Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Brzezinach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Sylwia Wierzbowska-Zimoń

Protokolant: staż. Marieta Michalska, staż. Karolina Darmach-Lisicka

przy udziale prokuratora Piotra Janowskiego, Małgorzaty Misiak-Bieniaszczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 6 maja 2015 r., 2 września 2015 r., 25 listopada 2015 r., 22 stycznia 2016 r.

sprawy:

A. K. (1) z d. Ł.

c. J., D. z domu S.

ur. (...) w m. B.

oskarżonej o to, że:

I.  w dniu 15 kwietnia 2014 r. w m. Ż., woj. (...) znęcała się nad kotem rasy mieszanej w ten sposób, iż co najmniej trzykrotnie rzuciła nim o ścianę powodując zaburzenia równowagi.

tj. o czyn z art. 35 ust. 1 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o Ochronie Zwierząt

II.  w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji asp. I. S. (1) podczas i w związku z pełnionymi obowiązkami służbowymi, w czasie wykonywania przez funkcjonariusza obowiązków służbowych związanych z przeprowadzaną kontrolą w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzoną dwukrotnie ręką w twarz i ugryzła w lewą dłoń, powodując u pokrzywdzonej powierzchownego stłuczenia tkanek miękkich lewego policzka, otarcia naskórka na lewej małżowinie usznej oraz płytkiej rany kąsane lewej ręki przy czym obrażenia te spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni.

tj. o czyn z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

III.  w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji st. asp. A. K. (2) podczas i w związku z pełnionymi obowiązkami służbowymi, w czasie wykonywania przez ww funkcjonariusza obowiązków służbowych w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzonego ręką w jego prawe przedramię, powodując u pokrzywdzonego rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni.

tj. o czyn z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

IV.  w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) usiłowała naruszyć nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji st. asp. A. K. (2), podczas i w związku z pełnionymi przez niego obowiązkami służbowymi, w ten sposób, że usiłowała uderzyć w/w ręką w twarz w/w lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na postawę pokrzywdzonego.

tj. o czyn z art. art. 13 § 1 kk w zw. z art. 222 § 1 kk ,

V.  w okresie od kwietnia 2013 r. do 20 lipca 2014 r. w Ż., woj. (...) znęcała się fizycznie i psychicznie nad rodziną – mężem, córką i synem przy czym w okresie od kwietnia 2013 r. do 15 kwietnia 2014 r. znęcała się psychicznie i fizycznie nad mężem J. K. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec ww słów wulgarnych powszechnie uznawanych za obelżywe, poniżała, biła i rzucała w pokrzywdzonego różnymi przedmiotami, a nadto w dniu 20 lipca 2014 r. szarpała pokrzywdzonego i drapała powodując w ten sposób powierzchowne otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na przedniej powierzchni ramienia prawego, powierzchownego otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na powierzchni przednio bocznej przedramienia prawego, drobnych otarć naskórka ręki prawej w okolicy kciuka, na przedniej powierzchni klatki piersiowej liczne różnej wielkości otarcia naskórka w ilości 9 powodując w ten sposób naruszenia czynności narządów ciała na czas poniżej siedmiu dni, w okresie od 2004 r. do sierpnia 2013 r. znęcała się fizycznie i psychicznie nad synem P. K. (1) w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec niego słów powszechnie uznawanych za obelżywe, poniżała w/w i popychała, szturchała, biła pasem, kablem, a w okresie od stycznia 2014 r. do 28 maja 2014 r. znęcała się fizycznie i psychicznie nad córką P. K. (2) w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec niej słów powszechnie uznawanych za obelżywe, krzyczała na pokrzywdzoną, groziła jej, iż pozbawi życia koty należące do pokrzywdzonej, poniżała i wyśmiewała ww pokrzywdzoną, ciągnęła za włosy, szczypała i ściskała za ręce.

tj. o czyn z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

VI.  w dniu 20 lipca 2014 r. w Ż., woj. (...) zabrała w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 530,00 zł czym działała na szkodę J. K..

tj. o czyn z art. 278§1 kk

1.  A. K. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej w pkt. I a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 35 ust. 1a ustawy z dnia 21.08.1997 r. (Dz.U. 1997 nr 111 poz. 724 z późn. zm.) o ochronie zwierząt i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  A. K. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanych jej w pkt. II i III a/o czynów wyczerpujących dyspozycję art. 222 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk stanowiących ciąg przestępstw z art. 91§1 kk i za to na podstawie art. 222§1 kk w zw. z art. 11§3 kk i art. 91§1 kk wymierza jej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

3.  A. K. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej w pkt. IV a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 13 § 1 kk w zw. z art. 222 § 1 kk i za to na podstawie art. 222§1 kk w zw. z art. 14§1 kk wymierza jej karę 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności,

4.  A. K. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej w pkt. V a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to na podstawie art. 207§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza jej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

5.  A. K. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej w pkt. VI a/o czynu wyczerpującego dyspozycję art. 278§1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierza jej karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności,

6.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk w zw. z art. 91§2 kk wymierza oskarżonej karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

7.  na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 kk wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby 3 (trzech) lat,

8.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania oskarżonej w dniach od 15-17.04.2014 r., przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jest równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

9.  na podstawie art. 72§1 pkt 7b w zw. z §1b kk zobowiązuje oskarżoną do opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi – w terminie 1 (jednego) miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku, ustalając sposób kontaktu oskarżonej z nimi w miejscu i w sposób ustalony uprzednio telefonicznie, z tym, że co do małoletniej pokrzywdzonej przez jej przedstawiciela ustawowego, tj. ojca – J. K.,

10.  na podstawie art. 72§1 pkt. 5 kk zobowiązuje oskarżoną do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu – w okresie próby,

11.  na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżoną do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz J. K. kwoty 530 (pięćset trzydzieści) złotych,

12.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. Justyny Sychowicz kwotę 756 (siedemset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem nieopłaconych kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu oraz kwotę 173,88 (sto siedemdziesiąt trzy 88/100) złotych tytułem podatku od towarów i usług VAT,

13.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. i J. K. byli w związku małżeńskim do 2015 r., kiedy orzeczono rozwód z winy oskarżonej, a ze związku tego pochodzi dwoje dzieci – syn P. K. (1), który ma obecnie 20 lat oraz 15-letnia córka P. K. (2). Rodzina zamieszkiwała w Ż., w domu należącym do J. K..

/zeznania świadka J. K. - k. 33 w zw. z k. 334 – 335/

P. K. (2) jest upośledzona umysłowo w stopniu umiarkowanym.

/opinia biegłego – k. 152 - 156/

Matka w/w dzieci wszczynała bardzo często awantury, także z ich udziałem. W okresie od 2004 r. wielokrotnie/wręcz nagminnie wyzywała P. K. (1) od debli, darmozjadów, a także przy użyciu słów wulgarnych i zarazem obraźliwych. Jednocześnie już w tamtym okresie zdradzała cechy uzależnienia od alkoholu, bowiem do częstych scysji dochodziło wówczas, gdy była pod jego wpływem. A. K. (1) biła P. K. (1) różnymi przedmiotami typu: pas, kabel, wielokrotnie go popychała doprowadzając do przewrócenia się dziecka i doznania przez niego otarć naskórka i powstania siniaków. Przy czym taka jej reakcja pojawiała się na skutek błahych i drobnych przewinień syna lub w wyniku niepowodzeń edukacyjnych i braków odpowiednich wyników w szkole.

Oskarżona wulgarnie wypominała małoletniemu chłopcu, że chce od niej pieniądze, a sam nic nie robi. Nawet wtedy, gdy była trzeźwa nie przygotowywała posiłków dzieciom, a zapytana przez dziecko, kiedy będzie obiad, odpowiadała, że jak sam sobie zrobi, to będzie go miał. Podając obiad niejednokrotnie wrzeszczała do dzieci słowami „żryjcie”, a gdy odmawiały spożycia mówiła „ po co ja kur… gotuje głąby”. Zdarzało się, że zabierała oszczędności dzieci i przeznaczała je na zakup alkoholu i bardzo często krzyczała na potomstwo.

/zeznania świadków: J. K. - k. k. 86 – 87, k. 113 – 115 w zw. z k. 334 – 335, P. K. (1) – k. 39 v. , k. 83 - 84 , k. 117 – 118 w zw. z w zw. z k. 333v./

Sytuacja taka trwała do sierpnia 2014 r., kiedy syn wyprowadził się z domu do swoich dziadków/rodziców ojca, u których przebywa do chwili obecnej. Z uwagi na panującą atmosferę, chłopiec wielokrotnie przebywał u dziadków, gdzie odrabiał lekcje i dostawał jedzenie.

/zeznania świadków: J. K. - k. k. 86 – 87, k. 113 – 115 w zw. z k. 334 – 335, P. K. (1) – k. 39 v. , k. 83 - 84 , k. 117 – 118 w zw. z w zw. z k. 333v., J. K. (1) – k.347 v. – 348 w zw. z k.124 – 126, J. K. (3) – k. 348 w zw. z k. 120 – 121/

W okresie od kwietnia 2013 r. A. K. (1), będąc pod wpływem alkoholu wielokrotnie wszczynała awantury z prozaicznych powodów, poniżała i ośmieszała męża, mówiąc że jest nieudacznikiem, że zbyt mało zarabia, a także, że jest nieatrakcyjny fizycznie, czy nie sprawny seksualnie. Nadto oskarżona permanentnie zakłócała J. K. wypoczynek nocny, w tym dobijała się wieczorami i nocami, do pokoju w którym przebywał, a nawet wówczas, gdy przebywał w łazience, żądała, aby ją wpuścił. Bywało, że żona próbowała zmusić pokrzywdzonego do obcowania płciowego: wchodziła do jego pokoju (małżonkowie nie dzielili już wówczas sypialni) rozbierała się i wbrew mężowi, próbowała zdjąć mu spodnie, żądając uprawiania seksu.

Zdarzyła się również sytuacja, w której po nocnej zmianie, J. K. zasnął w pokoju córki, kiedy się ocknął, spostrzegł, że naga oskarżona przebywa w pokoju, a w ręku trzyma nożyczki. Doszło wtedy między nimi do szamotaniny. Sytuacja ta wzbudziła w pokrzywdzonym obawę, że żona może chcieć mu coś zrobić.

A. K. (1) wielokrotnie podbierała pieniądze dzieci, a gdy dostała od męża środki na zakupy, to zamiast nich rozdysponowywała je na alkohol, który miała zresztą poukrywany w całym domu.

Od stycznia 2013 r. matka pokrzywdzonej, również będąc pod wpływem alkoholu wielokrotnie wszczynała jej awantury, gdzie wyzywała ją słowami obelżywymi, a także ciągnęła za włosy, szczypała, poniżała i wyśmiewała. Dziewczynkę wielokrotnie bolały ręce.

Podczas wszczynanych przez nią awantur, w zasadzie wyłącznie pod wpływem alkoholu, przejawia ona wysoki poziom agresji, używała siły fizycznej, a niekiedy rzucała w domowników różnymi przedmiotami.

W dniu 28 maja 2014 r. P. K. (2) skarżyła się, że matka na siłę obcięła jej grzywkę, zaś w dniu 1 czerwca 2014 r., mimo obowiązującego zakazu pijana A. K. (1) spała na tarasie domu męża, który zażądał opuszczenia posesji, a gdy ta odmówiła wezwał policję. Podczas szarpaniny przy furtce, A. K. (1) kilkukrotnie uderzyła J. K. w ręce i próbowała uderzyć go w klatkę piersiową.

/zeznania świadków: J. K. - k. 109 - 111 w zw. z k. 334 – 335, J. K. (1) – k.347 v. – 348 w zw. z k.124 – 126, J. K. (3) – k. 348 w zw. z k. 120 – 121, P. K. (1) - k. 83 – 84 w zw. z k. 333v. , P. K. (2) – k. 128 i płyta – k. 129, niebieska karta – k. 44 – 47, k. 48 i k. 49 – 55, rejestr zgłoszeń –k. 97 - 102/

A. K. (1) nadużywała alkohol, a od około 9 lat w sposób szczególnie nadmierny, wielokrotnie deklarowała chęć podjęcia leczenia przeciwalkoholowego albo wręcz je podejmowała, co nie przynosiło żadnego rezultatu. Często nie kończyła rozpoczętej terapii.

/protokół przyjęcia zawiadomienia – k. 4 – 5 w zw. z k. 7 - 8, zeznania świadków: J. K. – k. 33 w zw. z k. 334 – 335, P. K. (1) – k.39v. i k. 117 – 118 w zw. z k. 333 v. M. P. – k. 348 v. – 349 w zw. z k. 160 – 161, J. K. (1) – k. 347 v. – 348 w zw. z k. 124 – 126, J. K. (3) – k. 348 w zw. z k. 120 – 121, G . G. – k. 346 v. – 347 w zw. z k. 188, D. S. – k. 347 w zw. z k. 213 v. – 214, /

W dniu 15 kwietnia 2014 r. około godziny 20:00 J. K. wrócił do domu ze sklepu, zastał zapłakaną córkę, która przebywała w swoim pokoju, a wraz z nią jej matka. Oskarżona trzymała zakrwawionego kota i wycierała go chusteczką. Kobieta była pod wpływem alkoholu. Kot ten doznał obrażeń, bowiem uprzednio, A. K. (1) rzuciła nim o ścianę, straszyła zresztą wcześniej dziecko, że jej kotu zrobi krzywdę. Kiedy J. K. wszedł do pokoju, oskarżona z dużą siłą ponownie rzuciła kotem w stronę męża, ten jednak zrobił unik, co spowodowało, że zwierzę uderzyło w ścianę, a następnie spadło na podłogę, nie dając żadnych oznak życia. P. K. (2) zaczęła jeszcze bardziej płakać. A. K. (1) podeszła do zwierzęcia, podniosła go, po czym ponownie nim rzuciła w stronę męża, ten jednak również zrobił unik, a kot uderzył o ścianę w korytarzu. Mimo, iż zwierzę nie dawało żadnych oznak życia, oskarżona ponowienie chciał nim rzucić, była jednak pijana, a pokrzywdzony uniemożliwił jej to, odpychając ją od kota. J. K. zakomunikował, że dzwoni na policję, co uczynił. A. K. (1) przeszła do pomieszczenia pokoju dziennego, P. K. (2) natomiast ze zdenerwowania zaczęła wymiotować. Dziecko jest bardzo związane z hodowanymi kotami, a ten był jeszcze mały. Oskarżona chciała wyjść z domu, mąż próbował ją zatrzymać, co spowodowało, że został przez nią podrapany po prawej dłoni.

Kot przeżył zajście i obecnie czuje się dobrze, nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu, natomiast po zajściu przyjmował zastrzyki i przez kilka dni miał zaburzenia równowagi.

/zeznania świadków: J. K. – k. 7 – 8 i k. 86 w zw. z k. 334 – 335, M. P. – k. 348v. – 349 w zw. z k. 160 – 161, protokół oględzin – k. 9 – 10, płyta – k. 78/

Kiedy przyjechał patrol policja w składzie: asp. I. S. (1) i st.post. R. Ś., A. K. (1) nie było w budynku, natomiast została przez nich ujawniona na terenie posesji, gdzie została zatrzymana. Oskarżona nie reagowała na polecenia wydawane przez funkcjonariuszy, od początku była wobec nich i nadal wobec domowników agresywna i wulgarna.

/zeznania świadków: J. K. – k. 7 – 8 w zw. z k. 334 - 335, I. S. (1) – k.17 w zw. z k. 333/

Po przewiezieniu na komisariat, w trakcie kontroli osobistej przed osadzeniem w (...), której dokonywała asp. I. S. (1), A. K. (1) nie stosowała się do wydawanych przez nią poleceń i na kolejną prośbę wyjęcia wszystkiego z kieszeni, zamachnęła się i uderzyła policjantkę w głowę z lewej strony, trafiając w okolice policzka i lewego ucha. Wynikiem tego było powstanie zadrapania naskórka w okolicy ucha oraz lekki obrzęk w okolicach lewego oka. I. S. (1), z pomocą dwóch jeszcze policjantów obezwładniła napastniczkę. W trakcie tej czynności, oskarżona ugryzła aps. I. S. (1) w boczną stronę lewej dłoni, co spowodowało zasinienie i obrzęk tej części kończyny górnej. Przy czym policjantka czując ugryzienie odruchowo wyrwała rękę, a wówczas została uderzona przez obezwładnianą prawą ręką w lewą stronę twarzy. W trakcie zdarzenia w komendzie policji A. K. (1) była cały czas agresywna także słownie, w tym wielokrotnie używała słów niecenzuralnych.

W czynności obezwładniania uczestniczyli funkcjonariusze: st.asp. A. K. (2) oraz st.post. R. Ś.. A. K. (1) rzuciła się na st.asp. A. K. (2), próbowała uderzyć go ręką w twarz, funkcjonariuszowi udało się jednak odsunąć. Następnie kiedy A. K. (2) próbował obezwładnić napastniczkę, oskarżona złapała funkcjonariusza ręką za prawe przedramię, zadrapała go w czterech miejscach, co spowodowało rozstrój zdrowia trwający mniej niż siedem dni.

/zeznania świadków: I. S. (1) – k. 17 w zw. z k. 333 , A. K. (2) – k. 22 – 23 w zw. z k. 349 v. , karta informacyjna – k. 11, protokół oględzin – k.24, płyta – k. 79/

A. K. (1) została zatrzymana przez policję w dniu 15 kwietnia 2014 r. i zwolniona tego samego dnia.

/protokół zatrzymania – k. 2 i k. 63/

Na skutek ataku oskarżonej, I. S. (1) doznała powierzchownego stłuczenia tkanek miękkich lewego policzka, otarcia naskórka na lewej małżowinie usznej oraz płytkiej rany kąsanej lewej ręki, następstwem czego był rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

/opinia – k. 89/

A. K. (2) doznał kilku drobnych powierzchownych otarć naskórka w środkowej części prawego przedramienia, następstwem czego był rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni.

/opinia – k. 91/

W dniu 17 kwietnia 2014 r. oskarżona miała ślady zasinienia okolicy oczodołowej, a także na ramionach i nadgarstkach, prawym udzie, otarcia naskórka w okolicy czołowej, na prawym policzku i ręce prawej oraz zasinienia wyraźnie wykazujące cechy ustępowania, wszystkie one spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas nie przekraczający siedmiu dni.

/opinia – k. 75/

W dniu 21 kwietnia 2014 r. A. K. (1) wszczęła awanturę, podczas której uderzyła męża telefonem komórkowym , a następnie szklanką, w obu przypadkach w głowę, co spowodowało skutek w postaci stłuczenia tej części ciała. Pokrzywdzony wezwał policję i wówczas to została wszczęta procedura niebieskiej karty.

Oskarżona wielokrotnie spożywała alkohol w obecności niepełnosprawnej córki, nie kontrolując swoich potrzeb fizjologicznych, chodziła na czworaka po domu, albo zataczała się, wymiotowała w różnych częściach domu.

Z powodu takiego zachowania matki, syn stron po osiągnięciu pełnoletniości, tj. we wrześniu 2013 r. wyprowadził się z domu do dziadków i z uwagi na traumatyczne wspomnienia (mimo że kobieta od dłuższego czasu już tam nie mieszka) nie chce wrócił do rodzinnego domu.

/zeznania świadka J. K. – k. 33 w zw. z k. 334 – 335, P. K. (1) – k. 39 v. i k. 117 – 118 w zw. z k. 333 v./

W dniu 20 lipca 2014 r. około godziny 13.30 A. K. (1) weszła do domu, korzystając z otwartych drzwi, oznajmiając, że przyszła do dziecka, po czym przeszła przez cały dom, wychodząc balkonem. Pokrzywdzony zamknął za nią drzwi balkonowe, nie zdążył jednak zrobić tego samego z drzwiami wejściowymi, które napastniczka zablokowała nogą. Wtedy to żona szarpiąc się z nim przy drzwiach podrapała go po prawym ramieniu i przedramieniu. Kiedy usłyszała, że mężczyzna zadzwoni na policję, uciekła z terenu posesji, mając przy sobie reklamówkę. A. K. (1) była wówczas pod wpływem alkoholu. W wyniku zajścia J. K. doznał powierzchownego otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na przedniej powierzchni ramienia prawego, powierzchownego otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na powierzchni przednio bocznej przedramienia prawego, drobnych otarć naskórka ręki prawej w okolicy kciuka, na przedniej powierzchni klatki piersiowej, licznych, różnej wielkości 9 otarć naskórka, powodując w ten sposób naruszenie czynności narządów ciała na czas poniżej siedmiu dni.

Po zajściu, pokrzywdzony i jego córka udali się na basen, zostawiając dom zamknięty. Oskarżona, podczas nieobecności domowników, obchodziła dom, zaglądając przez okno. Przez uchylone małe okno przy balkonie udało się A. K. (1) otworzyć drzwi balkonowe i dostać do wnętrza, z którego zabrała należące do męża 3 banknoty 100 złotowe, 4 banknoty 50 złotowe i 30 złotych w drobnym nominale, a więc pieniądze w łącznej kwocie 530 złotych, które miał odłożone w niezamykanej szufladzie biurka ich syna. Po powrocie okazało się, że J. K. nie ma klucza od pokoju syna i kotłowni, a jeden z hodowanych w domu kotów biega na zewnątrz. To wzbudziło niepokój mężczyzny, który następnie zorientował się, że doszło do kradzieży w/w pieniędzy, a także, że sprawczyni wyszła drzwiami z w/w pomieszczenia gospodarczego. W domu pozostawiane były także jej rzeczy osobiste w formie odzieży, której wcześniej nie było w szafie.

/ zeznania świadka J. K. - k. 164 – 166 i k. 185 v. w zw. z k.335 v., zaświadczenie obdukcyjne – k. 167 i 201/

A. K. (1) urodziła się (...), uzyskała wykształcenie podstawowe - bez zawodu. Obecnie rozwiedziona, posiada dwoje dzieci w wieku: 20 i 15 lat. Jest bezrobotna, utrzymuje się z prac dorywczych i nie posiada żadnego majątku.

Oskarżona leczyła się odwykowo, nie leczona: psychiatrycznie i neurologicznie.

A. K. (1) nie zdradza cech choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego, natomiast jest ona uzależniona od alkoholu i winna być objęta terapią odwykową. Oskarżona rozumiała znaczenie czynów, który zostały jest zarzucone i mogła pokierować swoim postępowaniem.

/opinia – k. 206 - 208/

A. K. (1) była dotychczas dwukrotnie karana: wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014 r. za przestępstwo z art. 222 § 1 kk, art. 157 § 2 kk i art. 226 § 1 kk, na karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności, polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie oraz wyrokiem z dnia 31 marca 2015 r. za przestępstwo wypełniające dyspozycję art.270 § 1 kk, również na karę ograniczenia wolności w wymiarze 5 miesięcy, polegającego na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie.

/dowód: dane osobo-poznawcze, dane z KRK - k. 29, 76, 284, 305 – 307, 327 - 329/

Przesłuchana w dniu 16 kwietnia 2014 r. oraz w dniu 17 kwietnia 2014r. oskarżona A. K. (1) przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i odmówiła składania wyjaśnień, z tym, że wskazała, że posiadane na twarzy i przedramieniu zasinienia powstały, gdy mąż popchnął ją na ścianę. Dalej wskazała, że gdy upadła na ścianę, J. K. złapał ją za rękę, przyznając, że była wówczas pijana i agresywna – na skutek zdenerwowania.

W dniu 11 sierpnia 2014. oskarżona nie przyznała się do żadnego ze stawianych zarzutów, wskazując, że mąż chce ją oczernić, żeby miała złą opinię. A. K. (1) zaprzeczyła aby biła dzieci, była wobec nich wulgarna, czy znęcała się nad nimi, a także aby była agresywna wobec policjantów. Mimo to, oskarżona chciała uzgodnić karę z prokuratorem.

/wyjaśnienia oskarżonej –k. 61 – 62, k. 68 i k. 193 - w zw. z k. 332 v. /

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Okoliczności popełnienia zarzucanych oskarżonej czynów nie budzą żadnych wątpliwości, a zasadniczą podstawą ich ustalenia były konsekwentne i logiczne zeznania świadków, w tym przede wszystkim pokrzywdzonych: P. K. (1) i J. K. oraz I. S. (1) i A. K. (2).

Wobec tego Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonej, która jedynie zaprzeczyła stawianym zarzutom, nie tłumacząc zaistniałych incydentów, mechanizmu stwierdzonych obrażeń, faktu wizyt policji i zdarzeń z ich udziałem.

Zeznania powołanych pokrzywdzonych są spójne, logiczne i konsekwentne oraz korelują z dokumentacją medyczną i opiniami biegłych. Oceniając wiarygodność zeznań P. K. (2) Sąd uwzględnił wnioski opinii biegłej psycholog, która potwierdziła, że mimo istniejącego upośledzenia, dziewczyna jest w stanie zapamiętać i odtworzyć widziane zdarzenia, a także opisać zachowanie wobec niej matki, a opinia ta nie budzi wątpliwości.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pozostałych powołanych świadków, którzy konsekwentnie i zgodnie przedstawili znane sobie okoliczności, w tym potwierdzili, na co wskazuje również nie budząca wątpliwości opinia biegłych psychiatrów głębokie uzależnienie oskarżonej od alkoholu i konieczność intensywnego leczenia.

Niestety zeznania świadka J. Ł., nie mogły być podstawa ustaleń faktycznych, bowiem mimo bliskiego pokrewieństwa, ojciec sprawczyni nie miał wiarygodnej wiedzy na temat sytuacji domowej, zaistniałych incydentów.

Sąd oparł się także na nie budzących wątpliwości dowodach z dokumentów, które uzupełniają w sposób istotny osobowy materiał dowody, będący przede wszystkim źródłem dla ustaleń faktycznych Sądu, a także danych o karalności i danych osobowo-poznawczych.

W ocenie Sądu orzekającego, zgromadzone dowody pozwoliły na uznanie, iż oskarżona:

1. w dniu 15 kwietnia 2014 r. w m. Ż., woj. (...) znęcała się nad kotem rasy mieszanej w ten sposób, iż co najmniej trzykrotnie rzuciła nim o ścianę powodując zaburzenia równowagi, czym wyczerpała dyspozycję art. 35 ust. 1a Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o Ochronie Zwierząt;

2. w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji asp. I. S. (1) podczas i w związku z pełnionymi obowiązkami służbowymi, w czasie wykonywania przez funkcjonariusza obowiązków służbowych związanych z przeprowadzaną kontrolą w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzoną dwukrotnie ręką w twarz i ugryzła w lewą dłoń, powodując u pokrzywdzonej powierzchownego stłuczenia tkanek miękkich lewego policzka, otarcia naskórka na lewej małżowinie usznej oraz płytkiej rany kąsane lewej ręki przy czym obrażenia te spowodowały rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni, co stanowi czyn z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

3. w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) naruszyła nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji st. asp. A. K. (2) podczas i w związku z pełnionymi obowiązkami służbowymi, w czasie wykonywania przez ww funkcjonariusza obowiązków służbowych w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych w ten sposób, że uderzyła pokrzywdzonego ręką w jego prawe przedramię, powodując u pokrzywdzonego rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż siedem dni, czym wyczerpała dyspozycję art. 222 § 1 kk w zw. z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

4. w dniu 15 kwietnia 2014 r. w K., woj. (...) usiłowała naruszyć nietykalność cielesną umundurowanego funkcjonariusza policji st. asp. A. K. (2), podczas i w związku z pełnionymi przez niego obowiązkami służbowymi, w ten sposób, że usiłowała uderzyć w/w ręką w twarz w/w lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na postawę pokrzywdzonego, co stanowi usiłowanie (art. 13 § 1 kk dokonania przestępstwa z art. 222 § 1 kk);

5. w okresie od kwietnia 2013 r. do 20 lipca 2014 r. w Ż., woj. (...) znęcała się fizycznie i psychicznie nad rodziną – mężem, córką i synem przy czym w okresie od kwietnia 2013 r. do 15 kwietnia 2014 r. znęcała się psychicznie i fizycznie nad mężem J. K. w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec ww słów wulgarnych powszechnie uznawanych za obelżywe, poniżała, biła i rzucała w pokrzywdzonego różnymi przedmiotami, a nadto w dniu 20 lipca 2014 r. szarpała pokrzywdzonego i drapała powodując w ten sposób powierzchowne otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na przedniej powierzchni ramienia prawego, powierzchownego otarcia naskórka o długości 3 i 4 cm na powierzchni przednio bocznej przedramienia prawego, drobnych otarć naskórka ręki prawej w okolicy kciuka, na przedniej powierzchni klatki piersiowej liczne różnej wielkości otarcia naskórka w ilości 9 powodując w ten sposób naruszenia czynności narządów ciała na czas poniżej siedmiu dni, w okresie od 2004 r. do sierpnia 2013 r. znęcała się fizycznie i psychicznie nad synem P. K. (1) w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec niego słów powszechnie uznawanych za obelżywe, poniżała w/w i popychała, szturchała, biła pasem, kablem, a w okresie od stycznia 2014 r. do 28 maja 2014 r. znęcała się fizycznie i psychicznie nad córką P. K. (2) w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu wszczynała awantury w trakcie których używała wobec niej słów powszechnie uznawanych za obelżywe, krzyczała na pokrzywdzoną, groziła jej, iż pozbawi życia koty należące do pokrzywdzonej, poniżała i wyśmiewała w/w pokrzywdzoną, ciągnęła za włosy, szczypała i ściskała za ręce, co stanowi przestępstwo z art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

6. w dniu 20 lipca 2014 r. w Ż., woj. (...) zabrała w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie 530,00 zł czym działała na szkodę J. K., dokonując przestępstwa kradzieży stypizowanego w przepisie art. 278§1 kk.

Oskarżona od samego początku miała świadomość, że ma do czynienia z funkcjonariuszami Policji, na co wskazywało nie tylko ich umundurowanie, ale także poruszanie się oznakowanym samochodem, a także podejmowanie czynności służbowych.

W doktrynie powszechnie przyjmuje się, że „naruszeniem nietykalności cielesne” będzie nie tylko uderzenia, ale także popchnięcie, oplucie, podstawienie nogi, czy ciągnięcia ze włosy. /Komentarz do Kodeksy karnego , Część szczególna, pod red. A. Zolla, str. 710/

Oskarżona zaś po prostu okładała, gryzła, czy usiłowała uderzyć policjantów, powodując zresztą powstanie określonych u nich obrażeń, a dokonywała tego na posterunku policji, w czasie kiedy wykonywano z nią czynności, a więc w związku z pełnieniem przez nich obowiązków zawodowych, których zasadność podjęcia w sposób nie uprawniony kwestionowali.

Zachowanie A. K. (1) doprowadził do naruszenia czynności ciała u I. S. (1) i A. K. (2), a więc dodatkowo wypełniła dyspozycję art. 157 § 2 kk.

Czyny naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariuszy, które spowodowały rozstrój zdrowia, następowały w bardzo krótkim odstępie czasowym, w podobnych okolicznościach i warunkach, co wskazuje na dokonanie ich w ciągu przestępstw określonych w art. 91 § 1 kk.

Przestępstwo znęcania stypizowane w art. 207 § 1 kk, polega na fizycznym, czy psychicznym zadawaniu cierpień ofierze, przy czym nie jest konieczne ziszczenia się jakiegokolwiek skutku, natomiast zazwyczaj składa się na nie jedno lub wielo-rodzajowe pojedyncze czynności naruszające różne dobra, np. nietykalność cielesną, godność osobistą. Zachowanie sprawczyni w okolicznościach niniejszej sprawy polegało na lżeniu, wyszydzaniu, ubliżaniu, uderzaniu, zadawaniu bólu fizycznego, zakłócaniu spokoju, czy powodowaniu bardzo częstych awantur, z reguły pod wpływem alkoholu. Częstotliwość takich zachowań oskarżonej, świadczy o zamiarze A. K. (1), który polegał na chęci dokuczaniu rodzinie w sposób bardzo intensywny, powodujący u nich stan permanentnego zagrożenia, strachu i niepewności, a także pogardzaniu nimi, wyszydzaniu, biciu itp.

Jednocześnie zachowanie oskarżonej wobec kota, które w pierwotnym zamiarze perfidnie miało wzbudzić reakcję u córki, w efekcie było ewidentnym przejawem fizycznego znęcania się nad zwierzęciem, poprzez zadanie mu bólu i cierpienia fizycznego.

Okoliczności sprawy wskazują, że małżonkowie od dłuższego czasu przed 20 lipca 2014 r. pozostawali w separacji faktycznej, a zatem zabranie pieniędzy, które z całą pewnością nie należały do A. K. (1), (zresztą wyjmując je z biurka z pewnością nie widział do kogo należą) stanowi ich zabór, wbrew wiedzy i woli uprawnionego, które sobie przywłaszczyła i rozdysponowała. Należy bowiem zaznaczyć, że opisane przez pokrzywdzonego okoliczności i poczynione ustalenia wskazują w sposób nie budzący wątpliwości, że kradzieży tej dokonała oskarżona. A. K. (1) już wcześniej podejmowała podobne działania, a nadto sposób jej postępowania wskazuje na dużą dozę sprytu, premedytację i przemyślany, jakby zaplanowany snob działania. A. K. (1) znała przecież doskonale miejsce, gdzie dokonała kradzieży, mimo zakazu zbliżania się i przebywania, zdecydowała się przyjść i wykorzystała sposobność, to jest nieobecność domowników aby dostać się do domu, skąd zabrała w/w pieniądze. Była przecież widziana jak krąży wokół budynku.

Oskarżona miał świadomość tego co czyni, a więc zdawała sobie z tego sprawę, a jako dorosły, w pełni poczytalny człowiek musiała wiedzieć, że robi źle, a znajdowała się w takiej sytuacji motywacyjnej, że nic nie stało na przeszkodzie zachowaniu zgodnemu z prawem. A. K. (1) świadomie zatem wykroczył przeciwko normom prawnym. Nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub ograniczające jego zdolność rozpoznania czynu lub pokierowania swoim postępowaniem.

Zachowania te charakteryzowały się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, stały się przyczyną narastających konfliktów i potęgowania w ofiarach poczucia zagrożenia, godziły w dobro prawnie chronione jakim była godność pokrzywdzonych, a także w prawo do wolności, niezależności, własności, wyrządziły cierpienia fizyczne i psychiczne w postaci bólu, strachu.

Oskarżonego charakteryzowała gwałtowność reakcji, nerwowość, arogancja i lekceważący stosunek do pokrzywdzonych.

Kary jednostkowe wymierzone A. K. (1) za poszczególne czyny z aktu oskarżenia zostały dostosowane do stopnia jej winy i społecznej szkodliwości każdego z przypisanych występków. I tak, za czy I popełniony na szkodę zwierzęcia, orzeczono karę 3 miesięcy pozbawienia wolności; za czyn II i III – 10 miesięcy pozbawienia wolności; za czyn IV – karę 1 miesiąca pozbawienia wolności, za czyn V -1 roku pozbawienia wolności oraz za ostatni z przypisanych przestępstw – 3 miesiąca pozbawienia wolności. W wymiarze tym uwzględniono okoliczności przemawiające na niekorzyść (duży stopień nasilenia agresji słownej i fizycznej, działanie pod wpływem alkoholu, uprzednia karalność).

Wymierzając karę łączną, Sąd zastosował zasadę pełnej absorpcji bowiem winna ona być, między innymi, stosowana tam, gdzie pomiędzy przestępstwami, za które orzeczono kary mające być objętymi karą łączną zachodzi bliski związek podmiotowy i przedmiotowy, który to związek rozumieć należy jako podobieństwo rodzajowe przestępstw, podobną motywację i zbliżony czas popełnienia każdego z nich.

Sąd miał jednocześnie na względzie, że tylko kara pozbawienia wolności orzeczona z warunkowym jej zawieszeniem pozwoli spełnić podstawowy cel kary, jakim jest wychowanie sprawcy i zapobieżenie popełnieniu przez niego kolejnych, zwłaszcza podobnych przestępstw. Orzeczone uprzednio kary ograniczenia wolności wydają się nie wystarczające, skoro mimo ich orzeczenia, zachowanie A. K. (1) nie uległo poprawie, również w aspekcie chociażby wykonywania dozoru, czy zakazu zbliżenia się. Wydaje się, że kary łagodniejszego rodzaju nie pozwolą na osiągnięcie wyżej wymienionych celów kary, w tym kara grzywny, byłaby nie realna w wykonaniu (oskarżona od dłuższego czasu jest bezrobotna, a nawet przebywała w domu dla bezdomnych kobiet i nie ma żadnego majątku).

W tym też kontekście, mając zaś na względzie dyrektywy wynikającą z art. 4 § 1 kk, a także całokształt sytuacji prawnej oskarżonej Sąd uznał, że dotychczasowy, a więc obowiązujący w czasie popełniania przestępstw stan prawny jest dla A. K. (1) mniej korzystny, bowiem pozwalał na orzeczenie kary nawet dwóch lat pozbawienia wolności i zawieszenie jej warunkowo nawet na okres 5 lat, a więc zgodnie z wnioskiem oskarżyciela.

Wymiar kary łącznej za przypisane oskarżonej czyny w wysokości 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat, dostosowano do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów i wydaje się wystarczający dla oceny zachowania oskarżonej w warunkach probacji.

Kara ta ma uzmysłowić oskarżonej bezprawność oraz nieopłacalność podejmowanych dotychczas zachowania, a także zapobiec podobnym działaniom w przyszłości i zaspokoić potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Celem jej jest także wskazanie innych dróg dla rozwiązania problemów, w tym uzmysłowienie oskarżonej przestępnego charakteru jej działań i zasadniczego problemu, którzy zasadniczo leżał u podłoża zaistniałych przestępstw, tj. nadużywaniu przez nią alkoholu.

Z tych też względów na zasadzie art. 72 § 1 pkt. 5) kk orzeczono obowiązek powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, a także w oparciu o przepis art. 72 § 1 pkt. 7b) w zw. z § 1b kk nakaz opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonymi, z ustaleniem sposobu kontaktu z nimi po uprzednim kontakcie telefonicznym, zwłaszcza z ojcem małoletniej pokrzywdzonej. Wydaje się, że powyższe środki probacyjne pozwolą na właściwe kontrolowanie postępowania A. K. (1), pozwalając jej zmianę postawy życiowej i relacji z bliskimi, w tym przede wszystkim córką.

Sąd orzekł również na podstawie art. 46 § 1 kk środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, poprzez zapłatę na rzecz J. K. kwoty 530 zł.

O kosztach należnych obrońcy z urzędu orzeczono w myśl paragrafów: 14 ust. 1 pkt. 3) w zw. z 16 i 19 pkt. 1) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat (…) (Dz.U.z 2013 r., poz.616).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624 kpk, zwalniając oskarżoną od obowiązku ich poniesienia. A. K. (1) nie stałych źródeł utrzymania, ani żadnego majątku, co wskazuje, iż uiszczenie byłoby dla niej zbyt uciążliwe.