Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant – Stażysta Wojciech Sowul

w obecności oskarżyciela publ. nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu w dniu 19/05/2016r.,16/06/2016r.,14/07/2016r.sprawy

R. C.

s. W. i P. z domu S.

ur. (...) w N.

obwinionego o to, że:

w dniu 12 lutego 2016r. ok. godz. 17:24 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki B. o nr rej (...) nie zastosował się do znaku P-2 „linia pojedyncza ciągła”, nie sygnalizował wyraźnie i zawczasu zamiaru zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu, jadąc dalej przekroczył dopuszczalną prędkość w obszarze zabudowanym o 22 km/h i poruszał się z prędkością 72 km/h, następnie na skrzyżowaniu ulic (...) nie zastosował się do znaku P-8b i z pasa ruchu przeznaczonego do skrętu w lewo wykonał manewr zawracania, następnie na ul. (...) nie zastosował się do znaku P-3 „linia jednostronnie przekraczalna” oraz do znaku B-2 „zakaz wjazdu”

- tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw, art. 97 kw, art. 92a kw w związku z § 86 ust. 3, § 86 ust. 4, § 87 ust. 1 i 2, § 17 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 22 ust. 5, art. 20 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego R. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów z art. 92 § 1 kw, art. 97 kw, art. 92a kw w związku z § 86 ust. 3, § 86 ust. 4, § 87 ust. 1 i 2, § 17 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 22 ust. 5, art. 20 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to z mocy art. 92 § 1 kw w zw. z art. 9 § 2 kw skazuje go na karę grzywny w wymiarze 500zł( pięćset)złotych ;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 50,- (pięćdziesiąt) złotych.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony R. C. prowadzi własną działalność gospodarczą. Otrzymuje wynagrodzenie w kwocie około (...) złotych. Jest żonaty, ma na utrzymaniu dwoje dzieci. W przeszłości był karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

(dowód: dane osobopoznawcze k. 18, dane z (...) k. 5-9, notatka urzędowa k. 19)

W dniu 12 lutego 2016 roku obwiniony około godziny 17:24 kierował pojazdem m-ki B. (...) o nr rej (...). Jechał ulicą (...) od strony osiedla (...) w kierunku skrzyżowania ulic (...). Obwiniony podczas jazdy ulicą (...) nie zastosował się do znaku P – 2 linia pojedyncza ciągła i wykonał manewr zmiany pasa ruchu bez jego sygnalizowania przed przejściem dla pieszych.

Zdarzenie to zostało zauważone przez funkcjonariuszy Policji mł. asp. D. G. oraz asp. T. W.. Pełnili oni w tym dniu służbę w patrolu zmotoryzowanym. Poruszali się bezpośrednio za pojazdem obwinionego nieoznakowanym radiowozem policyjnym m-ki S. (...). A.. T. W. dokonał pomiaru prędkości pojazdu obwinionego videorejestratorem na odcinku 50 metrów tj. od stacji paliw (...) na ul. (...) do skrzyżowania z ulicą (...). Wymieniony poruszał się z prędkością 72 km/h w obszarze zabudowanym, na drodze z ograniczeniem prędkości do 50 km/h. Nieoznakowany radiowóz kontynuował jazdę za pojazdem obwinionego. W tym czasie obwiniony , będąc na skrzyżowaniu ulic (...) na pasie ruchu przeznaczonego do skrętu w lewo zamiast się zatrzymać, najpierw wykonał manewr zawracania, w tym momencie zostały nadane przez funkcjonariuszy sygnały dźwiękowe oraz świetlne, co zarejestrowano na płycie o godz.17:25:45.

R. C. nie zastosował się do nich i po zawróceniu skręcił w prawo w ulicę (...), a następnie w lewo na parking od strony niewłaściwej, tj. w miejscu gdzie jest to zabronione przez znak B – 2 „zakaz wjazdu”. Najechał przy tym na linię jednostronnie przekraczalną. Dopuścił się popełnienia kolejnych wykroczeń .

Zdarzenie zostało zarejestrowane przez videorejestrator znajdujący się w radiowozie.

Podczas czynności kontrolnych obwiniony odmówił przyjęcia mandatu karnego. W związku z tym poinformowano R. C. o sporządzeniu przeciwko niemu wniosku o ukaranie.

( dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 28, zeznania D. G. k. 42 – 42v, zeznania T. W. k. 42v – 43, notatka urzędowa k. 3, płyta(...) k. 10, protokół odtworzenia utrwalonych zapisów k. 11).

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

Przyznał, że wykonał manewr zawracania na skrzyżowaniu ulic (...) z S., a następnie wjechał na parking przy ul. (...) nie stosując się do znaku „zakaz wjazdu”, najeżdżając na linię jednostronnie przekraczalną, jednakże podkreślił, że spowodowane to było wyborem bezpiecznego miejsca do zatrzymania, wylegitymowania i nie blokowania ruchu innym pojazdom. Wskazał, że widział sygnały nadawane przez policjantów. Twierdził, również, że na ulicy (...) sygnalizował manewr zmiany pasa ruchu, a możliwy brak tej sygnalizacji mógł być jedynie spowodowany usterką pojazdu. Nie kwestionował prędkości podanej przez funkcjonariusza. Dodatkowo dodał, że drogę, którą się poruszał zna bardzo dobrze, a interwencja ze strony policji była wynikiem negatywnego nastawienia funkcjonariuszy do niego.

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarę jedynie w części dotyczącej miejsca, czasu zdarzenia, kierunku poruszania się pojazdu i jego prędkości. W tym zakresie znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom w części dotyczącej okoliczności i przyczyn zdarzenia uznając, iż w tym zakresie zmierzają one do uniknięcia odpowiedzialności za zarzucane mu wykroczenia. Nie sposób podzielić jego twierdzeń, przede wszystkim, co do przyczyny swojego zachowania tj. kontynuowania jazdy przez obwinionego w celu znalezienia bezpiecznego miejsca do zatrzymania, w szczególności w kontekście zeznań funkcjonariuszy Policji oraz nagrania z videorejestratora.

Nie ulega wątpliwości, że D. G. oraz T. W. jechali nieoznakowanym radiowozem bezpośrednio za pojazdem obwinionego i widzieli jak obwiniony wykonuje wszystkie niezgodne z prawem manewry, tj. bez sygnalizowania zmienił pas ruchu oraz przekroczył dopuszczalna prędkość w terenie zabudowanym. Następnie, wykonał manewr zawracania w miejscu zabronionym tj. na skrzyżowaniu ulic (...) i mimo nadania sygnału dźwiękowego oraz świetlnego wskazującego zatrzymanie pojazdu ,kontynuował kolejno manewr skrętu w lewo na parking na ul. (...). W tym miejscu nie zastosował się do znaku P – 3 „linia jednostronnie przekraczalna” oraz do znaku P – 2 „zakaz wjazdu”.

Czynności kontrolne przeprowadzał funkcjonariusz D. G., a T. W. udzielał mu asysty. W trakcie zaistniałego zdarzenia nic nie utrudniało funkcjonariuszom obserwowania manewrów podejmowanych przez obwinionego. Zdaniem Sądu nie może być, więc mowy o pomyłce w zakresie postrzegania oraz oceny przedmiotowej sytuacji, dokonanej przez podejmujących interwencję funkcjonariuszy.

Ponadto przeprowadzone czynności pomiarowe w niniejszej sprawie oraz wynik pomiaru urządzeniem kontrolno-pomiarowym należało uznać za wiarygodne. Zostały one dokonane przez przeszkolonego funkcjonariusza policji tj. T. W. , posługującego się ,specjalnie przeznaczonym do tego celu sprzętem. Sam obwiniony również nie kwestionował faktu przekroczenia prędkości.

Jak wynika z zeznań funkcjonariuszy, że dopiero po wylegitymowaniu kierującego pojazdem m-ki B. o nr rej. (...) ustalili , że kierującym jest R. D. też obwiniony nie miał żadnych podstaw do tego, aby twierdzić, że wykonane przez nich czynności były wynikiem negatywnego nastawienia funkcjonariuszy do jego osoby. Funkcjonariusze Policji to osoby obce dla obwinionego i zatrzymując obwinionego do kontroli kierowali się jedynie obowiązkiem służbowym. Sąd uznał, ich zeznania za wiarygodne.

Jednym z najważniejszych dowodów w sprawie jest nagranie pochodzące z kamery wideorejestratora P. ,zainstalowanego w radiowozie nieoznakowanym m-ki S. (...). Na nagraniu wyraźnie widać, że bezpośrednio przed radiowozem jedzie kierujący pojazdem m-ki B.. O godzinie 17:25:08 obwiniony zmienia pas ruchu nie sygnalizując manewru i najeżdżając na linię ciągłą. Na w/w wideorejestratorze został zapisany także pomiaru prędkości pojazdu obwinionego dokonany na ul. (...), przed wykonanym manewrem zawracania, na odcinku 50 metrów z wynikiem 72,4 km/h. Następnie będąc na skrzyżowaniu ulic (...) na pasie ruchu przeznaczonym do skrętu w lewo wykonuje manewr zawracania. Kontynuuje jazdę ulicą (...), po czym skręca w prawo w ulicę (...), a następnie w lewo na parking, najeżdżając przy tym na linię jednostronnie przekraczalną i w miejscu gdzie jest to zabronione przez znak B – 2 „zakaz wjazdu”.

W ocenie Sądu nie ma żadnych powodów, aby kwestionować wiarygodność nagrania z przedmiotowego zdarzenia. Jest ono całkowicie obiektywne.

Obwiniony, decydując się na kontynuację jazdy i dalsze naruszenia przepisów , pomija ważną kwestię, jaką jest ogólny obowiązek uczestników ruchu drogowego wskazany w art. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, który nakłada na uczestników ruchu, jak również inne osoby znajdujące się na drodze obowiązek zachowania ostrożności, albo gdy ustawa tego wymaga, szczególnej ostrożności, unikania wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudniało, albo w związku z ruchem zakłócało spokój lub porządek publiczny oraz narażało kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się także zaniechanie.

Ustawodawca nakłada, więc na kierujących pojazdami obowiązek poruszania się po drodze w sposób zapewniający bezpieczne korzystanie z ruchu drogowego, z uwzględnianiem tak znaków pionowych, jak i poziomych na drodze. W realiach przedmiotowej sprawy nie występuje sytuacja, w której nie przestrzeganie tych zasad byłoby w jakikolwiek sposób uzasadnione.

Zdaniem Sądu Najwyższego: „Przez zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym rozumieć należy reguły zawarte w przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych i zachowanie się w typowych dla ruchu sytuacjach lub wyrażone przez przyjęte oznakowanie, oświetlenie i sygnalizację. Sąd Najwyższy zasadnie zauważył, że uczestnik ruchu powinien kierować się, oprócz przepisów ruchu, także zdrowym rozsądkiem, ogólną przezornością i respektowaniem bezpieczeństwa innych (G. Wiciński, Zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, WPP 1989, nr 2, s. 181; wyr. SN z dnia 31 stycznia 1949 r., K (...),(...), nr 1, poz. 10).

W przedmiotowej sprawie funkcjonariusze Policji rejestrując kolejne pozaprawne działania obwinionego , włączyli sygnały świetlne i dźwiękowe do zatrzymania, działali zgodnie ze swoimi uprawnieniami, wynikającymi z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z 18 lipca 2008r.w sprawie kontroli ruchu drogowego. To kierujący nie powstrzymywał się od dalszego łamania przepisów , mimo , że miał możliwość zatrzymania pojazdu w bezpiecznym miejscu.

Z §3 w/w Rozporządzenia wynika , że pojazd powinien być zatrzymany w miejscu , w którym nie zagraża to bezpieczeństwu ruchu. Przy czym zgodnie z pkt.3 ppkt.2 ,ustepu1 tego przepisu ,nie stosuje się w razie konieczności zatrzymania pojazdu , gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie , iż może on zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego ze względu na swój stan techniczny lub zachowanie kierującego. Z kolei jak wynika z ust.5 w przypadku zatrzymania pojazdu na jezdni czy poboczu w miejscu gdzie jest to zabronione , kierujący pojazdem policyjnym przed przystąpieniem do kontroli włącza niebieskie światło błyskowe. W tych warunkach funkcjonariusze policji podjęli czynności zgodnie z cytowanym Rozporządzeniem, czego wyrazem jest zapis na płycie (...) , jak na k.10 akt., z charakterystycznym czarnym tłem i funkcją włącz , kiedy zostały włączone sygnały świetlne i dźwiękowe do zatrzymania pojazdu obwinionego.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu wina obwinionego nie budzi wątpliwości i polega na tym, że w dniu 12 lutego 2016 roku ok. godz. 17:24 w O. na ul. (...) kierując samochodem m-ki B. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku P – 2 „linia pojedyncza ciągła”, nie sygnalizował wyraźnie i zawczasu zamiaru zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu, jadąc dalej przekroczył dopuszczalną prędkość w obszarze zabudowanym o 22 km/h i poruszał się z prędkością 72 km/h, następnie na skrzyżowaniu ulic (...) nie zastosował się do znaku P-8b i z pasa ruchu przeznaczonego do skrętu w lewo wykonał manewr zawracania, następnie na ul. (...) nie zastosował się do znaku P-3 „linia jednostronnie przekraczalna” oraz do znaku B-2 „zakaz wjazdu”.

Swoim zachowaniem wyczerpał znamiona z art. 92 § 1 kw, art. 97 kw, art. 92a kw w zw. z § 86 ust. 3, § 86 ust. 4, § 87 ust. 1 i 2, § 17 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, art. 22 ust. 5, art. 20 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W świetle przepisu art. 92 § 1 kw kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Przedmiotem ochrony art. 92 § 1 kw są bezpieczeństwo i porządek w ruchu drogowym. Art. 97 kw zaś określa, aby uczestnik ruchu nie wykraczał przeciwko przepisom ustawy Prawo o ruchu drogowym .

Przedmiotem ochrony art. 92 a kw są bezpieczeństwo i porządek w ruchu drogowym zagrożone przez niedostosowanie się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. W tym przypadku porządek ruchu drogowego jest zabezpieczony przez przestrzeganie dozwolonej prędkości poruszania się pojazdu, co niewątpliwie przedkłada się na bezpieczeństwo ruchu drogowego.

Art. 20 Prawo o ruchu drogowym, zaś wskazuje na dopuszczalną prędkość, z jaką pojazdy mogą poruszać się po drogach. Prędkość na w terenie zabudowanym, na ul. (...) wynosi 50 km/h. Nie ulega wątpliwości, że obwiniony podczas wykonywanego przez funkcjonariuszy pomiaru prędkości na ul. (...), przekroczył dozwoloną prędkość o 22 km/h, gdyż poruszał się na drodze z ograniczeniem do 50 km/h z prędkością 72 km/h.

Sama zmiana kierunku jazdy lub zajmowanego pasa ruchu może nastąpić jedynie z zachowaniem szczególnej ostrożności (art. 22 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym). Szczególna ostrożność polega bowiem na upewnieniu się, czy można dokonać zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu bez utrudnienia ruchu lub spowodowania jego zagrożenia. Zmiana pasa ruchu polega na zmianie położenia pojazdu w stosunku do krawędzi lub osi jezdni, przy utrzymaniu ruchu na tej samej jezdni. (R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym..., s. 48). Kierujący pojazdem przy jego zmianie jest obowiązany ponadto do sygnalizowania zawczasu i wyraźnie zamiaru zmiany kierunku jazdy oraz do zaprzestania sygnalizowania go niezwłocznie po wykonaniu manewru ( ust. 5), czego obwiniony nie uczynił.

§ 86 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych wskazuje, iż znak P-2 „linia pojedyncza ciągła" oddziela pasy ruchu o tym samym kierunku i oznacza ponadto zakaz przejeżdżania przez tę linię i najeżdżania na nią.

§ 86 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych określa, że znak P-3 „linia jednostronnie przekraczalna" oznacza zakaz przejeżdżania przez tę linię od strony linii ciągłej i najeżdżania na nią, z wyjątkiem powrotu po wyprzedzaniu na położony przy linii przerywanej pas ruchu zajmowany przed wyprzedzaniem.

§ 87 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych podaje, że znaki P-8a „strzałka kierunkowa na wprost", P-8b „strzałka kierunkowa do skręcania" oraz P-8c „strzałka kierunkowa do zawracania", oznaczają, że jazda z pasa ruchu, na którym są umieszczone, jest dozwolona tylko w kierunku wskazanym strzałką; połączone symbole znaków P-8a, P-8b lub P-8c oznaczają zezwolenie na ruch w kierunkach wskazanych strzałkami kierunkowymi. Ust. 2 wskazuje ponadto, że strzałka kierunkowa zezwalająca na skręcanie w lewo, umieszczona na skrajnym lewym pasie ruchu, oznacza także zezwolenie na zawracanie, chyba że jest to zabronione znakiem pionowym B-23 lub ruch jest kierowany sygnalizatorem S-3.

§ 17 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych opisuje znak B-2 tj. „zakaz wjazdu", który oznacza zakaz wjazdu pojazdów na drogę lub jezdnię od strony jego umieszczenia.

Z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że obwiniony swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję wszystkich zarzucanych mu wykroczeń. Obwiniony, wykonując manewr zmiany pasa ruchu, nie sygnalizując go, czy też manewr zawracania w miejscu do tego niedozwolonym, jak również manewr skrętu w lewo pod „zakaz wjazdu” najeżdżając przy tym na linie jednostronnie przekraczalną w wyraźny sposób naruszył obowiązujące zasady prawa ruchu drogowego. Przekroczył ponadto dozwoloną prędkość poruszania się na wskazanym odcinku drogi.

W żadnym stopniu wniosku tego nie zmienia prezentowana przez obwinionego argumentacja ,że jakoby zatrzymując się do kontroli w bezpiecznym do tego miejscu, nie musiał zwracać uwagi na obowiązujące na drodze znaki drogowe.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na względzie szkodliwość społeczną czynu obwinionego, zagrożenie dla innych uczestników ruchu, zignorowanie przez obwinionego elementarnych przepisów obowiązujących w ustawie Prawo o ruchu drogowym, w szczególności w zakresie przestrzegania znaków poziomych jak i pionowych oraz uprzednią karalność obwinionego.

Dlatego też Sąd orzekł wobec obwinionego karę grzywny w wysokości 500 złotych. Orzeczona kara w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa..

O kosztach orzeczono na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 kpw w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Obwinionego obciążono zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 50 złotych.