Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Martyniec

Protokolant:Kamila Wołejszo

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2016 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa K. (...) w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30 października 2015 r. strona powodowa K. (...) z siedziba w W. domagała się zasądzenia od pozwanej A. M. kwoty 26.176,86 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 13.616,28 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 12.560,58 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także kosztów procesu w kwocie 3.726 zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł.

W uzasadnieniu podała, iż dochodzona przez nią wierzytelność wynikała z braku zapłaty przez pozwaną z tytułu umowy o kredyt gotówkowy zawartej w dniu 10 września 2008 r. z (...) Bankiem S.A., będącym poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A. Pierwotna kwota kredytu wynosiła 15.463,92 zł. Z dniem 4 stycznia 2010 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. (spółka przejmowana) z (...) Bank S.A. (spółka przejmująca). Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S.A. wstąpiła z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S.A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (spółka przejmowana) na (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (spółka przejmująca), która zmieniła nazwę na (...) Bank S.A. W związku z brakiem spłaty kredytu umowa została wypowiedziana, a poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny. Następnie po uzyskaniu klauzuli wykonalności wystąpił do komornik o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Prowadzone przez poprzedniego wierzyciela nie doprowadziło do wyegzekwowania całości należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. Na podstawie umowy o przelew wierzytelności zawartej w dniu 22 kwietnia 2015 r. strona powodowa nabyła wierzytelność wobec pozwanej wraz z prawem do naliczania odsetek.

W piśmie procesowym z dnia 4 lutego 2016 r. pełnomocnik strony powodowej zmodyfikował żądanie i wniósł o zasądzenie od pozwanej na swą rzecz kwoty 26.176,86 zł wraz z odsetkami:

- umownymi od kwoty 13.616,28 zł w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od wniesienia pozwu do dnia 31 grudnia 2015 r. i w okresie od 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie,

- ustawowymi od kwoty 12.560,58 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia 31 grudnia 2015 r. i w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie.

Pozwana nie złożyła żadnych wyjaśnień ani nie żądała przeprowadzenia rozprawy w jej nieobecności. Jej pismo procesowe z dnia 13 kwietnia 2016 r. zostało zwrócone wskutek nie usunięcia jego braków formalnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 września 2008 r. pozwana zawarła z (...) Bank S.A. z siedzibą w K. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego. Na jej podstawie bank udzielił pozwanej kredytu w kwocie 15.463,92 zł na zasadach określonych w umowie, na okres od 10 września 2008 r. ze spłatą do dnia 12 września 2012 r. W związku z udzieleniem kredytu kredytobiorca ponosiła koszt w kwocie 463,92 zł z tytułu prowizji bankowej od udzielonego kredytu. W umowie zastrzeżono, iż kredyt oprocentowany jest według zmiennej stopy procentowej, która w dniu zwarcia umowy kredytowej wynosiła 17,50 %. Wskazano, iż całkowity koszt kredytu wynosi 4.986,84 zł. Zgodnie z § 7 umowy bank uprawniony był w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu zgodnie z postanowieniami § 3 do pobierania podwyższonych odsetek naliczonych według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3-miesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 25 punktów procentowych.

Dowód:

–

Umowa kredytu (...), k. 59-65.

W dniu 30 marca 2010 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym stwierdzono, iż w jego księgach finansowych figuruje wymagalne zadłużenie A. M. z tytułu zawartej umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 10 września 2008 r., które wynosi 16.179,72 zł, a na które składają się:

1.  należność główna (niespłacony kapitał) w kwocie 13.616,28 zł,

2.  odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 17,50 % od dnia 10 września 2008 r. do dnia 10 sierpnia 2009 r. w kwocie 711,75 zł,

3.  odsetki za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału w kwocie 1.830,69 zł,

4.  opłaty i inne prowizje – 21 zł.

Dalsze należne odsetki:

1.  od kwoty kapitału wskazanej w punkcie 1 liczone od dnia 31 marca 2010 r. do dnia zapłaty, według stopy procentowej obowiązującej w Banku, która to stopa na dzień sporządzenia tytułu wynosi 20 % w stosunku rocznym,

2.  od kwoty odsetek wskazanej w punkcie 2 za okres od dnia 31 marca 2010 r. do dnia zapłaty liczone w wysokości ustawowej.

Postanowieniem z dnia 7 czerwca 2010 r., wydanym w sprawie o sygn. akt XI Co 2543/10, Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu nadał wskazanemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności w części, oddalając wniosek w zakresie dalszych należnych odsetek od kwoty kapitału wskazanej w punkcie 1 liczonych od dnia 31 marca 2010 r. do dnia zapłaty, według stopy procentowej obowiązującej w Banku.

Dowód:

–

bankowy tytuł egzekucyjny, k. 66;

–

odpis postanowienia SR dla Wrocławia-Fabrycznej z 07-06-2010 r., k. 67-68.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z umowy bankowej zawartej z pozwaną.

Pozwana nie stawiła się na rozprawę, nie składała w sprawie wyjaśnień, ani też nie zażądała przeprowadzenia rozprawy w swej nieobecności.

Zgodnie z przepisem art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny (§1); w tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa (§ 2).

Jak wynika z przytoczonego przepisu Sąd nie może przyjąć za prawdziwe twierdzeń strony powodowej, jeżeli budzą one wątpliwości.

Podkreślić należy, że badanie legitymacji procesowej stron procesu jest obowiązkiem Sądu, który do kwestii tej odnosi się przed merytoryczną oceną sprawy. Istnienie legitymacji procesowej bada zatem z urzędu Sąd orzekając co do istoty sprawy. Legitymacja procesowa zaś to uprawnienie wypływające z prawa materialnego (konkretnego stosunku prawnego) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu konkretnemu podmiotowi (tak H. Pietrzkowski, Metodyka pracy sędziego w sprawach cywilnych, wyd.4 LexisNexis 2009, s. 126).

Strona powodowa powołała się na okoliczność, iż przedmiotowa wierzytelność przeszła na nią w drodze umowy cesji z dnia 22 kwietnia 2015 r. W pierwszej kolejności ocenić należało zatem istnienie umowy przelewu wierzytelności będącej przedmiotem powództwa, bowiem nie ulega wątpliwości, iż z chwilą powstania zobowiązania możliwe jest przejście praw i obowiązków z niego wynikających na inne osoby.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W świetle art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Dla wykazania skutecznego nabycia dochodzonej pozwem wierzytelności, tj. że wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi wobec pozwanego była przedmiotem cesji, a tym samym legitymacji czynnej, strona powodowa powinna przedłożyć stosowne dokumenty, z których wynikałoby, że nabyła tę konkretną wierzytelność wobec pozwanego.

Strona powodowa złożyła do akt sprawy umowę rozporządzającą przelewu wierzytelności z 22 kwietnia 2015 r. zawartą przez nią z (...) Bank S.A. w W. oraz wydruk – wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji zawierający: lp. (...), kod klienta (...). (...), nazwisko, imię, adres i pesel pozwanej oraz kwoty dotyczące umowy z dnia 10 września 2008 r. kredyt gotówkowy: kapitału, odsetek umownych i odsetek karnych. Z tej umowy wynika, że cedent przenosi na cesjonariusza wierzytelności wskazane w Załączniku nr 1 do umowy (Wierzytelności lub Przedmiot Przelewu), a cesjonariusz nabywa Przedmiot Przelewu za cenę, która została uiszczona w całości przed dokonaniem przelewu wierzytelności, tj. w dniu 12 marca 2012 r. tytułem zaliczki, a nadto, że z chwilą zawarcia umowy wraz z wierzytelnościami przechodzą na cesjonariusza wszelkie związane z nimi prawa, w szczególności prawa wynikające z ustanowionych dotychczas na rzecz cedenta zabezpieczeń. Przedstawiona umowa nie wskazywała zatem, że cedent przeniósł na cesjonariusza wierzytelność dochodzoną od pozwanej w niniejszej sprawie. Strona powodowa nie przedłożyła wymienionego w umowie (...) nr (...). Złożyła jedynie wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności w sytuacji, gdy umowa nie mówi o tym, aby załącznik nr 1 miał być sporządzony w formie elektronicznej. Ponadto wydruk ten nie wskazuje, że jest wyciągiem z Załącznika nr 1 do umowy. Tym samym, w ocenie Sądu, nie może stanowić dowodu na potwierdzenie skuteczności dokonanej cesji wierzytelności wobec pozwanej, jej rodzaju i wysokości.

Z uwagi na powyższe, powództwo podlegało oddaleniu.