Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania P. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 5 sierpnia 2015 roku nr (...)

w sprawie P. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje odwołującemu P. M. (1) rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 sierpnia 2015 roku na okres do czerwca 2016 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego P. M. (1) kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 890/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 05 maja 2016 r.

Decyzją z dnia 05.08.2015r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), wstrzymał P. M. (2) wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 01.08.2015r. oraz odmówił prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 15.07.2015r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł P. M. (1), domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie byłoto, że wnioskodawca P. M. (1) urodzony (...) ma wykształcenie zawodowe o specjalności ślusarz- mechanik. Po ukończeniu szkoły zawodowej i odbyciu zasadniczej szkoły wojskowej pracował jako kierowca - mechanik w kilku zakładach pracy. W grudniu 2003 roku został współwłaścicielem firmy transportowej prowadzonej w ramach spółki jawnej założonej z bratem noszącej nazwę (...) M.. Przedmiotem działalności tej spółki jest produkcja i dostawa betonu. Od chwili jej założenia pracował już tylko w spółce jako kierowca- mechanik. Jeździł cały czas pompą- gruszką zamontowaną na podwoziu (...). Woził beton i pompował. W grudniu 2012 roku uległ wypadkowi przy wylewaniu betonu na drogę. W wyniku wypadku doznał urazu lewego stawu skokowego – złamanie kostek podudzia lewego ze zwichnięciem stawu skokowo- goleniowego i uszkodzeniem więzozrostu piszczelowo- strzałkowego. Leczony był operacyjnie. Materiał zespalający usunięto w 2013 roku. Leczenie powikłane było zapaleniem kości piszczelowej.

W związku z urazem przebywał na zwolnieniu chorobowym od 22.12.2012r. do 01.06.2013r., a następnie od dnia 20.06.2013r. do dnia 14.06.2014r. korzystał z prawa do świadczenia rehabilitacyjnego.

Decyzją z dnia 03.10.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. po rozpoznaniu wniosku z dnia 06.06.2014r. przyznał odwołującemu od ukończenia pobierania świadczenia rehabilitacyjnego tj. od 15.06.2014r. na okres do dnia 31.12.2014r. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Na skutek wniosku z dnia 09.01.2015r. decyzją z dnia 19.02.2015r. prawo do tego świadczenia zostało przedłużone na okres do 31.01.2016r.

Naczelny Lekarz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w trybie nadzoru nad wykonywaniem orzekania o niezdolności do pracy na podstawie art. 14 ust 5 pkt 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Decyzją z dnia 02.07.2015r. przekazał do rozpatrzenia przez komisję lekarską orzeczenia lekarza orzecznika z dnia 02.02.2015.ustalające częściową okresową niezdolność do pracy do 31.01.2016r. w motywach podnosząc, że dokumentacja medyczna zgromadzona w aktach, wynik przebytej rehabilitacji leczniczej oraz wynik badania przeprowadzonej przez lekarza orzecznika nie wskazuje na naruszenie sprawności organizmu w następstwie rozpoznanych schorzeń w stopniu powodującym długotrwałą niezdolność do pracy u 41- letniego wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą.

Komisja lekarska orzeczeniem z dnia 15.07.2015r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Wobec powyższego zaskarżoną decyzją z dnia 05.08.2015r. (...) Oddział w T. wstrzymał odwołującemu wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy od 01.08.2015r.

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołujący jest niezdolny do pracy oraz kiedy powstała u niego niezdolność do pracy, Sąd dopuścił w drodze odezwy przeprowadzonej przed Sądem Okręgowym w Kielcach dowód z opinii biegłego chirurga- ortopedy- lek. med. P. Ż..

Biegły chirurg – ortopeda rozpoznał u odwołującego:

- stan po złamaniu trójkostkowym podudzia lewego ze zwichnięciem lewego stawu

skokowego,

- zapalenie kości piszczelowej lewej,

- wtórne, masywne zmiany zwyrodnieniowe stawu skokowego lewego

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych biegły uznał, że ubezpieczony jest osobą częściowo niezdolną do pracy od czerwca 2015 roku do czerwca 2016 roku.

W uzasadnieniu opinii biegły podał, że podstawowym problemem odwołującego są masywne zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu skokowego z destrukcją powierzchni stawowej kości piszczelowej spowodowane po części przebytym złamaniem i zwichnięciem w obrębie lewego stawu skokowego oraz zapaleniem w obrębie nasady dalszej lewej kości piszczelowej. Następstwem zmian jest ograniczenie ruchomości lewego stawu skokowego z przewlekłym zespołem bólowym stawu powodujące upośledzenie funkcji podpórczej i lokomocyjnej kończyny. W obecnym stanie zdrowia przeciwskazana jest u odwołującego praca fizyczna wymagająca długotrwałego stania, chodzenia, dźwigania, przenoszenia ciężkich przedmiotów, zeskoków, praca wymagająca dobrej sprawności stawu skokowego, a także praca w zmiennych warunkach klimatycznych otoczenia w chłodzie i wilgoci.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 04.12.2015r. - k. 22 - 23,

W piśmie procesowym z dnia 08.01.2016 r. ZUS wniósł sprzeciw do opinii. Organ rentowy podniósł, że opinia biegłego jest niepełna w ocenie faktów merytorycznych i orzeczniczych w rozumieniu ustawy emerytalnej i nie zasługuje na uwzględnienie. Poza tym biegły pominął najbardziej aktualne wyniki leczenia rehabilitacyjnego z listopada 2014 r. z testami funkcjonalnymi najbardziej korzystnymi w ocenie narządu ruchu. Zdaniem ZUS, biegły ortopeda nie uwzględnił aktualnego stanowiska pracy odwołującego wykonywanego od 8 lat tj. działalność gospodarcza prowadzona w zakresie usług transportowych z zatrudnieniem kilkunastu pracowników, zarzucając, że nie można odnosić niezdolności do pracy fizycznej kierowcy, co czyni biegły, ale do współwłaściciela firmy transportowej. Mając to na uwadze, organ rentowy wniósł o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego celem ustosunkowania się do podniesionych zarzutów.

Sąd podzielił te zarzuty i wobec powyższego w celu ustosunkowania się do nich dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego chirurga- ortopedy P. Ż..

Biegły w opinii uzupełniającej podniósł, że odwołujący ostatnio wykonywał pracę kierowcy – mechanika. Z analizowanej dokumentacji wynika, że była to praca z przewagą wysiłku fizycznego, średnio-ciężka, wymagająca sprawności obu rąk, dłuższego stania, chodzenia, wymuszonej pozycji, schylania się, podnoszenia i przenoszenia ciężarów, wykonywana była wewnątrz pomieszczenia i na zewnątrz, w zmiennym mikroklimacie. Z uwagi na powyższy stan zdrowia skarżącego wszystkie te czynniki są u niego przeciwwskazane i są powodem orzeczenia u niego dalszej częściowej niezdolności do pracy. W ocenie biegłego fakt prowadzenia przez odwołującego działalności gospodarczej i zatrudniania w ramach tej działalności pracowników nie powinien stać się powodem orzeczenia przez ZUS zdolności do pracy skarżącego, gdyż z uwagi na stan swojego zdrowia odwołujący nie może osobiście wykonywać pracy kierowcy – mechanika w firmie transportowej, którą prowadzi. Odnosząc się do dalszych zastrzeżeń organu rentowego biegły stwierdził, że nie pominął w opinii najbardziej aktualnych wyników leczenia rehabilitacyjnego, gdyż powołanej przez ZUS karcie informacyjnej leczenia rehabilitacyjnego stwierdzono, że stan kliniczny jest tożsamy z badaniem wstępnym, a rehabilitacja lecznicza nie przyniosła istotnej poprawy stanu zdrowia odwołującego.

dowód:

-

opinia uzupełniająca sądowo- lekarska z dnia 20.01.2016, k. 33 akt,

W piśmie procesowym z dnia 17.02.2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych złożył zastrzeżenia do opinii uzupełniającej wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu ortopedii.

Powyższy wniosek ZUS nie zasługiwał na uwzględnienie, gdyż w ocenie Sądu, zastrzeżenia organu rentowego do opinii są bezzasadne, gdyż biegły ustosunkował się do nich w sposób wystarczający w opinii uzupełniającej i prowadzą jedynie do przewłoki postępowania.

Odwołujący od 2003 roku pozostaje wspólnikiem rodzinnej spółki jawnej pod firmą (...) spółka jawna z siedzibą w N., której głównym przedmiotem działalności jest dostawa betonu. Spółka zatrudnia 17 pracowników na stanowisku kierowca- mechanik. Odwołujący z uwagi na fakt, że pozostaje wspólnikiem w/w spółki nie może pozostawać jej pracownikiem, jednakże w ramach prowadzenia działalności gospodarczej przez tą spółkę odwołujący wykonuje pracę kierowcy – mechanika. Cały czas w spółce pracował jeżdżąc pompą- gruszką i zajmował się organizacją pracy na budowie. Sprawami księgowymi czy sprzedażą odwołujący zajmował się jego brat – J.. Praca kierowcy pompo- gruszki wymaga pełnej sprawności fizycznej obu rąk oraz nóg, wchodzenia po drabinie, dźwigania i łączenia ze sobą ważących około 50 kg węży, obsługi sprzęgła.

dowód:

- zeznania odwołującego k. 57-58

Sąd w całości dał wiarę zeznaniom odwołującego, gdyż spójne konsekwentne i nie zawierały wewnętrznych sprzeczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołujący P. M. (1) jest niezdolny do pracy w ramach wykonywanych czynności jako wspólnik spółki jawnej oraz kiedy powstała u niego niezdolność do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Sąd w całości podzielił opinię biegłego chirurga – ortopedy uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłego oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd uznał opinię biegłego sądowego odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy za wiarygodną. Nadto podkreślić należy, że opiniujący w sprawie biegły swoje ustalenia i wnioski wywiódł po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującego.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii podstawowej i uzupełniającej biegłego chirurga – ortopedy, odwołujący z uwagi na rozpoznane u niego schorzenia
tj. stan po złamaniu trójkostnym podudzia lewego ze zwichnięciem lewego stawu skokowego, zapalenie kości piszczelowej lewej, wtórne masywne zmiany zwyrodnieniowej stawu skokowego lewego, jest osobą częściowo niezdolną do pracy od 01 sierpnia 2015 roku na okres do czerwca 2016 roku.

W tym miejscu wskazać należy też na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.10.2009r., sygn. II UK 106/09 (LEX 558589), w którym przyjęto, że przy ocenie niezdolności do pracy decydujące znaczenie ma ocena prawna dokonana w oparciu o okoliczności natury medycznej i okoliczności innej natury, w tym zwłaszcza poziom kwalifikacji ubezpieczonego, możliwości zarobkowania w zakresie tych kwalifikacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychiczne. Podzielając w pełni przytoczony pogląd Sądu Najwyższego należało zauważyć, że odwołujący jest – na co zwracał w toku postępowania uwagę organ rentowy – współwłaścicielem firmy transportowej zatrudniającej kilkunastu pracowników, ale z drugiej strony wykonywał do chwili wypadku w tej firmie pracę na stanowisku kierowcy – mechanika. Jeździł cały czas specjalistycznym samochodem ciężarowym mieszającym i rozwożącym beton. Z uwagi na skutki wypadku odwołujący nie może obsługiwać pompo – gruszki, bo trzeba chodzić po drabinie, a tego robić nie może. Musi łączyć węże o długości około 4 – 6 metrów, ważących około 50 kg, a tego także po wypadku robić nie może. W tej sytuacji należało uznać, że jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami.

Skoro więc zaskarżona przez P. M. (1) decyzja (...) Oddział w T.
z dnia 05 sierpnia 2015 roku nie była zasadna, należało uwzględnić jego odwołanie, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia art. 57 ust. 1 i art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Tym samym, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 sierpnia 2015 roku na okres do czerwca 2016 roku.

Odwołujący był reprezentowany przez pełnomocnika z wyboru, który wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Na podstawie art. 98 kpc i stosownie do treści §12 ust. 2 w zw. z §2 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. 163, poz. 1348 ze zm.) Sąd w pkt II wyroku zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego P. M. (1) kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego uwzględniając nakład pracy pełnomocnika.