Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Justyna Alfawicka

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku D. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

przy udziale zainteresowanego T. P.

o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne

na skutek odwołania D. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 30 grudnia 2014 r.

znak (...) Decyzja nr(...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od wnioskodawczyni na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 2100 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Regina Stępień

Sygn. akt V U 96/16

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 30 grudnia 2014r. nr (...) stwierdził, iż w okresie od dnia 01 czerwca 2014r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe dla D. T. jako pracownika u płatnika składek T. P. wynosi – 1 680, 00 zł. miesięcznie. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, iż ustalona w umowie o pracę z dnia 30 maja 2014r. wysokość wynagrodzenia dla D. T. jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Wnioskodawczyni zatrudniona od 01 czerwca 2014r., od 01 września 2014r. stała się niezdolna do pracy. Na jej miejsce płatnik składek nie zatrudnił innego pracownika. Wnioskodawczyni nie posiadała doświadczenia branżowego, a wysokość wynagrodzenia ustalona przez płatnika składek była spowodowana chęcią zatrzymania córki w dotychczasowym miejscu zamieszkania. Przy tak ustalonym stanie faktycznym organ rentowy uznał, iż wynagrodzenie za pracę dla D. T. powinno odpowiadać minimalnemu wynagrodzeniu, a celem zawartej przez strony umowy z wynagrodzeniem 9 365, 00 zł brutto było uzyskanie przez wnioskodawczynię wyższych świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawczyni D. T. wniosła o jej zmianę poprzez ustalenie, iż od 01 czerwca 2014r. podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe wynosi dla niej jako pracownika u płatnika składek T. P. 9 365, 00 zł miesięcznie. W uzasadnieniu odwołania podniosła, iż celem jej zatrudnienia było otworzenie się firmy na nowe rynki zbytu i rynki zagraniczne, a wysokość wynagrodzenia za pracę strony mogą kształtować według własnego uznania, zgodnie z zasadą swobody umów.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie, uzasadniając ten wniosek przytaczając analogiczne do zawartych w uzasadnieniu decyzji argumenty.

Wyrokiem z 31 marca 2015r. Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie D. T., podzielając w tej sprawie stanowisko organu rentowego.

Rozpoznając apelację wnioskodawczyni od tego wyroku w dniu 19 listopada 2015r., Sąd Apelacyjny we Wrocławiu uchylił skarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Legnicy. Sąd ten wskazał na konieczność uzupełnienia materiału dowodowego poprzez ustalenie czy przyjęte przez strony umowy o pracę było adekwatne do zajmowanego przez wnioskodawczynie stanowiska, obowiązków, nakładu pracy i uciążliwości. Ponadto wskazał, iż na potrzebę zbadania sytuacji finansowej firmy T. P., kosztach uzyskania przychodu, poniesionych stratach za lata 2013, 2014 i 2015. Podkreślił, iż ocenić należy czy krótkotrwałe zatrudnienie wnioskodawczyni wpłynęło w znaczący sposób na rozwój firmy jej ojca T. P., zwiększenie jej obrotów. Nadto wskazał, iż przy uwzględnieniu faktu, iż wnioskodawczyni pomagała zainteresowanemu w prowadzeniu przedsiębiorstwa już od 10 lat to dlaczego nie wynagradzał on córki w żaden sposób i co skłoniło ich do nagłego zawarcia przedmiotowej umowy o pracę. Sąd Apelacyjny zobowiązał ponadto Sąd Okręgowy do zbadania sytuacji kadrowej przedsiębiorstwa, zarobków innych pracowników, zasad ich zatrudnienia, posiadanych kwalifikacji zawodowych, zakresu obowiązków i ich porównania z zasadami zatrudnienia wnioskodawczyni. Co pozwoli na prawidłowa ocenę, czy wysokie wynagrodzenie ubezpieczonej odpowiadało nakładowi jej pracy, kwalifikacjom, doświadczeniu oraz przyjętej przez nią odpowiedzialności na stanowisku kierownika produkcji. Istotne było również wyjaśnienie roli synów zainteresowanego w zarządzaniu firmą zainteresowanego w kontekście konieczności zatrudnienia wnioskodawczyni i wysokości jej wynagrodzenia.

Sąd ustalił:

T. P. od 01 sierpnia 1995r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą Firma (...), której przedmiotem działalności jest „pozostałe przetwarzanie i konserwowanie owoców i warzyw”, faktycznie jest to skup i przetwarzanie kukurydzy. Firma ta produkuje kukurydzę świeżą, mrożoną i paczkowaną w woreczki foliowe. Produkcja ta jest zmechanizowana. Zatrudnieniu przy niej pracownicy obsługują maszyny takie jak pakowarka próżniowa, piec, pakowarka kukurydzy świeżej. Zainteresowany T. P. w 2013r. zatrudniał 6 osób: 2 osoby na stanowisku pracowników produkcyjnych, 1 konserwatora, 1 mechanika w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem brutto 1 600 zł miesięcznie, kierowcę mechanika z wynagrodzeniem 1 800 zł brutto miesięcznie. Ponadto głównego księgowego z wynagrodzeniem 200 zł miesięcznie. W 2014r. 5 osób: konserwatora z wynagrodzeniem 1 700 zł, 2 kierowców mechaników z wynagrodzeniem po 2 000 zł, od października 2014r. 1 kierowcę mechanika z wynagrodzeniem 1 750 zł, księgowego z wynagrodzeniem 210 zł oraz wnioskodawczynię z wynagrodzeniem 9 365 zł miesięcznie. W 2015r. zatrudniał 6-7 osób: konserwatora z wynagrodzeniem brutto 1 750 zł, 2 kierowców mechaników z wynagrodzeniem po 2 000 zł, 1 kierowcę mechanika z wynagrodzeniem 1 750 zł, 1 przedstawiciela handlowego – technologa z wynagrodzeniem 3 132 zł – 3 500 zł miesięcznie, a od grudnia 2015 ponownie wnioskodawczynię na stanowisku kierownika produkcji z wynagrodzeniem 2 185 zł.

Zainteresowany T. P. w 2013r. osiągnął przychód w kwocie 3 058 084, 64 zł, zaś koszty uzyskania tego przychodu wyniosły 3 038 010, 04 zł a zysk kwotę 20 074, 60 zł. W 2014r. przychód wyniósł 4 130 615, 25 zł, koszty uzyskania przychodu 4 101 460, 59 zł, a dochód 29 154, 66 zł.

Zainteresowany poza tym prowadzi własne gospodarstwo rolne o pow. 18 ha.

Cala produkcja zainteresowanego oparta jest na skupie i przetwórstwie kukurydzy, którą w swoich odrębnych gospodarstwach uprawia wnioskodawczyni oraz dwaj synowie zainteresowanego. Wnioskodawczyni samodzielnie prowadziła gospodarstwo rolne o powierzchni początkowo 10 ha, a od 2014r. 60 ha. Na 2/3 tej powierzchni uprawiała kukurydzę, na pozostałe części zboża. Nie zatrudniała pracowników. Czasami pomagał jej nieodpłatnie ojciec i bracia. Jej dwaj bracia mają swoje gospodarstwa rolne o podobnej powierzchni i takiej samej produkcji. W swoim gospodarstwie pracowała ok. 4 godzin dziennie. Zaś w firmie ojca co najmniej 8 godzin, czasami więcej nawet 14 godzin na dobę.

W czerwcu 2014r. wnioskodawczyni wyszła za mąż. Jej mąż, mieszkający w G. ma swoje własne gospodarstwo rolne o powierzchni 2 ha.

Od 1 czerwca 2014r. w firmie płatnika składek zatrudniona została jego córka D. P., po mężu T. na stanowisku kierownika produkcji, z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 9 365,00 zł. brutto miesięcznie, w pełnym wymiarze czasu pracy. Do jej obowiązków na powyższym stanowisku należało: nadzorowanie i kontrolowanie pracowników i procesu produkcji i technologii, ocenianie jakości surowców, kontrolowanie stanu magazynów, nadzór nad dystrybucją towarów, pozyskiwanie nowych klientów, prowadzenie ksiąg związanych z wymogami sanitarnymi HACCP. Pracowała również fizycznie przy produkcji zainteresowanego: pakowała kukurydzę w kartony.

Przed zatrudnieniem u płatnika składek wnioskodawczyni nie pracowała na kierowniczym stanowisku, była to jej pierwsza praca. Wcześniej pomagała swojemu ojcu w firmie. Pomoc ta polegała na nawiązywaniu kontaktów telefonicznych z kontrahentami ojca, doradzaniu ojcu w zakresie spraw sanitarnych związanych z produkcją, sporadycznie na pracy bezpośrednio przy produkcji. Była to pomoc nieodpłatna.

Ustalona na kwotę 9 365 zł wysokość wynagrodzenia podyktowana byłą chęcią zatrzymania córki w S.. Płatnik składek nie chciał by wyjechała z mężem do G.. Obecnie wnioskodawczyni zamieszkuje z ojcem w jednym domu, ale prowadzą oddzielne gospodarstwa domowe. D. T. ukończyła Technikum (...) w zawodzie (...), a w czerwcu 2007r. ukończyła studia licencjackie na kierunku (...) w zakresie (...) w Wyższej Szkole (...) w P.. Dzięki znajomości przez wnioskodawczynię języka angielskiego firma nawiązała współpracę z Czechami, z Niemcami, z Białorusią.

Od dnia 01 września 2014r. D. P. przebywała na zwolnieniu lekarskim i od tego momentu nie pomagała ojcu w firmie ze względu na złe samopoczucie. Na miejsce wnioskodawczyni nikogo nie zatrudniono, jej czynności wykonywał zainteresowany z pomocą syna.

d o w ody:

1) akta ZUS: :

- wydruk z CEIDG, k.4;

- umowa o pracę, zakres obowiązków, k.8,10;

- zaświadczenie lekarskie, o ukończeniu szkolenia bhp, k. 14,16;

- świadectwo dojrzałości technikum, dyplom uzyskania tytułu zawodowego, k.18-22;

- dyplom ukończenia studiów wyższych, k. 24;

- zaświadczenie o udziale w szkoleniu HACCP, k.26;

- odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 42;

- raporty produkcji dziennej, karty monitorowania warunków magazynowych,

k. 44-54,56-65;

- protokół przesłuchania płatnika składek, k.96-98;

- decyzja ZUS z dnia 30 grudnia 2014r., k. 104-108;

2) zestawienie podstawy wymiaru składek pracowników zainteresowanego k.85-87

3) zeznania PIT zainteresowanego za 2013r. i 2014r. k. 91-100

4) zestawienia ilości zatrudnionych pracowników i ich zarobków k.104-106

5) wyjaśnienia T. P. – e-protokół z 31.03.2015r. - 00:09:21-00:24:01; oraz

z 15.06.2016r. - 00:36:45-01:15:01

6) wyjaśnienia wnioskodawczyni- e-protokół z 31.03.2015r. - 00:24:01-00:30:03. oraz

z 15.06.2016r. – 00:02:14- 00:36:45.

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są miedzy innymi pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a. Osoby będące pracownikami podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy). Osoby podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu (art. 12 ust. 1 ww. ustawy). Każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia (art. 36 ust. 1, 2 i 4 ww. ustawy systemowej).

Stosownie do art. 13 pkt 1 ustawy systemowej obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Jak wynika natomiast z art. 18 ust. 1 ww. ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z zastrzeżeniem ust. 2 (w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną). Z kolei z art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 j.t.) w art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na gruncie cytowanych przepisów bezdyskusyjnym pozostaje, że wynagrodzenie zasadnicze ubezpieczonych będących pracownikami stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Oczywistym jest również fakt, iż w świetle utrwalonego orzecznictwa organ rentowy ma prawo kwestionować wysokość podstawy wymiaru składek, jeżeli uważa, że składka jest zawyżona w celu uzyskania przez stronę wyższych świadczeń (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05). W przedmiotowej sprawie organ rentowy nie kwestionował jednak faktu zatrudnienia wnioskodawczyni w oparciu o umowę o pracę, a więc nie kwestionował samego tytułu ubezpieczenia.

Z tego powodu Sąd przyjął, że tytułem do ubezpieczenia była umowa o pracę zawarta w dniu 01 czerwca 2014r. między płatnikiem składek – T. P. a jego córką D. T..

Kwestią sporną wymagającą rozstrzygnięcia Sądu była wysokość wynagrodzenia ustalona w umowie o pracę. Organ rentowy powołując się na zakres powierzonych zainteresowanej obowiązków, brak doświadczenia niewielki wkład pracy stwierdził, że podstawą wymiaru składek powinno być wynagrodzenie w wysokości 1 680 zł miesięcznie, natomiast ustalone w umowie o pracę wynagrodzenie w wysokości 9 365 zł jest zawyżone. Organ rentowy argumentował przy tym, że wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

W niniejszej sprawie, Sąd nie miał wątpliwości, że ustalona w kwestionowanej umowie o pracę kwota wynagrodzenia była wygórowana. W szczególności wobec zakresu obowiązków pracowniczych wypełnianych w rzeczywistości przez wnioskodawczynię, sytuacji ekonomicznej samego płatnika składek oraz wysokości wynagrodzenia innych pracowników zainteresowanego. Ponadto zebrany w sprawie materiał uzasadnia w ocenie Sądu wniosek, że w dacie zawierania umowy o pracę wnioskodawczyni była już co najmniej w drugim miesiącu ciąży. Do chwili zawarcia tej umowy jedynie pomagała ojcu w prowadzeniu firmy. Ustalona kwota wynagrodzenia za pracę miała na celu - jak szczerze wyjaśnił płatnik składek - zatrzymanie córki w miejscu jej dotychczasowego zamieszkania w S.; płatnik składek nie chciał, by wyjechała z mężem do G.. W istocie zatem podstawę ustalenia określonego umową o pracę wynagrodzenia stanowiły względy nie mające jakiegokolwiek związku ze stosunkiem pracy. Należy podkreślić, iż do chwili zawarcia umowy o pracę i określenia jej warunków, wnioskodawczyni dotychczas jeszcze nie pracowała, nawet u prowadzącego działalność gospodarczą płatnika składek, w jednej osobie także i jej ojca. Do chwili zawarcia umowy o pracę jej rola ograniczała się jedynie do udzielania ojcu nieodpłatnej pomocy w prowadzeniu tej działalności. Ten stan uległ zasadniczej zmianie dopiero po zajściu wnioskodawczyni w ciążę. Zdając sobie bowiem sprawę ze stanu ciąży wnioskodawczyni, już w drugim jej miesiącu, w celu zapewnienia stosownych świadczeń z ubezpieczenia społecznego, D. T. i T. P. nawiązali stosunek pracy. Nieprzypadkowo zatem nie tylko zawarli umowę o pracę ale także przede wszystkim wysokość wynagrodzenia określili na wyjątkowo wysokim poziomie, w zupełnym oderwaniu od wysokości wynagrodzeń innych zatrudnionych u płatnika składek wynagrodzeń, nie wyższych od kwoty 2.000 zł miesięcznie. Należy ponadto uwzględnić fakt, iż praca od 01 czerwca 2014 r. jest pierwszym stosunkiem pracy wnioskodawczyni. D. T. nie posiada zatem jeszcze jakiegokolwiek doświadczenia zawodowego. Ustalenie w tej sytuacji już na samym początku zatrudnienia wyjątkowo wysokiego i nastawionego na zatrzymanie wnioskodawczyni w dotychczasowym miejscu zamieszkania wynagrodzenia, ze względu na podnoszone przez organ rentowy, zasługujące na uwzględnienie argumenty, nie może być akceptowane. Zawarcie umowy o pracę nie było w ocenie Sądu przypadkowe. Było ono naturalną konsekwencją ciąży i chęcią korzystania w nieodległej już przyszłości z wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Wcześniej wnioskodawczyni pomagała ojcu w prowadzeniu firmy przez okres około 10 lat i strony stosunku pracy nie widziały w tym czasie potrzeby zatrudnienia ubezpieczonej. Na miejsce przebywającej na zwolnieniu lekarskim D. T. płatnik składek nie zatrudnił innego pracownika. Osobiście jak do chwili zawarcia z ubezpieczoną umowy o pracę, pomimo wskazywanych problemów zdrowotnych, z pomocą syna, T. P. prowadził działalność gospodarczą. Zatem ustalone na poziomie 9 365,00 zł miesięcznie wynagrodzenie nie jest adekwatne do rodzaju wykonywanej przez ubezpieczoną pracy, tym bardziej, że poza formalnym tylko wykształceniem, nie posiada adekwatnego do wykonywanej pracy jakiegokolwiek doświadczenia zawodowego na stanowiskach kierowniczych. Wątpliwości również co do zakresu wykonywanych przez ubezpieczona na rzecz płatnika prac budzi również to, że samodzielnie i praktycznie jednoosobowo, w tym okresie prowadziła duże gospodarstwo rolne o pow. 60 ha. Trudno podzielić jej twierdzenie, iż w takim gospodarstwie pracowała ok. 4 godzin dziennie a w firmie ojca 8 godzin, czasami nawet 14 godzin. W jaki sposób więc łączyła te obowiązki, szczególnie w sytuacji bycia ciężarną i przy złym samopoczuciu. Co znalazło odzwierciedlenie w konieczności korzystania ze zwolnienia lekarskiego od 1 września 2014r. Na niewielki faktyczny zakres jej prac wskazuje również to, że brak jest jakichkolwiek materialnych śladów jej pracy, w tym wpływu na ekonomiczne efekty działalności gospodarczej zainteresowanego. W tym kontekście warto zauważyć, iż jego zysk za rok 2013 wyniósł 20 074, 60 zł, a w 2014r. - 29 154, 66 zł. Takie wyniki nie uzasadniają zatrudnienia wnioskodawczyni z wynagrodzeniem ponad 9 365 zł miesięcznie. Taki wniosek wypływa również z wysokości wynagrodzenia innych pracowników zainteresowanego w latach 2013-2014. Kwoty ich zarobków nie przekraczały w tym czasie sumy 2 000 zł, w większości oscylowały w granicach najniższego wynagrodzenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd podziela uzasadnione okolicznościami sprawy twierdzenie organu rentowego, iż zatrudnienie D. T. przez jej ojca, płatnika składek T. P., miało na celu uzyskanie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego w okresie spowodowanej niezdolnością do pracy ciąży jak i później, w okresie urlopu macierzyńskiego. Uiszczenie w realiach rozpoznanej sprawy zaledwie wyższych składek na ubezpieczenia społeczne jedynie za okres 3 miesięcy stanowiło nadzwyczaj korzystną dla wnioskodawczyni inwestycję, gwarantującą w nieodległej, bo już od 01 września 2014 r., przyszłości, wysokie świadczenia z ubezpieczenia społecznego

W konkluzji stwierdzić należy, że zasadnie organ rentowy stwierdził w zaskarżonej decyzji, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe wnioskodawczyni jako pracownika płatnika składek T. P. za okres od 1 czerwca 2014r. wynosi 1 680 zł miesięcznie.

Wobec czego Sąd – zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. – oddalił odwołanie.

Orzeczenie o kosztach ma za podstawę treść przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z § 6 pkt 4 i art. § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490 j.t.).