Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. D. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 16 marca 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie W. D. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. D. (1) przysługuje prawo do emerytury od dnia 11 marca 2015 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz W. D. (1) kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 576/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 marca 2015 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. D. (2) prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył okres 9 lat, 10 miesięcy i 26 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. D. (2) wnosząc o jej zmianę, przyznanie prawa do emerytury i zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresów zatrudnienia w P.- (...) w S., gdzie pracował na stanowisku operatora śrutownika od 15.12.1988 r. do nadal (odwołanie k.1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.8-9).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. D. (2) ur. (...) w dniu 11 marca 2015 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 27 lutego 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 4 miesiące i 24 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 26 lat, 3 miesiące i 6 dni, a okresy nieskładkowe wynoszą 1 miesiąc i 18 dni. Ponadto organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu okres 9 lat, 10 miesięcy i 26 dni tj. okresy zatrudnienia od 5.12.1978 r. do 31.07.1985 r. w (...) Sp. z o.o. w S., od 10.09.1985 r. do 15.11.1987 r. w Wojewódzkim Urzędzie Spraw Wewnętrznych w S., od 08.05.1990 r. do 04.12.1990 r. i od 22.08.1994 r. do 30.09.1994 r. w (...) S.A. S..

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 16 marca 2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (k.26 akt emerytalnych).

Ubezpieczony dnia 15 grudnia 1988 r. został przyjęty do pracy w Wytwórni (...) w S. (obecnie (...) S.A. w S.) na stanowisko ślusarza wielomaszynowego (umowa o pracę k. B3 akt osobowych). W okresie od dnia 8.05.1990 r. do dnia 04.12.1990 r. był zatrudniony na budowie eksportowej w ZSRR – N. na stanowisku montera i wykonywał prace przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości (umowa wyjazdowa k. B15 akt osobowych. Po powrocie z kontraktu z ZSRR z dniem 1 stycznia 1991 r. powierzono ubezpieczonemu obowiązki ślusarza wielomaszynowego w Wydziale (...) W-1 (angaż k. B21). Następnie w okresie od 22.08.1994 r. do 30.09.1994 r. ubezpieczony został oddelegowany do pracy przy montażu obiektu w miejscowości Ś., D. i tam pracował na stanowisku montera konstrukcji stalowych na wysokości (delegacja k. B39 akt osobowych). Po powrocie z delegacji ubezpieczony wykonywał pracę powierzoną mu poprzednio na wydziale W-1. Od dnia 01.12.1996 r. powierzono ubezpieczonemu stanowisko operatora wielomaszynowego (angaż k. B45). Mimo zmiany angażu ze ślusarza na operatora jego praca faktycznie nie uległa zmianie. Do obowiązków ubezpieczonego od 15.12.1988 r. należała obsługa oczyszczarki strumieniowo – ściernej G.. Oczyszczarka ustawiona była w Wydziale Produkcji (...) i do jej zadań należało czyszczenie materiałów i konstrukcji z zanieczyszczeń stałych: korozji, zendry hutniczej za pomocą śrutu metalowego, który z dużą siłą uderzał o materiał czyszczony, poddawany do czyszczenia na podajnikach rolkowych. Czyszczenie miało na celu przygotowanie powierzchni konstrukcji do dalszych procesów tj. spawanie, zabezpieczenie antykorozyjne. Praca ubezpieczonego polegała na położeniu materiału do czyszczenia na transporterze rolkowym, uruchomieniu maszyny, pilnowaniu poprzez obserwację przebiegu czyszczenia, dosypywaniu śrutu metalowego, usuwaniu nagromadzonego w procesie czyszczenia pyłu, zdjęciu z maszyny oczyszczonego elementu. Na oczyszczarce poddawany był czyszczeniu materiał tj. odlewy stalowe, które przychodziły z huty typu: rury, ceowniki, dwuteowniki, blachy, które po oczyszczeniu były poddawane dalszej obróbce. Ubezpieczony gdy zachodziła taka potrzeba tj. gdy nie było materiału do czyszczenia, to szlifierką ręczną szlifował elementy (obrabiał ostre krawędzie) przygotowując je do spawania. Ubezpieczony swoją pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania świadków: K. K., K. M., zeznania ubezpieczonego, akta osobowe).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę k.2 akt emerytalnych, zeznania ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. D. (2) okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r. poz.1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 11 marca 2015r. oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę jako operator oczyszczarki w (...) S.A. od 15.12.1988 r. do 31.12.1998 r. poza okresami kiedy był na budowach eksportowych.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym na stanowisku operatora oczyszczarki strumieniowo- ściernej G. oraz praca polegająca na szlifowaniu ręcznym elementów do spawania mieszczą się w zakresie prac wykonywanych w warunkach szczególnych wymienionych w wykaz A dział III, poz. 78 – szlifowanie lub ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie mechaniczne i w wykaz A dział III, poz. 80 – piaskowanie na sucho i śrutowanie wewnątrz komór, załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Prace wymienione powyżej ubezpieczony łączył w ramach pełnego wymiaru czasu pracy w 8 godzinnym dniu pracy. Praca na obu maszynach stanowi pracę w warunkach szczególnych, i była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez ubezpieczonego, dlatego też nic nie stoi na przeszkodzie aby pracę ubezpieczonego zaliczyć do pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...) S.A. od 15.12.1988 r. do 31.12.1998 r. to 10 lat i 15 dni, z tego organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu okresy zatrudnienia na budowach eksportowych w dniach 08.05.1990 r. do 04.12.1990 r., 22.08.1994 r. do 30.09.1994 r. tj. 8 miesięcy i 4 dni. Wobec powyższego Sąd zaliczył ubezpieczonemu do pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia w (...) S.A. w wymiarze 9 lat, 4 miesięcy, 11 dni. Powyższy okres razem z okresem uznanym przez organ rentowy daje staż pracy w warunkach szczególnych w łącznym wymiarze 19 lat, 3 miesiące i 7 dni.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. D. (1) przysługuje prawo do emerytury od 11 marca 2015r., tj. od osiągnięcia przez ubezpieczonego 60 –ego roku życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.