Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Kamila Firko

Protokolant Kamila Salamon

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy M. G.

po rozpoznaniu dnia 2 czerwca 2016 roku sprawy karnej

M. K.

urodzonego (...) w Ś.

syna M. i W. z domu B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 stycznia 2016 roku na wysokości posesji nr (...) w miejscowości B., woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I bad. – 1,09 mg/l, II bad. – 1,13 mg/l, III bad. – 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym z płuc powietrzu, kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...), będąc wcześniej skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt II K 300/14 z dnia 27 maja 2014 roku za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości, wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt VI K 241/05 z dnia 09 marca 2005 roku za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt VI K 280/07 z dnia 19 kwietnia 2007 roku za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz mimo orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy sygn. akt VI K 333/05 z dnia 10 maja 2005 roku za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości i dopuścił się tego czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy w dniu 27 maja 2014 roku sygn. akt II K 300/14 na okres pięciu lat, obowiązującego od 04 czerwca 2014 roku do 04 czerwca 2019 roku,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k.;

I.  oskarżonego M. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 178 a § 4 k.k. i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

III.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki powstałe od chwili wszczęcia postępowania w kwocie 70 (siedemdziesięciu) złotych i zobowiązuje go do uiszczenia 180 (stu osiemdziesięciu) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 stycznia 2016 roku o godz. 00:03 sierż. P. S. pełniąc służbę wraz z sierż. P. C. w B. na wysokości nr (...), zatrzymali do kontroli drogowej oskarżonego M. K., który kierował samochodem marki F. (...) o nr rej. (...). Badanie stanu trzeźwości oskarżonego elektronicznym urządzeniem pomiarowym typu A. I. wykazało następującą zawartość alkoholu: w I badaniu o godzinie 00:03 1,09 mg/l, w II badaniu o godzinie 00:18 1,13 mg/l, w III badaniu 00:30 1,11 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

M. K. w chwili zatrzymania był objęty zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonym na okres 5 lat wyrokiem Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 27 maja 2014 roku, sygn. akt II K 300/14, obowiązującym do dnia 4 czerwca 2019 roku.

Dowody:

wyjaśnienia oskarżonego k. 7-8, 22 - 23 (zbiór A), 16,

zeznania świadka P. S. k. 1-1v. (zbiór C), 16-v.,

protokół z przebiegu stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, k. 2 (zbiór A),

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy w sprawie II K 300/14 k.11.

M. K. był już wcześniej karany, w tym czterokrotnie przez Sąd Rejonowy w Świdnicy za jazdę samochodem pod wpływem alkoholu w sprawach: VI K 333/05 ( na karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych), VI K 280/07 (na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności) VI K 241/05 ( na karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych) i II K 300/14 (na karę roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby).

Dowody:

odpis wyroku nakazowego SR w Świdnicy sygn. akt VI K 241/05 k. 18 (zbiór A),

odpis wyroku o SR w Świdnicy sygn. akt VI K 280/07 k. 19 (zbiór A),

odpis wyroku SR w Świdnicy sygn. akt VI K 333/05 k. 20 (zbiór A),

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy w sprawie II K 300/14 k.11(zbiór A),

dane o karalności, k. 13 – 14 (zbiór A).

M. K. ma 32 lata, jest żonaty, ma troje dzieci, które pozostają na jego utrzymaniu. Ma wykształcenie zawodowe, zawód wyuczony – rolnik. Obecnie jest bezrobotny, utrzymuje się z prac dorywczych w kamieniarstwie, osiąga dochody w wysokości 2500 zł.

Dowód:

dane osobo - poznawcze, k. 22 – v (zbiór A)

Oskarżony przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym. Na rozprawie przed Sądem oskarżony nie stawił się ( k. 7-8, 22 - 23 (zbiór A), 16).

Sąd zważył nadto, co następuje:

W ustalonym stanie faktycznym nie ma żadnych wątpliwości, że M. K. dopuścił się przypisanego mu występku z art. 178a § 4 k.k.

Ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego, który przyznał się do zarzucanego mu czynu, zeznania świadka – funkcjonariusza policji P. S., obecnego na miejscu zdarzenia oraz dowody z dokumentów w postaci: protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym, odpisów wyroków Sądu Rejonowego w Świdnicy w sprawach: II K 300/14, VI K 241/05, VI K 280/07 oraz VI K 333/05 oraz danych o karalności oskarżonego.

Wszystkie wyżej wymienione są spójne, logiczne i wiarygodne, ich moc dowodowa nie budzi, w ocenie Sądu, żadnych zastrzeżeń.

Z przeprowadzonych dowodów jednoznacznie wynika, że M. K. w dniu 23 stycznia 2016 roku, kierował samochodem znajdując się w stanie nietrzeźwości, mając jednocześnie orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Świadczy o tym wynik badania przeprowadzonego przy użyciu urządzenia elektronicznego do pomiaru stanu trzeźwości, którego prawidłowości działania Sąd nie kwestionuje, a wyników którego również sam oskarżony nie podważał oraz dołączony odpis wyroku w sprawie II K 300/14.

Reasumując powyższe rozważania stwierdzić należy, że oskarżony swoim działaniem wyczerpał ustawowe znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k., a jego wina została udowodniona.

M. K.

ZUPEŁNIĆ9 puszek 0,5 litrowych.żywaniealkoholu i dokonali jego zatria. zastali oskarzoneo domu. zywał alkohol w postaci wbył już przecież wcześniej czterokrotnie prawomocnie skazany za prowadzenie w stanie nietrzeźwości pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, w tym także w warunkach z art. 178a § 4 kk (wyrok Sądu Rejonowego w Świdnicy z 27 maja 2014 roku, sygn. akt II K 300/14). Dlatego też właściwa jest przyjęta kwalifikacja prawna czynu oskarżonego z art. 178a § 4 k.k.

Rozważając wymiar kary Sąd miał na uwadze wskazania zawarte w art. 53 k.k.

Zgodnie z dyspozycją art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu w znacznym stopniu przekroczyła wskazany poziom.

Nadto mimo wiedzy co do uprzedniej karalności za tego samego rodzaju przestępstwo oraz świadomości swojego stanu nietrzeźwości oskarżony, po uprzednim spożyciu alkoholu, zdecydował się na ponowne prowadzenie pojazdu mechanicznego po drodze publicznej.

Na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował również znaczny stopień społecznej szkodliwości jego zachowania i stworzone przez niego zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego oraz powszechność przestępstw z art. 178a § 1 i 4 k.k., których liczba na przestrzeni ostatnich lat nie ulega zmniejszeniu. Oskarżony znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,09 mg/l – 1,13 mg/l w wydychanym powietrzu) miał znacznie ograniczoną możliwość prawidłowej reakcji na ewentualne zdarzenia na drodze. Nie bez znaczenia na wymiar kary pozostaje uprzednia kilkakrotna karalność oskarżonego. Sąd miał też na względzie cele wychowawcze – w zakresie kształtowania właściwej postawy i krytycznego stosunku do własnego czynu, oraz zapobiegawcze – w zakresie skutecznego odstraszenia przed powrotem na drogę przestępstwa, które kara ma osiągnąć wobec oskarżonego, ale także cele prewencji ogólnej zwłaszcza w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw. W sytuacji sprawców takich jak oskarżony konieczna jest zdecydowana i surowa reakcja ze strony Sądu, gdyż patrząc na zachowanie oskarżonego i jego jawne lekceważenie orzeczeń Sądu zastanowić się należy nad skutecznością orzekanych kar i środków karnych. Okazuje się bowiem, że nie spełniają one swoich celów, zwłaszcza w zakresie zapobieżenia powrotowi do przestępstwa oraz wdrożenia sprawców do przestrzegania obowiązującego prawa, czego dobitnym przykładem jest postawa i zachowanie oskarżonego.

Na korzyść oskarżonego przemawiała jego postawa w toku postępowania, skrucha wyrażona z powodu popełnionego przestępstwa oraz młody wiek.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, mając uprzednią karalność oskarżonego jako okoliczność przemawiającą za orzeczeniem kary bezwzględnej pozbawienia wolności. W tej konkretnej sprawie w ocenie Sądu wobec oskarżonego zachodzi negatywna prognoza kryminologiczna i orzeczenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie powstrzyma oskarżonego od kolejnego naruszania prawa. W niniejszym przypadku tylko kara izolacyjna może skutecznie powstrzymać oskarżonego od podejmowania w przyszłości działań mogących naruszać porządek prawny. Orzeczona kara i jej wysokość nie może być w żadnym razie uznana za niewspółmierną do wskazanych powyżej okoliczności czy też rażącą lub nadmiernie surową. Mając powyższe okoliczności na względzie Sąd orzekł jak w punkcie I części dyspozytywnej wyroku.

Konsekwencją uznania oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 4 k.k. było obligatoryjne orzeczenie w pkt. II wyroku, przy uwzględnieniu wszystkich wyżej powołanych okoliczności dot. wymiaru kary, dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Należy zaznaczyć, że Sąd orzekając na podstawie § 4 art. 42 k.k., omyłkowo powołał jako podstawę zakazu § 3 tegoż przepisu.

W oparciu o art. 43a § 2 k.k. orzeczono obligatoryjne w przypadku skazania za czyn z art. 178a § 4 k.k. świadczenie pieniężne w wysokości 10.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Wskazać należy, iż jest to kwota najniższa, którą Sąd mógł wymierzyć za popełniony przez oskarżonego czyn.

O kosztach sądowych orzeczono w oparciu o przepis art. 626 § 1 k.p.k., a o opłacie – art. 2 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych obciążając nimi oskarżonego, a to głównie z uwagi na jego sytuację majątkową – M. K. pracuje dorywczo i osiąga dochody, które w ocenie Sądu uzasadniają taką decyzję.