Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015r. w S.

odwołania T. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 2 czerwca 2014 r. Nr (...)

w sprawie T. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty socjalnej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 764/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 czerwca 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej odmówił przyznania T. P. prawa do renty socjalnej od dnia 1 maja 2014 r. wskazując, że Komisja Lekarska w dniu 27 maja 2014 r. ustaliła, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył T. P. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty socjalnej od dnia 1 maja 2014 r. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał m. in., że w 14 roku życia był leczony w Centrum (...) w M. po samoistnej ewakuacji naczyniaka tętniczo-żylnego mózgu lewego płata ciemieniowego oraz stwierdzono pęcherz neurogenny i zakażenie układu moczowego. Z powodu schorzeń, w ocenie ubezpieczonego jest on całkowicie niezdolny do pracy (odwołanie k.1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 4-5).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

T. P., urodzony w dniu (...), w dniu 17 marca 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty socjalnej (wniosek k. 97 a. r.). Na podstawie decyzji z dnia 13 maja 2011 r. ubezpieczony miał przyznane prawo do renty socjalnej od dnia 1 czerwca 2011 r. do dnia 30 kwietnia 2014 r. (decyzja k. 79 a. r.).

W wyniku rozpoznania wniosku z dnia 17 marca 2014 r. ubezpieczony został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 17 kwietnia 2014 r. stwierdził, iż T. P. nie jest całkowicie niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia k. 99 a. r.). Na skutek złożonego sprzeciwu, ubezpieczony został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 27 maja 2014 r. stwierdziła, iż T. P. nie jest całkowicie niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia k. 105 a. r.). Na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 27 maja 2014 r. organ rentowy w dniu 2 czerwca 2014 r. wydał decyzję, we której odmówił ubezpieczonemu T. P. prawa do renty socjalnej od dnia 1 maja 2014 r. (decyzja k. 106 a. r.).

Zespół biegłych: neurolog P. W., ortopeda M. R., psychiatra J. U. i psycholog N. W. w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego padaczkę objawową w remisji napadów, niedomogę bólową kręgosłupa L-S bez objawów niewydolności narządu osiowego oraz objawów korzeniowych, pęcherz neurogenny, aktualne funkcjonowanie intelektualne w granicach upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim, nieznaczne osłabienie procesów poznawczych na skutek zmian organicznych w (...), upośledzenie umysłowe, łagodne zaburzenia funkcji poznawczych, organiczenie zaburzenia nastroju w wywiadzie, stan po samoistnym krwawieniu śródmózgowym i operacji neurochirurgicznej naczyniaka tętniczo-żylnego lewego płata ciemieniowego w mózgu w 1999 r. (opinia k. 14-15). Powyższe schorzenia w ocenie biegłych powodują, iż T. P. jest częściowo niezdolny do pracy. Biegli wskazali, iż następstwem przebytego w 1999 r. leczenia operacyjnego naczyniaka lewej półkuli mózgu z następczym samoistnym krwawieniem były objawowe napady padaczkowe. Od 2011 r. napady padaczkowe u ubezpieczonego nie występują. Aktualne badanie biegłego psychologa wykazał, iż ubezpieczony funkcjonuje intelektualnie w granicach upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim i ujawnia też nieznaczne dysfunkcje (...), które pozwalają na rozpoznanie u niego łagodnych zaburzeń funkcji poznawczych. Powyższe rozpoznanie nie powoduje jednak całkowitej niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych. Ponadto ubezpieczony posiada pełną sprawność ruchową i czynnościową kończyn górnych oraz dolnych jak również brak objawów wskazujących na schorzenie kręgosłupa. Z punktu widzenia neurologicznego ubezpieczony wymaga leczenia, a obecnie zaawansowanie schorzeń w zakresie układu nerwowego powoduje uznanie częściowej niezdolności do pracy.

Kolejny zespół biegłych lekarzy neurologa E. K., ortopedy K. K. rozpoznał u ubezpieczonego T. P. stan po operacji naczyniaka tętniczo-żylnego lewego płata ciemieniowego i po samoistnym krwawieniu oponowo-mózgowym w 1999 r., padaczkę objawową z rzadkimi napadami, w remisji od 2011 r., zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu niewielkich wypuklin krążka międzykręgowego L4-L5, L5-S1, bez upośledzenia sprawności ruchowej (opinia k. 37). Biegli wskazali, iż nie stwierdzają u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy .

W uzasadnieniu biegli stwierdzili, iż ubezpieczony wymaga systematycznego leczenia pod kontrolą poradni neurologicznej. Występująca padaczka stanowi przeciwwskazanie do pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu ciągłym i urządzeniach o wysokiej temperaturze, pracy w porze nocnej i do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Dlatego też T. P. jest z powodów neurologicznych częściowo niezdolny do pracy zawodowej. Nadal może jednak być zatrudnionym jako pracownik gospodarczy. Natomiast w ocenie lekarza ortopedy, układ ruchu ubezpieczonego jest wydolny funkcjonalnie.

Nowy zespół biegłych psychologa N. B. oraz psychiatry M. A. rozpoznał u ubezpieczonego organiczne zaburzenia osobowości i zachowania z obniżeniem funkcji poznawczych do poziomu upośledzenia umysłowego lekkiego stopnia F 07/F 70. Powyższe w ocenie biegłych powoduje, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy (opinia k. 46-47).

W uzasadnieniu wskazano, iż obraz psychopatologiczny ubezpieczonego wypełnia kryteria organicznego zaburzenia osobowości i zachowania z obniżeniem funkcji poznawczych do poziomu upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim. T. P. nawiązuje logiczny kontakt słowny, jest samodzielny w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, dobrze funkcjonuje społecznie.

T. P. ukończył specjalną szkołę zawodową, w której wykształcił się w dziedzinie kucharza małej gastronomii. Dotychczas zatrudniony był jako pracownik gospodarczy w warunkach pracy chronionej (bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie T. P. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (t. j. Dz. U. z 2013 poz. 982 ze zm.) prawo do renty socjalnej przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1) przed ukończeniem 18- go. roku życia;

2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 -go. roku życia;

3) w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Stosownie do treści art. 5 przywołanej ustawy, ustalenia całkowitej niezdolności do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu, zwany dalej "lekarzem orzecznikiem", na zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jak stanowi art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Całkowita niezdolność do pracy może powstać po upływie okresów wskazanych w powyższym przepisie (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 marca 2006 r., II UZP 4/06, OSNP 2006, nr 21-22, poz. 334, czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2009 r., I UK 346/08, LEX nr 515411) ale dla nabycia prawa do renty socjalnej istotne jest, by przyczyna naruszenia sprawności organizmu osoby ubezpieczonej (powodująca całkowitą niezdolność do pracy) powstała nie później niż w okresach wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 1-3 ustawy.

Kwestią sporną w stanie faktycznym niniejszej sprawy pozostawało, czy T. P. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało w okresach wskazanych w pkt 1,2 art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej. Schorzenia powodujące naruszenia sprawności organizmu u ubezpieczonego, które miałby powodować jego dalszą całkowitą niezdolność do pracy to: stan po operacyjnym usunięciu w 1999 r. naczyniaka tętniczo-żylnego lewego płata ciemieniowego mózgu po samoistnym krwawieniu oponowo-mózgowym oraz upośledzenie rozwoju umysłowego.

Celem ustalenia spornej okoliczności tj. czy ubezpieczony w dalszym ciągu od 01.05. 2014 r. pozostaje całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu wskazanej powyżej, Sąd dopuścił dowód z dwóch niezależnych zespołów biegłych lekarzy: z zakresu neurologii, ortopedii, psychiatrii oraz psychologii. Oba zespoły biegłych konsekwentnie uznały, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy, tylko częściowo. Sąd mając na uwadze konsekwentne wnioski biegłych obdarzył wiarygodnością dowody z ich opinii. Biegli przed wydaniem opinii zapoznali się z całokształtem dokumentacji medycznej zgromadzonej w sprawie, zbadali ubezpieczonego i po analizie przeprowadzonych badań i dokumentów uznali, że stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje u niego całkowitej niezdolności do pracy. Ponadto każda z opinii została należycie uzasadniona. Powyższe daje podstawy, aby Sąd podzielił wnioski, do których doszli biegli. W tym miejscu warto przywołać na stanowisko orzecznictwa (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...)), zgodnie z którym przy ocenie opinii biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego.

Wskazać również należy, iż ostatecznie, na rozprawie w dniu 7 grudnia 2015 r. (protokół k.61-61v) ubezpieczony nie składał dalszych wniosków dowodowych, a zapytany, czy wnosi o dopuszczenie dowodu z zespołu innych biegłych oświadczył, że nie składa takiego wniosku (k.32v). Sąd uznał zatem, że opinia biegłych i postawione przez nich wnioski nie zostały również zakwestionowane przez ubezpieczonego.

Reasumując, stosownie do wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, Sąd uznał, że ubezpieczony T. P. nie jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu które powstało u niego przed 18 –rokiem życia. Powyższe powoduje, iż nie spełnia on przesłanek do przyznania renty socjalnej określonych w art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako niezasadne.