Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 22 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Statkiewicz

Protokolant: st. sekret. sąd. Monika Chaszczewicz-Kęsik

przy udziale Marka Zielińskiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy w dniu 22 czerwca 2016 r.

B. M. syna L. i U. z domu A.

urodzonego (...) w Ś.

PESEL: (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 6 lutego 2016 r. we W. przy ul. (...) kierował samochodem marki A. (...) o nr. rej (...), będąc w stanie nietrzeźwości -0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu;

- tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

* * *

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec B. M. warunkowo umarza, ustalając okres próby na 3 (trzy) lata;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 2.500 złotych;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1083 roku, Nr 49, poz. 223) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 130 złotych, w tym opłata na kwotę 60 złotych.

UZASADNIENIE

W wyniku przeprowadzonego postepowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lutego 2016 roku B. M. razem z kolegą, z okazji zaręczyn ostatniego, wypili wieczorem po 4 piwa o pojemności 0,33 litra. Obydwaj zakończyli spożywanie alkoholu przed północą tego samego dnia. Następnie, B. M. spożył posiłek i udał się spać. Około godziny 4.00 nad ranem w dniu 6 lutego 2016 roku, mężczyznę obudził telefon od jego narzeczonej – P. W., która oświadczyła, że stoi pod wspólnie zajmowanym przez nich mieszkaniem, którego nie może otworzyć z uwagi na to, że zapomniała wziąć kluczy. W związku z powyższym, B. M. wsiadł do swojego samochodu A. (...) o nr rej. (...) i kierując pojazdem udał się w stronę swojego miejsca zamieszkania.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.12, k.70-71, zeznania świadka P. W. k.72

O godzinie 5.10, na ul. (...) a ul. (...) we W., pojazd kierowany przez B. M. został zatrzymany do rutynowej kontroli przez funkcjonariuszy policji – M. W. i R. P.. W związku z tym, że policjanci wyczuli u kierującego mężczyzny woń alkoholu z ust, przeprowadzili badanie jego stanu trzeźwości za pośrednictwem urządzenia elektronicznego. Wyniki badania ujawniły, że B. M. o godzinie 05.15 miał poziom 0,34 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, natomiast o godzinie 05.32 wartość ta kształtowała się w postaci 0,32 mg/l. Na miejscu, mężczyźnie zostało zatrzymane prawo jazdy.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.12, k.70-71, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym k. 2, zeznania świadka M. W. k.19-20

Oskarżony B. M. urodził się (...) w Ś.. Aktualnie zamieszkuje we W.. Oskarżony posiada średnie wykształcenie, jest zatrudniony w firmie (...) na stanowisku kierownika, z której to pracy osiąga dochód w wysokości około 2000 złotych miesięcznie. Do wykonywania dotychczasowej pracy wymagane jest posiadanie przez oskarżonego prawa jazdy. B. M. jest kawalerem, mieszka we wspólnym mieszkaniu z partnerką życiową, nie posiada dzieci, ani nikogo na utrzymaniu. Oskarżony nieodpłatnie w ramach wolontariatu, prowadzi z młodzieżą treningi piłki nożnej. B. M. opiekuje się również swoim dziadkiem, którego stan zdrowia wymaga okresowej hospitalizacji i przeprowadzania badań, w tym celu musi go przewozić samochodem. Według oświadczenia, oskarżony jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie, czy odwykowo. Nie jest osobą karaną.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.70, informacje o oskarżonym uzyskane w trybie 213§1 k.k. k. 13,dane o karalności z K. k.16, umowa o pracę na czas nieokreślony k. 61, zaświadczenie k.30, wyjaśnienia oskarżonego k.70-71, zeznania świadka P. W. k.72, dokumentacja leczenia S. M. k.64 – 67

W toku postępowania przygotowawczego, w następstwie przedstawienia mu zarzutów, oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu w całości i złożył wyjaśnienia. Jak podał, wieczorem przed północą, w dniu poprzedzającym przedmiotowe zdarzenie, wypił cztery piwa, po czym położył się spać. Około godziny 5.10 następnego dnia, czując się trzeźwym, oskarżony wsiadł do swojego samochodu kierując się w stronę domu. Dopiero w trakcie jego zatrzymania dokonanego przez policjantów, okazało się - po sprawdzeniu jego stanu trzeźwości, że oskarżony dalej jest pijany.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 12

Na rozprawie, oskarżony w dalszym ciągu nie kwestionował swojego sprawstwa w zakresie zarzucanego mu czynu wyjaśniając, że dzień wcześniej był u kolegi, gdzie wypił 4 piwa o pojemności 0,33 litra każdy, zjadł posiłek oraz przespał się. Jak podał następnie oskarżony, obudził go telefon od narzeczonej, która zapomniała kluczy do domu. W opinii oskarżonego, okolica w której wspólnie zamieszkiwali z partnerką nie była ,,za dobra”, dochodziło w niej do wielu włamań i kradzieży, wobec tego B. M. obawiając się, że coś może się stać jego narzeczonej, wsiadł do samochodu i udał się do domu. Jak podkreślił to oskarżony, czuł się wtedy dobrze, a nadto kierując pojazdem o godzinie 5.00 w weekend, przy dobrych warunkach, nie powodował on swoim zachowaniem żadnego zagrożenia w ruchu. B. M. przyznał, że nie chce stracić prawa jazdy, bowiem samochód jest mu potrzebny do pracy, a nadto służy mu do pomocy dziadkowi w opiece – oskarżony bowiem odwozi dziadka, którego stan jest poważny, na badania kontrolne do szpitala.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.71

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niebudzące wątpliwości dowody z dokumentów ( w tym dokumentujących czynności procesowe), także mając na względzie rezultaty osobowych źródeł dowodowych – zeznań świadka P. W., M. W. oraz wyjaśnień oskarżonego B. M..

Sąd przede wszystkim miał na względzie wyjaśnienia oskarżonego B. M., oceniając je jako wiarygodne, spójne oraz logiczne. Na uwagę zasługuje to, że oskarżony już w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył obszerną relację w sprawie. Na rozprawie głównej, B. M. podtrzymał treść swoich wcześniejszych wyjaśnień, uzupełniając je o dodatkowe szczegóły. Obie wersje zdarzenia przedstawione przez oskarżonego są tożsame, zarówno co do ich ogólnego zarysu jak i poszczególnych okoliczności, wynikają również z pozostałych dowodów w sprawie – zeznań świadków i dokumentów. W ocenie Sądu, jako wiarygodny jawi się także obraz wieczoru oraz ranka poprzedzających przedmiotowe zdarzenie. Oskarżony nie starał się przedstawić swojej osoby w korzystniejszym świetle, szczerze przyznając się do wypicia kilku piw. Natomiast kwestię otrzymania przez niego telefonu od narzeczonej potwierdził świadek P. W.. Nadto, w ocenie Sądu logicznym jest, że wypicie alkoholu w ilości podanej przez oskarżonego, a następnie spożycie posiłku i przespanie się przez kilka godzin spowoduje znaczne spowolnienie działania alkoholu u danej osoby. W związku z powyższym, oskarżony w chwili wsiadania do samochodu mógł czuć się dobrze i nie czuć wpływu alkoholu pomimo tego, że jak ostatecznie zostało ustalone, kierując rzeczonym pojazdem, znajdował się w stanie nietrzeźwości. Konkludując, Sąd uznał całość relacji oskarżonego za szczerą i prawdziwą, mając w szczególności na uwadze jego nie budzące wątpliwości przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka P. W.. Pomimo tego, że świadek ta jest osobą bliską dla oskarżonego, swoją relację ograniczyła do okoliczności jej wiadomych, nie podając natomiast szczegółów, które nie były przez nią samodzielnie zarejestrowane, a o których dowiedziała się m.in. od oskarżonego. Zeznania P. W. korelowały również z treścią wyjaśnień B. M..

Jako prawdziwe Sąd ocenił również zeznania świadka M. W.. Świadek ten, funkcjonariusz policji, był jedną z osób, które dokonały zatrzymania pojazdu kierowanego przez oskarżonego. Składając relację w sprawie, świadek przedstawił ją w sposób neutralny, obiektywny i rzeczowy. M. W. zeznając, opisał przedmiotowe zdarzenie posiłkując się danymi zarejestrowanymi przez niego w toku wykonywania obowiązków służbowych, co nadaje powyższemu waloru wiarygodności i szczegółowości. Należy również podnieść, że funkcjonariusz policji jako osoba obca dla oskarżonego nie miała potrzeby składania depozycji celem pogorszenia sytuacji B. M. w procesie. Mając na względzie powyższe, Sąd uwzględnił je w toku ustalania okoliczności stanu faktycznego.

Sąd uznał również za wiarygodne zgromadzone w sprawie dokumenty. Zostały one bowiem sporządzone w przepisanej prawem formie, przez właściwe osoby i organy, a żadna ze stron w sprawie nie kwestionowała ich prawdziwości. Także zgromadzone co do oskarżonego dane osobopoznawcze nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne i przeprowadzoną ocenę wszystkich dowodów, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Przepis art. 178a§1 k.k. penalizuje prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym przez osobę, która znajduje się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z art. 115§16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszego stanu faktycznego, nie budzi wątpliwości zarówno wina jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzuconego mu czynu. Oskarżony kierował bowiem samochodem w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, tj. mając we krwi zawartość alkoholu o wysokości 0,34 mg/l. Tym samym zasadne stało się przypisanie B. M. takiego właśnie prawnokarnego zachowania stypizowanego w art. 178a§1 k.k.

Na podstawie art. 66§1 i 2 k.k. i art. 67§1 k.k. Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec B. M., ustalając okres próby na 3 lata. W ocenie Sądu, okoliczności niniejszej sprawy nie budziły wątpliwości – oskarżony bowiem przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, nadto złożył obszerne wyjaśnienia, w których przedstawił zarówno przebieg wydarzeń jak i powody, które skłoniły go do podjęcia karalnego zachowania. Powyższe miało również odniesienie w pozostałym materiale dowodowym zebranym w sprawie. Należy również wskazać, że w realiach ocenianego stanu faktycznego, zarówno wina oskarżonego jak i społeczna szkodliwość czynu nie kształtują się jako znaczne. Oskarżony kierował samochodem o godzinie 5.00 rano w sobotę, czyli w czasie, w którym natężenie ruchu nawet w dużym mieście nie jest intensywne. Nadto, poziom alkoholu w wydychanym powietrzu u oskarżonego wskazywał na wartość 0,34 mg/l, nieznacznie przekraczając 0,24 mg/l, który to rezultat jest w ogóle konieczny dla przypisania sprawcy odpowiedzialności za przestępstwo z art. 178a§1 k.k. B. M. wsiadając do pojazdu nie znajdował się w stanie upojenia alkoholowego. Czuł się dobrze, pozostając w przekonaniu, że wypity poprzedniego dnia alkohol został przetrawiony, a tym samym nie pozostaje on w stanie nietrzeźwości. Świadczy o tym również to, że oskarżony w sposób ostrożny i świadomy kierował pojazdem, nie powodując zagrożenia dla innych uczestników ruchu. Istotna w tym kontekście jest również motywacja oskarżonego . B. M. wsiadł do samochodu o tak wczesnej porze, by dostarczyć klucze swojej narzeczonej, która nie mogła dostać się do wspólnego mieszkania. Z uwagi na czas i charakter telefonu od P. W., oskarżony obawiał się tego, że jego partnerce może być w niebezpieczeństwie. Intencją oskarżonego nie było bowiem naruszenie prawnokarnych reguł lecz pomoc bliskiej mu osobie. Sąd miał również na uwadze właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia B. M.. Oskarżony jest stale zatrudniony, z którego to tytułu osiąga zarobki wystarczające mu na utrzymanie. B. M. prowadzi stabilne życie, jest w stałym związku, planuje założenie rodziny. Nadto, poza obowiązkami zawodowymi, oskarżony angażuje się społecznie, trenując grupy młodzieżowe w klubie sportowym (...). Oskarżony również pomaga swojemu dziadkowi, który ciężko choruje – przywożąc mu leki oraz zawożąc go na cykliczne badania. Co istotne, B. M. nie był dotychczas karany. W niniejszej sprawie, oskarżony od początku przyznał się do popełnienia czynu, okazując skruchę, również podkreślając to, że na co dzień jest rozważnym kierowcą. Wyjaśnienia oskarżonego znalazły odzwierciedlenie w relacji P. W.. Mając na względzie powyższe, w ocenie Sądu postawa, charakter czynu jak i dotychczasowe życie B. M. dają rękojmię tego, że oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Tym samym zasadne stało się warunkowe umorzenie prowadzonego przeciwko oskarżonemu postępowania.

Na podstawie art. 67§3 k.k. Sąd orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 2.500 złotych. Sąd uznał, że powyższy obowiązek o charakterze finansowym w pełni uświadomi oskarżonemu nieopłacalność podejmowania tego typu zachowań karalnych i jednocześnie skłoni do rozważnego postępowania w przyszłości. Jednocześnie, uwzględniając jednak charakter czynu i celem wdrożenia oskarżonego do poszanowania porządku prawnego, ustalono długi, bo aż trzyletni, okres próby.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 629 k.p.k. i art. 7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 130 złotych, w tym opłatę w wysokości 60 złotych.