Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2015r. w S.

odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 grudnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. P. prawo do emerytury od dnia 8 listopada 2014 roku.

Sygn. akt IV U 157/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015, poz. 748 j.t.) w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił wnioskodawcy A. P. prawa do emerytury, albowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie wykazał 25 lat zatrudnienia, jak również nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (decyzja z 30.12.2014 r., k.22 a.e.).

W dniu 22 stycznia 2015 r. A. P. wystąpił z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy, co skutkowało wydaniem przez organ rentowy decyzji z dnia 4 lutego 2015 r., którą uchylono w części decyzję z dnia 30 grudnia 2014 r., niemniej jednak ponownie odmówiono ubezpieczonemu przyznania emerytury. Organ rentowy na podstawie dokumentów dołączonych do wniosków uznał za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999 r. staż ubezpieczeniowy uzupełniony pracą w gospodarstwie rolnym w łącznym wymiarze 25 lat. Nadto do pracy w szczególnych warunkach zaliczono następujące okresy: od 10.03.1973 r. do 18.05.1974 r., od 01.08.1984 r. do 15.11.1984 r. oraz od 01.10.1988 r. do 19.07.1989 r., tj. 2 lata, 3 miesiące i 14 dni. Nie zaliczono okresu zatrudnienia od 05.01.1998 r. do 31.12.2001 r., ponieważ praca nie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, bowiem ubezpieczony pełnił inne obowiązki inkasenta i robotnika budowalnego. Co za tym idzie, Zakład odmówił przyznania prawa do emerytury, ponieważ na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie wykazał 15 lat pracy w szczególnych warunkach (decyzja z 4.02.2015 r., k. 44 a.e.).

Odwołanie od decyzji z dnia 30.12.2014 r. złożył ubezpieczony A. P., wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu ubezpieczony wnosił o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia na stanowiskach z użyciem ciężkiego sprzętu (m.in. spycharek, ciągników gąsienicowych, żurawi samojezdnych kołowych) w następujących zakładach pracy: Ośrodku (...) w S. w okresie od 16.12.1974 r. do 12.06.1976 r., (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. w okresie od 15.06.1976 r. do 30.04.1984 r., Wojewódzki Przedsiębiorstwie (...) w S. w okresie od 21.11.1984 r. do 30.09.1988 r. (jako maszynista spycharek przy nawęglaniu i odpopielaniu kotłowni) oraz od 01.10.1988 r. do 19.07.1989 r. (jako maszynista żurawi samojezdnych kołowych), a także w Przedsiębiorstwie (...) w M. od 6.05.1991 r. do 20.08.1994 r. Nadto wskazano, iż w angażach ubezpieczonego oprócz stanowiska operator zamieszczano także mechanik, zabezpieczając się w ten sposób na okoliczność posiadania jednocześnie wysoce wykwalifikowanego specjalisty do utrzymania sprzętu w ciągłej eksploatacji (odwołanie, k. 1-2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji z dnia 30.12.2014 r. Wyjaśniono przy tym, że rozpoznając wniosek A. P. z dnia 22.01.2015 r., wydano decyzję z dnia 4.02.2015 r., w której - po uzupełnieniu okresów składkowych i nieskładkowych stażem pracy w gospodarstwie rolnym – na dzień 1.01.1999r. organ rentowy uwzględnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, jak również staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 2 lat, 3 miesięcy i 14 dni (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 4-6 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony A. P., ur. (...), złożył w dniu 27 listopada 2014 r. wniosek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. o przyznanie prawa do emerytury.

Na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku z 27.11.2014 r., jak również rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 22.01.2015 r., organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1 stycznia 1999 r. staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, w tym 22 lata, 1 miesiąc i 8 dni okresów składkowych, 1 rok, 6 miesięcy i 6 dni okresów nieskładkowych oraz uzupełniająco 1 rok, 8 miesięcy i 15 dni pracy w gospodarstwie rolnym. Ostatecznie do pracy w szczególnych warunkach zaliczono następujące okresy: od 10.03.1973 r. do 18.05.1974 r. w (...) i UP (...) W., od 01.08.1984 r. do 15.11.1984 r. w (...) sp. z o.o. w S. oraz od 01.10.1988 r. do 19.07.1989 r. w Przedsiębiorstwie (...) sp. z o.o. w S., czyli łącznie 2 lata, 3 miesiące i 14 dni (decyzja z 30.12.2014 r., k. 22 a.e.; decyzja z 04.02.2015 r., k. 44 a.e.).

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zatem ustalenia, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego co najmniej 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Choć w decyzji z dnia 30.12.2014 r. organ rentowy wskazywał, iż ubezpieczony na dzień 1.01.1999 r. nie udowodnił także 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, to w tym zakresie ww. decyzja została uchylona decyzją z dnia 4.02.2015 r., a staż ubezpieczeniowy został uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym, co w sumie dało 25 lat. Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, iż ubezpieczony spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, wykazując łącznie 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych uzupełnionych pracą na roli, osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 8 listopada 2014 r. oraz nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (czego organ rentowy nie kwestionował).

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił, iż ubezpieczony A. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w szczególnych warunkach w następujących zakładach pracy:

1.  w okresie od 16.12.1974 r. do 12.06.1976 r. w Ośrodku (...) jako operator spycharek i ciągników gąsienicowych S100 i (...), operator sprzętu ciężkiego;

2.  w okresie od 15.06.1976 r. do 30.04.1984 r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. jako operator sprzętu ciężkiego, w tym spycharek, koparek;

3.  w okresie od 21.11.1984 r. do 30.09.1988 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. jako operator sprzętu ciężkiego, maszynista spycharek przy nawęglaniu i odpopielaniu kotłowni;

4.  w okresie od 06.05.1991 r. do 20.08.1994 r. w Przedsiębiorstwie (...) w M. na stanowisku operatora żurawi samojezdnych kołowych, koparki, spycharki, ładowarki.

W odwołaniu od decyzji ubezpieczony wnosił także o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. od 01.10.1988 r. do 19.07.1989 r. na stanowisku maszynisty żurawi samojezdnych kołowych i gąsienicowych, który to okres został uwzględniony przez organ rentowy w decyzji z dnia 4.02.2015 r.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne na podstawie wyjaśnień i zeznań ubezpieczonego A. P. (k. 11-11v, 19v i 26-26v a.s.), zeznań świadków K. B. (k. 19v a.s.), S. K. (k. 19v a.s.), T. K. (k. 24v-25 a.s.), Z. B. (k. 25-25v a.s.), R. Ż. (k. 25v a.s.) i A. O. (k. 25v-26 a.s.), a także w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, aktach emerytalnych organu rentowego, jak również w aktach pracowniczych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S., w Ośrodku (...) oraz w (...) Przedsiębiorstwa Budownictwa (...) w S..

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do uznania, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w ww. zakładach pracy w spornych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace operatora sprzętu ciężkiego, w tym m.in. spycharek, koparek, żurawi samojezdnych, czyli prace wskazane w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale V poz. 3, tj. prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Praca wykonywana przez ubezpieczonego w Ośrodku (...) rodzajowo odpowiada także pracy określonej w wykazie A, dziale VIII poz. 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., czyli pracy kierowców ciągników lub pojazdów gąsienicowych. Podkreślenia wymaga, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Pomimo wskazania w dokumentach pracowniczych dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego w Ośrodku (...) stanowiska „pomocnik operatora sprzętu ciężkiego”, Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy, iż w ww. okresie pracował bezpośrednio jako operator spycharki przy karczowaniu lasu i orce pod uprawy leśne, zaś błędny angaż spowodowany był koniecznością dwuosobowej obsługi sprzętu. Wówczas jedna osoba musiała mieć wpisanego w dokumentach operatora, a druga pomocnika. Odnośnie zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) z angażem na stanowisku „mechanik – operator sprzętu ciężkiego”, Sąd ustalił, iż czynności ubezpieczonego jako mechanika sprowadzały się wyłącznie do bieżącej obsługi użytkowanego sprzętu ciężkiego.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, wnioskowane przez ubezpieczonego okresy zatrudnienia w ww. zakładach pracy, które nie zostały dotychczas uwzględnione przez organ rentowy w decyzji z dnia 4 lutego 2015 r. (k. 44 a.e.) należało zaliczyć do okresu pracy w szczególnych warunkach. Co za tym idzie, dodatkowo po doliczeniu stażu pracy w szczególnych warunkach uznanego dotychczas przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. (2 lata, 3 miesiące i 14 dni), ubezpieczony niewątpliwie udowodnił wymagane przepisami co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Nie budzi zatem wątpliwości Sądu, że ubezpieczony w chwili złożenia wniosku spełnił wszystkie przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym wymienione w § 3 i § 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. oraz art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał A. P. prawo do emerytury od dnia 8 listopada 2014 r., tj. od ukończenia przez ubezpieczonego 60-tego roku życia.