Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu: 25.11.2015r., 11.01.2016r.

sprawy:

A. F.

c. J. i M.

ur. (...) w R.

oskarżonej o to, że:

I. dnia 6 marca 2015r. w R. poprzez wysłanie smsa do nieustalonego mężczyzny pomówiła M. R. o to, że świadczy ona usługi seksualne co mogło poniżyć ją w opinii publicznej

tj. o czyn z art. 212 § 1 kk

II. w dniu 16 marca 2015r. w R. znieważyła M. R. poprzez wysłanie smsa do nieustalonego mężczyzny w którym pomówiła ją o świadczenie usług seksualnych

tj. o czyn z art. 216 § 1 kk

1.  uznaje oskarżoną A. F. za winną popełnienia zarzucanego jej przestępstwa z art. 212 § 1 kk opisanego w pkt I części wstępnej wyroku i za to na podstawie tego przepisu w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk skazuje ją na karę grzywny w wysokości 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2.  na podstawie art. 212 § 3 kk orzeka wobec oskarżonej na rzecz pokrzywdzonej nawiązkę w kwocie 2000 zł;

3.  oskarżoną A. F. uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej przestępstwa opisanego w pkt II części wstępnej wyroku;

4.  na podstawie art. 628 pkt 1 kpk i § 14 ust. 2 pkt 1 i ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28. 09. 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu zasądza od oskarżonej na rzecz oskarżycielki prywatnej M. R. kwotę 660,00 (sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

5.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 60,00 (sześćdziesiąt) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 160/15

UZASADNIENIE

M. R. była zatrudniona w charakterze florystyki w kwiaciarni F., której właścicielką jest oskarżona A. F.. W styczniu 2015 r. oskarżona rozwiązała stosunek pracy z M. R.. W dniu 06 marca 2015 r. oskarżona A. F. wysłała do nieustalonego mężczyzny sms’a, w którym podała nr telefonu M. R. z informacją, iż świadczy ona usługi seksualne („ Hej tu M. ty jestes taki chetny na babki daje ci nr tel do jednej takiej chetnej która zrobi ci loda i ci pupe nastawi tak jak ty lubisz od tylu podaje ci nr 515 090 875 baw się dobrze”).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień oskarżonej A. F. (k. 36 – 37)

- zeznań M. R. (k. 38)

- wydruków zdjęć (k. 32 – 35)

- akt 1 Ds. (...)

Oskarżona A. F. nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów z art. 212 § 1 kk i art. 216 § 1 kk. W złożonych wyjaśnieniach podała, iż od października – listopada 2014 r. była nękana telefonicznie przez nieznanego mężczyznę. Mężczyzna ten proponował jej spotkania. Oskarżona dodała, iż faktycznie w marcu 2015 r. podała temu mężczyźnie nr telefonu M. R., gdyż chciała odpocząć psychicznie od niego. Równocześnie oskarżona przyznała, iż pokrzywdzona dała jej do zrozumienia, że lubi umawiać się z mężczyznami, również za pośrednictwem portali randkowych.

Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonej A. F. (k. 36 – 37)

- karta karna (k. 31)

Postawa oskarżonej, która nie przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów nie może zasługiwać na aprobatę Sądu, w szczególności w kontekście złożonych wyjaśnień, z których jednoznacznie wynika, iż wysłała nieznanemu mężczyźnie sms’a z numerem telefonu i imieniem M. R.. Nadto oskarżona przyznała, iż celowo wysłała sms’a. Wprawdzie oskarżona próbowała usprawiedliwić swoje zachowanie i stwierdziła, że w jej opinii M. R. lubi umawiać się z mężczyznami, jednakże przekonanie takie nie uprawniało jej do wysyłania tego typu sms’ów. Równocześnie wyjaśnienia oskarżonej, iż podała mężczyźnie również zmyślone numery telefonów nie ma znaczenia dla faktu podania przez oskarżoną numeru M. R.. Oskarżona miała pełną świadomość, że ten numer telefonu użytkuje oskarżycielka prywatna.

Z zeznań M. R. wynika, iż w dniu 06 marca 2015 r. skontaktował się z nią mężczyzna i zaproponował spotkanie. Z dalszej wymiany wiadomości wynikało, iż numer został mu podany przez A. F.. Nadto mężczyzna przesłał M. R. treść sms’a wysłanego przez oskarżoną. M. R. podkreśliła, iż oskarżona bez żadnych powodów przedstawiła ją jako osobę lekkich obyczajów.

Zeznania M. R. pokrywają się z wyjaśnieniami A. F. w części, z której wynika, iż oskarżona wysłała nieznanemu mężczyźnie wiadomość tekstową, w której podała imię oraz nr telefonu oskarżycielki prywatnej. O fakcie tym świadczą również zdjęcia treści sms’ów dołączone przez M. R.. Z uwagi na problemy techniczny z otwarciem skrzynki odbiorczej niemożliwym było przeprowadzenie oględzin telefonu oskarżycielki prywatnej.

Sąd zważył co następuje:

A. F. została oskarżona o popełnienie przestępstwa zniesławienia określonego w art. 212 § 1 kk oraz przestępstwa znieważenia określonego w art. 216 § 1 kk.

Występek z art. 212 § 1 kk polega na pomówieniu innej osoby, grupy osób, instytucji, osoby prywatnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą ją poniżyć w opinii publicznej lub narazić n utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Zniesławienie jest przestępstwem umyślnym, które można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym, a do jego dokonania nie jest wymagany skutek w postaci rzeczywistego poniżenia lub utraty zaufania przez osobę lub inny podmiot zniesławienia. Wystarczy bowiem, że zniesławiające zarzuty „mogły” taki skutek spowodować, a więc – obiektywnie rzecz ujmując – stwarzały zagrożenie dla dobrego imienia lub innego pomówionego podmiotu ( wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 06 grudnia 2013 r., sygn. IX Ka 908/13, LEX nr 1717784). Jednocześnie przepis art. 213 § 1 i 2 kk formułuje warunki wyłączenie bezprawności zarzutów formalnie wypełniających znamiona zniesławienia.

Zachowanie oskarżonej polegające na wysłaniu w dniu 06 marca 2015 r. sms’a, w treści którego podała nr telefonu M. R. wraz z informacją, iż spotyka się ona z mężczyznami w celach seksualnych niewątpliwie wyczerpało znamiona występku z art. 212 § 1 kk. Należy także zauważyć, iż sms został wysłany po wypowiedzeniu M. R. umowy o pracę przez A. F. oraz kontrolach Państwowej Inspekcji Pracy w kwiaciarni należącej do oskarżonej. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, iż swoim zachowaniem A. F. chciała poniżyć M. R.. Kontratyp z art. 213 § 1 i § 2 kk w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że zachowanie oskarżonej wyczerpuje znamiona występku z art. 212 § 1 kk. Na podstawie art. 212 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk Sąd skazał oskarżoną na karę grzywny w ilości 60 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 kk. Zachowanie oskarżonej nie mieściło się w polu dozwolonych działań, jednak należy stwierdzić, iż wina oskarżonej była znaczna co ma związek ze stopniem społecznej szkodliwości popełnionego czynu. Motywem działania oskarżonej była zemsta na byłej pracownicy i chęć dokuczenia jej. A. F. nie była dotychczas karana. Orzeczona kara grzywny spełni swoje zadania w zakresie prewencji indywidualnej i spowoduje, iż w przyszłości oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego i powtórnie nie popełni innego przestępstwa.

Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania, iż brak jest podstaw, aby przypisać oskarżonej winę co do popełnienia czynu zabronionego z art. 216 § 1 kk.

Przepis art. 216 § 1 kk opisuje przestępstwo, które skierowane jest przeciwko godności osobistej człowieka. Najczęściej przybiera ono postać wypowiedzi słownej skierowanej pod adresem konkretnej osoby. Przepis ten nie precyzuje sposobów zachowania się sprawcy, używając ogólnego określenia „znieważa”. Ze względu na przedmiot ochrony, jakim jest godność człowieka, za zniewagę uważa się zachowanie uwłaczające godności, wyrażające lekceważenie lub pogardę. O tym czy zachowanie to ma charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe. Takich treści nie zawierał sms wysłany przez oskarżoną. Nie bez znaczenia jest również fakt, że następstwem udostępniania numeru telefonu i informacji o spotkaniach w celach seksualnych nieznanemu mężczyźnie było nękanie oskarżycielki prywatnej. Oskarżona A. F. musiała to przewidywać skoro wcześniej sama była nękana przez tego samego nieznanego mężczyznę.

Zdaniem Sądu brak jest argumentów, które potwierdzałyby, iż oskarżona swoim zachowaniem dopuściła się znieważenia M. R.. W związku z czym Sąd uniewinnił oskarżoną od popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 216 § 1 kk.

Na podstawie art. 628 pkt 1 kpk i § 14 ust. 2 pkt 1 i ust. 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz oskarżycielki prywatnej M. R. kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa opłatę w kwocie 60 zł.

Sędzia: