Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

19 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Aleksandra Oblicka

po rozpoznaniu na posiedzeniu 19 IV 2016 roku sprawy

T. K.,

syna P. i R. z d. G.,

urodzonego w dniu (...) w J.,

oskarżonego o to, że:

1.  w okresie od dnia 22 sierpnia 2015 roku do dnia 23 sierpnia 2015 roku w pokoju nr (...) hotelu (...) przy ulicy (...) w J., woj. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia laptopa marki A. o nr seryjnym (...) o wartości 800 złotych na szkodę E. M.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

2.  w dniu 1 czerwca 2015 roku w J. woj. (...) na ul. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki O. (...) o numerze rej. (...) znajdując się pod wpływem środka odurzającego – po zażyciu substancji psychotropowej, gdzie wynik krwi wykazał obecność metamfetaminy w stężeniu 182 ng/ml i amfetaminy w stężeniu 25 ng/ml które to stężenie wskazuje na oddziaływanie na ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila alkoholu we krwi,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  oskarżonego T. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego czynu, opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 278 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 37a k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k., wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 ( stu ) stawek dziennych, ustalając jedną stawkę na 10 ( dziesięć ) złotych;

II.  oskarżonego T. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego czynu, opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, to jest występku z art. 178a § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 178a § 1 k.k., wymierza mu karę 60 ( sześćdziesięciu ) stawek dziennych grzywny, ustalając jedną stawkę na 15 ( piętnaście ) złotych;

III.  na podstawie art. 42 § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 ( trzech ) lat;

IV.  na podstawie art. 43a § 2 k.k., orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 ( pięciu tysięcy ) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnych;

V.  na podstawie art. 85 k.k. oraz art. 86 § 1 i 2 k.k., łączy orzeczone wobec oskarżonego w punktach I i II części dyspozytywnej wyroku kary grzywny i wymierza mu łączną karę 120 ( stu dwudziestu ) stawek dziennych grzywny, ustalając jedną stawkę na 15

( piętnaście ) złotych;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej wobec oskarżonego łącznej kary grzywny zalicza okres jego zatrzymania w sprawie w dniu 1 VI 2015 roku, jako równoważny 2 ( dwóm ) stawkom dziennym grzywny;

VII.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k., zwraca K. M. umowę, znajdującą się w aktach sprawy na k. 16;

VIII.  na podstawie art. 627 k.p.k., zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.026,76 złotych, w tym, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierza mu 180 złotych opłaty.

Sygnatura akt II K 1734/15

UZASADNIENIE

Stosownie do art. 424 § 3 k.p.k., z uwagi na to, że wniosek o sporządzenie uzasadnienia złożono jedynie co do rozstrzygnięcia o karze, ograniczono zakres uzasadnienia od wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wytłumaczenia powodów, dla których orzeczono karę i środki karne w danej wysokości.

Ustalono, iż oskarżony w nocy z 22 na 23 sierpnia 2015 roku wyniósł z pokoju hotelowego laptop marki A. o wartości 800 złotych, należący do E. M.. Nie miał w tym czasie prawa do dysponowania tym przedmiotem, pozostawał on w posiadaniu M. M. – córki pokrzywdzonej. Oskarżony dokonał zatem zaboru cudzej rzeczy. Następnie zaniósł ten przedmiot do lombardu, przedstawił jako własny i chciał go przewłaszczyć na rzecz innej osoby w zamian za udzieloną pożyczkę. Zachował się więc jako jego właściciel. Jego działanie wypełniało zatem znamiona z art. 278 § 1 k.k.

Ustalono też, że oskarżony 1 czerwca 2015 roku w J. prowadził po ulicy (...) samochód marki O. (...). Stanowiło to kierowanie pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym. Oskarżony miał wówczas 182 ng/ml metamfetaminy i 25 ng/ml amfetaminy we krwi. Oznacza to, iż znajdował się w stanie pod wpływem tych substancji, które są środkami psychotropowymi. Jego zachowanie wypełniało znamiona z art. 178a § 1 k.k.

Społeczną szkodliwość czynu z art. 278 § 1 k.k. oceniono jako przeciętną. Zwiększa ją to, iż oskarżony działał na szkodę osób, które mu ufały i dlatego pozostawiły niezabezpieczone mienie w jego pobliżu. Zmniejsza natomiast niewysoka wartość szkody.

Okolicznością łagodzącą dla oskarżonego w odniesieniu do tego czynu jest również fakt, iż skradzione mienie zostało odzyskane przez pokrzywdzoną, a więc czyn sprawcy nie spowodował trwałego uszczerbku w jej mieniu.

Społeczną szkodliwość czynu z art. 178a § 1 k.k. oceniono jako przeciętną. Zwiększa ją stężenie metamfetaminy we krwi sprawcy, osiągające niemal wartość powodującą objawy toksyczne, a także prowadzenie przez oskarżonego samochodu po ulicy (...), istotnej dla ruchu drogowego w J.. Zmniejsza natomiast to, że poruszał się on w tym miejscu w nocy, gdy natężenie ruchu jest niewielkie.

Okolicznościami łagodzącymi dla oskarżonego w odniesieniu do obu przypisanych mu czynów są: jego wcześniejszy tryb życia i postawa w czasie postępowania. T. K. nie był dotąd karany za przestępstwa, a więc nie jest sprawcą nawykłym do poważnego naruszania zasad porządku prawnego. W czasie procesu przyznał się do zarzucanych czynów, podał okoliczności ich popełnienia, przystał na wymierzenie zaproponowanej kary i środków karnych. Gotów był zatem bez zastrzeżeń przyjąć odpowiedzialność za swoje zachowania, nie dążył do przedłużania postępowania. Musiało to spowodować, że kary wymierzone mu za oba czyny były łagodne rodzajowo, jak i co do wysokości. Nawet takie, niezbyt dolegliwe środki oddziaływania będą w stanie zmienić postawę osoby rozumiejącej niewłaściwość naruszania prawa oraz skłonnej do przestrzegania jego zasad.

Za odpowiednią do osiągnięcia wobec oskarżonego celów wychowawczego i prewencyjnego uznano karę grzywny. Stosownie do stwierdzonej wagi czynu z art. 278 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 37a k.k., wysokość tej kary za ów występek określono na 100 stawek dziennych. Ustalając jedną stawkę wzięto pod uwagę wysokość deklarowanego przez oskarżonego dochodu – 1.750 złotych miesięcznie – jak również to, że nie posiada on majątku, nie ma nikogo na utrzymaniu. Dlatego określono ją na 10 złotych. Za czyn z art. 178a § 1 k.k., biorąc pod uwagę społeczną szkodliwość tego zachowania oraz pozostałe, powołane wyżej okoliczności, orzeczono karę 60 stawek dziennych grzywny. Na podstawie zgodnego wniosku stron, mając na względzie opisaną sytuację majątkową oskarżonego, jedną stawkę określono na 15 złotych.

Sąd zobowiązany był do orzeczenia wobec oskarżonego łącznej kary grzywny. Z uwagi na bliskość czasową jego zachowań, lecz również ich odmienność przedmiotową, karę wymierzono z zastosowaniem zasady asperacji, bliższej absorpcji niż kumulacji, w wysokości 120 stawek dziennych. Jedną stawkę, z powodów podanych wcześniej, określono na 15 złotych. Na poczet tej kary zaliczono okres zatrzymania oskarżonego 1 VI 2015 roku, jako równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny.

Za czyn z art. 178a § 1 k.k., Sąd zobowiązany był nadto do orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów oraz świadczenia pieniężnego. Biorąc pod uwagę niewielkie zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, które oskarżony spowodował, długość zakazu prowadzenia pojazdów ustalono na najkrótszy możliwy czas – 3 lata. Zakresem zakazu objęto prowadzenie pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Określenie, że dotyczy on „wszelkich” pojazdów tego rodzaju, zawarte we wniosku Prokuratora, było zbędne. Przy wskazaniu rodzaju pojazdów, których prowadzenie objęte jest zakazem, nie jest koniecznie podkreślanie, że chodzi o „wszelkie” pojazdy tego typu. Skoro bowiem określa się to, o jakie pojazdy chodzi, to zrozumiałe jest, że zakaz dotyczyć ma wszystkich pojazdów z tego zbioru. Świadczenie pieniężne orzeczono na podstawie art. 43a § 2 k.k. – obowiązujący w dacie popełnienia czynu art. 49 § 2 k.k. miał taką samą treść, nie był zatem korzystniejszy dla sprawcy. Biorąc pod uwagę opisaną sytuację majątkową sprawcy, wysokość świadczenia określono na 5.000 złotych – najniższą możliwą kwotę.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k., zwrócono uprawnionej osobie – K. M. – zbędną już dla postępowania umowę, znajdującą się w aktach sprawy na k. 16. Nie podlegała ona przepadkowi.

Od oskarżonego zasądzono na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, na podstawie art. 627 k.p.k., w kwocie 1.026,76 złotych, w tym, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z 23 VI 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, wymierzono mu 180 złotych opłaty.