Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2016 r. w G. sprawy z powództwa Towarzystwo (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. przeciwko M. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. B. na rzecz powoda Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 2.078,48 zł (dwa tysiące siedemdziesiąt osiem złotych czterdzieści osiem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 1 października 2015 r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej M. B. na rzecz powoda Towarzystwa (...) spółki akcyjnej z siedzibą we W. kwotę 695,30 zł (sześćset dziewięćdziesiąt pięć złotych trzydzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 17/16

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 20 października 2013 r. z lokalu mieszkalnego stale zajmowanego przez M. B. (przy ul. (...) w G.) doszło do zalania znajdującego się poniżej lokalu mieszkalnego zajmowanego przez M. S. (ul. (...) w G.). Winę za spowodowanie zdarzenia ponosiła M. B., albowiem dopuściła do powstania złego stanu technicznego wężyka doprowadzającego ciepłą wodę do umywalki w łazience. Brak wymiany wężyka spowodował mocne zardzewienie wężyka, jego pęknięcie oraz przeniknięcie wody na poziom poniżej.

Dowód: oświadczenie, k. 37

Towarzystwo (...) spółka akcyjna z siedzibą we W. jako ubezpieczyciel szkód w mieszkaniu M. S. z wypłacił z tytułu kosztów przywrócenia stanu poprzedniego poszkodowanej odszkodowanie w kwocie 2.078,48 zł.

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Jeżeli chodzi o ustalenie w przedmiocie winy za spowodowanie zdarzenia, Sąd uznał za wiarygodne pisemne oświadczenie poszkodowanej (k. 37 akt sprawy). Jest ono logiczne, szczegółowe i szczere. Obecne stanowisko procesowe pozwanej – negujące wartość dowodową tego oświadczenia – jest wykrętne i nakierowane instrumentalnie na zamiar uniknięcia skutków finansowych swoich zawinionych działań. Twierdzenie, że pozwana nie musiała znać stanu wężyka, bo był w miejscu codziennie nie poddawanym wzrokowej inspekcji (w szafce pod umywalką) jest błędne. Gdyby tak było, każdy zajmujący lokal mógłby się tłumaczyć za zły stan wewnętrznych instalacji i unikać odpowiedzialności za wyrządzone szkody, powodując się na fakt obudowania miejsc powstania szkody. Byłby to wniosek absurdalny. Każdy właściciel ma obowiązek dbać o stan lokalu i jego wewnętrznych instalacji niezależnie od tego, czy instalacje są schowane w szafkach, czy na bezpośrednim widoku. Również fakt przeprowadzonego kilka lat wcześniej remontu instalacji nie ekskulpuje pozwanej, bo remont nie zwalnia od obowiązku systematycznej ewaluacji podlegających naturalnemu zużyciu elementów instalacji wodociągowej.

Za całkowicie bezzasadny należy uznać argument, że pozwana jest wolna od odpowiedzialności ponieważ jej ubezpieczyciel tak uznał. Stanowisko ubezpieczyciela pozwanej nie ma żadnego istotnego waloru dowodowego w niniejszym postępowaniu. Nie jest to prawomocne orzeczenie sądowe ani arbitrażowe i wywiera skutki jedynie na linii pozwana i jej ubezpieczyciel.

Sama wysokość szkody nie była kwestionowana.

Kwalifikacja prawna

Podstawą prawną rozstrzygnięcia jest art. 828 § 1 Kodeksu cywilnego: „Jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.” Przepis ten oznacza, że ubezpieczyciel nabywa to samo roszczenie, które przysługiwało ubezpieczonemu przez sam fakt zapłaty odszkodowania. Z tym samym momentem traci je ubezpieczający, a ubezpieczyciel nabywa wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty.

Z kolei jeżeli chodzi o przesłankę odpowiedzialności pozwanej za zdarzenie, wynika ona z treści art. 415 k.c. statuującego ogólną regułę odpowiedzialności deliktowej na zasadzie winy (a nie z art. 433 k.c., por. uchwałę SN z dnia 19 lutego 2013 r., III CZP 63/12). Warunkująca odpowiedzialność odszkodowawczą w rozumieniu art. 415 k.c. „wina” nie ogranicza się tylko do umyślności lub rażącego niedbalstwa, ale każdej – choćby niewielkiej – niestaranności, której skutkiem jest powstanie szkody. W niniejszym przypadku nie ma wątpliwości, że o niestaranności pozwanej można mówić z pełnym przekonaniem.

Jeżeli chodzi o wymagalność roszczenia, to nastąpiła zgodnie z art. 455 k.c. Ponieważ do pozwu nie dołączono dowodu doręczenia pozwanej przeproceswego wezwania do zapłaty, uznano, że wymagalność powstała dzień po doręczeniu pozwanej odpisu pozwu w niniejszej sprawie (doręczenie nastąpiło 30 września 2015 r., k. 6v). Czym innym jest nabycie przez ubezpieczyciela wierzytelności (co następuje z chwilą zapłaty odszkodowania poszkodowanemu – art. 828 § 1 k.c.), a czym innym – jego wymagalność.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w punkcie I. sentencji na mocy art. 828 § 1 k.c., art. 415 k.c., art. 455 k.c., art. 481 § 1 i § 2 k.c.

W pozostałym zakresie – co do odsetek poprzedzających 1 października 2015 r. powództwo oddalono na mocy art. 455 k.c. a contrario.

Koszty procesu

Ponieważ powódka uległa jedynie co do nieznacznej części zgłoszonego w pozwie roszczenia, zasądzono na jej rzecz od pozwanej całość należnych kosztów procesu (art. 100 k.p.c.). Na zasądzone w punkcie III. sentencji koszty składa się: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (600 zł, § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych […]), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), opłata sądowa od pozwu (30 zł), opłata manipulacyjna usług płatności (0,30 zł), opłata za udostępnienie danych z bazy PESEL (48 zł).