Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem wydanym w dniu 4 stycznia 2016 roku w sprawie o sygnaturze akt XVIII Ns 280/15 z wniosku Prezydenta Miasta Ł. – Zarządu Dróg i (...) w Ł. z udziałem M. Z. o orzeczenie przepadku pojazdu Sąd Rejonowy dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi oddalił wniosek i orzekł, iż każdy z uczestników ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

Sąd pierwszej instancji ustalił, iż pełnomocnik wnioskodawcy złożył wniosek o orzeczenie w trybie art. 130a ust.10 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz.U z 2012 roku poz.1137) przepadku pojazdu marki S. (...) rok produkcji 1995 o numerze rejestracyjnym (...). W wyniku kontroli przeprowadzonej w dniu 4 lutego 2015 roku stwierdzono, że wyżej wymieniony pojazd został porzucony i z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym został usunięty z drogi i odholowany na parking przy ulicy (...) w Ł.. W toku podjętych czynności ustalono, że właścicielem pojazdu jest M. Z. – uczestnik postępowania. Do uczestnika zostało wysłane zawiadomienie o usunięciu pojazdu i skutkach jego nieodebrania. Jednakże wnioskodawca nie przedstawił aktualnego na datę orzekania wydruku z bazy (...), do czego został zobowiązany przez Sąd. W zakreślonym terminie wnioskodawca przedstawił wydruk jednak z adnotacją „brak pozycji w ewidencji CEP spełniających zadane kryteria”. Przedstawił także jedynie kopię faktury VAT wystawionej w dniu 15 marca 2013 roku, z której wynika, iż M. Z. nabył przedmiotowy pojazd. W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał, iż wniosek podlegał oddaleniu z uwagi na nie dołożenie należytej staranności w poszukiwaniu osoby uprawnionej do odbioru pojazdu w rozumieniu art. 130a ust.10 powołanej wyżej ustawy, a także – w konsekwencji - z uwagi na to, iż nie można uznać, by właściciel został prawidłowo powiadomiony o możliwości odebrania pojazdu i skutkach jego nieodebrania. (postanowienie z uzasadnieniem – 34)

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł wnioskodawca, zaskarżając je w całości. Zaskarżonemu postanowieniu wnioskodawca zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 130a ust.10e ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym poprzez jego błędne zastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie, że nie zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, a w szczególności, że w poszukiwaniu osoby uprawnionej do odbioru pojazdu wnioskodawca nie dołożył należytej staranności. Skarżący wniósł w tym o zmianę postanowienia poprzez orzeczenie przepadku przedmiotowego pojazdu i zasądzenie od uczestnika na rzecz wnioskodawcy kosztów postępowania za I i II instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wnioskodawca wskazał, iż podjął wszelkie niezbędne czynności mające na celu ustalenie aktualnego właściciela pojazdu, przedstawił szereg umów kupna – sprzedaży, ustalił osobę właściciela i skierował do niego zawiadomienie o usunięciu auta i skutkach jego nieodebrania. Jednocześnie wskazał, iż wydruk z bazy (...) nie może świadczyć o braku należytej staranności po stronie wnioskodawcy bowiem nie można obciążać wnioskodawcy negatywnymi konsekwencjami za to, iż pojazd nie został przerejestrowany przez właściwą osobę, zgodnie z art. 78 ust. 2 prawa o ruchu drogowym. (apelacja k.42-44).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelację jako zasadną należało uwzględnić w całości.

Zgodzić się bowiem należy ze skarżącym, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy zostały spełnione, wbrew stanowisku Sądu Rejonowego, przesłanki orzeczenia przepadku pojazdu na rzecz Miasta Ł.. Zgodnie z art. 130 a ust. 10e ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. jedn. Dz. U. z 2012r., poz.1137 ze zm.) w sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W niniejszej sprawie samochód został usunięty w następstwie stwarzania przez pojazd zagrożenia dla ruchu drogowego (w warunkach art. 130a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym), a jego właściciel nie odebrał go pomimo upływu 3 miesięcy od dnia jego usunięcia i powiadomienia go o możliwości odbioru pojazdu i skutkach jego nieodebrania (art. 130 a ust. 10 cytowanej ustawy).

Ze złożonej do akt sprawy kopii faktury VAT (k.26) wynika, iż nabywcą pojazdu w dniu 15 marca 2013 roku był M. Z.. Prawu własności pojazdu uczestnik w toku postępowania nie zaprzeczył. Prawa tego nie podważa fakt, iż uczestnik nie figuruje w ewidencji CEP, bowiem istotnie – jak podnosi skarżący – zgodnie z treścią art. 78 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nieprzekraczającym 30 dni starostę o:

1) nabyciu lub zbyciu pojazdu

2) zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym.

Brak dopełnienia tego obowiązku, podobnie zresztą jak nie odbieranie przesyłek w drodze doręczonych w drodze awiza nie może obciążać wnioskodawcy. W tym stanie rzeczy zachodziły podstawy do przyjęcia, że wnioskodawca wykazał przesłankę uzasadniającą orzeczenie przepadku pojazdu, mianowicie, że dołożył należytej staranności w poszukiwaniu osoby uprawnionej do odbioru pojazdu. Brak także innych okoliczności wyłączających orzeczenie przepadku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c, zmienił zaskarżone postanowienie poprzez uwzględnienie wniosku. Zmiana rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego pociągała za sobą także zmianę rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania. Na koszty te złożyły się: kwota 40 zł tytułem opłaty od wniosku oraz kwota 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (§ 10 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Dz.U z 2013 roku poz. 490).

Uwzględniając sprzeczność interesów wnioskodawcy i uczestnika oraz powyżej wskazane okoliczności, o kosztach przedmiotowego postępowania orzeczono na podstawie art. 520 § 3 k.p.c. Na koszty poniesione przez wnioskodawcę w tym postępowaniu złożyła się jedynie kwota 40 zł tytułem opłaty od apelacji oraz kwota 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym (§ 12 ust. 1 pkt 1 w związku z § 10 pkt 3 powołanego Rozporządzenia oraz § 21 Rozporządzenia z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych Dz.U. z 2015 roku poz. 1804).