Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku P. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 lutego 2014 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

I.  uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. celem ponownego rozpoznania;

II.  umorzyć postępowanie.

Sygn. akt IV U 334/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 lutego 2014 r. nr (...)organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu P. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, iż Komisja Lekarska w dniu 17 lutego 2014 r. stwierdziła, że nie jest on niezdolny do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł P. B.. Wskazał w nim, iż pobierał przez okres 3 lat rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z urazem kręgosłupa, którego doznał w przeszłości. Powyższe sprawia, że ubezpieczony ma problemy z wykonywaniem podstawowych czynności domowych (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 6 grudnia 2013 r. P. B. wystąpił z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 85 a. r.). Poprzednio, ubezpieczony był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. (decyzja (...) Oddział w S. z dnia 25 czerwca 2013 r. k. 84 a.r.). W wyniku rozpoznania wniosku z dnia 6 grudnia 2013r. ubezpieczony został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 7 stycznia 2014 r. stwierdził, iż P. B. nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie k. 87 a. r.). Na skutek złożenia przez ubezpieczonego sprzeciwu, został on w dniu 17 lutego 2014 r. zbadany przez Komisję Lekarską ZUS, która uznała, iż nie jest on niezdolny do pracy (orzeczenie k. 104 a. r.). W związku z powyższym, zaskarżoną decyzją z dnia 24 lutego 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 105 a. r.).

Celem ustalenia czy ubezpieczony jest niezdolny do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych ortopedy K. K. i neurologa E. K.. Biegli rozpoznali u ubezpieczonego stan po złamaniach kręgów L4 i L5, po leczeniu nieoperacyjnym, bez objawów korzeniowych i ubytkowych, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne odcinka lędźwiowego bez objawów korzeniowych i ubytkowych, bez ucisku na struktury nerwowe kręgosłupa, objawy chondropatii przedziału rzepkowo-udowego stawu kolanowego prawego, bez ograniczenia ruchomości, bez zaburzeń wydolności chodu (opinia k. 89). Biegli uznali, że schorzenie stwierdzone u ubezpieczonego nie powoduje niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazali, iż w badaniu klinicznym stwierdzają wydolny chód oraz prawidłowe zakresy ruchomości kręgosłupa bez objawów korzeniowych, co nie stanowi przeciwskazań do wykonywania przez P. B. prac fizycznych, za wyjątkiem prac na wysokości oraz prac wymagających podnoszenia i przenoszenia ciężarów powyżej 30 kg.

W opinii uzupełniającej biegli powtórzyli wnioski zawarte w opinii zasadniczej oraz poprali wniosek o powołanie biegłego neurochirurga i rehabilitanta (k. 18).

Biegła neurochirurg A. M. w sporządzonej opinii rozpoznała u P. B. chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa, stan po stabilnym złamaniu pourazowym trzonu kręgosłupa L4 i wyrostka poprzecznego prawego L5 w 2009 r., przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego bez istotnych ubytków w stanie neurologicznym (opinia k 33-34). Wobec powyższego ubezpieczony jest zdolny do pracy. W uzasadnieniu biegła podała m. in., iż w poprzednich badaniach orzeczników ZUS, na podstawie których przyznawano ubezpieczonemu świadczenie rentowe stwierdzano znaczny deficyt ruchomości kręgosłupa lędźwiowego oraz znacznie wyrażony zespół korzeniowy. Obecnie zaś, od około roku w badaniach przeprowadzonych przez różnych lekarzy nie stwierdzano istotnego ograniczenia ruchomości kręgosłupa lędźwiowego i istotnie wyrażonych objawów korzeniowych.

Sąd zasięgnął także opinii lekarza specjalisty z zakresu rehabilitacji medycznej S. D. (k. 41-43). Biegła rozpoznała u P. B. zespół bólowy w odcinku L-S kręgosłupa w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-pourazowych, stan po złamaniu kręgu L4, wyrostka poprzecznego L5 po stronie prawej (12 grudnia 2009 r.) leczonym zachowawczo gorsetem J. oraz stan po artroskopii stawu kolanowego prawego z przewlekłym zespołem bólowym (25 czerwca 2014 r.) i wskazała, że powyższe powoduje, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała m. in., iż P. B. jest w stanie prowadzić samodzielny chód na krótkich dystansach, w obrębie mieszkania. Na średnich zaś, ubezpieczony porusza się z pomocą kuli łokciowej. Występuje u niego zaburzony stereotyp chodu- ubezpieczony oszczędza kończynę dolną prawą. P. B. cierpi również z powodu wielopłaszczyznowego ograniczenia ruchomości kręgosłupa szyjnego do ok. 1/2 zakresu oraz odcinka L-S. Biegła stwierdziła, iż czas niezdolności do pracy ubezpieczonego jest trudny do jednoznacznego określenia i zależy od skuteczności dalszego leczenia ortopedycznego, neurologicznego oraz efektów rehabilitacji. Jednocześnie, biegła nie potrafiła określić, na czym polega poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego w stosunku do badania będącego podstawą przyznania renty.

W opinii uzupełniającej (k. 50) lekarz specjalista z zakresu rehabilitacji medycznej S. D. wskazała, iż częściowa niezdolność do pracy P. B. występowała w dniu badania, tj. 20 lutego 2015 r. i szacunkowo może trwać ok. jednego roku, tj. do 29 lutego 2016 r.

W związku z rozbieżnymi opiniami biegłych ortopedy i neurologa i lekarza rehabilitanta Sąd dopuścił dowód z ich łącznej opinii. W łącznej opinii z dnia 7 lipca 2015 r. po ponownym zbadaniu ubezpieczonego i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną biegli lekarze: neurolog E. K., ortopeda K. K. oraz specjalista rehabilitacji medycznej S. D. rozpoznali u ubezpieczonego stan po złamaniach kręgów L4 i L5 po leczeniu nieoperacyjnym, bez objawów korzeniowych i ubytkowych, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne odcinka lędźwiowego bez objawów korzeniowych i ubytkowych, bez ucisku na struktury nerwowe kręgosłupa, stan po uszkodzeniu rogu tylnego i więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego prawego, po leczeniu artroskopowym- szyciu rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej. W okresie od 25-30 czerwca 2014 r. ubezpieczony był hospitalizowany na oddziale ortopedyczno-urazowym, podczas której w dniu 26.06.2014 r. wykonano zabieg artroskopowy prawego stawu kolanowego. Podczas wykonywania tego zabiegu stwierdzono uszkodzenie rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej i uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego kolana prawego. Od czasu zabiegu operacyjnego ubezpieczony porusza się z pomocą kul łokciowych i utrzymują się dość duże dolegliwości bólowe prawego stawu kolanowego. Biegli wskazali, że po przebytym zabiegu nadal utrzymuje się niewydolność statyczna i dynamiczna prawej kończyny dolnej. Z tego powodu ubezpieczony wymaga dalszego leczenia rehabilitacyjnego poprawiającego sprawność i wydolność chodu. Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe prawego stawu kolanowego po przebytym zabiegu dnia 26 czerwca 2014 r. biegli uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od dnia zabiegu operacyjnego prawego stawu kolanowego tj. od 26 czerwca 2014 r. do 31 grudnia 2015 r. (opinia k. 61).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Jak wskazuje się w orzecznictwie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie III AUa 1141/13) "nowe okoliczności" w rozumieniu art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, to dla przykładu, schorzenia istniejące przed wydaniem decyzji, lecz wykazane przez ubezpieczonego dopiero po wniesieniu odwołania do sądu albo ujawnione na podstawie badań lekarskich w trakcie postępowania sądowego i których nie oceniał ani lekarz orzecznik, ani komisja lekarska organu rentowego.

Ponadto, jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 września 2014 r., I UK 181/14, postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny, służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego i nie może polegać na zastępowaniu tego organu w wydawaniu decyzji ustalających świadczenie z ubezpieczeń społecznych. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Z tego powodu sąd co do zasady nie może we własnym zakresie ustalać prawa do świadczenia, a ujawniona w trakcie postępowania sądowego zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego jako przesłanka niezdolności do pracy warunkująca prawo do renty, nie może prowadzić do uznania kontrolowanej decyzji za wadliwą i do jej zmiany. W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania.

W niniejszej sprawie zaistniała nowa okoliczność dotycząca stanu zdrowia P. B.. Na etapie postepowania przed organem rentowym ubezpieczony zgłaszał dolegliwości bólowe kolana prawego i złożył usg kolana prawego z lipca 2013 r., w którym uwidoczniono zwapnienia z przyczepie proksymalnym (...), poza tym nie stwierdzono innych odchyleń od normy: więzadła i inne struktury w normie (k. 7, 11 akt lekarskich organu rentowego). Po wniesieniu odwołania od zaskarżonej decyzji ubezpieczony był hospitalizowany od 25-30 czerwca 2014 r. i w dniu 26 czerwca 2014 r. wykonano u niego zabieg artroskopowy prawego stawu kolanowego, podczas tego zabiegu stwierdzono uszkodzenie rogu tylnego łąkotki przyśrodkowej i uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego kolana prawego. Po tym zabiegu nasiliły się dolegliwości bólowe prawego stawu kolanowego, utrzymuje się niewydolność statyczna i dynamiczna prawej kończyny dolnej, ubezpieczony porusza się przy pomocy kuli łokciowej. Stan zdrowia ubezpieczonego pogorszył się zatem od dnia wykonania zabiegu w dniu 26 czerwca 2014 r. co skutkowało uznaniem ubezpieczonego od wskazanej daty za częściowo niezdolnego do pracy.

Zamiana okoliczności dotycząca stanu zdrowia ubezpieczonego, która nastąpiła po przebytym zabiegu operacyjnym prawego stawu kolanowego nie była oceniana przez Lekarza Orzecznika ani Komisję Lekarską ZUS. Tym samym organ rentowy nie mógł merytorycznie odnieść się, poprzez wydanie decyzji, do zaistniałych nowych okoliczności dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego. Powyższe okoliczności uzasadniają zastosowanie art. 477 ¹⁴ § 4 kpc, gdyż spełnione zostały wszystkie przesłanki do wynikające z tego przepisu.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 kpc orzekł jak w postanowieniu.