Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy w Koninie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Andrzej Borkowski

Protokolant: p.o. sekr. sąd. Marta Kicińska

po rozpoznaniu w dniu 15.02.2016 r. sprawy

R. S., s. Z. i G. z d. (...), ur. (...) w K., zam. (...), (...)-(...) O., karanego,

oskarżonego o to, że:

W dniu 15 października 2015 r. o godz. 09:15 w miejscowości D. gm. K. B. prowadził pojazd niemechaniczny w postaci roweru po drodze publicznej, nie stosując się do orzeczonego w wyroku Sadu Rejonowego w Słupcy z dnia 27 stycznia 2010 r. sygn.. akt II K 997/09 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów przez okres 6 lat i w wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26 marca 2013 r. w sprawie sygn.. akt II K 913/12 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
i niemechanicznych w postaci rowerów na okres 6 lat, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej przez Sąd za podobne przestępstwo umyślne,

tj. o przestępstwo art. 2 44 kk w zw. art. 64 § 1 kk

I.  Oskarżonego R. S. uznaje za winnego przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnionego w sposób wyżej opisany i za to na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 37b kk i art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk w zw.
z art. 35 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwadzieścia) godzin miesięcznie.

II.  Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r.
o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w tym od opłaty.

SSR Andrzej Borkowski

Sygn. akt II K 1350/15

UZASADNIENIE

Oskarżony R. S. wyrokiem z dnia 19 lutego 2016r. został uznany winnym tego, że w dniu 15 października 2015r. o godz. 09:15 w miejscowości D. gm. K. B. prowadził pojazd nie mechaniczny w postaci roweru po drodze publicznej, nie stosując się do orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 27 stycznia 2010r. sygn. akt II K 997/09 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów przez okres 6 lat i w wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26 marca 2013r. w sprawie II K 913/12 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i nie mechanicznych w postaci rowerów na okres 6 lat, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej przez Sąd za podobne przestępstwo umyślne.

Oskarżony R. S. jest synem Z. i G. z domu K.. Urodził się (...) w K.. Oskarżony mieszka w (...). Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe w zawodzie murarz. Oskarżony jest żonaty, posiada troje dzieci w wieku 9, 12 i 15 lat na które ma zasądzony obowiązek alimentacyjny w łącznej kwocie 1.350 zł. miesięcznie. Oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych.

Oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany za przestępstwa:

- wyrokiem Sadu Rejonowego w Słupcy z dnia 20 listopada 2002r. w sprawie II K 298/02 za przestępstwo z art. 207 § 1 kk na kare 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 3. Postanowieniem z dnia 15 lipca 2005r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

- wyrokiem Sadu Rejonowego w Słupcy z dnia 21 października 2009r. w sprawie II K 652/09 za przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 178a § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na kare 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby lat 4. Nadto Sąd orzekł środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów na okres 5 lat. Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2010r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 27 stycznia 2010r. w sprawie II K 997/09 za przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 178a § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na kare 4 miesięcy pozbawienia wolności. Nadto Sąd orzekł środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów na okres lat 6. Skazany wykonał karę pozbawienia wolności w okresie od 6 kwietnia 2010r. do 16 lipca 2010r. i w okresie od 16 marca 2011r. do 6 kwietnia 2011r.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 06 lipca 2010r. w sprawie II K 158/10 za przestępstwo z art. 244 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 11 kwietnia 2012r. w sprawie II K 131/12 za przestępstwo z art. 244 kk na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26 marca 2013r. w sprawie II K 913/12 za przestępstwo z art. 178a § 2 kk w zw. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Nadto Sąd orzekł środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i rowerów na okres 6 lat. Skazany wykonał karę pozbawienia wolności w okresie od 12 września 2013r. do 12 marca 2014r.

Zdaniem Sądu, oskarżony przez to, że w dniu 15 października 2015r. o godz. 09:15 w miejscowości D. gm. K. B. prowadził pojazd nie mechaniczny w postaci roweru po drodze publicznej, nie stosując się do orzeczonego w wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 27 stycznia 2010r. sygn. akt II K 997/09 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i rowerów przez okres 6 lat i w wyroku Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26 marca 2013r. w sprawie II K 913/12 środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych i nie mechanicznych w postaci rowerów na okres 6 lat, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej przez Sąd za podobne przestępstwo umyślne, wyczerpał wszystkie znamiona przestępstwa z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Niewątpliwe jest, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił stronę przedmiotową przestępstwa z art. 244 kk. Jak wynika bowiem ze zgromadzonego materiału dowodowego, prowadził on pojazd mechaniczny wbrew obowiązującemu zakazowi orzeczonemu przez Sąd Rejonowy w Koninie wyrokiem z dnia 27 stycznia 2010 r. sygn. akt II K 997/09 oraz wyrokiem z dnia 26 marca 2013r. w sprawie sygn. akt II K 913/12 . Oskarżony bowiem za przestępstwo z art. 178a § 2 kk do sprawy II K 997/09 skazany został m.in na środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 6 lat, a za przestępstwo z at. 178a § 2 kk do sprawy II K 913/12 sazany został m.in. na środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów na okres 6 lat. .

Jeśli chodzi o stronę podmiotową to oskarżony dopuścił się tego przestępstwa w zamiarze bezpośrednim, gdyż jak sam wyjaśnił wiedział, że ma zakaz prowadzenia rowerów .

Nadto, zdaniem Sądu oskarżony R. S. działał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk W sprawie niespornym jest, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 26 marca 2013 r. sygn. akt II K 913/12 oskarżony został skazany za czyn z art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia, którą to karę oskarżony odbył w wymiarze 6 miesięcy w okresie od 12 września 2013 r. do 12 marca 2014 r. (k. 2). Nadto oskarżony przed upływem 5 lat od odbycia w/w kary, dopuścił się przypisanego mu w niniejszej sprawie przestępstwa z art. 244 kk, które popełnił w dniu 19 lutego 2015 . Przestępstwo z art. 244 kk, za popełnienie którego, oskarżony odbywał karę pozbawienia wolności, a także przestępstwo popełnione w niniejszej sprawie z art. 244 kk, miały charakter umyślny i były popełnione przeciwko dobru wymiaru sprawiedliwości, w związku z czym były do siebie podobne. Oskarżony działał więc w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk.

Zważywszy na znaczny fakt, iż oskarżony kierował rowerem pod wpływem alkoholu oraz to, że prowadził rower, wbrew zakazowi i będąc już karany za podobne przestępstwo Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu były wyższe niż znikome.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się głównie zasadą, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W konsekwencji Sąd za popełnione przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, wymierzył oskarżonemu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i karę 10 miesięcy ograniczenia wolności.

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art. 53 § 1 i 2 kk kwestię wymiaru kary wobec oskarżonego, Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił:

- okoliczności popełnienia przestępstwa, a zwłaszcza fakt. iż oskarżony znajdował się w chwili popełnienia czynu pod znacznym działaniem alkoholu miał bowiem 0,62 mg/dm ³

- uprzednią karalność oskarżonego w tym za przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości z art. 244 kk i przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji tj. z art. 178a § 2 kk oraz fakt, że oskarżony działał w ramach recydywy.

Natomiast jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił

- kategoryczne i konsekwentne przyznanie się do winy i szczere wyjaśnienie wszystkich okoliczności popełnienia przestępstwa,

- wyrażenie przez oskarżonego skruchy oskarżony bowiem żałował popełnionego przestępstwa. Od początku konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

- fakt, iż oskarżony przejechał stosunkowo niewielki odcinek około 7 km, a nadto jechał on drogami lokalnymi o niewielkim natężeniu ruchu.

Na podstawie powyższego Sąd za popełnione przestępstwo z art. 244 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 37b kk i art. 34 § 1 i § 1a pkt 1 kk w zw. z art. 35 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Mając jednak na uwadze treść art. 58 § 1 kk przyznającego pierwszeństwo karom nieizolacyjnym nad karami izolacyjnymi, zobowiązującego Sąd do rozważenia możliwości orzeczenia kary o charakterze wolnościowym, a dopiero w ostateczności, kiedy izolacja wydaje się być konieczną, wymierzenia kary bezwzględnej, Sąd uznał, że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności oraz kara ograniczenia wolności orzeczona wobec oskarżonego R. S. jest karą, która spełni wszystkie cele kary, zarówno w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa jak i wychowania oskarżonego, a także jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Zdaniem Sądu, w przypadku oskarżonego cele kary spełni wyłącznie kara pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia połączona z karę ograniczenia wolności. Przeciwko karze o charakterze wolnościowym przemawia bowiem, zdaniem Sądu, zarówno stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu jaki popełnił oskarżony, jak również brak pozytywnej prognozy wobec oskarżonego R. S. wynikający z jego dotychczasowego sposobu życia, a w szczególności uprzedniej karalności. Zdaniem Sądu, oskarżony, który był w przeszłości karany za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości i bezpieczeństwu w komunikacji na karę pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem , nie przyniosła rezultatu, a tym samym świadczy o jego lekceważącym stosunku do stosowanych w społeczeństwie norm prawnych, a przede wszystkim lekceważącym stosunku do wymiaru sprawiedliwości. Tym samym nie daje to żadnej gwarancji, iż ewentualnie orzeczona kara wolnościowa spełniłaby swoje zadania wychowawcze oraz prewencyjne, a tym samym powstrzymujące oskarżonego do powrotu na drogę przestępstwa. Oskarżony będąc uprzednio karany za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i przeciwko wymiarowi sprawiedliwości miał pełną świadomość ewentualnych konsekwencji dokonania kolejnego przestępstwa. Dotychczas wymierzane przeciwko oskarżonemu kary wolnościowe i bezwzględne okazały się całkowicie nieskuteczne ,.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się głównie zasadą, aby kara nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. Dlatego też Sąd zastosował norom art. 37b kk, która pozwala w przypadku występków zagrożonych karą pozbawienia wolności mniejszą niż 10 lat, orzec karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 miesięcy oraz karę ograniczenia wolności. Przestępstwo za rt. 244 kk zagrożone jest karą do 3 lat pozbawienia wolności.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie przepisów wskazanych w punkcie II wyroku. Z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, a zwłaszcza fakt, iż ma on na utrzymaniu troje małoletnich dzieci, i nigdzie na stałe nie pracuje, Sąd zwolnił oskarżonego od obowiązku uiszczenia kosztów sądowe w tym opłaty.

Na podstawie art. 424. § 3. Sąd ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz rozstrzygnięcia o karze bowiem Prokurator złożył wniosku o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze.

Andrzej Borkowski