Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Leszek Wojgienica (spr.)

Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Filipiak

przy udziale oskarżyciela asp. szt. Joanny Śmilgin-Lis

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2016 roku

sprawy A. H., syna J. i T. z d. (...), obwinionego z art. 85 § 1 kw, na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego od wyroku Sądu Rejonowego w Giżycku Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Węgorzewie z dnia 03 marca 2016 roku, w sprawie VW 7/16

I.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  Obciąża obwinionego A. H. wydatkami postępowania odwoławczego w kwocie 50 (pięćdziesięciu) złotych i opłatą w kwocie 40 (czterdziestu) złotych.

VII Ka 341/16

UZASADNIENIE

A. H. został obwiniony o to, że w dniu 1 listopada 2015 roku około godziny 8:15 w B., ul. (...), gm. B., samowolnie ustawił urządzenie zabezpieczające w postaci drewnianego szlabanu, uniemożliwiając tym samym wjazd z drogi publicznej, ul. (...) w B. na działkę nr ew. (...) stanowiącą własność Skarbu Państwa, gdzie Gmina B. na mocy porozumienia ze Starostwem Powiatowym w W. wykorzystuje działkę ew. (...) jako drogę dojazdową do parkingu cmentarza w B., oznaczonego numerem ewidencyjnym (...), to jest o wykroczenie z art. 85 § 1 kw.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku Zamiejscowego Wydziału Karnego z siedzibą w Węgorzewie z dnia 3 marca 2016 roku, w sprawie VW 7/16 obwiniony A. H. został uznany za winnego zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 85 § 1 kw został skazany i wymierzono mu karę grzywny w kwocie 400 (czterystu) złotych; obwiniony został obciążony zryczałtowanymi kosztami postępowania oraz opłatą w łącznej kwocie 140 (stu czterdziestu) złotych;

Apelację od tego wyroku wniósł obwiniony A. H., który zaskarżył go w całości, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że urządzenie w postaci szlabanu postawił nie na swoim gruncie, gdy tymczasem fakt taki nie miał miejsca, albowiem szlaban został postawiony na drodze usytuowanej na gruncie obwinionego, zaś uznanie, że tak nie jest wynika tylko z pomyłki biegłego geodety, powstałej w czasie rozgraniczania działek.

Podnosząc powyższy zarzut obwiniony złożył wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, który należy postrzegać jako wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie go od przypisanego wykroczenia.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Istotą środka odwoławczego jest zakwestionowanie przez obwinionego skutków wywołanych prawomocnym orzeczeniem sądowym, w wyniku którego Skarb Państwa – Starostwo Powiatowe w W. nabył przez zasiedzenie własność części nieruchomości, na której położona jest droga dojazdowa do cmentarza. Obwiniony z rzeczonym postanowienie się nie zgodził utrzymując, że to on jest właścicielem tej drogi. Swój pogląd o orzeczeniu sądu wyraził poprzez postawienie drewnianego szlabanu, uniemożliwiającego przejazd na parking. Stawiając ów szlaban obwiniony nie pozostawał w błędzie co do okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego, czy też co do bezprawności, albowiem znał treść postanowienia sądu, a jedynie kwestionował skutek, który to orzeczenie wywołało. W apelacji obwiniony nie przedstawił żadnych nowych dowodów, które mogłyby ustalenia sądu a quo podważyć. Wniosek z powyższego, że ustalenia te pozostają pod ochroną art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 85 jest przede wszystkim porządek ruchu, a w dalszej kolejności jego bezpieczeństwo. Przepis ten ma przeciwdziałać zakłócaniu porządku w miejscach, które służą ruchowi. Zarządca drogi nie zezwolił na ustawienie urządzenia zabezpieczającego, jakim jest szlaban. Obwiniony uczynił to samowolnie. Swoim zachowaniem wyczerpał przeto znamiona wykroczenia z art. 85 § 1 kw. Kara wymierzona obwinionemu nie razi surowością i jest współmierna zarówno do stopnia zawinienia, jak też społecznej szkodliwości czynu. Dlatego też, nie podzielając zarzutu apelacji, zaskarżony wyrok utrzymano w mocy (art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 438 pkt 3 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw).

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw, § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania … w sprawach o wykroczenia (Dz.U. Nr 118 poz. 1269 z 2001 roku), art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 8 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. Nr 49 poz. 223 z 1983 roku z późn. zmianami).