Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Joanna Kucharska

w obecności oskarżyciela publicznego --------------------

po rozpoznaniu w dniach 10 listopada 2015 r., 18 grudnia 2015r., 21 czerwca 2016r. na rozprawie

sprawy przeciwko J. D.

synowi W. i M. z d. B.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że: W dniu 2 października 2015 roku około godz. 16:10 w miejscowości K. gm. P., kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...), przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 38 km/h, przy dopuszczalnej prędkości 90 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

1.  Obwinionego J. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 790,66 (siedemset dziewięćdziesiąt 66/100) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania oraz zwrotu kosztów wynagrodzenia biegłego.

Sygn. akt V W 220/15

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2015r około godziny 16.00 J. D. kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) na trasie K. - W.. W tym czasie policjanci – R. K. i K. J. dokonywali pomiaru prędkości pojazdów stojąc na poboczu, po prawej stronie dla kierunku jazdy J. D.. Pomiaru dokonywali przy użyciu urządzenia – Ultralyte LTI 20-20 100LR z legalizacją ważną do dnia 31.08.2016r. Około godziny 16.10 R. K. dokonał pomiaru pojazdu nadjeżdżającego od strony G., auta którym kierował J. D.. Laserowy miernik prędkości wskazał, iż pojazd porusza się z prędkością 128 km/h przy prędkości dopuszczalnej w tym miejscu – 90 km/h. Pomiar prędkości policjant wykonał z odległości 440 metrów. W tym czasie samochód osobowy ze znaczną prędkością – F. (...) zbliżał się do jadącego przed nim samochodu V. (...). Żaden inny pojazd nie jechał za samochodem osobowym. R. K. zatrzymał pojazd od kontroli drogowej. Kierowca nie zgodził się ze wskazaniem pomiaru prędkości i odmówił przyjęcia mandatu karnego. J. D. jechał wówczas wspólnie z żona – B. D. oraz dziećmi.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, świadectwo legalizacji k. 4, zeznań świadków – R. K. k. 21, B. D. k. 31v, a także wyjaśnień obwinionego k. 20 v – 21.

Obwiniony J. D. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu twierdząc, iż policjant nie zmierzył jego prędkości tylko pojazdu, który jechał przed nim. Poza tym on poruszał się z prędkością co najwyżej 80 km/h, co również potwierdziła w swoich zeznaniach jego żona – B. D.. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego ponieważ przeczy im dowód z postaci zeznań świadka – policjanta R. K.. Świadek szczegółowo opisał w jaki sposób dokonał pomiaru prędkości pojazdu, którym kierował obwiniony. Opisał podejmowane przez niego czynności, a wszystkie szczegóły kontroli drogowej zawarł w notatce urzędowej sporządzonej zaraz po zdarzeniu w dniu 2.10.2015r. Świadek posiada stosowne przeszkolenie w obsłudze tego rodzaju urządzenia, pracuje już od wielu lat w patrolu drogowym i kilka razy w tygodniu pełni służbę obsługując laserowy miernik prędkości. Z opinii biegłego z zakresu przyrządów do pomiaru prędkości w ruchu drogowym – P. B. wynika, iż pomiar ten był wykonany prawidłowo. Biegły wskazał, iż tego rodzaju miernik prędkości jest stosowany w 70 krajach, w tym na terenie całej Unii Europejskiej. Biegły wskazał, iż nie jest możliwe wykonanie przypadkowego pomiaru prędkości pojazdu, który nie jest namierzany świadomie przez operatora przyrządu Ultrlyte. Gdyby nastąpiła taka sytuacja pojawi się na urządzeniu komunikat błędu, a czynność jest wykonana nieprawidłowo. W przedmiotowej sytuacji nie było przypadkowego pomiaru, tylko policjant wykonał pomiar prędkości pojazdu, który poruszał się za większym pojazdem. To, że biegły zwrócił uwagę, iż policjant nie ujawnił wszystkich okoliczności związanych z pomiarem – czasu jego dokonania (k. 54v opinii), zdaniem Sądu nie dyskwalifikuje dokonanego pomiaru. Urządzenie Ultrlyte zarejestrowało prędkość z jaką poruszał się obwiniony, a pomiar ten został wykonany prawidłowo. Czas jaki upłynął od pomiaru prędkości jest tylko dodatkową informacją ale nie przesądza o tym, że wykroczenia nie popełniono. Podobnie brak informacji odnośnie tego czy urządzenie nie uległo rozkalibrowaniu z powodu jego niewłaściwego użytkowania jest jedynie informacją biegłego o tym, że w jego pracy zdarzały się takie sytuacje, ale bynajmniej nie sposób stwierdzić, iż w tej sprawie taka okoliczność miała miejsce. R. K. opisał czynności, które są wykonywane podczas kalibracji urządzenia przed przystąpieniem do służby. Wskazał, iż dokonywał tego dnia również innych pomiarów, a urządzenie nie sygnalizowało żadnego błędu. Zdaniem Sądu zeznania świadka R. K. są wiarygodne, w sposób rzetelny policjant opisał jakiego rodzaju czynności podejmował przed przyjęciem służby, jak dokonał pomiaru prędkości pojazdu obwinionego oraz jak dokonał jego zatrzymania. Opinia biegłego sporządzona w sprawie stwierdza, iż pomiar prędkości był wykonany prawidłowo. Biegły był na miejscu gdzie poruszał się obwiniony, sam przeprowadził wizję lokalną oraz ocenił zarzuty obwinionego odnośnie prawidłowości pomiaru. W ocenie Sądu opinia ta jest wiarygodna, poparta wiedzą i doświadczeniem zawodowym biegłego. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka B. D. odnośnie tego z jaką prędkością prowadził pojazd jej mąż, ponieważ przeczą im zeznania R. K.. B. D. jest żoną obwinionego, zatem jej zeznania nie mogą być oceniane jak zeznania osoby postronnej, nie zainteresowanej rozstrzygnięciem sporu.

Reasumując powyższe dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu, którego dopuścił się z winy umyślnej, w zamiarze bezpośrednim. Obwiniony doskonale zdawał sobie sprawę, że porusza się w terenie niezabudowanym, gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 90 km/h.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 92a kw podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Miejsce, w którym dokonano pomiaru prędkości pojazdowi prowadzonemu przez obwinionego znajdowało się w miejscu, gdzie z godnie z art.20 ust. 3 pkt 1 d ustawy Prawo o ruchu drogowym prędkość dopuszczalna samochodu osobowego wynosi 90 km/h (t.j. Dz. U. z 2012r poz. 1137 z późn. zm.).

Zdaniem Sądu kara grzywny w kwocie 300zł nie jest karą nadmiernie wygórowaną bądź szczególnie dotkliwą. Obwiniony utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę, zatem jego dochody pozwalają na uiszczenie stosownej kary grzywny.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r (Dz. U. nr 118 poz. 1269 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.). Zgodnie z art. 118 § 3 kpw Sąd obciążył również obwinionego kosztami wynagrodzenia biegłego w związku ze sporządzoną przez niego opinią w sprawie.