Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania Z. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 20 lutego 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. D. prawo do emerytury od dnia 01 lutego 2015 r.

Sygn. akt IV U 294/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.02.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43) odmówił wnioskodawcy Z. D. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż ubezpieczony nie wykazał, by na dzień 1.01.1999 r. posiadał 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Od decyzji tej odwołanie złożył Z. D., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury w wieku obniżonym. Wskazał, iż w okresie od 2.01.1975 r. do 7.08.1990 r. pracował w pełnym wymiarze w Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. na stanowisku kierowcy ciągnika (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, przytaczając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony Z. D., ur. (...), złożył w dniu 12.02.2015 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Wskazał w nim, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-4 a. e.). Na podstawie przedłożonych dokumentów, organ rentowy przyjął, że wnioskodawca na dzień 1.01.1999 r. wykazał 25 lat stażu ubezpieczeniowego uzupełnionego pracą w gospodarstwie rolnym. W ocenie ZUS, ubezpieczony nie udowodnił, by pracował w szczególnych warunkach. Zaskarżoną decyzją z dnia 20.02.2015 r. ZUS odmówił Z. D. przyznania prawa do emerytury w wieku obniżonym (k. 20 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd ustalił, iż Z. D. w okresie od 2.01.1975 r. do 7.02.1990 r. był zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w G. na stanowisku traktorzysty. Pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze, w ciągu całego roku. Do jego zadań należało wykonywanie prac polowych w okresie wiosenno-jesiennym. W okresie żniw Z. D. kierował również kombajnem. Zimą, ubezpieczony, jako kierowca ciągnika, zajmował się odśnieżaniem dróg oraz świadczył usługi transportowe na rzecz rolników m. in. przewoził mleko lub piach. Baza sprzętu rolniczego znajdowała się w R., nieopodal G.. Ubezpieczony nie przebywał na urlopach bezpłatnych. Zakład pracy, w którym był zatrudniony Z. D., w chwili obecnej nie istnieje (zeznania ubezpieczonego k. 7v, 8, zeznania świadków: H. B. k. 7v-8, T. P. k. 8, świadectwo pracy k. 14 a. e.).

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego oraz świadków jak również ogólnego świadectwa pracy wystawionego przez (...) w G. jest wystarczający do poczynienia ustaleń, iż ubezpieczony w wyżej wymienionym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze pracę na stanowisku kierowcy ciągnika. Wskazać należy, iż złożone zeznania są spójne, logiczne oraz wzajemnie się uzupełniają. Świadkowie H. B. oraz T. P. byli również zatrudnieni na stanowisku traktorzysty w (...) w G. w zbliżonym, co ubezpieczony okresie. Treść zeznań znajduje swoje potwierdzenie w wydanym ogólnym świadectwie pracy. Zdaniem Sądu, przywołane dowody są przekonywujące i pozwalają na przyjęcie, że wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach. Stanowisko kierowcy ciągnika zostało bowiem wymienione w załączniku do powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., w Wykazie A w Dziale VIII pod poz. 3. Fakt, iż ubezpieczony w okresie żniw zajmował się także kierowaniem kombajnem nie stoi na przeszkodzie kwalifikacji jego zatrudnienia jako pełnionego w warunkach szczególnych. W przywołanym załączniku w Dziale VIII pod pozycją 3 wskazano bowiem jako prace pełnione w warunkach szczególnych obok kierowcy ciągnika również zatrudnienie na stanowisku kierowcy kombajnów. Obydwa zatem rodzaje pracy przewidziane zostały jako praca w warunkach szczególnych. Podkreślić również należy, iż samo nieprzedstawienie przez ubezpieczonego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie może uniemożliwiać kwalifikacji zatrudnienia Z. D. jako pełnionego we wskazanych warunkach.

Uznając okres od 2.01.1975 r. do 7.02.1990 r. jako zatrudnienie ubezpieczonego w warunkach szczególnych stwierdzić należy, iż posiada on ponad 15-letni okres pracy w wyżej wymienionych warunkach. Tym samym Z. D. spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w wieku obniżonym wymienione w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, w zw. z § 2 ust. 1, § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Ubezpieczony w chwili składania wniosku o przyznanie emerytury miał bowiem ukończone 60 lat życia oraz legitymował się na dzień 1.01.1999 r. 25 letnim stażem ubezpieczeniowym. Nie był również członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Dlatego też zasadnym było, stosownie do treści art. 129 ust. 1. przywołanej ustawy, przyznanie Z. D. prawa do emerytury w wieku obniżonym od początku miesiąca, w którym złożył wniosek o dochodzone świadczenie.

W związku z powyższym, Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w sentencji wyroku.