Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Maciej Głos

Sędziowie: SO Stanisław Stankiewicz

SR del. do SO Beata Gnatowska (spr.)

Protokolant: Barbara Tomaszuk

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko Miastu O.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce

z dnia 26 listopada 2015 roku, sygn. akt V GC 492/14

I. Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w pkt. 1 zasądza od pozwanego Miasta O. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 50.386,22 zł (pięćdziesiąt tysięcy trzysta osiemdziesiąt sześć złotych dwadzieścia dwa grosze) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 sierpnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- w pkt. 2 zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.137,00 tytułem zwrotu kosztów procesu.

II. Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6.120,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

SSO Stanisław Stankiewicz SSO Maciej Głos SSR del. do SO Beata Gnatowska

Sygn. akt VII Ga 100/16

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. w pozwie skierowanym przeciwko Miastu O. wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 50.386,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami proces tytułem niezapłaconej części wynagrodzenia za wykonaną usługę odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych z terenu Miasta O. z sektora IV w miesiącu lipcu 2013 roku.

W dniu 17 października 2014 roku Sąd Rejonowy w Ostrołęce wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od tego nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że powódce przysługiwało wynagrodzenie uzależnione jedynie od ilości pojemników zarejestrowanych w bazie, niezależnie od częstotliwości ich odbioru.

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2015 roku, wydanym w sprawie V GC 492/15 Sąd Rejonowy w Ostrołęce powództwo oddalił i orzekł o kosztach procesu.

Z ustaleń tego Sądu wynikało, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, powódka (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W., uprzednio (...) Spółka z o.o. i Przedsiębiorstwo Usług (...) wygrała przetarg nieograniczony na usługi odbieraniu i zagospodarowanie odpadów komunalnych z terenu Miasta O. w zakresie odbierania i zagospodarowania odpadów komunalnych z terenu Miasta O. z sektora IV. Pozwany zobowiązał się zgodnie z zawartą umową do zapłaty powódce, jako wykonawcy, wynagrodzenia na warunkach i w terminach określonych w paragrafie 8 umowy zawartej przez strony. Strony ustaliły miesięczny okres rozliczenia i wypłatę wynagrodzenia przelewem na rachunek bankowy wykonawcy, na podstawie prawidłowo wystawionej faktury VAT. Ponadto strony ustaliły, iż podstawą do wystawienia faktury VAT w miesiącu rozliczeniowym usługi jest zaakceptowany przez pozwanego raport, o którym mowa w paragrafie 7 ustęp 1 umowy. Maksymalne wynagrodzenie określono na kwotę 1 milion 687 tysięcy 798 złotych 94 grosze brutto. Wynagrodzenie za 1 miesiąc świadczenia usługi miało stanowić sumę iloczynu ceny netto za osobę, wskazanej w punkcie 4.3.1 formularza ofertowego z dnia 29 maja 2013 roku i w ilości osób wykazanych w bazie danych pozwanego za ostatni dzień danego miesiąca plus należny podatek VAT, iloczynów cen netto wykazanych w punkcie 4.3.2 formularza ofertowego, za poszczególne pojemniki w ilości tych pojemników odebranych z nieruchomości wykazanych w bazie zamawiającego na ostatni dzień miesiąca plus należny podatek VAT i iloczynu ceny netto za pojemnik wykazany w punkcie 4.3.3 formularza ofertowego i ilości odebranych pojemników z odpadami niebezpiecznymi plus należny podatek VAT.

Z ustaleń Sądu wynikało też, iż za świadczenie usługi w miesiącu lipcu 2013 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT numer (...) z dnia 31 lipca na kwotę 195177 złotych 60 groszy brutto. Po otrzymaniu faktury pozwany poinformował powódkę, iż do rozliczenia za wywóz odpadów z nieruchomości niezamieszkałych i nieruchomości mieszanych części niezamieszkałej, przyjęte zostały niewłaściwe dane i obliczona należność została zawyżona. Stwierdził, że rozliczenie za wywóz tej kategorii odpadów winno nastąpić w oparciu o raporty z ilością pojemników za lipiec 2013 roku i w związku z tym płatność została wstrzymana do czasu otrzymania faktury korygującej. W dniu 21 sierpnia 2013 roku powódka wystawiła pozwanemu fakturę korygującą VAT numer (...) na kwotę 14447,48 złotych brutto. Wobec tego należność po korekcie została określona na kwotę 180730 złotych i 12 groszy. Pozwany zapłacił kwotę 130.343 złote i 90 groszy żądając wystawienia faktury korygującej na pozostałą część kwoty wynikającej z faktury, to jest na kwotę objętą żądaniem pozwu 50.386 złotych i 22 grosze. W chwili zawierania przedmiotowej umowy pomiędzy stronami na terenie Miasta O. obowiązywały uchwała numer (...)Rady Miasta O. z dnia 27 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta O. oraz uchwała numer (...) Rady Miasta O. z dnia 27 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłat za gospodarowanie odpadami. Po zawarciu umowy obie uchwały zostały zmienione. Zmianie uległy częstotliwości odbioru odpadów z nieruchomości niezamieszkałych na raz w tygodniu. W przypadku usług gastronomicznych i zbiorowego żywienia pozostała niezmiennie częstotliwość co 2 dni, odpadów zmieszanych zasadniczo pozostawiono częstotliwość raz na 2 tygodnie, lecz w przypadku sklepów spożywczych i innych o powierzchni przekraczającej 1000 metrów kwadratowych ustalono częstotliwość raz w tygodniu.

Mając powyższe ustalenia faktyczne na uwadze Sąd Rejonowy stwierdził, iż istotą sporu w tej sprawie jest interpretacja paragrafu 8 ustęp 2 litera B zawartej w dniu 20 czerwca 2013 roku przez strony umowy dotyczącej odbieranie i zagospodarowania odpadów komunalnych z terenu Miasta O.. Zdaniem Sądu redakcja paragrafu 8 ustęp 2 litera B umowy, regulującego zasadę ustalania miesięcznego wynagrodzenia wykonawcy za 1 miesiąc świadczenia usług, co do odbioru odpadów z nieruchomości niezamieszkałych jest nieprecyzyjna i może nastręczać trudności w procesie jej interpretacji. Jednak ostatecznie Sąd ten skonkludował, że w odpowiedzi na zapytania dotyczące specyfikacji istotnych warunków zamówienia, co do częstotliwości sposobu odbierania odpadów pozwany udzielił szczegółowej informacji, w której wymagał, aby wykonawca ustalając cenę oferty uwzględnił częstotliwość wywozu.

Apelację od powyższego wyroku wniósł powód. Zarzucił mu:

- naruszenie przepisu postępowania cywilnego, art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodów (wyciągnięcie z zebranego w sprawie materiału dowodowego sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania oraz dowolnych wniosków), mającej negatywny wpływ na rozpoznanie niniejszej sprawy, a ostatecznie skutkującej wydaniem niekorzystnego dla powoda rozstrzygnięcia, w szczególności w tym zakresie, że Sąd I instancji uznał, że wskazana przez powoda w szczegółowym zestawieniu wykonanych usług za miesiąc lipiec 2013 roku (sektor IV) ilość faktycznie odebranych pojemników z odpadami była błędna, uznając za prawidłowe ilości pojemników wskazane przez pozwanego w raporcie z ilością pojemników za lipiec 2013 roku przygotowane przez pozwanego, a w konsekwencji uznanie niezasadności dochodzonego przez powoda roszczenia, stanowiącego brakującą część wynagrodzenia wynikającego z załączonej do pozwu faktury VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2013 roku po korekcie faktura korygująca VAT nr (...) z dnia 21 sierpnia 2013 roku;

- błąd w ustaleniach faktycznych i w konsekwencji naruszenia prawa materialnego, art. 316 k.c., mający wpływ na ustalenie rzeczywistego stanu faktycznego w niniejszej sprawie, a ostatecznie skutkujący wydaniem niekorzystnego dla powoda rozstrzygnięcia- polegający na nie uwzględnieniu wszelkich okoliczności rzeczywistego stanu faktycznego, w szczególności istotnych faktów związanych ze zmianą przez pozwanego- Miasto O. koncepcji w zakresie przejścia z pierwotnie proponowanego w SIWZ wynagrodzenia ryczałtowego na wynagrodzenie kosztorysowe, przez co doszło do błędnej interpretacji przez pozwanego postanowienia umownego § 8 ust. 2 lit. b umowy nr (...). (...) (...) z dnia 24 czerwca 2013 na odbieranie i zagospodarowanie odpadów komunalnych z terenu Miasta O. z sektora IV;

- błąd w ustaleniach faktycznych i w konsekwencji naruszenia prawa materialnego, art. 65 k.c. w zw. z § 8 ust. 2 lit. b umowy nr (...). (...) (...) z dnia 24 czerwca 2013 na odbieranie i zagospodarowanie odpadów komunalnych z terenu Miasta O. z sektora IV poprzez uznanie, iż strony ustaliły, że wykonawcy powodowi będzie przysługiwało wynagrodzenia z tytułu odbioru odpadów komunalnych z nieruchomości niezamieszkałych stanowiące iloczyn ceny netto podanej przez powoda w formularzu ofertowym za poszczególne pojemniki i ilości tych pojemników ustawionych na danej nieruchomości, bez uwzględnia ilości faktycznie odebranych pojemników.

Mając na uwadze powyższe wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania za I i II instancję, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację strony powodowej pozwany wnosił o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja strony powodowej była uzasadniona.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy były właściwe. Dokonana jednak na ich podstawie ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pod kątem zasadności żądania pozwu okazała się nieprawidłowa.

Zarzuty wyartykułowane przez skarżącego w środku zaskarżenia, a sprowadzające się w zasadzie do kwestionowania przez niego dokonanej przez Sąd I instancji interpretacji § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku znalazły aprobatę Sądu odwoławczego.

Zaznaczenia wymaga, że spór w tej sprawie sprowadzał się do wykładni § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku dotyczącego nieruchomości niezamieszkałych stanowiącego, iż wynagrodzenie należne wykonawcy (powodowi) za 1 miesiąc świadczenia usługi stanowi sumę iloczynów netto wykazach w pkt. 4.3.2 formularza ofertowego za poszczególne pojemniki i ilości tych pojemników odebranych z nieruchomości wykazanych w bazie zamawiającego na ostatni dzień miesiąca plus należny podatek VAT.

Zdaniem powoda zapis ten pozwalał uwzględniać przy określaniu wysokości wynagrodzenia za świadczoną usługę ilość pojemników faktycznie odebranych z określonych wyżej nieruchomości, co ten uczynił wystawiając pozwanemu fakturę VAT nr (...) z dnia 31 lipca 2013 roku na kwotę 195.177,60 zł, skorygowaną następnie fakturą korygującą nr (...) do kwoty 180.730,12 zł.

Zdaniem pozwanego zaś ustalanie należnego powodowi wynagrodzenia powinno następować w oparciu o niezmienną ilość pojemników wykazanych w bazie zamawiającego na ostatni dzień miesiąca, za który domaga się on zapłaty.

Powyższy spór Sąd Rejonowy rozstrzygnął na korzyść strony pozwanej podzielając jej argumenty dotyczące interpretacji treści § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku. Z tym stanowiskiem Sąd Okręgowy się jednak nie zgadza.

Po pierwsze zwrócić należy uwagę, że choć pierwotnie pozwany zakładał, że wynagrodzenie należne wykonawcy będzie wynagrodzeniem ryczałtowym, ostatecznie od takiego założenia odstąpił dokonując w dniu 6 maja 2013 roku zmiany specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) i wykreślając z jego treści, tj. z części I ust. 24 pkt. 7, zgodnie z którym wykonawca miał być zobowiązany do obliczenia ceny oferty biorąc pod uwagę wymagania określone w SIWZ, w szczególności w opisie przedmiotu zamówienia (część III SIWZ) oraz wzorze umowy, uwzględniając między innymi wymagania co do częstotliwości i sposobu odbierania odpadów. Należne wykonawcy wynagrodzenia miało więc mieć definitywnie charakter kosztorysowy.

Po drugie, w specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ), a mianowicie w części III ust. 5 pkt. 1 wskazano, że wymaga się aby wykonawca zapewnił odbieranie odpadów z częstotliwością określoną w przepisach uchwały (...) (...) Rady Miasta O. z dnia 27 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, przewidujące minimalne częstotliwości odbioru odpadów komunalnych. W ust. 5 pkt. 3 specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) podano też, że wykonawca obowiązany jest do opracowania harmonogramu odbierania odpadów, z uwzględnieniem poszczególnych rodzajów odpadów oraz wymagań określonych w uchwale (...) (...) Rady Miasta O. z dnia 27 grudnia 2012 roku w sprawie ustalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta O..

Mając powyższe na względzie powód sporządził formularz ofertowy, w którym określił między innymi cenę na cały okres realizacji umowy, za miesiąc realizacji umowy, skalkulował ceny za odbiór i zagospodarowanie odpadów w części zamieszkałej i niezamieszkałej. Na podstawie tego formularza pozwany uznał jego ofertę za najkorzystniejszą i doszło pomiędzy stronami do zawarcia umowy z dnia 24 czerwca 2013 roku.

Godzi się jednak zauważyć, że w niedługim czasie po zawarciu przez strony sporu umowy, tj. 28 czerwca 2014 roku weszły w życie uchwała Rady Miasta O. nr (...) z dnia 14 czerwca 2013 roku zmieniająca uchwałę w sprawie ustalenia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta O. oraz uchwała Rady Miasta O. nr (...) z dnia 14 czerwca 2013 roku zmieniająca uchwałę w sprawie ustalenia szczegółowego sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Te dwie uchwały podwyższyły minimalne częstotliwości odbioru odpadów komunalnych z nieruchomości niezamieszkałych o powierzchni powyżej 1.000 m ² (dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą) w postaci odpadów zmieszanych z jednego razu na dwa tygodnie na raz na tydzień, zaś z nieruchomości niezamieszkałych dotyczących urzędów i instytucji w postaci odpadów zmieszanych także z jednego razu na dwa tygodnie na raz na tydzień.

Zdaniem Sądu Okręgowego nie do pogodzenia z treścią specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ), charakterem wynagrodzenia łączącego strony i treścią uchwał Rady Miasta O. z dnia 14 czerwca 2013 roku jest interpretacja § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku zgodna ze stanowiskiem strony pozwanej.

Zgłaszając swój akces w postępowaniu przetargowym powód wykalkulował koszty wykonywanych przez siebie usług mając na względzie Uchwały Rady Miasta z dnia 27 grudnia 2012 roku i określoną tam częstotliwość odbioru odpadów.

Wraz z podjęciem uchwał z dnia 14 czerwca 2013 roku zakres świadczenia powoda uległ zwiększeniu. Zwiększyła się dwukrotnie częstotliwość odbioru przez niego odpadów. Dotychczas miał on świadczyć usługę na określonych nieruchomościach niezamieszkałych raz na dwa tygodnie, zaś po zmianie raz na tydzień.

W ocenie Sąd Odwoławczego w sposób naturalny zwiększyła się więc też liczba pojemników które powód musiał opróżniać, a co za tym idzie zwiększyły się też koszty wykonywanych przez niego prac. Siły i środki, które od tej pory angażował nie mogły być tożsame z tymi z których korzystał do momentu zmiany Uchwał Rady Miasta z dnia 27 grudnia 2012 roku w związku z czym pozwany powinien ponieść ich ciężar skoro wspomniana zmiana uchwał nastąpiła poza wiedzą powoda i poza jego zgodą, szczególnie, że znacząca była ilość nieruchomości obsługiwanych przez powoda.

Arbitralna decyzja pozwanego w postaci zmiany częstotliwości wywozu odpadów przez pozwanego nie mogła, zgodnie z jego wolą, obciążyć budżetu powoda z tego powodu, że w miesiącu lipcu 2013 roku powód dysponował tylko taką ilością pojemników, w oparciu o którą pozwany wyliczył mu należne za ten miesiąc wynagrodzenie. Przekonuje bowiem w tym względzie stanowisko strony powodowej, iż nie było przeciwwskazań ku temu, aby jeden pojemnik był w miesiącu opróżniony dwa lub trzy razy.

W kontekście powyższego nie sposób podzielić poglądu pozwanego odnośnie interpretacji interesującego strony w tej sprawie zapisu umownego. Jego wykładnia zaproponowana przez stronę pozwaną stanowiłaby w istocie obejście zapisu umownego dotyczącego wynagrodzenia kosztorysowego i powrót do pierwotnie zakładanego wynagrodzenia ryczałtowego, mającego z zasady stały charakter. Skoro bowiem pozwany twierdził, że bez względu na zmianę częstotliwości odbioru odpadów wynagrodzenie powoda powinno pozostać na dotychczas ustalonym poziomie należałoby uznać, że strony de facto umówiły się na wynagrodzenie ryczałtowe zamiast kosztorysowego, a pozwany może w każdej chwili zmieniać częstotliwość odbioru odpadów przez powoda bez żadnych konsekwencji dla jego osoby. W ocenie Sądu Okręgowego jest to nie do przyjęcia głównie z takiego powodu, że gdyby sporny zapis interpretować w ślad za stanowiskiem pozwanego, to umowę zawartą pomiędzy stronami należałoby uznać na tyle niekorzystną dla powoda, że z pewnością nie wyraziłby on na nią zgody.

Dowodem podważającym powyższe rozważania nie może być w żadnej mierze stanowisko pozwanego wyrażone na etapie postępowania przetargowego, w którym nakazuje on przy ustalaniu ceny oferty uwzględniać częstotliwość wywozu z tego powodu, że odwołuje się ono do częstotliwości ustalonej Uchwałami Rady Miasta z dnia 27 grudnia 2012 roku. W następstwie zmiany tych Uchwał nakaz ten utracił na aktualności.

Częstotliwość wynikającą z Uchwał Rady Miasta z dnia 27 grudnia 2012 roku powód wziął pod uwagę przy konstruowaniu swojej oferty przetargowej i nie mógł przewidzieć, że zostanie on przez pozwanego zaskoczony jej zmianą niemalże bezpośrednio po zawarciu umowy. Trudno zatem obarczać go skutkami Uchwał podjętych dnia 14 czerwca 2013 roku szczególnie, że strony w umowie, tj. § 12 ust. 1 pkt. 1 lit. c ustaliły, że jej postanowienia mogą ulec zmianom, przy czym mogą one dotyczyć właśnie zmiany wysokości ceny brutto w przypadku zmiany prawa powszechnie obowiązującego wpływającej na zasady odbierania i zagospodarowania odpadów.

Sytuacja taka miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Zmiana Uchwał Rady Miasta, na skutek czego doszło do zmiany częstotliwości odbioru odpadów przez powoda w pełni wpisuje się w przywołany wyżej zapis umowny albowiem uchwały te stanowią akty prawa miejscowego, które mają charakter prawa powszechnie obowiązującego. Oznacza to, że cena za wykonaną usługę mogła ulec zmianie. Przewidział to zresztą w treści umowy sam pozwany, który przecież osobiście zajmował się jej redakcją. To również świadczy o niemożności wykładni § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku w sposób wskazywany przez powoda z tego powodu, że wówczas § 12 ust. 1 pkt. 1 lit. c należałoby traktować jako zbędny.

W tym miejscu można odwołać się jeszcze do treści art. 65 § 2 k.c., który stanowi, iż w umowach należy raczej badać jaki był zgody zamiar stron i cel umowy aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

W tej sprawie w treści § 8 ust. 2 lit. b umowy stron z dnia 24 czerwca 2013 roku wprost użyto sformułowania o ,,pojemnikach odebranych z nieruchomości”, na co wskazywała strona powodowa przedstawiając własną wykładnię tego zapisu, zgodną z literalnym jego brzmieniem.

Powoduje to, że strona umowy, która ucieka się do wykładni odmiennej od dosłownego brzmienia umowy, winna, stosownie do art. 6 k.c., udowodnić zgodny, a nie własny, zamiar obu stron umowy oraz cel umowy, świadczące o tym, iż należy odstąpić od literalnego czytania postanowień dwustronnej czynności prawnej. Podobny pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 czerwca 2012 roku, II CSK 614/11 (LEX nr 1231314).

Ciężar dowodu wykazania, iż zapis umowny należało interpretować odmiennie niż to wynika z jego literalnej treści spoczywał zatem na pozwanym. Miasto O. zadaniu temu jednak, w przyczyn przedstawionych wyżej, nie sprostało.

Warto również przypomnieć, iż wszelkie wątpliwości wynikające z treści umowy należy interpretować na niekorzyść strony, która redagowała wzór umowy. Tożsamy pogląd wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 czerwca 2013r. II PK 293/12 (zbiór komputerowy LEX nr 1331290) wyjaśniając, iż ryzyko wątpliwości wynikających z niejasnych postanowień umowy, nie dających usunąć się w drodze wykładni, powinna bowiem ponieść strona, która zredagowała umowę, a zatem w tym przypadku pozwany.

Na koniec odnieść się jeszcze należało do powoływanego przez pozwanego wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 marca 2015 roku (I ACa 885/14), w którym Sąd ten uznał, iż to na wykonawcy jako na profesjonaliście ciąży obowiązek wyjaśnienia na etapie postępowania przetargowego wszelkich wątpliwości dotyczących niejednoznacznych zapisów umownych.

Sąd Odwoławczy orzekający w tym składzie nie jest tym wyrokiem związany i nie podziela zaprezentowanego w nim stanowiska. Kwestie dotyczące odpadów komunalnych leżą w zakresie zadań własnych gminy i jeżeli gmina uczestniczy w obrocie cywilno - prawnym to, bez względu na to czy doszło do zmiany stanu prawnego czy też nie, także jest profesjonalistą, od którego jako przedsiębiorcy należy wymagać dochowania należytej staranności przy konstruowaniu warunków zamówienia publicznego. Nie przekonują przy tym twierdzenia o niedoświadczeniu Miasta O. albowiem nie było przeciwwskazań ku temu, aby podmiot ten organizując przetarg i formułując specyfikację istotnych warunków zamówienia, a następnie umowę korzystał z pomocy podmiotów będących w stanie w sposób fachowy i jednoznaczny określić treść tych dokumentów. Jeżeli tego nie uczynił nie może wymagać od wykonawcy korzystania z zapisu art. 38 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t.) jeżeli zdaniem tego ostatniego wątpliwości dotyczącego treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia nie wystąpiły.

Konkludując, interpretacja treści umowy dokonana przez powoda była przekonująca dla Sądu Okręgowego. Na marginesie można tylko zaznaczyć , że podobnej wykładni treści zapisu umownego tożsamego z będącym przedmiotem sporu w tej sprawie dokonał Sąd Okręgowy w Białymstoku w sprawie VII Ga 252/15.

W rezultacie zarzuty apelacyjne okazały się słuszne, a powód jest uprawiony do żądania od pozwanego wypłacenia mu niezapłaconej części wynagrodzenia na mocy § 12 ust. 1 pkt. 1 lit. c. W tym miejscu zaznaczyć wypada, że z uwagi na kosztorysowy charakter wynagrodzenia łączącego strony oraz treść wspomnianego zapisu umownego nie było potrzeby dokonywania zmiany umowy stron w formie pisemnej w zakresie ceny jeżeli kwota dodatkowego wynagrodzenia żądnego przez powoda nie przewyższyła ustalonego przez strony umownego wynagrodzenia określonego kwotą maksymalną.

Skutkowało to zmianą zaskarżonego wyroku na mocy art. 386 § 1 k.p.c. w sposób wskazany w pkt. I sentencji wyroku.

Orzeczenie o odsetkach ustawowych znajdowało oparcie w treści art. 481 k.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2016 roku, oraz po tej nowelizacji.

Konsekwencją powyższego była zmiana orzeczenia o kosztach procesu za I instancję na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.).

O kosztach procesu za drugą instancję orzeczono na mocy art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt. 5 w zw. z § 10 ust. 1. pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U.2015.1800). Na koszty te złożyły się opłata od apelacji oraz koszty zastępstwa procesowego.