Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2015r. w S.

odwołania C. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 maja 2014 r. Nr (...)

w sprawie C. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala C. B. prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2014 roku.

Sygn. akt IV U 771/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.05.2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu C. B. prawa do wcześniejszej emerytury. Swoje stanowisko organ rentowy uzasadnił tym, iż ubezpieczony nie udowodnił na dzień 1.01.1999 r. okresu 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony C. B. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do emerytury. Ubezpieczony domagał się uznania jako pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od 2.04.1974 r. do 14.06.1982 r. w Przedsiębiorstwie (...) w P., gdzie zatrudniony był na stanowisku operatora, zaś wykonywał czynności maszynisty koparek jednonaczyniowych. Ponadto ubezpieczony domagał się zaliczenia do okresu pracy w warunkach szczególnych czasu od 14.06.1982 r. do 31.12.2005 r., kiedy to, pomimo nazwy stanowiska stolarz meblowy, faktycznie wykonywał pracę spawacza w Jednostce Wojskowej w W. (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska podniósł, że w wystawionym przez Przedsiębiorstwo (...) w P. świadectwie pracy określono niezgodny charakter pracy z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., a wskazane stanowisko nie jest zgodne zgodnie z zarządzeniem resortowym. Z kolei zaś z okresu pracy w Jednostce Wojskowej ubezpieczony nie okazał świadectwa pracy w warunkach szczególnych (odpowiedź na odwołanie k. 6-7).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony C. B., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 24.04.2014 r. wniosek o emeryturę, w którym wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (wniosek k. 1-4 a. e.). Organ rentowy uznał za udowodniony staż ubezpieczeniowy C. B. w wymiarze 30 lat 4 miesięcy i 23 dni, w tym 29 lat, 8 miesięcy i 22 dni okresów składkowych. ZUS uznał, iż ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 5 lat, 7 miesięcy i 9 dni, tj. okres zatrudnienia w (...) S.A. w S. od 9.07.1968 r. do 22.04.1972 r. oraz od 2.05.1972 r. do 5.03.1974 r. Jednocześnie, organ rentowy nie zaliczył do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 2.04.1974 r. do 14.06.1982 r. z uwagi na to, że charakter pracy wyrażony w okazanym przez C. B. świadectwie pracy nie spełnia wymogów formalnych, a wskazane stanowisko nie jest zgodne z właściwym zarządzeniem resortowym. Powyższe, stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 28.05.2014 r., w której ZUS odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury w wieku obniżonym (decyzja k. 25).

Z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że ubezpieczony w okresie od 2.04.1974 r. do 14.06.1982 r. zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w P., gdzie pracował w charakterze operatora koparek jednonaczyniowych. Na stanowisku tym pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Do obowiązków ubezpieczonego należało ładowanie żwiru, piasku oraz ziemi, które następnie były przewożone na budowę dróg. C. B. pracował m. in. przy budowie obwodnicy M. oraz budowie Trakcie (...). Ubezpieczony pracował po 12 godzin na dobę. C. B. w wymienionym okresie pracował wyłącznie jako operator koparki.

W okresie od 14.06.1982 r. do 31.12.2005 r ubezpieczony pracował w Jednostce Wojskowej w W.-W., gdzie zatrudniony był na stanowisku stolarza. W rzeczywistości jednak do jego zadań należało naprawianie, poprzez spawanie, metalowych sprzętów: łóżek, szafek, stołów, taboretów, elementów samochodowych. Ubezpieczony jako jedyny z pracowników miał uprawnienia spawalnicze. Przy naprawianiu sprzętu korzystał z pomocy żołnierzy. W Jednostce był również zatrudniony stolarz budowlany, który naprawiał drzwi i okna. W okresie od 1982 r. do 1996 r. w Jednostce Wojskowej, w której był zatrudniony C. B., było ok. 2000 poborowych. Sprzęt kwaterunkowy szybko się niszczył, ponieważ był zabierany na poligony. Zużyty sprzęt musiał być w krótkim czasie wyremontowany tak, aby nadawał się do użycia w razie wprowadzenia stanu wyższej gotowości bojowej. Dlatego też istniało duże zapotrzebowanie na pracę wykonywaną przez ubezpieczonego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonego (k. 12v, 24v), zeznania świadków: L. D. (k. 23v), E. G. (k. 23v), J. M. (k.23v-24), Z. M. (k.24-24v), akt ZUS, akt osobowych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest uzasadnione.

Sporną okolicznością w przedmiotowej sprawie było to, czy na dzień 1.01.1999 r. C. B. legitymował się wymaganym okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zdaniem ZUS, ubezpieczony na dzień 1.01.1999 r. przepracował w warunkach szczególnych 5 lat, 7 miesięcy i 9 dni.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1440) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ocenie Sądu Okręgowego C. B. spełnił powyższe warunki. Udowodnił ponad 25 lat okresów składkowych oraz ponad 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów dotychczasowych. Sąd uznał, iż zeznania ubezpieczonego jaki i świadków: L. D., E. G., J. M. oraz Z. M. za wiarygodne. Wyłania się z nich spójny oraz logiczny obraz.

W świetle relacji przedstawionej przez ubezpieczonego oraz treści zeznań złożonych przez L. D. oraz E. G., C. B. pracował w okresie od 2.04.1974 r. do 14.06.1982 r. w Przedsiębiorstwie (...) w P.. Potwierdzenie powyższych okresów znajduje się w aktach osobowych ubezpieczonego, chociażby w umowie o pracę (k. 14 akt osobowych) lub świadectwie pracy (k. 23 akt osobowych). Wyłącznym zadaniem ubezpieczonego było operowanie koparką. Ładował on m. in. żwir, piasek oraz ziemię, które następnie były przewożone na budowę dróg. Ubezpieczony wymienioną pracę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zdarzało się nawet, iż pracował w godzinach nadliczbowych, po 12 godzin dziennie. W ocenie Sądu Okręgowego, pracę tę należy zakwalifikować jako wykonywaną w warunkach szczególnych, wymienioną w wykazie A, w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale V, poz. 3 tj. prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych. Uszczegółowienie powyższego odnaleźć można w załączniku nr1 do zarządzenia Nr 16 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 10 grudnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładzie pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do wzrostu emerytury, część 1- prace i stanowiska pracy określone w taryfikatorze kwalifikacyjnym pracowników na stanowiskach robotniczych w budownictwie, poz. 3 Prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych pkt 1.- maszynista koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych.

W okresie od 14.06.1982 r. do 31.12.1998 r. ubezpieczony zatrudniony był w Jednostce Wojskowej W.-W.. Druga z wymienionych dat wiąże się z tym, iż jedną z przesłanek umożliwiających nabycie prawa do emerytury w wieku obniżonym jest legitymowanie się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych na dzień 1.01.1999 r. Mimo tego, iż treść dokumentów pracowniczych, takich jak m. in. umowa o pracę, wskazuje na zatrudnienie ubezpieczonego na stanowisku stolarza, uznać należy, że wykonywał on pracę spawacza. Do jego zadań zasadniczo należało spawanie metalowych: m. in. łóżek, szafek, stołów. Wynika to z zeznań C. B. oraz świadków J. M. i Z. M., którzy również byli zatrudnieni w wymienionej Jednostce Wojskowej. Drugi z wymienionych był bezpośrednim przełożonym ubezpieczonego. Sąd dał wiarę jego zeznaniom, z których wynika, iż głównym obowiązkiem C. B. było spawanie. Jak wynika z relacji przywołanego świadka, w przywołanym czasie w Jednostce Wojskowej było ok 2000 poborowych. Sprzęt naprawiany przez ubezpieczonego zabierany był na poligon, w wyniku czego szybko ulegał zniszczeniu. C. B. był jedynym pracownikiem, który miał uprawnienia spawalnicze. Dlatego też nie budzi wątpliwości Sądu, iż zapotrzebowanie na jego pracę było duże. Z tego też względu, należy przyjąć, że obowiązki spawacza były wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Powyższe pozwala na zakwalifikowanie pracy we wskazanym okresie jako pracy w warunkach szczególnych. Podkreślić bowiem należy, iż decydujące znaczenia dla kwalifikacji pracy jako wykonywanej w warunkach szczególnych ma nie nazwa stanowiska, lecz faktycznie wykonywany rodzaj pracy. Tym samym pracę, które wykonywał ubezpieczony zakwalifikować należy jako pracę spawacza, określoną w wykazie A, dziale XIV pkt.12 do załącznika nr 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r.

Suma wymienionych wyżej okresów, łącznie z okresem uznanym przez ZUS jako praca w warunkach szczególnych, wynosi ponad 15 lat. Tym samym ubezpieczony nabył prawo do emerytury od początku miesiąca złożenia wniosku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.