Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 04 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Anna Woźniakowska

po rozpoznaniu w dniu 04 maja 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa – (...) Spółki Akcyjnej w T.

przeciwko – (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

o zapłatę

1. zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej w T. kwotę 145,00 złotych (sto czterdzieści pięć złotych ) z ustawowymi odsetkami liczonym od dnia 13 października 2014 roku do dnia zapłaty oraz odsetki ustawowe liczone od kwoty 3 336,85 złotych (trzy tysiące trzysta sześćdziesiąt sześć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) od dnia 13 października 2014 roku do dnia 16 grudnia 2014 roku,

2. umarza postępowanie w pozostałym zakresie,

3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100,00 złotych (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 617,00 złotych (sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 686/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna w T. wniósł w dniu 13 października 2014r. do Sądu Rejonowego w Gliwicach pozew o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. kwoty 3.481,93 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód nabył od M. P. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Usługowo – (...) wierzytelność przysługującą mu wobec pozwanego, w łącznej kwocie należności głównej 3.336,85 zł, stanowiąca nieuregulowaną należność za wykonane usługi transportowe. Pozwany zlecił cedentowi trzy usługi transportowe, za które wystawiono trzy faktury VAT. Pozwany nie zgłosił jakichkolwiek zastrzeżeń w stosunku do wykonanych usług, zostały one wykonane prawidłowo, zgodnie z treścią zleceń.

Po cesji, pismem z dnia 22 września 2014r. powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty objętej cesją należności głównej wraz ze skapitalizowanymi na dzień wezwania odsetkami w terminie do dnia 29 września 2014r. – bezskutecznie.

Do pozwu załączono pismo M. P. do pozwanego z dnia 18 września 2014r., w której poinformował pozwanego o cesji wierzytelności na rzecz powoda i dokonanie spłaty wierzytelności na rachunek nowego wierzyciela, trzy umowy zlecenia wraz z fakturami VAT i dokumentami CMR oraz wezwanie do zapłaty i wyliczenie odsetek na dzień 8 października 2014r.

W dniu 25 listopada 2014r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Gliwicach wydał nakaz zapłaty w postepowaniu upominawczym, sygn. akt VII GNc 4970/14, którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Zachowując ustawowy termin pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Pozwany zarzucił brak istnienia wierzytelności po stronie powoda w dniu złożenia pozwu i brak właściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Gliwicach. Pozwany zarzucił brak prawidłowej realizacji zlecenia przez poprzednika powoda. Strony ustaliły termin do przesłania pozwanemu dokumentów dotyczących przewozu na 10 dni od dnia rozładunku i możliwość liczenia terminu płatności od daty otrzymania przez pozwanego prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych. Powód nie wykazał jednak faktycznej daty dostarczenia towaru do odbiorcy przez poprzednika powoda.

Postanowieniem z dnia 25 lutego 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu Wydziałowi Gospodarczemu.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda ze względu na dokonanie przez pozwanego w dniu 16 grudnia 2014r. wpłaty na rzecz cedenta kwoty 3.336,85 zł, zmieniła żądanie pozwu w ten sposób, że wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 145,08 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz odsetek ustawowych od kwoty 3.336,85 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W pozostałym zakresie cofnęła pozew. Podniosła również, że pozwany został zawiadomiony prawidłowo o cesji wierzytelności. Do pisma załączono dowód przelewu z dnia 16 grudnia 2014r. na kwotę 3.336,85 zł z tytułu trzech faktur załączonych do pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 marca 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Francja – Polska za kwotę wynagrodzenia 150 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem płatności 60 dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.

W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni, oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie CMR datą, pieczęcią i podpisem.

Dowód: zlecenie nr (...) z 27.03.2014r. (k.18 – 19 akt)

Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.

Dowód: list przewozowy CMR (...) (k. 21 akt)

W dniu 31 marca 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 768,93 zł z terminem płatności 60 dni, tj. do dnia 30 maja 2014r.

Dowód: faktura VAT (...) z 31.03.2014r. (k.20 akt), tabela A kursów

średnich walut z 28.03.2014r. (k.22 akt).

W dniu 31 marca 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Niemcy - Francja za kwotę wynagrodzenia 200 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem płatności 60 dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.

W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni, oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie CMR datą, pieczęcią i podpisem.

Dowód: zlecenie nr (...) z 31.03.2014r. (k. 23 – 24 akt)

Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.

Dowód: list przewozowy CMR (...) (k. 26 akt)

W dniu 8 kwietnia 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.027,42 zł z terminem płatności 60 dni, tj. do dnia 14 czerwca 2014r.

Dowód: faktura VAT (...) z 14.04.2014r. (k.25 akt), tabela A kursów

średnich walut z 1.04.2014r. (k.27 akt).

W dniu 7 kwietnia 2014r. pozwany zlecił M. P. usługę transportową na trasie Niemcy - Holandia za kwotę wynagrodzenia 300 EUR, wg średniego kursu NBP ogłoszonego w dniu poprzedzającym dzień rozładunku, z terminem płatności 60 dni od dnia wpłynięcia faktury wraz z dokumentami.

W punkcie 15 zlecenia wskazano, że płatność za wykonaną usługę transportową liczona jest od daty otrzymania prawidłowo wystawionej faktury VAT wraz z kompletem dokumentów przewozowych, które należy dostarczyć w nieprzekraczalnym terminie 10 dni liczonych od dnia rozładunku. W puncie 16 wskazano, że przekroczenie terminu dostarczenia dokumentów automatycznie skutkuje wydłużeniem terminu płatności o dodatkowe 30 dni, oraz cesji obciążeń nałożonych na pozwanego przez zleceniodawcę. W punkcie 19 zlecenia wskazano, że kwota faktury wystawionej w walucie obcej przeliczna jest na polskie złote – przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej, ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wykonania usługi – potwierdzonej na dokumencie CMR datą, pieczęcią i podpisem.

Dowód: zlecenie nr (...) z 7.04.2014r. (k. 28 – 29 akt)

Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.

Dowód: list przewozowy CMR z 2.04.2014r. (k. 31 akt)

W dniu 14 kwietnia 2014r. M. P. wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.540,50 zł z terminem płatności 60 dni, tj. do dnia 14 czerwca 2014r.

Dowód: faktura VAT (...) z 14.04.2014r. (k.30 akt), tabela A kursów

średnich walut z 7.04.2014r. (k. 32 akt).

Faktury VAT zostały wystawione prawidłowo zgodnie ze zleceniami. Pozwany nigdy nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń ani co do jakości wykonanych przewozów ani co do prawidłowości wystawionych faktur.

Dowód: zeznania świadka M. P. (00:04:24- 00:29:07 minuta

rozprawy z dnia 14 grudnia 2015r.)

W dniu 22 września 2014r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.462,91 zł, stanowiącej sumę należnych roszczeń głównych w kwocie 3.336,85 zł oraz odsetek skapitalizowanych na dzień 22 września 2014r. w kwocie 126,06 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 22.09.2014r. (k.33 akt)

W dniu 18 września 2014r.M. P. zawiadomił pozwanego o cesji wierzytelności przysługujących z tytułu trzech faktur VAT powodowi.

Dowód: pismo do pozwanego z dnia 18.09.2014r. (k.14 akt)

W dniu 25 września 2014r. pracownik powoda przesłał pozwanemu drogą mailową wszystkie dokumenty dotyczące sprawy i wezwał do zapłaty kwoty 3.462,91 zł.

Dowód: historia korespondencji mailowej stron (k.69 – 70 akt)

W dniu 16 grudnia 2014r. pozwany przelał na rachunek M. P. kwotę 3.336,85 zł.

Dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 16.12.2014r. (k.68 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów oraz zeznań świadka M. P.. Pozwany zobowiązany do przedstawienia ksiąg rachunkowych i ewidencji VAT oraz konta rozrachunków z cedentem M. P. zobowiązania nie wykonał.

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), podpisanej w 1956r. w Genewie (Dz. U. Nr 49,poz.238 z 14 września 1962r.). Zgodnie z jej art. 1 ust.1 Konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.

Stosowanie Konwencji jest niezależne od miejsca zamieszkania bądź siedziby stron umowy oraz ich przynależności państwowej. Jedynym warunkiem zastosowania postanowień CMR jest okoliczność, że przewóz odbywa się pomiędzy miejscami znajdującymi się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że warunki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.

Strony zawarły w niniejszej sprawie pisemne umowy o świadczenie usług transportowych, w których szczegółowo określiły wzajemne obowiązki.

Pozwany nie kwestionował prawidłowości wykonania umów przez M. P., a jedynie podnosił zarzut niewymagalności jego roszczeń.

W umowach przewidziano sposób rozliczenia wynagrodzenia powoda. Wbrew zarzutom pozwanego, pozwany nie udowodnił że faktura oraz dokumenty przewozowe nie zostały wysłane i doręczone pozwanemu w terminie. O tym, że dokumenty te łącznie z fakturą, skutecznie doręczono pozwanemu świadczą daty wystawienia faktur i zeznania świadka M. P.. Pozwany zobowiązany do przestawienia dokumentów księgowych nie wykonał zobowiązania Sądu, co oznacza, że w dokumentach tych brak było potwierdzenia dla jego zarzutów zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Pozwany po otrzymaniu nakazu zapłaty dokonał wpłaty należności głównej. Jeżeli kwestionowałby daty terminów płatności wskazanych na fakturach powinien zwrócić się do cedenta o dokonanie korekty faktur. Tego jednak nie uczyniono. Zarzuty pozwanego pozostały nieudowodnione.

Podniesione w sprzeciwie zarzuty należy potraktować jedynie jako linię obrony pozwanego przed obowiązkiem zapłaty.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek przelewu wierzytelności.

Zgodnie bowiem z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Odpowiedzialność pozwanego względem powoda z tytułu przelanej wierzytelności jest taka sama jak wobec cedenta.

Roszczenie powoda zasługiwało więc na uwzględnienie.

Uwzględniając roszczenie powoda Sąd uwzględnił je w zakresie żądania zasądzenia odsetek ustawowych. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi (art. 481 § 1 k.c.).

W pozostałym zakresie powód cofnął pozew ze względu na zapłatę roszczenia głównego dokonanego przez pozwanego na rzecz cedenta po otrzymaniu nakazu zapłaty.

Zgodnie z art. 203 § 1 i 2 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wyroku. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Zgodnie natomiast z § 4 art. 203 k.p.c. sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie częściowe cofnięcie pozwu nastąpiło ze skutkiem prawnym, przed rozpoczęciem rozprawy, po doręczeniu odpisu pozwu. Aż do rozpoczęcia rozprawy powód może bowiem cofnąć pozew bez zgody pozwanego i bez zrzeczenia się roszczenia. Cofnięcie pozwu jest bowiem czynnością dyspozycyjną powoda, a jego skuteczność jest uzależniona jedynie od spełnienia przesłanek określonych w art. 203 § 1 k.p.c. Sąd jest związany cofnięciem pozwu i zrzeczeniem się roszczenia. Jedynie tylko w wypadku, gdy czynności te należałoby ocenić w świetle dotychczasowych oświadczeń i twierdzeń stron, a także w świetle ewentualnego materiału dowodowego zebranego do tej pory w sprawie – jako takie które są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, lub czynnościami, które zmierzają do obejścia prawa – sąd może uznać cofnięcie pozwu za niedopuszczalne. Sąd nie uznał, aby dokonane przez powoda cofnięcie pozwu spełniało te kryteria.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 355 Kodeksu postępowania cywilnego orzeczono jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi w całości przegrywającego spór pozwanego, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyła się opłata sądowa w wysokości 100 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w oparciu o § 6 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013r. poz.461) wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.

/-/SSR Magdalena Berczyńska -Bruś