Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: Stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. sprawy

K. Ć.

syna W. i B. z domu K.

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że :

w dniu 08 kwietnia 2016 r. ok. godz. 15:50 w O. na ul. (...) kierując autobusem marki M. o nr rej. (...) nie ustąpił pierwszeństwa osobom pieszym znajdującym się na oznakowanym przejściu dla pieszych zmuszając je do zmiany kierunku ruchu celem uniknięcia potrącenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a następnie jadąc dalej o godz. 15:54 ominął pojazd, który jechał w tym samym kierunku lecz zatrzymał się celem ustąpienia pierwszeństwa pieszemu i nie ustąpił pierwszeństwa osobie pieszej znajdującej się na oznakowanym przejściu dla pieszych zmuszając ja do ucieczki celem uniknięcia potracenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu rogowym

- tj. o wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 26 pkt. 1, art. 26 ust. 3 pkt. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego K. Ć. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym ustaleniem iż pierwszy z nich wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 26 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym i za to na podstawie art. 86 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę 2000,- (dwa tysiące) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 86 § 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 (sześciu) miesięcy,

III.  na podstawie art. 29 § 4 kw zalicza na poczet orzeczonego środka okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 kwietnia 2016 r.

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Obwiniony K. Ć. mieszka w B.. Pracuje jako kierowca w (...) w O.. Osiąga dochód w wysokości (...)złotych netto. Jest (...), nie posiada żadnych osób na swoim utrzymaniu. Uprzednio był karany za wykroczenia w ruchu drogowym. (k. k.12)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8.04.2016 r. K. Ć. kierował autobusem (...)marki M. o numerze rejestracyjnym (...) F. Około godziny 15:50 na ulicy (...) w O., znajdując się przed przystankiem przy(...), nie ustąpił pierwszeństwa dwojgu pieszym, który znajdowali się na oznakowanym przejściu dla pieszych. Piesi musieli się cofnąć, aby uniknąć potrącenia przez autobus.

Jadąc dalej ul. (...) w kierunku (...), około godz. 15.54, obwiniony ominął samochód osobowy, który zatrzymał się na prawym pasie przed przejściem dla pieszych w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszej. Kobieta, która znajdowała się na torze ruchu autobusu, została zmuszona do ucieczki, aby nie zostać potrąconą przez rozpędzony pojazd. Obwiniony w ostatniej chwili wykonał manewr gwałtownego hamowania, ale przód autobusu zatrzymał się dopiero za przejściem dla pieszych. K. Ć. nie wysiadł z pojazdu, po chwilowym zatrzymaniu ruszył w dalszą trasę.

W tym samym dniu do (...)w O. wpłynęła skarga pasażera autobusu kierowanego przez obwinionego, którego zdaniem kierowca jechał bardzo szybko i stwarzał zagrożenie dla pieszych na przejściach dla pieszych.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 37 – 37v, nagranie z monitoringu k. 10, zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia wraz ze skargą, k. 3)

Obwiniony K. Ć. przyznał się do zarzucanych mu wykroczeń. Wyjaśnił, że w tym dniu źle się czuł z powodu bólu zęba, w związku z czym nie mógł się skupić, dlatego nie zauważył osób pieszych na oznakowanym przejściu przy (...). Stwierdził, iż w ominął pojazd przed przejściem dla pieszych, bowiem nie zauważył że on stoi, nie dostrzegł również w porę pieszej, czemu w jego ocenie winna jest ograniczona widoczność przez przednią szybę autobusu, która ograniczona jest wycieraczkami. Nie żądał z powodu złego samopoczucia dnia wolnego od pracy, gdyż w (...) pracuje niewielu kierowców i nie chciał stwarzać problemu swoją nieobecnością. Dodał, że następnego dnia udał się na wizytę do stomatologa, co zostało potwierdzone przez zaświadczenie złożone podczas rozprawy przez obrońcę. Obwiniony podkreślił, że nie poruszał się z nadmierną prędkością. Dodał także, że w (...) pracuje od 2012 r. i nie było do tej pory na niego skarg i był uważany za dobrego kierowcę.

Sąd zauważył, co następuje:

Sąd dał co do zasady wiarę wyjaśnieniom obwinionego, który nie zaprzeczył faktom, jakie zostały zarejestrowane na nagraniach z monitoringu. Nie można jednak uznać za przekonywujące okoliczności jakie podał obwiniony, a które w jego przekonaniu miałyby umniejszać jego winę. Z załączonego do akt nagrania niezbicie wynika, iż obwiniony kierował pojazdem w sposób nadzwyczaj nerwowy. Nie obserwował w sposób wystarczający drogi, z opóźnieniem reagował na zmieniającą się sytuację. Mogło być to oczywiście wynikiem złego samopoczucia, ale obwiniony, jako zawodowy kierowca, w takim stanie nie powinien w ogóle przystępować do pracy, zdając sobie sprawę jak wielkie zagrożenie może spowodować nawet niewielkie rozproszenie uwagi. Nie sposób zgodzić się również z twierdzeniami obwinionego jakoby jego widoczność była w jakikolwiek sposób ograniczona, szczególnie bezpośrednio przed drugim z zarzucanych mu czynów. Zatrzymanie się pojazdu osobowego przed przejściem dla pieszych było doskonale widoczne ze znacznej odległości, która pozwalała na zatrzymanie autobusu.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w ocenie Sądu wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona.

Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu ( art. 26 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym). Ma on zatem, po pierwsze, zwiększyć uwagę i dostosować się do warunków i sytuacji na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie, po drugie, ustąpić pierwszeństwa pieszemu, który jest już na przejściu. Kierującemu pojazdem zabrania się również omijania pojazdu, który zatrzymał się w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszemu ( ust 3 pkt 2 wymienionego przepisu).

Wobec powyższego w ocenie Sądu bezspornym jest, iż obwiniony dopuścił się w dniu 8 kwietnia 2016r. dwóch wykroczeń w ruchu drogowym polegających na nieustąpieniu pierwszeństwa osobom pieszych, przy czym o godz. 15.54 dodatkowo ominął pojazd, który zatrzymał się przed przejściem dla pieszych w celu ustąpienia im pierwszeństwa. Czynu te wyczerpują znamiona wykroczenia z art. 86§1kw w zw z art. 26 ust 1 Prawa o ruchu drogowym, w przypadku pierwszego zarzucanego mu czynu i w zw z art. 26 ust 1 i ust 3 pkt 2, w przypadku czynu drugiego. W sentencji wyroku Sąd sprostował oczywistą omyłkę oskarżyciela publicznego, który w zarzucie wskazał art. 26 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym, który nie istnieje.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze szereg okoliczności obciążających leżących po jego stronie. Obwiniony jest kierowcą zawodowym, od którego co do zasady należy wymagać większego profesjonalizmu, zarówno w sferze umiejętności kierowania pojazdami, jak i w sferze emocjonalnej. Kierowca (...)nie tylko odpowiada za bezpieczeństwo swoje i innych uczestników ruchu, ale także przewożonych pasażerów, którzy muszą mieć zaufanie do publicznego przewoźnika. Jednak główną okolicznością, jaka miała wpływ na wymiar kary, jak i zastosowanie środka karnego, oprócz wagi naruszonych przez obwinionego przepisów, była dotychczasowa jego karalność za wykroczenia drogowe. K. Ć. aż siedmiokrotnie w ciągu niespełna trzech lat był karany mandatowo, za każdym razem za spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Na podkreślenie zasługuje fakt, iż pięciokrotnie spowodował kolizje drogowe kierując właśnie autobusem, stąd nie sposób dać wiary zapewnieniom obwinionego, iż jest bardzo dobrym kierowcą, a zdarzenia będące przedmiotem postępowania były jedynie incydentem spowodowanym przez złe samopoczucie. W ocenie Sądu jedyną okoliczności łagodzącą w przypadku obwinionego jest przyznanie się do winy i okazana skrucha.

Uwzględniając całokształt powyższych okoliczności, w ocenie Sądu wymierzona obwinionemu kara grzywny w wymiarze 2000zł. jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanych obwinionemu wykroczeń oraz współmierna do stopnia jego zawinienia. Tak ukształtowana nie może być postrzegana jako nadmiernie surowa, bowiem tylko znaczny wymiar kary grzywny może wpłynąć na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo, skoro dotychczasowe ukarania za wykroczenia drogowe nie przyniosły takiego skutku. Kara ta spełni swe zadania również w zakresie prewencji ogólnej, a pamiętać należy, iż zdarzenia z udziałem pieszych są nader powszechne i niestety w dużej części kończą się tragicznie dla tych uczestników ruchu.

Sąd orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres sześciu miesięcy, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26 kwietnia 2016 r. W ocenie Sądu, okoliczności przypisanych obwinionemu wykroczeń oraz jego dotychczasowa karalność w pełni uzasadniają konieczność wyeliminowania go z ruchu drogowego, którego zagrożenie systematycznie powoduje.

Ze względu na warunki materialne i rodzinne, Sąd zwolnił obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.