Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 2015 r. znak i nr sprawy (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu P. G. wypłaty zasiłku chorobowego z tytułu wypadku przy pracy za okres od 14 października 2014 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru z uwagi na znajdujące się w protokole powypadkowym stwierdzenia bezpodstawne. Zdaniem organu z protokołu wypadkowego wynikało, iż P. G. uległ wypadkowi w czasie pracy w dniu 18 sierpnia 2014 r. podczas wykonywania obowiązków służbowych, natomiast w przedłożonej dokumentacji medycznej od lekarza rodzinnego z dnia 19 sierpnia 2014 r. widnieje zapis „bóle kręgosłupa LS leczony ortopedycznie, rok temu, zgłosił się po skierowanie celem kontynuacji leczenia.”

Od powyższej decyzji odwołał się P. G. domagając się jej zmiany. W odwołaniu opisał okoliczności wypadku i jego datę, powołał się na zgłoszenie faktu wypadku koordynatorowi prac i opisał odczuwane dolegliwości kręgosłupa. Wskazał, iż w dniu 19 sierpnia 2014 r. korzystając z pomocy medycznej opowiedział przebieg wypadku, przy czym nie wie co zostało zapisane, nie miał na to wpływu ani wglądu do dokumentacji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o oddalenia odwołania wskazując, iż konkretnie wykazał rozbieżności pomiędzy wersją wypadku jaka wynika z dokumentacji powypadkowej, a wersją jaka wynika z dokumentacji medycznej. Według tej pierwszej wersji ubezpieczony miał doznać urazu kręgosłupa w dniu 18 sierpnia ok. godz. 9.30 tj. w momencie, kiedy podnosząc oburącz z palety z nabrzeża trzeci z odcinków węża w pozycji kucznej i pochylonej, poczuł silny ból i poruszanie. Według zespołu powypadkowego do urazu kręgosłupa doprowadziło tu nadmierne obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego na skutek uniesienia węża do czyszczenia strumieniowo-ściernego o masie ok. 40kg. Inna wersja dotycząca schorzenia kręgosłupa wynika jednak z dokumentacji medycznej ubezpieczonego w części dokumentującej jego wizyty u lekarza rodzinnego, zwłaszcza w dniu 19 sierpnia 2014 r. i w dniu 26 sierpnia 2014 r. jak i u ortopedy w dniu 16 września 2014 r. Organ rentowy podkreślił, iż ocenia wszystkie dowody w ich wzajemnym powiązaniu zwracając szczególną uwagę na treść wywiadu, jaki lekarz uzyskuje w czasie pierwszej wizyty pacjenta bezpośrednio po doznaniu przez niego jakiegoś urazu. Dokumentacja z tej pierwszej wizyty po podanej dacie wypadku nie wzmiankuje o innych przyczynach zgłoszenia się pacjenta niż chęć kontynuowania leczenia zapoczątkowanego przed rokiem.

B. K., zawiadomiony o toczącym się postępowaniu, nie przystąpił do niego w charakterze zainteresowanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. G., zatrudniony u B. K. jako malarz-piaskarz, w dniu 18 sierpnia 2014 r. rozpoczął pracę ok. godziny 6.00 na terenie (...) przy ul. (...) w P.. Jego praca polegała w tym dniu na czyszczeniu skrajnika dziobowego jednostki NB -123 budowanej na nabrzeżu. Zajmował się przygotowaniem sobie sprzętu do pracy, rozciągnięciem węży, sprawdzeniem sprzętu piaskarskiego. Po sprawdzeniu stanu sprzętu rozpoczął rozciąganie węży do czyszczenia strumieniowo-ściernego. Były to węże o długości około 40 metrów o wadze około 40 kg. P. G., znajdując się w pozycji kucnej, podnosił i przewracał zwinięte węże. Pomiędzy godziną 9 a 10, podczas wykonywania tej czynności poczuł ukłucie w plecach, promieniujący ból w całym ciele.

Dowód: przesłuchanie P. G. k. 49-50, zeznania świadka J. J. (1) 79-80, protokół powypadkowy nr 003/2014 r. k. 3-4 plik II akt organu

Przez brygadzistę J. J. (1) został zaprowadzony do szatni. Zażył leki przeciwbólowe, po których ból nieco ustąpił. Do końca zmiany wykonywał jedynie lekkie prace porządkowe.

Dowód: przesłuchanie P. G. k.49-50,k.93, zeznania świadka J. J. (1) 79-80

Z uwagi na utrzymujące się dolegliwości bólowe, P. G. w dniu 19 sierpnia 2014 r. zgłosił się do lekarza, któremu opisał zdarzenie z dnia poprzedniego. Przyjmująca go w tym dniu lekarz M. S. zapisała w dokumentacji medycznej: „Wywiad: bóle kręgosłupa LS – leczony ortopedycznie, rok temu, zgłosił się pod skierowanie celem kontynuacji leczenia od 3-4 miesięcy bóle w nadbrzuszu, nasilające się po posiłkach.” W rozpoznaniu stwierdziła częściowe ograniczenie ruchomości kręgosłupa, brzuch miękki niebolesny, bez oporów patologicznych. P. G. otrzymał skierowanie do poradni ortopedycznej i diagnostycznej pracowni usg.

Dowód: dokumentacja medyczna z dnia 19.08.2014 r. k. 13

Lekarzem rodzinnym P. G. jest K. T. (1). P. G. podczas kolejnych wizyt zgłaszał jej, że doznał wypadku przy pracy.

Dowód: zeznania świadka K. T. (2) k. 91-92

P. G. kontynuował leczenie w związku z dolegliwościami kręgosłupa. Był leczony blokadami sterydowymi i farmakologicznie. W dniu 15 stycznia 2015 r. przebył zabieg operacyjny w odcinku L4/L5/S1. Kolejny zabieg operacyjny wykonano w dniu 28 maja 2015 r. od dnia 18 sierpnia 2014 r. był nieprzerwanie niezdolny do pracy. W dokumentacji medycznej powstałej w trakcie leczenia znalazł się zapis, że do urazu kręgosłupa doszło z powodu wypadku w pracy. Przed rokiem 2015 r. P. G. nie leczył się w związku z dolegliwościami bólowymi kręgosłupa, a w związku z bólem lewego kolana.

Dowód: dokumentacja medyczna k. 9-19, k. 58-77, przesłuchanie P. G. k.49-50, k.93

Pracodawca B. K. uznał zdarzenie z dnia 18 sierpnia 2014 r. za wypadek przy pracy.

Dowód: protokół powypadkowy nr 003/2014 r. k. 3-4 plik II akt organu

W okresie od 14 października 2014 r. P. K. był niezdolny do pracy.

Niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Kwestię rodzajów świadczeń z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych oraz warunków nabywania prawa do tych świadczeń reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst – Dz.U.2015.1242 j.t.), zwana dalej „ustawą wypadkową”. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy wypadkowej jednym z tych świadczeń jest zasiłek chorobowy dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Przy czym pod pojęciem wypadku przy pracy ustawodawca rozumie nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych; podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia; w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy, co wynika z przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1-3 ustawy wypadkowej.

Zgodnie z art. 8 ustawy wypadkowej, zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje niezależnie od okresu podlegania ubezpieczeniu, od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy, chyba że ubezpieczony na podstawie odrębnych przepisów zachowuje prawo do wynagrodzenia, uposażenia, stypendium lub innego świadczenia przysługującego za czas niezdolności do pracy. Natomiast, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy wypadkowej, zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje w wysokości 100 % podstawy wymiaru. Z kolei, aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek przy pracy musi spełniać następujące warunki:

- mieć charakter nagły,

- być wywołane przyczyną zewnętrzną,

- powodować uraz lub śmierć,

- pozostawać w związku z pracą.

W przedmiotowej sprawie organ rentowy kwestionował fakt, iż w dniu 18 sierpnia 2014r. ubezpieczony doznał wypadku przy pracy w rozumieniu ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Organ podnosił, iż wątpliwości budzą rozbieżności pomiędzy ustaleniami zespołu powypadkowego, a zapisami zawartym w dokumentacji medycznej z dnia 19 sierpnia 2014 r. Organ rentowy powołał się na przepis art. 22 ust. 3 ustawy wypadkowej, zgodnie z którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmawia przyznania świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego w razie gdy protokół powypadkowy lub karta wypadku zawierają stwierdzenia bezpodstawne.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków, ubezpieczonego jak i w oparciu o dokumentację medyczną oraz materiały zgromadzone przez pracodawcę w toku postępowania powypadkowego.

Wskazywany przez odwołującego się przebieg wydarzeń w dniu 18 sierpnia 2014 r. nie budził wątpliwości Sądu co do jego prawdziwości. Ubezpieczony w sposób spójny przedstawił prace jakie wykonywał w spornym dniu i moment, kiedy odczuł ból podczas podnoszenia węża. Zeznania ubezpieczonego pozostawały niezmienne, a wersja zdarzeń przez niego opisywana była jednakowa zarówno na etapie postępowania przed organem rentowym jak i w postępowaniu sądowym. Okoliczność, iż ubezpieczony jest zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy nie stanowi wystarczającej podstawy do stawiania w wątpliwość jego zeznań, gdy brak dowodów na to, że do zdarzenia doszło w innej dacie (za taki dowód sąd nie uznał zapisów w dokumentacji medycznej, o czym w dalszej części rozważań). Powoływanie się przez organ rentowy jedynie na zapis w dokumentacji medycznej, który to miałby świadczyć o niewiarygodności ubezpieczonego, jest niewystarczający. Zapisy w karcie medycznej nie mogą stanowić wystarczającej przeciwwagi dla dowodów w postaci zeznań. Ponadto, pracodawca – B. K., uznał zdarzenie z dnia 18 sierpnia 2014r., przyjmując iż jego przebieg był taki, jak wskazał to ubezpieczony. Okoliczności i przebieg zdarzenia potwierdzili przesłuchani w sprawie świadkowie Świadek J. J. (2) wskazywał jako datę zdarzenia „lato 2014r.” i opisał jego przebieg w sposób analogiczny do wersji ubezpieczonego.

Sąd miał na uwadze fakt, iż odmienne okoliczności zostały ujęte w dokumentacji medycznej sporządzonej przez M. S.. Należy jednak zauważyć, że zarówno współpracownik ubezpieczonego jak i jego lekarz rodzinny K. T. (2) nie mieli interesu w tym, aby podawać nieprawdziwe okoliczności zdarzenia zaistniałego w dniu 18 sierpnia 2014r. Jednolita relacja ubezpieczonego i świadków jest wystarczająco zgodna i szczegółowa, aby uznać ją za wiarygodną. Z doświadczenia Sądu związanego z analizą treści sporządzanej przez lekarzy dokumentacji medycznej wynika, że zapisy treści wywiadów uzyskiwanych od pacjentów podczas wizyt lekarskich nie zawsze odpowiadają wersji przedstawionej przez tych ostatnich. Lekarze skupiają się na dokonaniu właściwej diagnostyce i leczeniu danego schorzenia, nie przywiązując niekiedy wagi do relacji pacjentów w przedmiocie powstania urazów. Prowadzenie zresztą szczegółowych opisów zdarzeń związanych z powstaniem urazów mechanicznych nie jest ich podstawową rolą. Dodatkowo należy mieć na uwadze, iż sporządzająca w dniu 18 sierpnia 2014 r. wpis lekarz M. S. nie była stałym lekarzem ubezpieczonego, stąd możliwe nieścisłości w dokumentacji. K. T. (1) wskazała, iż przed 2014 r. ubezpieczony nie był leczony w związku ze schorzeniami kręgosłupa, a jedynie kończyny dolnej, stąd nie można uznać sporządzonego przez M. S. zapisu za miarodajny. Pozostała dokumentacja medyczna świadczy o kontynuacji leczenia, które rozpoczęło się od 19 sierpnia 2014 r. i miało swoje źródło w urazie w miejscu pracy. W dalszej dokumentacji są zapisy o urazie w miejscu pracy, jako że ubezpieczony opisał zdarzenie również K. T. (1).

Zdaniem Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na jednoznaczne stwierdzenie, że w dniu 18 sierpnia 2014r. P. G. uległ wypadkowi przy pracy. Ustalone okoliczności zdarzenia wskazują na zachowanie cech zdarzenia nagłego spowodowanego przyczyną zewnętrzna powodującego uraz i pozostającego w związku z wykonywaną pracą. Zdarzenie skutkowało niezdolnością do pracy ubezpieczonego.

Tym samym na podstawie art. 477(14) § 2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznał ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy wymiaru za okres od dnia 14 października 2014r.

Z:

1.  Odnotować,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu z pouczeniem,

3.  Umieścić uzasadnienie na portalu orzeczeń,

4.  Akta z apelacją lub m-c.

30.05.2016r.