Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Joanna Kończyk

Protokolant: E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2016 r. w S. sprawy

z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu KI1 z siedzibą w W.

przeciwko A. T.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej A. T. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu KI1 z siedzibą w W. kwotę 85,27 zł (osiemdziesiąt pięć złotych i 27/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26.11.2015 r. do dnia 31.12.2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 01.01.2016 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu KI1 z siedzibą w W. na rzecz pozwanej A. T. kwotę 1217 zł (tysiąc dwieście siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1297/16

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2015 roku powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty-Subfundusz KI 1 z siedzibą w W. wniósł do Sądu Rejonowego w Słupsku przeciwko A. T. pozew w postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 8731,16 zł z odsetkami: umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 8645,89 zł oraz odsetkami ustawowymi od kwoty 85,27 zł -od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zażądał zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego pełnomocnika w osobie radcy prawnego.

Na uzasadnienie żądania pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że umową cesji z dnia 22 kwietnia 2015 r. roku powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nabył wierzytelność w stosunku do pozwanej od (...) Bank S.A. w W., wynikającą z zawartej przez pozwaną z cedentem umowy z dnia 2 marca 2009 r. o kredyt gotówkowy. Z uwagi na rażące naruszenie umowy przez pozwaną w części dotyczącej warunków spłaty przedmiotowa umowa została wypowiedziana. W związku z tym na pozwanej ciąży obowiązek zwrotu pobranych środków pieniężnych. Poprzedni wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny i po uzyskaniu na niego klauzuli wykonalności wystąpił do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Prowadzone przez poprzedniego wierzyciela postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania całości należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. (...) Bank S.A. w W. powstał w wyniku połączenia w dniu 4 stycznia 2010 r. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ksh (...) Bank S.A. z (...) Bank S.A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ksh nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na (...) Bank S.A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. (...) Bank S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S.A. Na podstawie umowy cesji wierzytelności powód nabył wierzytelność względem strony pozwanej w wysokości 8731,16 zł, na którą składa się należność główna w wysokości 8645,89 zł, odsetki karne w wysokości 85,27 zł. Powód przesłał pozwanej informacje o zmianie wierzyciela oraz wezwał pozwaną do dobrowolnej zapłaty całej należności w terminie 7 dni od dnia otrzymania listu. Pozwana nie zareagowała na wezwanie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 marca 2016 r., sygn. I Nc 6264/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana A. T. , reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, zaskarżyła w/w nakaz zapłaty sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzuty: przedawnienia roszczenia w całości, spełnienia roszczenia i braku legitymacji procesowej powoda. Na wstępie pozwana podniosła, że dochodzona wierzytelność jest przedmiotem egzekucji sądowej prowadzonej przez T. Ż. Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku w sprawie Km 2095/10. Na skutek prowadzonej egzekucji wierzyciel (...) Bank S.A. został w znacznej części zaspokojony. Strony umowy przelewu wierzytelności nie zawiadomiły organu egzekucyjnego o zmianie podmiotowej po stronie wierzyciela. Egzekucja nadal się toczy, a komornik nie posiada informacji o zmianie po stronie wierzyciela. W ocenie pozwanej egzekucja powinna zostać umorzona na podstawie art. 823 kpc. Wskazany sposób umorzenia egzekucji tj. z mocy prawa, skutkuje tym, iż prowadzona egzekucja nie przerwała biegu terminu przedawnienia, a zatem roszczenie dochodzone niniejszym pozwem uległo przedawnieniu w całości. Pozwana podniosła, że dopiero z chwilą doręczenia jej pozwu, uzyskała informacje o przelewie wierzytelności. Wbrew twierdzeniom powoda nie doręczono pozwanej żadnego pisma informującego o przelewie wierzytelności. Nadto powód nie wykazał zasadności dochodzonego roszczenia. Brak umowy stanowiącej źródło roszczenia. Brak też dowodu na prawidłowe zawarcie umowy przelewu wierzytelności oraz faktu, iż przedmiotem przelewu była określona wierzytelność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 marca 2009 r. A. T. zawarła z (...) Bank S. A. w K. umowę kredytu konsumpcyjnego nr (...). Zgodnie z umową A. T. został przyznany kredyt w kwocie 8937 zł, na okres od dnia 2 mara 2009 r. do 13 marca 2010 r. Kredytobiorca zobowiązał się w dokonywać w okresie objętym umową spłaty kredytu wraz z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych, płatnych 13 dnia każdego miesiąca. Kredyt oprocentowany był według zmiennej stopy procentowej, która w dniu sporządzenia umowy kredytowej wynosiła 20.90 % w stosunku rocznym (§ 4 ust. 1 umowy). W przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu, zgodnie z § 3 umowy, Bank mógł pobierać od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone wg stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3-miesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 25 punktów procentowych. Każdorazowa zmiana wysokości oprocentowania kredytu nie mogła, zgodnie z postanowieniami umowy powodować wzrostu oprocentowania ponad obowiązujące bieżąco oprocentowanie maksymalne określone w art. 359 § 2 ¹ kc.

dowód: odpis umowy z 02.03.2009 r. k. 4-9 w aktach IX Co 2994/10

W wyniku przekształcenia w dniu 4 stycznia 2010 r. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ksh, (...) Bank S.A. w K. jako spółka przejmowana połączyła się z (...) Bank S.A. w W. jako spółką przejmującą. W wyniku tego połączenia powstał (...) Bank S.A. w W.. Z dniem 1 czerwca 2012 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ksh nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S.A. na (...) Bank S.A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. (...) Bank S.A. zmienił firmę na (...) Bank S.A.

dowód: odpis z KRS 19-29

Wobec tego, że A. T. nie wywiązywała się z zawartej z (...) Bank S.A. w z siedzibą w K. umowy kredytu konsumpcyjnego nr (...) z dnia 2 marca 2009 r., (...) Bank S.A., jako następca prawny (...) Bank S.A. w dniu 20 kwietnia 2010 r. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) i wystąpił do Sądu Rejonowego w Słupsku o nadanie mu klauzuli wykonalności. Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2010 r., sygn. IX Co 2994/10, referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 20 kwietnia 2010 r., wystawionemu przez wierzyciela (...) Bank S.A. w W., z którego wynikało wymagalne zadłużenie dłużnika A. T. z tytułu umowy kredytu gotówkowego nr (...) z dnia 2 marca 2009 r. w łącznej kwocie 11.118,07 z odsetkami umownymi w wysokości od dnia 21 kwietnia 2010 r. do dnia zapłaty według stopy procentowej obowiązującej w (...) Bank S.A., która to stopa na dzień sporządzenia tytułu wynosiła 20% w stosunku rocznym, obliczanymi od kwoty 9837,07 zł, ustawowymi od dnia 21 kwietnia 2010 r. do dnia zapłaty, obliczanymi od dnia kwoty 755,91 zł, z ograniczeniem egzekucji do kwoty 17.874,14 zł oraz zasądził od dłużnika na rzecz wierzyciela kwotę 127 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

dowód: odpis bankowego tytułu egzekucyjnego k. 19, odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 23.06.2010 r. k. 29 w aktach sygn. IX Co 2994/10

(...) Bank S.A. w W. złożył w dniu 19 lipca 2010 r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku wniosek o prowadzenie przeciwko A. T. egzekucji w oparciu o tytuł wykonawczy-bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 20 kwietnia 2010 r. nr (...).

dowód: wniosek k. 1 w aktach Km 2095/10

Umową sprzedaży wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty –Subfundusz KI 1 z siedzibą w W. jako cesjonariusz zawarł z (...) Bank S.A. w W. jako cedentem, umowę rozporządzającą przelewu wierzytelności, której przedmiotem była sprzedaż wierzytelności przysługujących cedentowi, wymienionych w elektronicznym załączniku do umowy. Umową cesji wierzytelności objęta była również wierzytelność wobec A. T. wynikająca z zawartej przez nią umowy o kredyt gotówkowy z dnia 2 marca 2009 z r. w wysokości 9372,07 zł (8937,07 zł z tytułu kapitału, 76,84 zł z tytułu odsetek umownych, 358,16 zł z tytułu odsetek karnych).

dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z 22.04.2015 r. z wyciągiem z załącznika k. 16-18, 30,

Po uzyskaniu od A. T. informacji o przelewie wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu, postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2016 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Słupsku T. Ż. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone pod sygn. Km 2095/10 z wniosku (...) Bank S.A. przeciwko dłużniczce A. T. na podstawie art. 824 § 1 pkt 2 kpc. W dniu 5 maja 2016 r. (...) Bank S.A. w W. zawiadomił Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku T. Ż., że wierzytelność wobec dłużniczki A. T., stanowiąca przedmiot postępowania egzekucyjnego Km 2095/10, została przelana na (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty –Subfundusz KI 1 z siedzibą w W., zgodnie z postanowieniami umowy o przelew wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 r. i wniósł o umorzenie postępowania. Postanowienie Komornika w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego uprawomocniło się w dniu 13 maja 2016 r.

dowód: postanowienie Komornika z 28.04.2016 r. k. 97, zpo k. 98,99, pismo (...) Bank S.A. k. 107-109 w aktach Km 2095/10

W toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygn. Km 2095/10 Komornik Sądowy wyegzekwował od A. T. na rzecz wierzyciela (...) Bank S.A. w W. należność w łącznej wysokości 13.214,15 zł. Do wyegzekwowania na dzień 21 kwietnia 2016 r. pozostawały odsetki w kwocie 2.662,61 zł.

dowód: zaświadczenie Komornika k. 47-48

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów w postaci: rozporządzającej umowy cesji z wyciągiem z załącznika, znajdujących się w aktach IX Co 2994/10 -umowy o kredyt konsumpcyjny, odpisu bankowego tytułu egzekucyjnego, odpisu postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu oraz dokumentów w aktach egzekucyjnych sygn. Km 2095/10. Wiarygodność tych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu.

Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. 2001 Nr 100 poz. 1081) oraz przepisy kodeksu cywilnego, w tym art. 509 kc, zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Podkreślić należy, że warunkiem skutecznej cesji wierzytelności jest istnienie tego prawa. Aby wierzytelność mogła być przedmiotem przelewu, musi być w dostateczny sposób zindywidualizowana poprzez dokładne określenie stosunku zobowiązaniowego, z którego wynika. Judykatura przyjęła, że oznaczenie wierzytelności to wskazanie stron tego stosunku, świadczenia oraz przedmiotu świadczenia. Elementy te w momencie zawierania umowy przelewu powinny być oznaczone lub przynajmniej oznaczalne. Natomiast do chwili przejścia wierzytelności z majątku zbywcy do majątku nabywcy winno nastąpić dokładne sprecyzowanie pozostałych elementów stosunku zobowiązaniowego, w ramach którego istnieje zbywana wierzytelność (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 1999 r., III CKN 423/99, Biul. SN 2000, nr 1, s. 1).

Pozwana nie kwestionowała faktu zawarcia z poprzednikiem prawnym cedenta (...) Bank S.A. w W. umowy z dnia 2 marca 2009 r. ani tego, że nie wywiązała się z przyjętych na siebie w tej umowie zobowiązań, nie spłacając zadłużenia z tytułu wykorzystanego kredytu. Pozwana wskazała, że aż do doręczenia jej pozwu na wniosek cedenta Komornik sądowy prowadził wobec niej skuteczną egzekucję wierzytelności wynikającej z tej umowy. Podniesiony przez pełnomocnika pozwanej zarzut braku legitymacji czynnej powoda jest niezasadny w świetle przedstawionych przez stronę powodową dokumentów w postaci odpisu rozporządzającej umowy przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 r. poświadczonej za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika w osobie radcy prawnego wraz z wyciągiem z elektronicznego załącznika do tej umowy, gdzie została wskazana wierzytelność wobec pozwanej, wynikająca z umowy kredytowej z dnia 2 marca 2009 r. W oparciu o ten dokument Sąd ustalił, że doszło do skutecznego przelewu przedmiotowej wierzytelności przez (...) Bank S.A. w W. na powodowy fundusz sekurytyzacyjny i jest on czynnie legitymowany do dochodzenia tej wierzytelności.

Nietrafny był również zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pełnomocnika pozwanej. Zgodnie z art. 118 kc jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Bieg przedawnienia przerywa się między innymi przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 pkt 1 kc). Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo (art. 124 kc). Odnosząc wskazane wyżej przepisy do niniejszej sprawy wskazać należy, iż bieg przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia był przerywany dwukrotnie- w dniu 11 maja 2010 r. poprzez złożenie wniosku przez wierzyciela pierwotnego do Sądu Rejonowego w Słupsku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, a następnie w dniu 19 lipca 2010 r. poprzez złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w oparciu o ten tytuł wykonawczy i zaczął biec na nowo od daty uprawomocnienia się postanowienia komornika o umorzeniu postępowania egzekucyjnego w sprawie Km 2095/10 prowadzonego z wniosku pierwotnego wierzyciela (...) Bank S.A. Postanowienie to zostało wydane w dniu 28 kwietnia 2016 r., a uprawomocniło się w dniu 13 maja 2016 r., pozew w niniejszej sprawie zaś został złożony do Sądu Rejonowego w Słupsku w dniu 26 listopada 2015 r. Zdaniem Sądu Komornik nieprawidłowo wskazał jako podstawę prawną umorzenia postępowania egzekucyjnego art. 824 § 1 pkt 2 kpc, bowiem wierzyciel egzekwujący nie utracił zdolności sądowej. Podstawą umorzenia egzekucji po powzięciu informacji przez Komornika o dokonanym przez (...) Bank S.A. przelewie wierzytelności powinien być przepis art. 825 pkt 3 kpc. Nie zaistniały natomiast, wbrew argumentacji pełnomocnika pozwanej, przesłanki do stwierdzenia przez Komornika umorzenia się postępowania egzekucyjnego w oparciu o przepis art. 823 kpc. Analiza dokumentów w aktach Km 2095/10 pozwala stwierdzić, iż w toku postępowania egzekucyjnego toczącego się przeciwko pozwanej wierzyciel nie był zobowiązywany przez Komornika do dokonania czynności, która byłaby niezbędna do prowadzenia egzekucji, a tylko bezczynność wierzyciela w takiej sytuacji prowadziłaby do umorzenia postępowania egzekucyjnego z mocy prawa. Przez cały okres trwania postępowania w sprawie Km 2095/10 Komornik skutecznie egzekwował objętą tytułem wykonawczym należność. Wierzyciel egzekwujący nie zawiadomił Komornika o cesji wierzytelności, uczyniła to dopiero pozwana, która powzięła informację o cesji po doręczeniu jej odpisu pozwu w niniejszej sprawie.

Pozwana uzyskała zaświadczenie od Komornika, z którego wynikało, że należność główna została w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego pod sygn. Km 2095/10 zaspokojona w całości, zaś do zapłaty pozostała jedynie należność odsetkowa, która na dzień 21 kwietnia 2016 r. wynosiła 2.662,61 zł. Zgodnie z art. 512 k.c. dopóki zbywca nie zawiadomił dłużnika o przelewie, spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy, chyba że w chwili spełnienia świadczenia dłużnik wiedział o przelewie. Przepis ten stosuje się odpowiednio do innych czynności prawnych dokonanych między dłużnikiem a poprzednim wierzycielem. Pozwana zaprzeczyła, jakoby została przez powoda zawiadomiona o przelewie wierzytelności. W ocenie Sądu powód nie udowodnił, że zawiadomił pozwaną o przelewie wierzytelności, przedstawione przez powoda pismo zawiadamiające o tym przelewie nie stanowi takiego dowodu, bowiem powód nie załączył ani dowodu doręczenia tego pisma pozwanej, ani nawet dowodu jego nadania. Tym samym kwoty przekazane przez Komornika pierwotnemu wierzycielowi tytułem wierzytelności dochodzonej w niniejszym procesie wywołały skutek w postaci zaspokojenia powoda, zgodnie z art. 512 kc. Pełnomocnik powoda nie kwestionował wiarygodności zaświadczenia wystawionego przez Komornika, z którego wynikało, że pozwanej pozostała do zapłaty jedynie należność odsetkowa. Powód zaś w niniejszym procesie dochodził z tytułu odsetek kwoty 85,27 zł. Sąd jest związany granicami żądania powództwa i nie może dysponować przedmiotem procesu przez określenie jego granic niezależnie od zakresu żądania ochrony określonej przez powoda. Sąd nie może zasądzić ponad żądanie, a więc uwzględnić roszczenia w większej wysokości niż żądał powód, również wtedy, gdy z okoliczności sprawy wynika, że powodowi przysługuje świadczenie w większym rozmiarze. (art. 321 § 1 k.p.c.) Zakaz orzekania ponad żądanie, będący przejawem zasad dyspozycyjności i kontradyktoryjności, oznacza, że o treści wyroku zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym decyduje żądanie strony. Sąd nie może zasądzać czego innego od tego, czego żądał powód (aliud), więcej niż żądał powód (super), ani na innej podstawie faktycznej niż wskazana przez powoda. Zakaz orzekania ponad żądanie odnosi się zatem, bądź do samego żądania (petitum), bądź do jego podstawy faktycznej (causa petendi). W art. 321 § 1 k.p.c. jest bowiem mowa o żądaniu w rozumieniu art. 187 § 1 k.p.c., a w myśl tego unormowania obligatoryjną treść każdego pozwu stanowi dokładnie określone żądanie oraz przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.06.2015 r., sygn, V CSK 612/14, lex nr 1771393).

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd zgodnie z art. 509 k.c. i art. 353 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. , przy uwzględnieniu zmiany tego przepisu obowiązującej od dnia 1 stycznia 2016 r., oraz art. 482 § 1 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 85,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 listopada 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty (punkt I wyroku). W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu (punkt II wyroku), bowiem powód został zaspokojony w całości co do należności głównej (art. 512 k.c.).

O kosztach procesu Sąd orzekł stosując normę art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c., ustalając że powód przegrał proces niemalże w całości. Na koszty procesu zasądzone od powoda na rzecz pozwanej złożyły się: koszty zastępstwa procesowego-1200 zł (§ 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – /Dz.U.2013 poz. 490 t.j. ze zm./ w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz.U. 2015.1804/), opłata skarbowa za pełnomocnictwo-17 zł. (punkt III sentencji wyroku).