Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy M. VIII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Bazan

Protokolant: Michał Bednarski, Wioletta Zakrzewska

przy udziale Prokuratora: Iwony Tondys

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 12 września 2014 r., 30 października 2014 r., 10 lutego 2015 r., 24 kwietnia 2015 r., 29 lipca 2015 r. ,4 sierpnia 2015 r. ,27 października 2015 r., 14 stycznia 2016 r.,

sprawy:

K. K. (1) córki F. i H. zd. W., urodzonej (...)

w W.,

oskarżonej o to, że:

w nieustalonym dotąd czasie nie później niż do 22 lipca 2008 roku w W. w celu użycia za autentyczne podrobiła dokumenty w postaci:

na piśmie sporządzonym na karcie formatu A4 rozpoczynające siy słowami: "G., K.", a zakończonymi słowami "niniejszego postypowania" z podwójną numeracją ,,-3-" i ,, (...)" na dole strony nakreśliła podpis o treści (...),

_ na piśmie sporządzonym na karcie formatu A4 rozpoczynające siy słowami: "G., K.", a zakończonymi słowami "niniejszego postypowania" z podwójną numeracją ,,-3-" i ,, (...)" na dole strony nakreśliła podpis o treści (...),

na wniosku sporządzonym do Prokuratury Rejonowej W. M. z dnia 22.07.2008 r. złożonego przez (...) S. Nad D.-Zachód" na karcie formatu A4 przy treści imienia i nazwiska (...) na dole strony nakreśliła podpis o treści "S ałaciński" ,

które nastypnie przedłożyła jako autentyczne do akt sprawy 1Ds. 1141/07/111 -postypowania prowadzonego przez Prokuratury Rejonową W. M. oraz przed U. M.. ST. W. Biurem Administracji i Spraw Obywatelskich, tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

orzeka:

1. w ramach zarzucanego aktem oskarżenia czynu uznaje K. K. (1) za winną

tego, że:

II. w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 lipca 2008 L, W nieustalonym

bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument - wniosek

o umożliwienie wglądu w akta sprawy 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej

W. M. w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska

jego rzekomego współautora - C. S. (1), w ten sposób, że na

wymienionym wyżej dokumencie, pod jego treścią, nakreśliła podpis o treści

(...), który to dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W.

M. w dniu 24 lipca 2008 L i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako

karta 1346 akt sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestypstwa z art. 270 § 1 k.k. i za to skazuje ją;

III. w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 25 czerwca 2008 L

W nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument

zażalenie na postanowienie z dnia 9 czerwca 2008 L o odmowie udost((pnienia akt

w sprawie l Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M.

w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego

współautora - C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej

dokumencie, pod jego trcścią, nakreśliła podpis o treści (...)~ który to

dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 25 czerwca 2008 L i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07 lIII Prokuratury

Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karty 1326-1328 akt

sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przest((pstwa z art. 270 § l k.k.

i za to skazuje ją;

IV. w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 listopada 2008 L

W nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument zażalenie na postanowienie z dnia 31 października 2008 r. o zawieszeniu śledztwa w sprawie l Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego współautora - C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej dokumencie, pod jego treścią, nakreśliła podpis o treści "S., który to dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 24 listopada 2008 r. i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karty 1456

(...) akt sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przest((pstwa z art. 270 § l k.k. i za to skazuje ją;

V. po przyjyciu, iż przest9pstwa opisane w pkt II-IV zostały popełnione w krótkich

odstypach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, co stanowi opisany

wart. 91 § l k.k., ciąg trzech przestypstw, wyczerpujących znamiona typu czynu

zabronionego z art. 270 § 1 k.k.; na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z mi. 37a k.k. w

zw. z art. 91 § l k.k. wymierza oskarżonej K. K. (1) kary grzywny

w wymiarze 80 (osiemdziesiyciu) stawek dziennych, określając wysokość stawki

dziennej na 10 (dziesiyć) złote;

VI. zasądza na rzecz adw. E. F. kwoty 504 ( piyćset cztery ) złote powiykszoną o aktualnie obowiązująca stawky podatku V AT, tytułem czyściowego wynagrodzenia _ w zakresie nieopłaconym - za wykonywanie czynności obrońcy z urzydu oskarżonej K. K. (1),

VII. na podstawie art. 624 § l k.p.k. zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych

i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VIII K 921/11

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. K. (1) jest Prezesem Zarządu Stowarzyszenia (...) nad D. - Zachód w W.. Od wielu lat pozostawała w konflikcie z członkami zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej (...) nad D., zarzucając im działania sprzeczne z prawem, co skutkowało licznymi wzajemnie wszczynanymi postepowaniami tak karnymi jak i cywilnymi. W działaniach K. K. (1) wspierał ją m.in. C. S. (1) oraz M. W. (1), która pomagała jej w sporządzaniu pism procesowych.

Na skutek zawiadomienia złożonego przez ww. Stowarzyszenie w 2008 roku toczyło się przed Prokuratura Rejonową W. - M. w W. postepowanie pod sygn. 1 Ds. 1141/07/III.

W dniu 09.06.2008 r. asesor Prokuratury Rejonowej W. W. (2) S. wydał zarządzenie odmawiające udostępnienia akt 1 Ds. 1141/07/III K. K. (1) i C. S. (1).

W nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 25 czerwca 2008 r. w nieustalonym bliżej miejscu, K. K. (1) podrobiła zażalenie na powyższe zarządzenie Prokuratury. K. K. (1) podrobiła powyższy dokument, działając w celu użycia za autentyczny, poprzez podrobienie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym zażaleniu, pod jego treścią, po wpisaniu swojego nazwiska, nakreśliła podpis o treści (...). Zażalenie to wpłynęło do Prokuratury Rejonowej W. - M. w dniu 25 czerwca 2008 r. i zostało umieszone w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III i opisane jako karty 1326-1328 akt sprawy.

Następnie w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 lipca 2008 r., w nieustalonym bliżej miejscu K. K. (1) podrobiła wniosek do Prokuratury Rejonowej W. – M. o umożliwienie wglądu w akta sprawy 1 Ds. 1141/07/III. K. K. (1) podrobiła powyższy dokument, działając w celu użycia za autentyczny, poprzez podrobienie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej wniosku, pod jego treścią, po wpisaniu swojego nazwiska, nakreśliła podpis o treści (...). Wniosek ten wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. -M. w dniu 24 lipca 2008 r. i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karta 1346 akt sprawy.

Postanowieniem z dnia 31.10.2008 roku Prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa – Mokotów Magdalena Kołodziej wydała postanowienie o zawieszeniu śledztwa w sprawie 1 Ds. 1141/07/III.

Wówczas w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 listopada 2008 r. w nieustalonym bliżej miejscu, K. K. (1) podrobiła zażalenie na powyższe postanowienie. K. K. (1) podrobiła powyższy dokument, działając w celu użycia za autentyczny, poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej zażaleniu, pod jego treścią, po wpisaniu swojego nazwiska, nakreśliła podpis o treści (...). Zażalenie to wpłynęło do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 24 listopada 2008 r. i zostało umieszone w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III i opisane jako karty 1456-1458 akt sprawy.

K. K. (1) była uprzednio dwukrotnie karana za czyny z art. 212 § 1 k.k.

W toku postępowania K. K. (2) została poddana badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów (k. 204-207), którzy nie stwierdzili u niej choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzili, że stan psychiczny K. K. (1) nie znosił ani nie ograniczał jej zdolność rozpoznania znaczenia czynu i zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Poczytalność badanej w czasie czynu nie budziła wątpliwości. Aktualny stan oskarżonej pozwalał na udział w czynnościach postępowania.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody:

częściowo wyjaśnienia oskarżonej K. K. (1) (k. 98-101, 223, 361-362, 373-379), zeznania świadka J. K. (1) (k. 13-14, 252, 402-403), zeznania świadka G. J. (1) (k. 8-10, 253, 403-404), częściowo zeznania świadka C. S. (1) (k. 27-28, 29-30, 265-267, 404-405, 408-413, 451-453), częściowo zeznania świadka M. W. (1) (k. 243, 247-249v, 436-438), zawiadomienie o przestępstwie wraz z załącznikami (k. 1-7), protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 8-10), pismo (k. 15), oświadczenie (k. 16), kserokopie akt Prokuratury Rejonowej W. – M. (k. 18-24) kserokopia statutu stowarzyszenia (k. 41), protokół oględzin rzeczy – akt stowarzyszenia (k. 46-47), protokół zatrzymania rzeczy oraz spis i opis rzeczy (k. 58-60), wniosek (w koszulce foliowej) (k. 65), oświadczenie i pisma (w koszulce foliowej) (k. 66), opinia z zakresu klasycznych badań dokumentów (k. 67-81, 267-269), dane o karalności (k. 105, 161, 213, 271-272, 347-348, 363-363a, 387-388, 442-443, 456-458), opinia sądowo-psychiatryczna (k. 204-207), wydruk typu „print screen” z komputera (k. 221), kserokopie pism (k. 239-241), pisma (k. 262-263), pismo i płyta CD (k. 278-279), opinia z zakresu badań dokumentów (k. 298-334), kserokopie pism orzeczeń i zawiadomień (k. 369-372), pismo K. K. (1) wraz z załącznikami – kserokopie zażaleń (k. 427-433), informacje z systemu teleinformatycznego dot. sytuacji finansowej oskarżonej (k. 444-445), kserokopie pism (k. 448-449), kserokopie pism oraz orzeczeń dołączone przez oskarżoną przed rozprawą w dniu dzisiejszym (k. 463-481)

Oskarżona K. K. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

W składanych wyjaśnieniach opisała konflikt jaki istniał pomiędzy nią a członkami zarządem Spółdzielni Mieszkaniowej (...) nad D. tj. S. B. i G. J. (1). Wskazała też na liczne sprawy karne jakie toczyły się w jej sprawie a które zakończyły się umorzeniem. Podniosła, że w poprzednich podobnych sprawach C. S. (1) potwierdzał swoje podpisy, które były kwestionowane. W jej ocenie C. S. (1) był nękany przez władze spółdzielni i namawiany do składania fałszywych zeznań. Oskarżona wskazała, że od 1996 roku jest prezesem stowarzyszenia (...) nad D. Zachód, którego celem jest obrona praw i interesów członków spółdzielni. Po okazaniu oskarżonej wniosku na k. 65, (k. 1446 akt prokuratorskich), podała, że wniosek ten został napisany przez nią na maszynie i podpisany osobiście przez C. S. (1), a następnie zaniesiony przez niego do Prokuratury. Po okazaniu jej zażalenia na k. 65 (k. 1328 akt prokuratorskich) oskarżona wyjaśniła, że pismo to sporządzała M. W. (1) w mieszkaniu oskarżonej. Następnie około godz. 23:00 przyszedł S. podpisał i zaniósł na pocztę, ponieważ tego dnia mijał termin do założenia zażalenia. Oskarżona podała, że ma kłopoty z pisaniem dłuższych pism, ponieważ cierpi m.in. na drętwienie palców. Po okazaniu jej zażalenia z k. 65 karty 1458 akt prokuratorskich, oskarżona wyjaśniła, że pismo to także sporządzała M. W. (1), po czym C. S. (1), podpisał zażalenie i zaniósł na pocztę. Oskarżona podała, że była uprawniona do składania ww. zażaleń jako pokrzywdzona. Wskazała także, że każde z okazanych jej pism posiadało moc prawną także bez podpisu C. S. (1). Wskazała także, że w podobnych sytuacjach, gdy nie było C. S. (1), tylko ona podpisywała pisma. Oskarżona podniosła także, że żadna z przeprowadzonych opinii nie stwierdziła kategorycznie, że te podpisy zostały przez nią podrobione. Oskarżona podała także, że C. S. (1) m.in. z racji wieku i dolegliwości zdrowotnych podpisuje się w różny sposób. W ocenie oskarżonej, zarząd spółdzielni stara się zastraszyć aktywnych członków stowarzyszenia (k. 98-101, 223, 361-362, 373-379).

Sąd zważył co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonej, w zakresie w jakim nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu Sąd uznał za niewiarygodne, albowiem pozostawały w rażącej sprzeczności z innymi dowodami, które Sąd ocenił jako wiarygodne, a przede wszystkim opiniami biegłych.

Za wiarygodne uznać należało wyjaśnienia oskarżonej w zakresie w jakim opisała konflikt jaki istniał pomiędzy nią jako prezesem Stowarzyszenia (...) nad D. Zachód a członkami zarządu SM (...) nad D. i wszczynane na tym tle liczne postępowania karne. Kwestie te jakkolwiek istotne dla określenia relacji pomiędzy składającym zawiadomienie o przestępstwie G. J. (1) jako zastępcą prezesa Spółdzielni, nie miały większego znaczenia dla ustalenia winy oskarżonej. Podkreślić należy bowiem w tym miejscu, w szczególności w kontekście obszernych relacji tak oskarżonej jak i świadków, że w zakresie ustaleń i oceny tutejszego Sądu nie leżały okoliczności dotyczące jakikolwiek innych niż zdarzeń, niż związanych z czynami objętymi aktem oskarżenia w niniejszej sprawie.

Niewątpliwe przesłuchiwanych w niniejszej sprawie świadków podzielić można na dwie grupy: związanych ze Spółdzielnią Mieszkaniową (...) nad D. oraz związanych z ww. Stowarzyszeniem. Podział ten wiąże się z określonym nastawianiem świadków, zeznających przeciwko lub na korzyść oskarżonej. Decydującym dla rozstrzygnięcia winy oskarżonej i oceny osobowego materiału dowodowego, były opinie biegłych – specjalistów z zakresu badań pisma.

Odnosząc się zatem szczegółowo do oceny zeznań świadków wskazać należy, że świadek J. K. (1) (k. 13-14, 252, 402-403), opisał w jakich okolicznościach dowiedział się o podejrzeniu sfałszowania przez oskarżoną podpisów C. S. (1) w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową (...) – M. pod sygn.1 Ds. 1141/07/III. Wskazał także na inicjatywę C. S. (1) w zakresie ujawnienia powyższej okoliczności, z których to jednak działań C. S. (1) następnie wycofał się. Zeznania tego świadka korespondują z zeznaniami świadka G. J. (1) (k. 8-10, 253, 403-404), który składał zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Świadek ten zeznał, że przeglądając akta sprawy 1 Ds. 1141/07/III zauważył, że podpisy C. S. (1) złożone na 3 pismach różnią się od innych jego podpisów. Świadek ten opisał przebieg spotkania z C. S. (1), podczas którego dowiedział się, że wskazane podpisy nie zostały przez niego nakreślone. Z jego relacji wynikało, że do C. S. (1) zadzwoniła oskarżona z prośbą by przyjechał do niej i podpisał pismo, ponieważ jednak przebywał wówczas poza W. i nie mógł tego zrobić, oskarżona powiedziała, że w takim razie ona je podpisze. Relacje świadków J. K. (1) i G. J. (1) jako spójne, logiczne i wzajemnie ze sobą korespondujące - uwzględniając przy tym zasady doświadczenia życiowego, mając także na uwadze osobisty kontakt ze świadkami na rozprawie - Sąd uznał za w pełni miarodajne, nie znajdując żadnych podstaw do ich zakwestionowania.

O bliższych okolicznościach w jakich doszło do popełnienia zarzucanych oskarżonej czynów Sąd, poczynił ustalenia także częściowo na podstawie zeznań świadka C. S. (2) (k. 27-28, 29-30, 265-267, 404-405, 408-413, 451-453) i zeznań świadka M. W. (1) (k. 243, 247-249v, 436-438), które co do zasady były spójne z wyjaśnieniami oskarżonej. Zaznaczyć jednak należy, że jakkolwiek relacje świadka C. S. (1) w zakresie zdarzeń mających miejsce już po dokonaniu przez oskarżoną zarzucanych jej czynów, pokrywają się jedynie częściowo z zeznaniami J. K. (2) i G. J. (1) i nie mają większego znaczenia dla ustalenia winy oskarżonej, o tyle zeznania tego świadka w zakresie okoliczności popełniania przez oskarżoną zarzucanych jej występków, mimo iż pokrywają się z wyjaśnieniami K. K. (1) i zeznaniami M. W. (2), nie zasługują na uwzględnienie, jako sprzeczne z opiniami biegłych z zakresu badan dokumentów (k. 67-81 oraz k. 298-334), o czym szerzej będzie mowa niżej.

Z depozycji świadka C. S. (1) wynikało, że podpisy na k. 65 ( w foliowej koszulce) zostały złożone przez niego własnoręcznie, a następnie zaniesione na pocztę i wysłane. Odmienność składnych przez siebie na dokumentach podpisów tłumaczył dolegliwościami w zakresie kręgosłupa lędźwiowego a także naruszeniem ścięgien podczas operacji szyi. Zeznał, że z uwagi na wielość podobnie podpisywanych przez niego podpisów, nie pamiętał kiedy go złożył. Relacje te potwierdza w swoich zeznaniach świadek M. W. (1) (k. 243, 247-249v, 436-438). Z jej zeznań wynikało, że oba zażalenia, z uwagi na konieczność złożenia ich w terminie, były pisane w ostatniej chwili przed upływem terminu, do późnych godzin nocnych, potem przychodził C. S. (1), podpisywał je i wysyłał na poczcie.

Relacjom powyższych świadków, jak też wyjaśnieniem oskarżonej, które ocenić należało jako niewiarygodne, przeczą obie opinie z zakresu badan dokumentów (k. 67-81 oraz k. 298-334).

Nie umknęła także uwagi Sądu, widoczna podczas składania przez świadków C. S. (1) i M. W. (1) niechęć tych świadków do członków zarządu Spółdzielni i ich głębokie przekonanie o byciu pokrzywdzonymi przez zarząd spółdzielni i o konieczności wspólnej obrony przed nimi. Świadek M. W. (1) zeznała „ja to odczuwam jako nękanie i znęcanie się psychiczne”, „zarząd stowarzyszenia jest stroną nękaną”. Natomiast analiza zeznań świadka C. S. (1) prowadzi do wniosku, że w swoich zeznaniach skupia się on przede wszystkim na wykazaniu nieprawidłowości działań członków zarządu Spółdzielni i na istniejącym konflikcie ze Stowarzyszeniem – co nie jest przedmiotem niniejszego postępowania. Świadek stwierdził także wprost, że jego zeznania składane w innych sprawach kilkakrotnie doprowadziły do wydania wyroku korzystnego dla K. K. (1). Oceniając stanowisko w niniejszej sprawie świadków J. K. i G. J. zeznał „oni na pewno nakłamali, bo oni są kłamcy”.

Niewątpliwie emocjonalny stosunek do niniejszej sprawy tak C. S. (1) jak i M. W. (2), powodował w ocenie Sądu, że swoimi zeznaniami starali się uchronić oskarżoną przed odpowiedzialnością karną a przez to ich zeznania ocenić należało z dużą ostrożnością.

W tej sytuacji konieczne było oparcie się o opinie specjalistów, posiadających odpowiednią wiedzę i niezainteresowanych konkretnym rozstrzygnięciem w niniejszej sprawie.

Z jednoznacznych wniosków opinii B. P. z Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji (k. 67-81) wynikało, że podpisy o treści (...) nakreślone przy treści imienia i nazwiska C. S. (1), na pismach złożonych przez Stowarzyszenie (...) nad D. – Zachód, znajdujących się obecnie w aktach niniejszej sprawy na k. 65 (w foliowej koszulce), zostały nakreślone przez jedną osobę - K. K. (1), której materiał porównawczy przedstawiono do badań. W opinii uzupełniającej (k. 267-269) biegły wskazał, że przebyte operacje i stan zdrowia, na co wskazywał świadek C. S. (1), nie wpływają na wnioski opinii. Biegły podtrzymał swoją opinie, że zakwestionowane podpisy na dokumentach nie są podpisami C. S. (1). Biegły podał, że jego opinia była kategoryczna, czyli jednoznaczna i rozstrzygająca w sposób jednoznaczny, identyfikująca wykonawcę przy wskazaniu pozytywnym tj. K. K. (1).

Biegły ocenił przy tym, że zgromadzone dokumenty na których widnieją podpisy świadka przedstawione jako materiał porównawczy są wystarczające zarówno pod względem ilościowym jak i jakościowym do przeprowadzenia wnioskowanych badań. Biegły wskazał też, że w swojej opinii porównywał cechy graficzne pisma między jednymi rękopisami a drugimi rękopisami, zaś graficzne cechy pisma są efektem utrwalonych nawyków pisarskich, które są niezmienne na przestrzeni lat. Biegły wskazał też, że zgodnie z metodyką badawczą stosowaną w laboratorium kryminalistycznym, są wyróżnione odpowiednie sposoby kategoryzacji i stopniowania opinii i nie ma tam stopniowania procentowego. Biegły wskazał, że procedury według których jest sporządzana opinia przewidują wniosek prawdopodobny lub brak rozstrzygnięcia. Biegły wskazał też, że analizę w zakresie badania rękopisów wykonano zgodnie z procedurą badawczą, jest stosowana powszechnie od kilkudziesięciu lat w polskiej kryminalistyce i na podstawie tych procedur zostały stworzone metody badawcze i wydawane są ekspertyzy i opinie nie tylko przez laboratorium w którym pracuje ale również przez biegłych sądowych i opinie takie są wykorzystywane w postępowaniach. W opinii biegłego, zgromadzony materiał porównawczy jest wystarczający do wydania opinii a sposób jego zgromadzenia nie miał wpływu na kategoryczność wniosków końcowych. Biegły wskazał, że brał pod uwagę wszystkie rękopisy widniejące na materiale porównawczym. Biegły stwierdził też, że pozycja w jakiej składa się podpis, czy choroby nie miały wpływu na treść wydanej opinii.

Podobne wnioski płyną z opinii biegłego z zakresu kryminalistycznych badań pisma i podpisów M. G. (k. 298-334). Biegły ten także ocenił, że kwestionowane podpisy zostały nakreślone przez jedną osobę, przy czym biorąc pod uwagę powierzchowne zbieżności konstrukcyjne, taki poziom różnic graficznych, w tym konstrukcyjnych, w zestawieniu z niekwestionowanymi wzorami grafizmu, biegły wykluczył, by były to własnoręczne podpisy C. S. (1). Wskazał, że kwestionowane podpisy wykazują zgodność cech formalnych z wzorami grafizmu zaliczonymi do drugiej grupy materiału porównawczego, wykazującej odrębność graficzną z wzorami uznanymi za bezsporny materiał porównawczy C. S.. W ocenie biegłego, podpisy te zawierały cechy o znacznym poziomie zbieżności graficznej z wzorami pisma K. K. (1), które dają podstawę do uznania wysokiego prawdopodobieństwa ich wykonawstwa przez ww. osobę.

Oceniając obie opinie zarówno biegłego B. P. jak i M. G. Sąd uznał je za spójne, rzetelne, jasne, nie zawierające wewnętrznych sprzeczności i odpowiadające wymogom procesowym, sporządzone przez osoby kompetentne, posiadające doświadczenie i wiedzę niezbędną w danym zakresie. Opinie te cechuje fachowość i rzetelność i Sąd nie znalazł podstaw do ich zakwestionowania, przyjmując ich wnioski za własne.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał znajdujące się w aktach sprawy dowody z dokumentów takie jak: zawiadomienie o przestępstwie wraz z załącznikami (k. 1-7), protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o przestępstwie (k. 8-10), pismo (k. 15), oświadczenie (k. 16), kserokopie akt Prokuratury Rejonowej W. – M. (k. 18-24), kserokopia statutu stowarzyszenia (k. 41), protokół oględzin rzeczy – akt stowarzyszenia (k. 46-47), protokół zatrzymania rzeczy oraz spis i opis rzeczy (k. 58-60), wniosek (w koszulce foliowej) (k. 65), oświadczenie i pisma (w koszulce foliowej) (k. 66), dane o karalności (k. 105, 161, 213, 271-272, 347-348, 363-363a, 387-388, 442-443, 456-458), wydruk typu „print screen” z komputera (k. 221), kserokopie pism (k. 239-241), pisma (k. 262-263), pismo i płyta CD (k. 278-279), kserokopie pism orzeczeń i zawiadomień (k. 369-372), pismo K. K. (1) wraz z załącznikami – kserokopie zażaleń (k. 427-433), informacje z systemu teleinformatycznego dot. sytuacji finansowej oskarżonej (k. 444-445), kserokopie pism (k. 448-449), kserokopie pism oraz orzeczeń dołączone przez oskarżoną przed rozprawą w dniu dzisiejszym (k. 463-481).

Znane i udokumentowane jest bowiem źródło pochodzenia w/w materiałów. Wymienione dokumenty są uzupełnieniem i potwierdzeniem zeznań świadków, których zeznania Sąd obdarzył wiarą, a ponadto żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń co do prawdziwości i rzetelności.

Sąd dał w całości wiarę opinii biegłych lekarzy psychiatrów (k. 204-207). Sporządzona przez nich opinia jest bowiem rzetelna, spójna i kompletna. Opinia sporządzona została przez biegłych dysponujących wiedzą fachową i umiejętnościami specjalnymi w granicach ich powołania, na podstawie prawidłowo przeprowadzonej analizy, która nie budziła wątpliwości Sądu i stron. Opinia jest logiczna i zgodna z wymogami procedury karnej.

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie budzi wątpliwości, ze oskarżona swoim działaniem wypełniła znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

K. K. (1) została oskarżona o to, że w nieustalonym dotąd czasie nie później niż do 22 lipca 2008 roku w W. w celu użycia za autentyczne podrobiła dokumenty w postaci: - na piśmie sporządzonym na karcie formatu A4 rozpoczynające się słowami: „G., Kędziora", a zakończonymi słowami „niniejszego postępowania" z podwójną numeracją „-3-" i „ (...)" na dole strony nakreśliła podpis o treści (...), - na piśmie sporządzonym na karcie formatu A4 rozpoczynające się słowami: „G., Kędziora", a zakończonymi słowami „niniejszego postępowania" z podwójną numeracją „-3-" i „ (...)" na dole strony nakreśliła podpis o treści (...), - na wniosku sporządzonym do Prokuratury Rejonowej W. M. z dnia 22.07.2008 r. złożonego przez (...) S. Nad D.-Zachód" na karcie formatu A4 przy treści imienia i nazwiska (...) na dole strony nakreśliła podpis o treści (...),które następnie przedłożyła jako autentyczne do akt sprawy 1Ds. 1141/07/111 -postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową W. M. oraz przed Urzędem M. ST. W. Biurem Administracji i Spraw Obywatelskich, tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k.

W ramach tego czynu Sąd uznał ją winną tego, że:

I  w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 lipca 2008 r., w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument - wniosek o umożliwienie wglądu w akta sprawy 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej dokumencie, pod jego treścią, nakreśliła podpis o treści „S., który to dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 24 lipca 2008 r. i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karta 1346 akt sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.

II  w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 25 czerwca 2008 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument – zażalenie na postanowienie z dnia 9 czerwca 2008 r. o odmowie udostępnienia akt w sprawie 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej dokumencie, pod jego treścią, nakreśliła podpis o treści „S., który to dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 25 czerwca 2008 r. i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karty 1326-1328 akt sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.

III  w nieustalonym bliżej czasie, nie później niż do dnia 24 listopada 2008 r. w nieustalonym bliżej miejscu, w celu użycia za autentyczny podrobiła dokument - zażalenie na postanowienie z dnia 31 października 2008 r. o zawieszeniu śledztwa w sprawie 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W., poprzez podrobienie na tym dokumencie nazwiska jego rzekomego współautora – C. S. (1), w ten sposób, że na wymienionym wyżej dokumencie, pod jego treścią, nakreśliła podpis o treści „S., który to dokument wpłynął do Prokuratury Rejonowej W. M. w dniu 24 listopada 2008 r. i został umieszony w aktach sprawy o nr sygn. 1 Ds. 1141/07/III Prokuratury Rejonowej W. M. w W. i opisany jako karty 1456-1458 akt sprawy, tj. czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k.

Uznając K. K. (1) winną opisanych w pkt 1-3 czynów, Sąd uznał, iż działała ona w warunkach ciągu przestępstw co też sąd uwzględnił przy wymiarze kary, o czym będzie mowa poniżej.

Zgodnie z przepisem art. 91 § 1 k.k., jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw, sąd orzeka jedną karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych art. 91 § 1 k.k. ma zastosowanie gdy sprawa w podobnych okolicznościach przedmiotowych realizuje czyn przestępny kwalifikowany z tego samego przepisu. W wyroku z dnia 14 listopada 2001 r., sygn. akt II Aka 226/02, Sąd Apelacyjny w Lublinie wskazał iż „brzmienie art. 91 § 1 k.k. „... jeżeli sprawca popełnia w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu dwa lub więcej przestępstw (...), sąd orzeka karę na podstawie przepisu, którego znamiona każde z tych przestępstw wyczerpuje...”, jednoznacznie przesądza, że o ciągu przestępstw można mówić dopiero wówczas, gdy ustalone zostanie, że sprawca w określonym miejscu, czasie i w podobny sposób popełnił dwa lub więcej przestępstwo o identycznych znamionach. Jednocześnie przepis ten nie daje podstaw do jakiejkolwiek kumulacji, łączenia, czy też dokonywania globalnej całościowej oceny wszystkich składających się na ciąg przestępstw zachowań sprawcy”. W ocenie Sądu z takimi właśnie podobnymi okolicznościami strony przedmiotowej wszystkich przestępstw mamy do czynienia.

Ustalony stan faktyczny nakazywał przyjęcie przez Sąd popełnienia zarzuconych K. K. (1) przestępstw w ramach jednego ciągu przestępstw, bowiem oskarżona działała w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu. Wszystkie czyny wchodzące w skład ciągu przestępstw zostały zakwalifikowane z art. 270 § 1 k.k.

Pamiętać należy, że kolejnym warunkiem uznania wielości przestępstwa za ich ciąg jest ustalenie, że zostały one popełnione w krótkich odstępach czasu. Jest to okoliczność ocenna, również wypracowana przez judykaturę i doktrynę prawa karnego. W szczególności, w myśl poglądu wyrażonego w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 września 2000 r., II Aka 250/00: „Wątpliwości budzi wyrażony pogląd, że określony w art. 91 § 1 k.k. wymóg krótkich odstępów czasu został spełniony, gdy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami upłynął okres powyżej 1 roku”. Ze stanowiska tego należy wyciągnąć wniosek, że krótkimi odstępami czasu są odstępy co najwyżej kilkumiesięczne, stąd też w niniejszej sprawie warunek ten został zachowany. ostatnią przesłanką ciągu przestępstw jest popełnienie przez sprawcę dwu lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, choćby nieprawomocny co do któregokolwiek z nich. Również w tym wypadku, w ocenie sądu, warunek ten został spełniony. Wszystkie przestępstwa wchodzące w skład ciągu przestępstw, zostały popełnione w okresie od 7 października 2003 r. do 19 grudnia 2003 r. (pierwszy w dniu 7 października 2003 r., drugi w dniu 27 listopada 2003 r., trzeci w dniu 19 grudnia 2003 r.).

Biorąc zatem pod uwagę powyższe, należy uznać, że K. K. dopuściła się opisanych powyżej przestępstw z pkt 1-3 w warunkach ciągu przestępstw, o którym mowa wart. 91 § 1 k.k. Sąd uznał przy tym za konieczne dokonanie zmiany opisu czynów poprzez sprecyzowanie przede wszystkim czasu popełnienia każdego z czynów. Zgodnie z art. 6 § 1 k.k. czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany. Z prezentaty Prokuratury Rejonowej W. -M. w W. znajdującej się na załączonych do akt niniejszej sprawy kserokopiach pism zawierających podrobione przez oskarżoną podpisy nazwiska C. S. (1) składanych przez oskarżoną do sprawy 1 Ds. 1141/07/III wynika, że pisma te były składane kolejno do dnia 24 lipca 2008 r. (k. 18), do dnia 25 czerwca 2008 r. (k. 19) i trzecie pismo do dnia 25 czerwca 2008 r. (k. 22). Sąd uznał także za zasadne szczegółowe opisanie każdego ze znamion popełnionego przez oskarżoną czynu z art. 270 § 1 k.k. Wskazać w tym miejscu należy, że występek z art. 270 § 1 kk polega bowiem na nadaniu pismu pozorów dokumentu w celu wywołania wrażenia, że zawarta w nim treść pochodzi od wymienionego w nim wystawcy, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest (wyrok SN z dnia 5 września 2000 roku, II KKN 569/97). Nie ulega wątpliwości, że oskarżona składając podpis na dokumencie za C. S. (1) miała zamiar właśnie wywołać owo wrażenie, że wniosek (k. 18) oraz oba zażalenia (k. 19-21 i 22-24) zostały złożone także w imieniu tego pokrzywdzonego w sprawie prowadzonej przez Prokuraturę Rejonowej W. M. w W. pod sygn. 1 Ds. 1141/07/III. J. oskarżona działała z zamiarem użycia przedmiotowego dokumentu jako autentycznego, przedkładając go do ww. Prokuratury.

Zachowanie oskarżonej wymierzone było w dobra prawne, będące przedmiotem ochrony, do którego odnosi się przestępstwo z art. 270 k.k., a to wiarygodność dokumentów a w następstwie pewność obrotu prawnego. Skoro czyn z art. 270 § 1 k.k. polega zarówno na sfałszowaniu dokumentu, jak i posłużeniu się sfałszowanym dokumentem, to oskarżona zrealizowała znamiona czynności sprawczej, albowiem podrobiła podpis C. S. (1) na 3 dokumentach. Niewątpliwie też przedłożone przez oskarżoną ww. pisma były dokumentami, o którym mowa w art. 115 § 14 k.k. Oskarżona działała umyślnie, mając świadomość, że dokument, którym się posługuje jest fałszywy, skoro sama dopuścił się fałszerstwa.

Tak zatem, oskarżona swym zachowaniem wyczerpała znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. Występek ten jest zagrożony karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Sąd kierując się dyrektywami wymiary kary wymienionymi w szczególności w art. 53 § 1 i 2 k.k. przy zastosowaniu art. 37 a k.k. wymierzył oskarżonej karę grzywny w wymiarze 80 stawek dziennych określając wysokość jednak stawki na 10 zł.

Do okoliczności obciążających wpływających na rozmiar orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył przede wszystkim społeczną szkodliwość czynów, która nie była znaczna, okoliczności działania, wysoki stopień zawinienia wyrażający się w rozmyślnym działaniu oskarżonej.

Do okoliczności łagodzących zaliczono natomiast dotychczasową niekaralność oskarżonej za podobne przestępstwa. Oskarżona do tej pory była skazana tylko za czyny z art. 212 § 1 k.k.

Sąd wziął także pod uwagę okoliczności popełnionego przez oskarżoną czynu, tj. fakt, iż podrabiając podpis C. S. (1), nie działała ona wbrew jego interesom prawnym.

Sąd miał także na uwadze postawę oskarżonej, jej właściwości i warunki osobiste. Sąd wziął także również pod uwagę wiek oskarżonej i jej dotychczasowy sposób życia. K. K. (1) ma obecnie 70 lat, obecnie nie wchodził w konflikt z prawem i przestrzega porządku prawnego, prowadzi ustabilizowany tryb życia i właściwie funkcjonuje w swoim środowisku.

W przekonaniu Sądu wymierzona kara grzywny spełni założone jej w odniesieniu do oskarżonej cele w zakresie prewencji indywidualnej i spowoduje, że oskarżona w przyszłości będzie przestrzegała porządku prawnego i nie powróci do przestępstwa. Jednocześnie orzeczona kara uświadomi oskarżonej naganny charakter jej zachowania. Kara w takim wymiarze winna ponadto spełnić swoje cele w zakresie prewencji generalnej, służyć umacnianiu i poszanowaniu prawa i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Uwzględniając sytuację majątkową oskarżonej jak też rodzaj wymierzonej kary, Sąd zwolnił ją w całości od ponoszenia kosztów sądowych w niniejszej sprawie i przejął je na rachunek Skarbu Państwa.

W postępowaniu karnym oskarżona korzystała z pomocy prawnej obrońcy z urzędu. Obrońca oskarżonej złożył wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i oświadczył, że koszty te nie zostały opłacone. Orzekając w wyroku o przyznaniu wynagrodzenia za obronę świadczoną z urzędu, Sądu uwzględnił fakt, iż wynagrodzenie to w części zostało obrońcy przyznane postanowieniem z dnia 19 listopada 2014 r. Wysokość wynagrodzenia na rzecz obrońcy oskarżonego od Skarbu Państwa określona została w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Podnosząc powyższe, Sąd orzekł jak w wyroku.