Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekretarka Katarzyna Słaba

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 29 października 2015 r., znak: (...)

w sprawie: J. W.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżoną decyzję, w ten sposób że przyznaje ubezpieczonemu J. W. prawo do emerytury od dnia (...)

2)  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

3)  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VIU 3687/15

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił ubezpieczonemu J. W. prawa do emerytury na wniosek złożony 14 września 2015 roku. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okresu od 28 sierpnia 73 do 24 października 74, od 24 czerwca 75 do 30 czerwca 79 i od 1 maja 80 do 24 lipca 91 w Kombinacie (...), (...) w Zakładzie w B. z uwagi na braki formalne świadectwa pracy w szczególnych warunkach. Organ rentowy zaliczył 9 miesięcy i 27 dni pracy w szczególnych warunkach. W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczony wniósł o jej zmianę i o przyznanie prawa do emerytury powołując się na to, że w tych okresach których ZUS nie zaliczył pracował w warunkach szczególnych przy pracach z działu 14-go pozycja 25 załącznika A do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku, a dodatkowo wniósł o zaliczenie także okresu pracy od 25 lipca 91 do 31 października 95 w Zakładzie (...) Spółce cywilnej, w której był zatrudniony na tym samym stanowisku i wykonując te same prace co w okresie poprzednim. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny. Ubezpieczony J. W. urodził się (...). Wniosek o emeryturę złożył 14 września 2015 roku. Ubezpieczony udokumentował okres ubezpieczenia wynoszący łącznie 25 lat, 1 miesiąc i 17 dni. Organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu jako pracę w szczególnych warunkach 9 miesięcy i 27 dni, czyli okres od 5 lipca 79 do 30 kwietnia 80. Ubezpieczony zatrudnił się w Kombinacie (...) (...) w W. w Zakładzie w (...) sierpnia 73 roku i pracował tam w okresie do 24 października 74 roku, następnie od 24 czerwca 75 roku do 30 czerwca 79 roku i od 1 maja 1980 roku do 24 lipca 91 roku, a potem pracował od 25 lipca 91 roku do 31 października 1995 roku w Zakładzie (...) kontynuując swoje poprzednie zatrudnienie. Ubezpieczony pracował przy bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz przy pracach remontowo-budowlanych na wydziałach, które były w ruchu. Pracował jako członek brygady remontowej wykonując te prace, o których mowa w pozycji 25 działu 14-go załącznika A do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ta pozycja 25 mówi o pracach polegających na bieżącej konserwacji agregatów i urządzeń oraz pracach budowlano-montażowych i budowlano-remontowych na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. I tak jak postępowanie dowodowe to wykazało, a w szczególności dowód z zeznań świadków T. R., R. B., L. M. i samego ubezpieczonego ubezpieczony wykonywał prace konserwacyjne, remontowe na wydziałach, w których praca była wykonywana oczywiście w szczególnych warunkach i na oddziałach, które w czasie wykonywania przez ubezpieczonego tych prac były w ruchu. Ubezpieczony był członkiem brygady remontowej i stale, i w pełnym wymiarze czasu pracy pracując z wymienionymi wcześniej świadkami wykonywał prace z działu (...)-go pozycja 25. Takie prace ubezpieczony również wykonywał w spółce (...), w której kontynuował zatrudnienie w okresie od 25 lipca 1991 roku do 31 października 95 roku. Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie akt osobowych ubezpieczonego, na podstawie dokumentów w aktach rentowych ubezpieczonego w szczególności świadectwa pracy, świadectw pracy w szczególnych warunkach, a także na podstawie zeznań świadków i samego ubezpieczonego. Zeznaniom świadkom..., świadków T. R., R. B., L. M. Sąd dał wiarę, bowiem są one spójne, opisują z obserwacji bezpośrednich charakter pracy ubezpieczonego i odpowiadają też i korelują z zeznaniami samego ubezpieczonego. Zdaniem Sądu świadkowie nie mieli żadnych powodów, żeby korzystnie zeznawać na rzecz ubezpieczonego. W ocenie Sądu Okręgowego nie budzi więc wątpliwości, że w tych spornych okresach od 28 sierpnia 73 do 24 października 74, od 24 czerwca 75 do 30 czerwca 79, od 1 maja 80 do 24 lipca 91 i od 25 lipca 91 do 31 października 95 ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace budowlano-remontowo-montażowe na wydziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywano prace w szczególnych warunkach. Następnie Sąd dokonał oceny tego zebranego w sprawie materiału dowodowego w aspekcie brzmienia przepisów prawa Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z 17 grudnia 98 roku w szczególności artykułu 184 tej Ustawy i przepisu artykułu 32 i wydanego na jej podstawie rozporządzenia wykonawczego. Artykuł 184 Ustawy emerytalnej stanowi, że ubezpieczonym urodzony po dniu 31 grudnia 48 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w artykule 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn. Okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w artykule 27 ustęp drugi tego przepisu stanowi natomiast, że emerytura, o której mowa w ustępie 1-szym przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w Otwartym Funduszu Emerytalnym za pośrednictwem zakładu na dochody budżetu państwa. Zgodnie z artykułem 32 Ustawy emerytalnej w związku z przepisami paragrafu 3 i 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 prawo do emerytury może nabyć mężczyzna, który spełnia następujące przesłanki: ukończył 60 lat, posiada co najmniej 25-cio letni okres zatrudnienia w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Zgodnie z przepisami tego Rozporządzenia te okresy pracy w szczególnych warunkach pracodawca miał obowiązek poświadczać specjalnym świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Ale brak takiego świadectwa, czy wady formalne takiego świadectwa nie uniemożliwiają dowodzenia przed Sądem wszelkimi dopuszczalnymi środkami w tym środkami osobowymi, czyli dowodami w postaci zeznań świadków, że ktoś pracował w warunkach szczególnych. Taki jest trend w orzecznictwie sądowym od wielu lat już w tym zakresie ukształtowany. Możliwość przeprowadzenia takiego postępowania w postaci słuchania świadków wynika też z przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. A więc skoro Sąd przeprowadził takie postępowanie, przesłuchał świadków, zgromadził dowody z dokumentów to Sąd Okręgowy stwierdził, że wykazało ono, iż ubezpieczony w tych spornych okresach, które przekraczają okres 15-tu lat pracował w warunkach szczególnych w Kombinacie (...) (...) w W. w Zakładzie w B., ale też w spółce (...), w której kontynuował zatrudnienie w latach 91-95. Bowiem ubezpieczony pracował przy pracach remontowo budowlanych i budowlano-montażowych na wydziałach, na których jako podstawowe wykonywane były prace wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 roku. Te okoliczności znajdują potwierdzenie zarówno w dokumentach w aktach osobowych jak i w zeznaniach zgodnych świadków i samego ubezpieczonego. Skoro więc te dowody potwierdzają fakt spełnienia warunków przez ubezpieczonego, bo spełnienia pozostałych warunków organ rentowy nie kwestionował tylko kwestionował, czy ubezpieczony posiada 15 lat pracy w szczególnych warunkach. A więc skoro spełnione zostały wszystkie warunki do uzyskania prawa do emerytury, wiek również uzyskał, osiągnął ubezpieczony przed złożeniem wniosku o emeryturę Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego orzekł jak w punkcie 1-szym wyroku. Natomiast w punkcie 2-gim wyroku orzekł o braku odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji tak orzekł na podstawie artykułu 118 ustęp 1A Ustawy emerytalnej z uwagi na braki w świadectwach pracy ubezpieczonego, świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach i też rozbieżność między treścią świadectwa pracy normalnego, a świadectwem pracy w szczególnych warunkach co powodowało, że charakter pracy ubezpieczonego trzeba było stwierdzić przesłuchując świadków przed Sądem. Dlatego Sąd w tym punkcie 2-gim wykluczył tą odpowiedzialność, co uniemożliwia domaganie się od organu rentowego odsetek. Natomiast konsekwencją wygrania, bo co do zasady ubezpieczony wygrał przecież ten proces, konsekwencją wygrania procesu jest zasądzenie na podstawie artykułu 98 Kodeksu postępowania cywilnego kosztów zastępstwa prawnego na rzecz ubezpieczonego. To wszystko.