Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Hreczańska-Cholewa

Protokolant: Marzena Okupniak

po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa W. M.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej weW.

o nakazanie złożenia oświadczenia woli

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 850/08

UZASADNIENIE

Powódka W. M. domagała się ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego (...) położonego w budynku przy ul. (...) we W.. Powódka podała, że jest członkiem (...) Spółdzielni Mieszkaniowej i w dniu 01 lipca 1990 r. otrzymała przydział mieszkania lokatorskiego (...) przy ul. (...). Wskazała, iż 14 maja 2001 r. złożyła wniosek w pozwanej spółdzielni mieszkaniowej o zawarcie umowy przeniesienia na nią prawa własności lokalu (...) przy ul. (...). Powódka podniosła, iż strona pozwana pozostała bezczynna, gdyż zarząd spółdzielni nie doprowadził do podpisania z nią umowy przeniesienia własności lokalu w terminie 3 miesięcy. Powódka podkreśliła, że zaciągnięty przez spółdzielnię mieszkaniową kredyt wraz z odsetkami oraz nominalną kwotę umorzenia kredytu spłaciła z nawiązką, podając, że łączna wpłacona przez nią kwota wynosiła 4.154,16 zł. Wskazała, że nie zalega z opłatami eksploatacyjnymi i opłatami wynikającymi z utrzymania nieruchomości. Powódka podnosiła, iż koszty budowy przedmiotowej nieruchomości oraz lokalu mieszkalnego, który zajmuje powódka zostały znacznie zawyżone. Jednocześnie powódka zaznaczyła, że wobec uregulowania względem pozwanej spółdzielni wszelkich kosztów związanych z budową lokalu nie powinna ponosić żadnych kosztów związanych z przeniesieniem na nią prawa własności lokalu mieszkalnego.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa weW. wniosła o oddalenie powództwa. Strona pozwana wskazała, że w lutym 2008 roku wszczęła procedurę ustanowienia odrębnej własności lokalu zajmowanego przez powódkę. Podniosła, że zarząd spółdzielni podjął w tej sprawie w dniu 05 lutego 2008 r. uchwałę (...), która została doręczona powódce w dniu 10 lutego 2008 r. Podała, że uchwała ta została przez powódkę zaskarżona i pomiędzy stronami toczy się spór przed Sadem Okręgowym we Wrocławiu w sprawie o sygn. akt I C 163/08. Zdaniem strony pozwanej powództwo jest bezzasadne.

Postanowieniem z dnia 05 listopada 2008 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zawiesił postępowanie z urzędu na mocy art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. Wskazano, że orzeczenie w sprawie o uchylenie uchwały, którą zaskarżyła powódka, będzie miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy. Postanowieniem z dnia 05 maja 2016 r. Sąd podjął postępowanie w sprawie.

W piśmie procesowym z dnia 20 maja 2016 r. strona pozwana podniosła, że wyrokiem wydanym 29 stycznia 2016 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu uchylił uchwalę zarządu pozwanej spółdzielni mieszkaniowej (...). Wskazała, że wobec uchylenia uchwały strona pozwana przystąpiła do opracowania dokumentacji zmierzającej do ustalenia przedmiotu odrębnej własności lokali, zlecając rzeczoznawcy stosowne czynności inwentaryzacyjne w celu określenia przedmiotu odrębnej własności lokali mieszkalnych przy ul. (...) we W..

W piśmie złożonym w dniu 07 czerwca 2016 r. powódka podniosła, że wszystkie roszczenia strony pozwanej względem niej uległy przedawnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódce W. M. przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego (...) położonego we W. przy ul. (...). Budynek, w którym usytuowany jest zamieszkiwany przez powódkę lokal znajduje się w zasobach strony pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej we W., której powódka jest członkiem.

Dowód: przydział lokalu mieszkalnego (...) z 01.07.1990 r., k. 7

Decyzją z dnia 11 lutego 2003 r. Prezydent W. udzielił pozwolenia na użytkowanie budynku przy ul. (...). Podstawą wydania decyzji było orzeczenie o stanie technicznym budynku sporządzone w styczniu 2003 r., w którym stwierdzono, że w budynku znajduje się 35 lokali mieszkalnych o łącznej powierzchni użytkowej 1 946,60 m ² oraz powierzchnia przeznaczona pod usługi w wymiarze 12 m ². Lokal zajmowany przez powódkę jest samodzielnym lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 24.06.1994 r. o własności lokali ( Dz. U. Nr 80, poz. 903).

Dowód: decyzja Prezydenta W. nr (...) z 11.02.2003 r., k. 8;

orzeczenie o stanie technicznym budynku przy ul. (...), k. 9-10;

zaświadczenie z dnia 12.07.2004 r. – k. 235 akt I C 163/08)

Członkowie pozwanej spółdzielni mieszkaniowej, w tym także powódka, złożyli w dniu 9 kwietnia 1990 r. odwołanie do Rady Nadzorczej Spółdzielni od decyzji Zarządu w sprawie ustalenia wysokości kosztów budowy budynku przy ul. (...) we W..

Dowód: odwołanie z 05.04.1990 r., k. 15-16

Pismem z dnia 11 marca 1997 r. strona pozwana wezwała powódkę do zapłaty, w terminie 7 dni, zadłużenia wynikającego z zaległego kredytu w kwocie 1 548,16 zł. W odpowiedzi na wezwanie powódka uiściła kwotę 1 500 zł. Kolejnej zapłaty na rzecz pozwanej spółdzielni mieszkaniowej powódka dokonała w dniu 25 czerwca 2001 r. w wysokości 1.220,98 zł. Powyższa wpłata wynikała z różnicy pomiędzy wyliczoną zdaniem powódki przez biegłego sądowego w postępowaniu prowadzonym przed tutejszym Sądem pod sygnaturą akt I C 807/96 kwotą pozostałego do spłaty umorzenia kredytu w wysokości 3 401,22 zł a uiszczonym wkładem budowlanym w wysokości 680,24 zł i wpłaconą uprzednio kwotą 1 500 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 11.03.1997 r., k. 18;

bankowy dowód wpłaty kwoty 1500 zł, k. 19;

przekaz pocztowy polecenia przelewu kwoty 1220,98 zł, k. 21

Pismem z dnia 10 maja 2001 r., doręczonym stronie pozwanej w dniu 14 maja 2001 r., powódka zwróciła się z żądaniem zawarcia z nią umowy przenoszącej prawo własności zajmowanego przez powódkę lokalu oraz do wskazania kwoty, jaką winna uiścić na rzecz strony pozwanej, aby przeniesienie własności było możliwe. Wniosła także o przygotowanie projektu uchwały dotyczącego jej wniosku.

Dowód: pismo powódki z 10.05.2001 r. wraz z potwierdzeniem odbioru, k. 6-6v

W dniu 5 lutego 2008 r. zarząd pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej podjął uchwałę (...) w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali. W uchwale wskazano, że istniejąca nieruchomość przy ul. (...) obejmuje działkę gruntu (...) położoną we W. (obręb P.) o powierzchni 678 m ^{( 2)} w użytkowaniu wieczystym do dnia 5 grudnia 2085 r., dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz budynek mieszkalny w którym znajduje się 37 lokali mieszkalnych o łącznej powierzchni użytkowej 2 026,38 m ^{( 2)}, 2 lokale użytkowe o łącznej powierzchni użytkowej 120,30 m ^{( 2)}, 31 lokali przynależnych o powierzchni użytkowej 125,12 m ^{( 2)} oraz pomieszczenia i urządzenia wspólne, na które składają się klatki schodowe, korytarze piwniczne i pomieszczenia techniczne.

Do uchwały zostały dołączone załączniki określające przedmiot odrębnej własności 37 lokali mieszkalnych i 2 lokali użytkowych.

W załączniku dotyczącym lokalu (...) przy ul. (...) zajmowanego przez powódkę wskazano, iż powierzchnia użytkowa lokalu wynosi 51,20m2, do lokalu przynależy piwnica o pow. użytkowej 3,60m2, a przypadający powódce udział w nieruchomości wspólnej wynosi 2,41 %. Podano ponadto, że zadłużenie ciążące na lokalu z tytułu kredytu długoterminowego wraz ze skapitalizowanymi odsetkami zaciągniętego przez spółdzielnię na sfinansowanie kosztów budowy wynosi 32.981,22 zł, a z tytułu umorzenia części kredytu w dniu rozliczenia inwestycji 3.401,22 zł.

Dowód: uchwała (...) z 05.02.2008 r., k. 32;

załącznik do uchwały z 05.02.2008 r. dotyczący lokalu (...), k. 33

Powódka po otrzymaniu uchwały (...) zaskarżyła ją w lutym 2008 r. do Sądu, domagając się uchylenia uchwały w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali mieszkalnych przy ul. (...) we W., której zarzuciła uchybienia formalne i merytoryczne. Powódka podnosiła m.in. to, że część treści uchwały została zawarta w załącznikach, co dotyczyło określenia przedmiotu odrębnej własności lokali, oraz, że nieprawidłowo określono udział procentowy powódki w nieruchomości wspólnej, nieprawidłowo określono części wspólne budynku, błędną liczbę lokali i ich łączną powierzchnię użytkową oraz liczbę pomieszczeń przynależnych (piwnic). Ponadto powódka zarzuciła, że w załączniku do uchwały dotyczącym jej lokalu błędnie wskazano, iż należący do powódki lokal posiada zadłużenie z tytułu kredytu długoterminowego. Podniosła, iż strona pozwana zawyżyła koszt inwestycji, a w konsekwencji również miesięczną ratę kredytu o 146,2 %. Jej zdaniem strona pozwana nie miała prawa podwyższać ustalonego wynagrodzenia kosztorysowego jeżeli wykonawca popadł w zwłokę w wykonaniu robót, a zmiana cen czynników produkcji nastąpiła po upływie umownego terminu ich wykonania. Wykonawca miał obowiązek przedłożyć fakturę końcową w terminie 10 dni od daty odbioru, a pozostałe koszty powinny być zaliczane w poczet jego strat i nie obciążać członków spółdzielni. Wywodziła też zbędność wskazania w załączniku, że suma zadłużenia nie obejmuje zaległości w opłatach eksploatacyjnych, rat kredytowo –odsetkowych i wpłat na fundusz remontowy, albowiem takowego zadłużenia powódka nie posiada.

Wyrokiem wydanym w dniu 29 stycznia 2016 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu uchylił uchwałę zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej we W. (...)8 z dnia 05.02.2008 r. w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali mieszkalnych przy ul. (...) we W.. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że zaskarżona uchwała błędnie oznaczała powierzchnię niektórych lokali a co za tym idzie wielkość udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej oraz wysokość zadłużenia lokali, a tym samym nie spełniała wymogów wynikających z treści art. 42 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W ocenie Sądu uchwała ta naruszała interes prawny powódki i z tej przyczyny podlegała uchyleniu. Wskazano, iż mając na względzie sposób zredagowania przedmiotowej uchwały polegający na sporządzeniu części ogólnej, która doprecyzowana była za pomocą stanowiących integralną jej część załączników, gdzie każdy z załączników dotyczył poszczególnych lokali, nieprawidłowości w zakresie ustalenia powierzchni użytkowej lokali oraz udziałów lokali w nieruchomości wspólnej wywierały wpływ na wszystkie lokale w budynku. Instytucja zaskarżenia uchwały zarządu spółdzielni mieszkaniowej w przedmiocie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali do sądu ma na celu eliminację z obrotu prawnego wadliwych aktów. Zdaniem Sądu wady, jakimi dotknięta jest przedmiotowa uchwała są tak istotne, iż wskazanym jest jej uchylenie w całości.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu wydany w dniu 29 stycznia 2016 r.

wraz z uzasadnieniem, akta sprawy o sygn. I C 163/08 – k. 1437-1457

W powyższej sprawie o uchylenie uchwały zarządu pozwanej spółdzielni mieszkaniowej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z rachunkowości na okoliczność weryfikacji prawidłowości rozliczenia dokonanego przez stronę pozwaną (...) w uchwale z dnia 05.02.2008 r. (...) dokonaną dla potrzeb ustanowienia odrębnej własności lokalu z powódką W. M. a dotyczącą przypadającego na lokal powódki zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz dokonanego na podstawie odrębnych przepisów przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek wraz z oprocentowaniem tych odsetek ( art. 42 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( Dz.U.2013.1222 ).

Kwota kredytu przypadającego na poszczególne lokale w dniu rozliczenia inwestycji stanowiła iloczyn powierzchni użytkowej danego lokalu i stawki kredytu przypadającej na 1 m ² powierzchni użytkowej. Stawka ta stanowiła iloraz kredytu zaciągniętego na inwestycję, który wynosił w niniejszym przypadku 249 216,87 zł oraz powierzchni użytkowej wszystkich wyodrębnionych lokali. Wkład budowlany winien wynosić 10 % wysokości kredytu przypadającego na dany lokal. Wobec nieprawidłowego ustalenia całkowitej powierzchni użytkowej budynku, strona pozwana ustaliła niewłaściwą wysokość kredytu przypadającego na poszczególne lokale oraz wysokość należnych wkładów budowlanych. Strona pozwana nieprawidłowo wyliczyła wysokość rat kredytu długoterminowego z odsetkami w wyniku zastosowania błędnej wysokości normatywów.

Zadłużenie ciążące na lokalu (...) zajmowanym przez powódkę z tytułu kredytu długoterminowego wraz ze skapitalizowanymi odsetkami i odsetkami przejściowo wykupionymi ze środków budżetu państwa wraz z oprocentowaniem tych odsetek, zaciągniętego i rozliczonego przez pozwaną spółdzielnię dla sfinansowania budowy przedmiotowej nieruchomości wynosi 32.462,42 zł.

Dowód: opinia biegłego rewidenta – biegłego sądowego z zakresu rachunkowości znajdująca się w aktach sprawy I C 163/08, k. 1348-1355 wraz z opinią uzupełniającą

biegłego sądowego z 08.12.2015 r., k. 1401-1403

W konsekwencji uchylenia uchwały (...) z dnia 05.02.2008 r., w kwietniu 2016 roku pozwana (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa we W. podjęła działania zmierzające do opracowania dokumentacji w celu ustalenia odrębnej własności lokali i zleciła rzeczoznawcy majątkowemu sporządzenie inwentaryzacji.

Okoliczność niesporna

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

W przedmiotowej sprawie powódka W. M. domagała się ustanowienia na podstawie art. 46 k.c. w zw. z art. 1047 § 1 k.p.c. ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego (...) położonego w budynku przy ul. (...) we W.. Przedmiotowe postępowanie zostało zawieszone w związku z toczącym się postępowaniem wszczętym również przez powódkę w sprawie o uchylenie uchwały pozwanej spółdzielni mieszkaniowej z dnia 05.02.2008 r. dotyczącej ustalenia przedmiotu odrębnej własności lokali. Ten stan rzeczy uzasadniony był współzależnością obu spraw, albowiem ewentualne utrzymanie zaskarżonej uchwały prowadziłoby do ustanowienia dla powódki odrębnej własności lokalu z zastosowaniem postępowania wewnątrzspółdzielczego, co czyniłoby zbędnym prowadzenie niniejszej sprawy. Ostatecznie w postępowaniu w sprawie I C 163/08 Sąd uchylił uchwałę (...) z dnia 05.02.2008 r., wobec czego podjęto niniejsze postępowanie.

Podstawy prawnej roszczenia powódki należy upatrywać w treści przepisu art. 49 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych ( Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm), stosownie do którego osoba, która na podstawie ustawy może żądać ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu, w razie bezczynności spółdzielni, może wystąpić do sądu z powództwem na podstawie art. 64 Kodeksu cywilnego w związku z art. 1047 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie bowiem z art. 64 k.c. prawomocne orzeczenie sądu stwierdzające obowiązek danej osoby do złożenia oświadczenia woli, zastępuje to oświadczenie. W tym miejscu wskazać należy, że wspomniany przepis art. 49 ¹ u.s.m. dodany został mocą ustawy z dnia 14 czerwca 2007 r. o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz zmianie niektórych innych ustaw. Należy zatem przyjąć, że po wejściu w życie ustawy nowelizującej członkowie spółdzielni i inne osoby uprawnione na podstawie przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych mogą dochodzić roszczenia o ustanowienie odrębnej własności lokalu wyłącznie w procesie na podstawie art. 64 k.c. i art. 1047 § 1 k.p.c. w zw. z art. 49 ¹ i art. 49 ust. 1 u.s.m. Powódka wystąpiła z takim żądaniem składając pozew w dniu 15 września 2008 r., a zatem zastosowanie znajdzie przywołany przepis.

Z roszczeniem wynikającym z art. 49 ¹ u.s.m. może wystąpić wyłącznie członek spółdzielni lub osoba wskazana w art. 12 ust. 1, art. 17 ¹⁴ ust. 1, art. 17 ¹⁵ ust. 1, art. 39 ust. 1, art. 48 ust. 1 i 2, art. 48 ¹, 52 u.s.m., natomiast legitymację bierną posiada spółdzielnia mieszkaniowa. Występujący z tym roszczeniem nie ma potrzeby wykazywania swego interesu prawnego, jaki ma we wniesieniu takiego powództwa, wystarczy tu bowiem wspomniana wyżej legitymacja czynna po stronie powoda, wynikająca przywołanych przepisów prawa materialnego (por. wyrok SN z dnia 8 listopada 2005 r., I CK 157/05, Lex nr 186821). W przypadku powódki o legitymacji czynnej stanowić będzie art. 12 ust. 1 u.s.m., zgodnie z którym na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego:

1) spłaty przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, a jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków - spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa;

2) spłaty zadłużenia z tytułu opłat, o których mowa w art. 4 ust. 1.

Poza wykazaniem legitymacji czynnej do domagania się ustanowienia w tym trybie odrębnej własności lokalu i uwzględnienia takiego roszczenia konieczne jest także wystąpienie „bezczynności spółdzielni”, o której mowa w art. 49 ¹ u.s.m. Niezbędne jest zatem łączne zaistnienie obu wskazanych przesłanek.

W ocenie Sadu powódka nie wykazała żadnej z obu tych przesłanek warunkujących uzyskanie pozytywnego merytorycznego rozstrzygnięcia w postępowaniu wytoczonym na podstawie art. 49 ¹ u.s.m.

Odnosząc się do pierwszej z tych przesłanek, stwierdzić trzeba, że powódka nie legitymuje się stosownym uprawnieniem do wszczęcia postępowania w oparciu o przywołany przepis ustawy. Przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na prawo odrębnej własności lokalu może nastąpić wyłącznie na żądanie osoby mającej tytuł prawny do tego lokalu w rozumieniu art. 9 ust. 1 i 5 u.s.m. Zgodnie z treścią art. 12 u.s.m. do powstania roszczenia o zawarcie stosownej umowy muszą zostać spełnione trzy wymogi. Mianowicie, po stronie członka nie mogą występować zaległości z tytułu opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 3 zdanie drugie i 6 ² u.s.m. (co dotyczy także odsetek za zwłokę od takich zaległości – art. 359 i 481 k.c.). Dalej, członek powinien wpłacić w całości do spółdzielni przypadający na jego lokal wkład mieszkaniowy wynikający z ostatecznego rozliczenia kosztów budowy zadania inwestycyjnego, jeżeli zaś spółdzielnia na poczet części tego wkładu zaciągnęła kredyt bankowy, wówczas członek powinien dokonać spłaty tej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami. Wreszcie, jeżeli spółdzielnia skorzystała z pomocy uzyskanej ze środków publicznych lub z innych środków, to członek powinien także dokonać spłaty przypadającej na ten lokal części umorzenia kredytu w kwocie podlegającej odprowadzeniu przez spółdzielnię do budżetu państwa. Jeżeli więc osoba uprawniona występuje z żądaniem zawarcia umowy przeniesienia własności lokalu mieszkalnego i jednocześnie spełni wskazane wyżej wymogi ustawowe, to w zasadzie na spółdzielni spoczywa obowiązek realizacji tego roszczenia w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku (przy czym termin 6 miesięcy został wprowadzony ustawą nowelizującą z dnia 31.07.2007 r.). Podkreślić przy tym należy, że powódka winna wykazać spełnienie powyższych przesłanek.

Bezspornym w sprawie jest, że powódce przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego (...) położnego we W. przy ul. (...). ( w ustnych motywach wyrku Sąd omyłkowo przyjął, że przysługuje jej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego). Bezsporna okolicznością jest także, że lokal ten spełnia przesłanki uznania go za samodzielny lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów ustawy o własności lokali. Wynika ona z treści zaświadczenia Wydziału Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego W. z dnia 12.07.2014 r. Powódka nie udowodniła natomiast, że dokonała spłat przypadającej na ten lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami a to na powódce, w świetle ary 6 k.c., spoczywał ciężar dowodu w tym zakresie. Strona pozwana podnosiła, że powódka nie spłaciła dotychczas ciążących na niej zobowiązań związanych z budową nieruchomości, w której znajduje się lokal mieszkalny zajmowany przez powódkę. Zarzut ten okazał się zasadny i znalazł potwierdzenie także w opinii biegłego sądowego będącego biegłym rewidentem sporządzonej w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 29.01.2016 r. Przesłanka uchylenia uchwały zarządu (...) Spółdzielni Mieszkaniowej we W. była m.in. okoliczność nieprawidłowego ustalenia obciążających powódkę spłat z tego tytułu w związku z przyjęciem nieprawidłowej powierzchni do ustalenia powierzchni lokali i związanym z tym bezpośrednio wysokością udziałów w częściowych wspólnicy nieruchomości. W sprawie tej przeprowadzony został dowód z opinii biegłego ustalającej prawidłowość rozliczenia przez spółdzielnię dotyczącego przypadającego na lokal powódki zadłużenia z tytułu kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz dokonanego na podstawie odrębnych przepisów przejściowego wykupienia ze środków budżetu państwa odsetek wraz z oprocentowaniem tych odsetek. W niniejszej sprawie Sąd dopuścił dowód z tej opinii na okoliczność wysokości należności strony pozwanej wobec powódki albowiem biegły w swej opinii dokonał rozliczenia pomiędzy tymi samymi stronami w tożsamej kwestii i ustalenia te stały się podstawą wydania wyroku uchylającego uchwałę zarządu spółdzielni mieszkaniowej w przedmiocie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali. Zgodnie z art. 365 par. 1 k.p.c. orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Unormowanie zawarte w w/w przepisie ma gwarantować poszanowanie orzeczenia sądu, regulującego stosunek prawny będący przedmiotem rozstrzygnięcia. Prawomocny wyrok swą mocą powoduje, że nie jest możliwe dokonanie odmiennej oceny i odmiennego osądzenia tego samego stosunku prawnego, w tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, między tymi samymi stronami. Zasada skutków materialnej prawomocności orzeczeń gwarantuje poszanowanie prawomocnego orzeczenia sądu, regulującego stosunek prawny będący przedmiotem rozstrzygnięcia. Prawomocny wyrok, z punktu widzenia jego prejudycjalnego znaczenia także w innej sprawie, swą mocą powoduje, że nie tylko nie może być zmieniony lub uchylony, ale że nie jest możliwe odmienne ocenienie i uregulowanie tego samego stosunku prawnego, w tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, między tymi samymi stronami. Prawomocne orzeczenie sądu opiera swoje znaczenie na prawach podmiotowych, o które proces się toczył, a udzielając ochrony prawnej realizuje również samo prawo do wymiaru sprawiedliwości mające swoje konstytucyjne źródła. Przyjęcie dla potrzeb rozstrzygnięcia sporu o uchylenie uchwały zarządu spółdzielni mieszkaniowej w przedmiocie ustalenia przedmiotu odrębnej własności lokali obligatoryjnej części - wysokości obciążającej powódkę części spłaty z tytułu kosztów wybudowania lokalu a następnie możliwości dowodzenia w innym procesie, że takie zadłużenie nie istnieje byłoby zaprzeczeniem społecznie oczekiwanych reguł ochrony prawnej i naruszeniem zasady zaufania do wymiaru sprawiedliwości i pewności stosunków prawnych uregulowanych na podstawie orzeczenia sądu. Nie mogłoby więc być przyjęte ze zrozumieniem i aprobatą. Należy więc przyjąć, że powyższe ustalenie wiąże Sąd i strony raz na zawsze, dopóki nie zostanie obalony wyrok zawierający takie ustalenie. ( por. uchwałę 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17.04.1970 r., III PZP 34/69, OSNC 1970/12/217). Ustalenie to wiąże Sąd przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy po myśli art. 365 par. 1 k.p.c. Niezależnie od powyższego należy wskazać, że powódka nie sprzeciwiała się dopuszczeniu przez Sąd opinii biegłego z zakresu księgowości sporządzonej w sprawie I C 163/08.

Powódka nie wykazała także drugiej przesłanki warunkującej możliwość wystąpienia z przedmiotowym powództwem w postaci bezczynności spółdzielni. Jest rzeczą oczywistą, że z taką bezczynnością mieliśmy do czynienia w okresie od chwili złożenia wniosku powódki o ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienia nią tego prawa do chwili podjęcia przez spółdzielnię czynności związanych z przygotowaniem projektu uchwały zarządu- tj. na przestrzeni lat 2001 – 2007. Jednakże w chwili złożenia niniejszego pozwu istniała już uchwała zarządu spółdzielni i co więcej, stanowiła przedmiot zaskarżenia powódki. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 grudnia 2009 r., III CSK 110/09 . wyraził pogląd, że bezczynność spółdzielni, o której mowa w art. 49 ^{( 1)} u.s.m., oznacza sytuację, w której spółdzielnia nie podejmuje czynności wymienionych w art. 41 i 42 u.s.m., a nie toczy się postępowanie sądowe na podstawie art. 43 ust. 5 u.s.m. W takim wypadku sąd, na żądanie osoby, której zgodnie z przepisami ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przysługuje roszczenie o ustanowienie (przeniesienie) odrębnej własności lokalu, orzeka, stosując m.in. art. 39-43 u.s.m. W dacie złożenia pozwu w niniejszej sprawie nie można mówić o bezczynności pozwanej spółdzielni. Przypomnieć trzeba, że w dniu 5 lutego 2008 r. zarząd pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej podjął uchwałę (...) w sprawie określenia przedmiotu odrębnej własności lokali. Integralną zaś częścią uchwały był załącznik dotyczący lokalu (...) przy ul. (...) zajmowanego przez powódkę. Powódka następnie w ustawowym terminie zaskarżył uchwałę do sądu – co miało miejsce 22 lutego 2008 r. – domagając się jej uchylenia. Z kolei z niniejszym powództwem powódka wystąpiła zaledwie kilka miesięcy później, bo 15 września 2008 r. Wobec toczącego się sporu zawisłego przed Sądem w przedmiocie zasadności i prawidłowości podjętej uchwały, nie sposób uznać, że mamy do czynienia z bezczynnością spółdzielni mieszkaniowej. Do czasu bowiem rozstrzygnięcia sprawy o uchylenie uchwały niezasadnym było podejmowanie przez stronę pozwaną działań w przedmiocie ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia tego prawa na powódkę. Ostatecznie Sąd uchylił zaskarżona uchwałę mocą wyroku wydanego w dniu 29 stycznia 2016 r. Również i w tym okresie, już po utracie mocy i wyeliminowaniu z obrotu uchwały (...), nie można mówić o bezczynności spółdzielni. Niezwłocznie bowiem, już w kwietniu 2016 r., (...)Spółdzielnia Mieszkaniowa we W. podjęła działania zmierzające do opracowania dokumentacji w celu ustalenia odrębnej własności lokali i zleciła rzeczoznawcy majątkowemu sporządzenie inwentaryzacji. Powódka wie, że spółdzielnia zleciła sporządzenie ponownych pomiarów rzeczoznawcy albowiem na rozprawie w dniu 14 czerwca 2016 r. zakwestionowała uprawnienia wybranego przez spółdzielnię rzeczoznawcę. ( protokół – k. 123, zapis – 00:02:26).

Reasumując - wobec niewykazania przez powódkę przesłanek warunkujących możliwość skutecznego wystąpienia z roszczeniem opartym na podstawie art. 49 ¹ u.s.m. powództwo należało oddalić o czym orzeczono w pkt I sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 102 k.p.c. Przepis ten stanowi, iż w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Powódka wnosiła pozew w chwili, gdy obowiązywały przepisy stanowiące, iż spółdzielnia mieszkaniowa pokrywa koszty postępowania także wtedy, gdy w żaden sposób go nie wywołała i postępowanie wygrała. Taki sposób regulacji kosztów postępowania wynikający z ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych był aktualny aż do 2012 r., gdy w wyroku z dnia 27.07.2012 r. (sygn. akt P 8/12) Trybunał Konstytucyjny słusznie orzekł, że art. 49[1] zd. 2 u.s.m. jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. Niemniej jednak w chwili inicjowania niniejszego procesu powódka pozostawała w przekonaniu, że niezależnie od jego wyniku nie będzie obciążona kosztami procesu. Nie ulega wątpliwości, że kwestia ewentualnego ponoszenia ciężaru tych kosztów jest jedną z okoliczności, jakie bierze pod uwagę strona występująca z roszczeniem. Nie można także tracić z pola widzenia okoliczności, że niniejszy proces pozostaje w związku z pozwem powódki o uchylenie uchwały zarządu spółdzielni mieszkalnej określającej przedmiot odrębnej własności lokali, który powódka wygrała. Trzeba mieć także na uwadze upływ czasu pomiędzy pierwszym wnioskiem powódki o przeniesienie na nią prawa własności zajmowanego przez lokalu ( 2001 r.) a datą podjęcia w tej kwestii uchwały przez zarząd strony pozwanej ( 2008 r.). Podjęte przez powódkę działania niewątpliwie zmierzały także do uregulowania niepewnego, zawisłego stanu prawnego, w jakim znalazła się powódka po złożeniu wniosku z 2001 r. Wszystkie te okoliczności zdaniem Sądu, przemawiają za skorzystaniem z dobrodziejstwa art. 102 k.p.c. i nieobciążaniem powódki kosztami procesu.