Sygn. akt V Kz 571/16
Dnia 3 sierpnia 2016 roku
Sąd Okręgowy w Łodzi, V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: Sędzia S.O. Zbigniew Mierzejewski
Protokolant: sekr. sąd. Dorota Lerka
przy udziale Prokuratora Ireny Laury Łozowickiej
po rozpoznaniu w sprawie S. G., syna J. i A., urodzonego (...) w Ł.
oskarżonego o czyn z art. 280 § 1 k.k. i inne
zażalenia wniesionego przez obrońcę oskarżonego w dniu 12 lipca 2016 roku
na postanowienie Sądu Rejonowego dla Łodzi Widzewa w Łodzi
z dnia 30 czerwca 2016 roku, w sprawie sygn. akt IV 518/16
w przedmiocie dalszego stosowania tymczasowego aresztowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanawia:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi na podstawie art. 258 § 1 pkt 2 i § 2 k.p.k. i art. 344 k.p.k. postanowił dalej stosować w stosunku do oskarżonego S. G. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania do dnia (...)
Postanowienie Sądu Rejonowego zaskarżył w całości zażaleniem obrońca oskarżonego zarzucając zaskarżonemu orzeczeniu obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na jego treść, tj. art. 258 § 1 pkt i § 2 k.p.k., polegającą na błędnym przyjęciu, iż istnieje obawa, że pozostając na wolności oskarżony może podjąć działania zakłócające prawidłowy tok postępowania karnego, podczas gdy nie ma żadnych okoliczności, które mogłyby w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego powodować ze strony oskarżonego taką obawę, a także błędne ustalenie, że dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania konieczne jest dalsze stosowanie wobec oskarżonego tymczasowego aresztowania.
Podnosząc powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uchylenie tymczasowego aresztowania, ewentualnie zastosowanie innych wolnościowych środków zapobiegawczych.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Zażalenie obrońcy oskarżonego nie jest zasadne.
S. G. został oskarżony o przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. i art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Duże prawdopodobieństwo popełnienia zarzucanego mu czynu w rozumieniu ogólnej przesłanki stosowania środków zapobiegawczych, określonej w art. 249 § 1 k.p.k., wynika z zeznań pokrzywdzonego, a częściowo także z wyjaśnień samego podejrzanego.
Sąd Rejonowy trafnie wskazał na występowanie przesłanek szczególnych zawartych w art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. w postaci obawy matactwa oraz w art. 258 § 2 k.p.k. w postaci zagrożenia wymierzeniem surowej kary pozbawienia wolności.
Obawa matactwa wynika z działania wspólnie i w porozumieniu z innym oskarżonym przez co S. G. mógłby podejmować działania mające na celu uzgodnienie wspólnej wersji przebiegu zdarzenia, a także wpływać na pokrzywdzonego w celu zmiany obciążających oskarżonego zeznań.
Zagrożenie surową karą, wynoszące w przedmiotowej sprawie do 12 lat pozbawienia wolności, przy uwzględnieniu działania wspólnie i w porozumieniu, natężenia użytej przemocy, skutków w postaci obrażeń ciała pokrzywdzonego, przybiera w przedmiotowej sprawie realny charakter.
W obawie przed surową karą oskarżony może podjąć działania destabilizujące postępowanie karne.
Sąd I instancji słusznie przyjął, że stosowanie wobec oskarżonego izolacyjnego środka zapobiegawczego jest niezbędne do zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania na jego obecnym etapie, zaś inne środki o charakterze wolnościowym nie byłyby wystarczające.
Czas na jaki zostało zastosowane tymczasowe aresztowanie nie jest nadmierny i powinien być wystarczający dla wykonania dalszych czynności postępowania do czasu wydania wyroku.
W sprawie nie ujawniono żadnej negatywnej przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania wskazanej w art. 259 § 1 pkt 1 k.p.k.
Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.