Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2016r. w S.

odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 września 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. W. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 sierpnia 2015 roku;

II. w pozostałym zakresie odwołanie oddala;

III. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz J. W. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 1232/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 września 2015 r. znak:(...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. W. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu staż 11 lat, 5 miesięcy i 2 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że w latach 1974 do 1982 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. W. w dniu 01 stycznia 2015 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 25 sierpnia 2015 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 2 miesięcy i 28 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 27 lat, 1 miesiąc i 23 dni a okresy nieskładkowe 1 miesiąc i 5 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 11 lat, 5 miesięcy i 2 dni jako okresy zatrudnienia od 15.05.1981 r. do 19.07.1991 r. i od 01.08.1991r. do 30.11.1992 r. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat decyzją z 03.09.2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 03.09.2015 r. – k.15 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 01 września 1971 r. do 31 sierpnia 1980 r. był zatrudniony w (...) Zakładzie (...) w G. (świadectwo pracy k. 72 akt osobowych), w tym w okresie od 01.09.1971 r. do 23.06.1974r. był uczniem praktycznej nauki zawodu, od 24.06.1974 r. do 07.08.1974 r. mechanikiem napraw pojazdów samochodowych i od 08.08.1974 r. do 31.08.1980 r. kierowcą z wyłączeniem okresu od 15.08.1977 r. do 22.11.1977 r. kiedy to pracował jako robotnik magazynowy (angaże w katach osobowych). Wymienione przedsiębiorstwo zajmowało się budowaniem linii kolejowych. J. W. od 08.08.1974 r. był kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony marki K., T. i woził tymi samochodami piach, żwir, ziemię na nasypy kolejowe na odcinku centralnej magistrali budowanej od Z. do G. (k. 31 akt osobowych, zeznania świadków C. W. k. 14, A. K. k. 14v, zeznania ubezpieczonego k. 15-15v). Następnie w okresie od 22 kwietnia 1975 r. do 07.04.1977 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. Dnia 26 kwietnia 1977 r. ubezpieczony wrócił po wojsku ponownie do (...) Zakładu (...) w G. i zostały mu powierzone obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i jego praca tak jak przed powołaniem do wojska polegała na wożeniu materiałów na nasypy kolejowe. Następnie od 15.08.1977 r. do 22.11.1977 r. ubezpieczony pracował jako robotnik magazynowy (k. 49 i 55 akt osobowych), a od dnia 23.11.1977 r. ponownie pracodawca powierzył ubezpieczonemu prace na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, która wykonywał do 31.08.1980 r. (k. 55 akt osobowych). ubezpieczony pracę na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od 01 września 1980 r. do 12 maja 1981 r. J. W. był zatrudniony w Zespole Szkół Rolniczych w M. na stanowisku kierowcy autobusu (świadectwo pracy k. 11 akt osobowych). Praca ubezpieczonego polegała na zawiezieniu uczniów na praktyki, a następnie po kilku godzinach odwiezieniu ich z praktyk do szkoły. Zdarzało się również, że gdy praktyki odbywały się bliżej szkoły to ubezpieczony wykonywał 3-4 kursy po uczniów w ciągu dnia. Dziennie jako kierowca autobusu ubezpieczony pracował 4-5 godzin, a pozostały czas to czas oczekiwania na uczniów (zeznania świadków: W. G. k.13v, Z. L. k. 13v-14, zeznania ubezpieczonego k. 15-15v).

Ubezpieczony jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa (okoliczność niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę - k. 2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. W. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 1 stycznia 2015 r., złożył wniosek o przekazaniu środków zgromadzonych na rachunku otwartego funduszu emerytalnego na dochody budżetu państwa oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, gdyż do okresu uznanego przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji powinien zostać zaliczony okres zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Zakładzie (...) w G. od 1974 r. do 1980 r. i okres zatrudnienia w Zespole Szkół Rolniczych w M. od 01.09.1980 r. do 12.05.1981 r.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie od 08.08.1974 r. do 14.08.1977 r. i od 23.11.1977 r. do 31.08.1980 r. (tj. 5 lat, 9 miesięcy i 14 dni) ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca samochodów ciężarowych typu K., T. wożąc piach, żwir, ziemię z ukopu na nasypy kolejowe budowane przez Zakład (...) w G.. Zakres obowiązków wykonywanych w wymienionych okresach potwierdzili świadkowie: C. W. (k. 14), A. K. (k. 14v), którzy razem z ubezpieczonym pracowali w powyższym zakładzie. Charakter pracy ubezpieczonego we wskazanych okresach wynika również z dokumentów w postaci angaży znajdujących się w aktach pracowniczych ubezpieczonego. Sąd powyższe dowody obdarzył wiarygodnością w całości. Zaliczenie powyższych okresów do pracy w warunkach szczególnych powoduje, iż na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym 17 lat, 2 miesiące i 16 dni. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczonego w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony w wymienionym powyżej zakładzie pracy należy uznać za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, gdyż odpowiada ona rodzajowo pracy kwalifikowanej w wykazie A dziale VIII poz. 2 (prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony) stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Podkreślić jednak należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Ubezpieczony wykonywał w wymienionym w stanie faktycznym zakładzie pracy od 08.08.1974 r. do 14.08.1977 r. i od 23.11.1977 r. do 31.08.1980 r. pracę kierowcy samochodów ciężarowych marki K. i T.. Wykonywał tą pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odnosząc się do pozostałych okresów zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Zakładzie (...) w G. i do okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Zespole Szkół Rolniczych w M. Sąd powyższym okresów nie zaliczył do pracy w wykonywanej w szczególnych warunkach. Praca ubezpieczonego w Zespole Szkół Rolniczych w M. nie została zakwalifikowana jak praca w warunkach szczególnych, gdyż ubezpieczony pracę kierowcy autobusu wykonywał w wymiarze maksymalnie 4-5 godzin dziennie, natomiast pozostały czas pracy to był czas oczekiwania na uczniów odbywających praktyki. Tak więc praca na stanowisku kierowcy autobusu nie była przez ubezpieczonego wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. W. przysługuje prawo do emerytury od 1 sierpnia 2015 r. tj. od miesiąca, w którym został złożony wniosek. W związku z tym, że ubezpieczony wnosił o przyznanie prawa do emerytury od dnia 1 stycznia 2015 r. Sąd w pozostałym zakresie odwołanie oddalił, wobec treści art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Zgodnie z wynikiem procesu Sąd na podstawie art. 98 kpc zasądził od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego zwrot kosztów zastępstwa procesowego według stawek obowiązujących po 1 sierpnia 2015 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.