jest niewielki i nie wpływa na sprawność ogólną ubezpieczonej.

(opinia lekarza konsultanta ZUS – k. 41 – 44 dokumentacji medycznej)

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 23 czerwca 2015 r. rozpoznano u ubezpieczonej zespół bólowy lędźwiowy po przebytym leczeniu operacyjnym dyskopatii L5 – S1 z implantem międzytrzonowym, lewostronny zespół bólowy barku, stan po (...) w styczniu 2015 r. z powodu guza niezłośliwego pęcherza moczowego bez wznowy w dotychczasowej obserwacji, wole H.. Lekarz orzecznik uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy.

(orzeczenie Lekarza Orzecznika – k. 60 akt ZUS, k. 46 dokumentacji medycznej)

Ubezpieczona w dniu 30 czerwca 2015 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS.

(sprzeciw – k. 47 dokumentacji medycznej)

Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa z kręgozmykiem L5 – S1, stan po operacji dyskopatii L5 - S1 w maju 2014 r. z zespołem bólowym szyjnym i lędźwiowo – krzyżowym, bez istotnego ograniczenia sprawności, zespół bolesnego barku lewego, stan po (...) w styczniu 2015 r. z powodu guza niezłośliwego pęcherza moczowego, wole H.. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 16 lipca 2015 r. nie uznała wnioskodawczyni za osobę niezdolną do pracy.

(orzeczenie Komisji Lekarskiej – k. 87 akt ZUS, opinia lekarska – k. 51 – 53 dokumentacji medycznej)

W konsekwencji powyższego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 24 lipca 2015 r. odmówił O. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(decyzja – k. 89 akt ZUS)

U O. W. rozpoznano zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych i kręgozmyku L5/S1, aktualnie bez objawów korzeniowych, bez upośledzenia sprawności ruchowej, stan po przebytej operacji dyskopatii L5/S1 z założeniem implantu w maju 2014 r. Nie stwierdzono także objawów ogniskowych i ubytkowych z (...). Z neurologicznego punktu widzenia ubezpieczona jest zdolna do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami. Ewentualne zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich.

(opinia lekarza biegłego sądowego neurologa J. B. – k. 7)

U wnioskodawczyni rozpoznano chorobę H. w trakcie leczenia zachowawczego zmienną dawką E.. Wnioskodawczyni jest zdolna do pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego endokrynologa prof. dr hab. n. med. T. P. – k. 24 – 25)

U ubezpieczonej rozpoznano stan po dwukrotnej przezcewkowej elektroresekcji drobnych niespecyficznych zmian w zakresie pęcherza moczowego bez zmian nowotworowych w badaniach histopatologicznych, bez cech infekcji w zakresie układu moczowego i bez cech niewydolności nerkowej. Przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii L5/S1 z implantem międzytrzonowym, lewostronny zespół barku lewego, chorobę H., depresję, stan po usunięciu guza jajnika prawego w wywiadzie. U powódki nie stwierdzono upośledzenia funkcji nerek, pęcherz moczowy jest zachowany, nie stwierdzono procesu nowotworowego w zakresie pęcherza moczowego a wykonane badanie endoskopowe nie wykazało zwężenia w zakresie cewki moczowej. Stwierdzone u powódki drobne powierzchowne zmiany w pęcherzu moczowym nie miały charakteru nowotworowego i nie stwierdzono patologii w zakresie wyciętego nabłonka urotelialnego. Sam fakt przebycia zabiegu endoskopowego celem diagnostyki zmian w pęcherzu moczowym bez potwierdzenia choroby nowotworowej w badaniu histopatologicznym nie może być powodem orzekania u niej niezdolności do pracy z przyczyn urologicznych. Ubezpieczona wymaga okresowej kontroli urologicznej z powodu podawanych w kwestionariuszu oceny stanu zdrowia trudności z oddawaniem moczu, jednakże fakt ten nie jest powodem do orzekania o niezdolności do pracy. Okresowo podawane w wywiadzie zaburzenia w oddawaniu moczu w fazie zaostrzenia mogą być leczone w trybie ambulatoryjnym, bądź w razie konieczności w trybie szpitalnym w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy. W chwili obecnej z urologicznego punktu widzenia wnioskodawczyni jest zdolna do pracy.

(opinia lekarza biegłego sądowego urologa dr n. med. Z. J. – k. 47 – 48)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumenty oraz opinie biegłych neurologa, endokrynologa i urologa.

W ocenie Sądu opinie biegłych są w pełni wiarygodne. Zostały bowiem sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń wnioskodawczyni w oparciu o analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej oraz wyniki przeprowadzonych badań własnych wnioskodawczyni. Biegli rozpoznali u ubezpieczonej zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych i kręgozmyku L5/S1, aktualnie bez objawów korzeniowych, bez upośledzenia sprawności ruchowej, stan po przebytej operacji dyskopatii L5/S1 z założeniem implantu w maju 2014 r., chorobę H., stan po dwukrotnej przezcewkowej elektroresekcji drobnych niespecyficznych zmian w zakresie pęcherza moczowego bez zmian nowotworowych w badaniach histopatologicznych, bez cech infekcji w zakresie układu moczowego i bez cech niewydolności nerkowej, depresję, stan po usunięciu guza jajnika prawego w wywiadzie.

Biegli uznali, że z powodu naruszenia sprawności organizmu wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy zgodnej z poziomem wykształcenia i kwalifikacji zawodowych.

W ocenie Sądu brak jest podstaw by kwestionować opinie biegłych, gdyż są one rzetelne, a wynikające z nich wnioski logiczne i prawidłowo uzasadnione. Opinie nie zawierają braków i wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W ocenie Sądu Okręgowego, opinie biegłych w sposób wystarczający obrazują stan zdrowia wnioskodawczyni. Opinie są jasne, a wnioski końcowe wynikają w sposób logiczny z ich treści. Ponadto wszelkie niejasności jakie mogłyby powstać w ocenie Sądu zostały wyjaśnione przez biegłych w sposób nie budzący wątpliwości interpretacyjnych. W ocenie Sądu brak jest podstaw do powoływania kolejnych biegłych sądowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2015 r., poz. 748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

U skarżącej stwierdzono zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i L/S na podłożu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych i kręgozmyku L5/S1, aktualnie bez objawów korzeniowych, bez upośledzenia sprawności ruchowej, stan po przebytej operacji dyskopatii L5/S1 z założeniem implantu w maju 2014 r., chorobę H., stan po dwukrotnej przezcewkowej elektroresekcji drobnych niespecyficznych zmian w zakresie pęcherza moczowego bez zmian nowotworowych w badaniach histopatologicznych, bez cech infekcji w zakresie układu moczowego i bez cech niewydolności nerkowej, depresję, stan po usunięciu guza jajnika prawego w wywiadzie.

W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyjaśnili bardzo szczegółowo dlaczego w taki właśnie sposób ocenili wyniki badań wnioskodawczyni. Podali, że schorzenia wnioskodawczyni mają taki charakter i występują z takim nasileniem, że nie przekładają się na zdolność świadczenia przez nią pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym ich przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawczyni zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawczyni i wpływu dolegliwości na jej zdolność do pracy. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, iż są one pełne, jasne i nie prowadzą do sprzecznych wniosków.

Reasumując biegli w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni, jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawczyni.