Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Ostrołęce Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Artur Kowalski

Protokolant: sek. sąd. Małgorzata Mierzejewska

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016r. w Ostrołęce

na rozprawie sprawy

z powództwa M. W.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. W. kwotę 5.400,00 zł (pięć tysięcy czterysta złotych 00/100) z odsetkami:

- od kwoty 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych 00/100) ustawowymi od dnia 18 stycznia 2013r. do dnia 31 grudnia 2015r. i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.800 zł (tysiąc osiemset złotych 00/100) ustawowymi od dnia 29 września 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r. i ustawowymi za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. W. kwotę 1.297 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

3.  nakazuje pobrać od Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego w Ostrołęce:

a/ tytułem wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych kwotę 2.435,54 zł (dwa tysiące czterysta trzydzieści pięć złotych 54/100), przy czym do kwoty 500 zł (pięćset złotych) należne wydatki pokryć z niewykorzystanej zaliczki uiszczonej przez pozwanego w tej kwocie zapisanej pod poz. (...)/ (...),

b/ tytułem zwrotu opłaty od rozszerzonego powództwa kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych 00/100).

Sygn. akt I C 1070/14

UZASADNIENIE

W dniu 05 grudnia 2014r. M. W. wystąpił przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W. o zasądzenie kwoty 3.600 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 stycznia 2013r. do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 25 października 2011r. w miejscowości O. powód pracował u S. K., gdzie wykonywał prace instalacyjne. Podczas kucia i wiercenia otworów instalacyjnych w ławie betonowej młotem udarowym, uległ wypadkowi. Podczas wiercenia natrafił na zbrojenie lub kamień i doszło do zablokowania wiertła i wykręcenia prawej kończyny górnej powoda i odrzucenia go na ścianę. Zdarzenie zostało zakwalifikowane jako wypadek przy pracy a Lekarz Orzecznik ZUS ustalił trwały uszczerbek na zdrowiu u powoda w wysokości 8 %. W dacie zdarzenia powód objęty był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym w ramach Grupowego (...), co zostało potwierdzone polisą nr (...). Powód posiadał ubezpieczenie w wariancie 1, którego warunki przewidywały wypłatę świadczenia w kwocie 450 zł za każdy stwierdzony 1 % uszczerbku na zdrowiu w następstwie nieszczęśliwego wypadku.

Pozwane Towarzystwo (...) S.A. w W. nie kwestionowało, że od dnia 01 czerwca 2009r. powód był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym w ramach Grupowego (...), co zostało potwierdzone polisą nr (...) a zakres ochrony ubezpieczeniowej udzielanej w ramach przedmiotowej umowy obejmuje m.in. powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w wyniku wypadku.

Wnosząc konsekwentnie o oddalenie powództwa pozwany utrzymywał, że powód nie wykazał, aby źródłem urazu doznanego przez powoda w dniu 25 października 2011r. była jakakolwiek przyczyna zewnętrzna, która może być zakwalifikowana jako wypadek.

W piśmie z dnia 21 września 2015r. (k. 195-196) pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo o dalszą kwotę 1.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pisma rozszerzającego powództwo pełnomocnikowi pozwanego do dnia zapłaty, wskazując że biegły z zakresu ortopedii i traumatologii ustalił wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda w wysokości 12 %.

Na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016r. pełnomocnik powoda sprecyzował żądanie odsetkowe wskazując, że od dnia 01 stycznia 2016r. dochodzi odsetek ustawowych za opóźnienie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Od dnia 01 czerwca 2009r. powód był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym w ramach Grupowego (...), co zostało potwierdzone polisą nr (...). Powód posiadał ubezpieczenie w wariancie 1, którego warunki przewidywały wypłatę świadczenia w kwocie 450 zł za każdy stwierdzony 1 % uszczerbku na zdrowiu w następstwie nieszczęśliwego wypadku.

W dniu 25 października 2011r. w miejscowości O. powód pracował u S. K. wykonując prace instalacyjne. Podczas kucia i wiercenia otworów instalacyjnych w ławie betonowej młotem udarowym, uległ wypadkowi. Podczas wiercenia natrafił na zbrojenie lub kamień i doszło do zablokowania wiertła i wykręcenia prawej kończyny górnej powoda i odrzucenia go na ścianę.

Początkowo powód leczył się we własnym zakresie, stosował żel przeciwbólowy, objawy jednak nie ustępowały. W dniu 16 listopada 2011r. zgłosił się do lekarza rodzinnego, od którego otrzymał skierowanie do Poradni Ortopedycznej. Przyjmował leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, korzystał z rehabilitacji leczniczej. Przez długi okres czasu był leczony z rozpoznaniem „Zespół bólowy stawów”.

W dniu 04 czerwca 2012r. powód miał wykonane badanie USG łokcia prawego, które wykazało częściowe zerwanie części powierzchniowej wspólnego przyczepu prostowników (około 50-60 % grubości), bez uszkodzenia części głębokiej oraz więzadła pobocznego.

W dniu 14 lipca 2012r. w czasie wizyty w gabinecie ortopedycznym zostało postawione rozpoznanie w zakresie uszkodzeń stawu łokciowego prawego - entezopatia przyczepu wspólnego prostowników. Powód został zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego w Klinice (...) w L.. W dniu 26 września 2012r. powód był operowany – przeprowadzono odnerwienie nadkłykcia bocznego kości ramiennej, obniżenie przyczepów ścięgien zginaczy. Po zabiegu powód korzystał z leczenia usprawniającego. Podczas kolejnej wizyty w Poradni Ortopedycznej, po zbadaniu został zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego - artroskopii barku prawego, którą przeprowadzono w dniu 14 stycznia 2013r. Rozpoznano u niego chorobę zwyrodnieniową stawu barkowo – obojczykowego prawego ze złamaniem fragmentu akromiona z całą powierzchnią stawową tworzącą ACJ, zapalenie kaletki podbarkowo-naramiennej. Zastosowano leczenie postaci dekompresji podbarkowej – częściowe wycięcie ACJ z koagulacją powierzchni kości tworzących staw plus częściowa akromioplastyka z bursektomią. Po operacji powód korzystał z rehabilitacji leczniczej.

Do urazów stawu łokciowego prawego i stawu barkowego prawego doszło z mechanizmu skrętnego. Spowodowały one trwałą dysfunkcję stawu barkowego prawego i stawu łokciowego prawego. Powód był leczony operacyjnie, przebył długotrwałe leczenie rehabilitacyjne, nadal zgłasza przewlekle dolegliwości bólowe barku prawego i łokcia prawego. Zgłaszane dolegliwości bólowe ocenia powód na 2-3 w skali VAS. W badaniu przedmiotowym stwierdzono u powoda ograniczenie ruchomość stawu barkowego i łokciowego prawego w stopniu umiarkowanym.

Biegły z zakresu ortopedii i traumatologii po przeprowadzeniu badania rozpoznał u powoda: a/ pourazowe zapalenie przyczepu bliższego ścięgien mięśni prostowników palców i ręki prawej po zerwaniu części powierzchniowej (ok. 50-60 %) – pourazowy zespół łokcia tenisisty, b/ dysfunkcję barku prawego po przebytym urazie ze złamaniem fragmentu wyrostka barkowego powikłanym zapaleniem kaletki podbarkowo-naramiennej, c/ wielopoziomową dyskopatię odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego kręgosłupa, d/ stan po artroskopii prawego stawu skokowego z powodu przedniego konfliktu z przerostem błony maziowej i przerostem przedniej krawędzi kości piszczelowej, e/ stan po artroskopii barku prawostronnej, f/ chorobę zwyrodnieniowo-zniekształcającą odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego z zespołem korzeniowo-bólowym, g/ zaburzenia pozapiramidowe i czynności ruchowych, nieokreślone, i/ podejrzenie tętniaka tętnicy łączącej przedniej.

Następstwa wypadku z dnia 25 października 2011r. spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 12 %, tj. uszkodzenie stawu łopatkowo-ramiennego w zależności od ubytków tkanek, ograniczenia ruchów, zaników mięśni, przemieszczeń i zniekształceń złamania głowy kości ramiennej i innych zmian wtórnych – przy uznaniu miernego stopnia w wysokości 7 % oraz uszkodzenie łokcia – zwichnięcie, skręcenie, uszkodzenia tkanek miękkich, skory, w zależności od blizn, ograniczenia ruchów, zaników mięśni, przemieszczeń zniekształceń przy uznaniu niewielkich zmian w wysokości 5 %.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o:

- dowód z przesłuchania powoda w charakterze strony: nagranie z rozprawy z dnia 16 czerwca 2016r. – k. 264, od 00:06:46 do 00:13:53, nagranie z rozprawy z dnia 14 kwietnia 2015. – k. 164-165, od 00:02:04 do 00:06:00,

- zeznania w charakterze świadka A. K., nagranie z rozprawy z dnia 14 kwietnia 2015r. – k. 165, od 00:07:39 do 00:11:06,

- dowód z dokumentów dołączonych do pozwu w postaci Certyfikatu Nr (...) Grupowego (...) – k. 7-8, szczególnych warunków Grupowego (...) – k. 9-19, informacji z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 20, karty wypadku Nr (...) – k. 21-22, dokumentacji lekarskiej – k. 23-35,40-59, dokumentów dotyczących likwidacji szkody – k. 36-39, akt szkody dołączonych do odpowiedzi na pozew zawierających dokumentację dotycząca likwidacji szkody – k. 84-99, leczenia – k. 100-157,

- dowód z pisemnej opinii biegłego z zakresu (...) – k. 176-191,

- dowód z pisemnej opinii uzupełniającej z zakresu (...) – k. 205-213,

- dowód z pisemnej opinii biegłego z zakresu (...) – k. 228- 252.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Pozwane Towarzystwo (...) S.A. w W. nie kwestionowało, że od dnia 01 czerwca 2009r. powód był objęty ochroną ubezpieczeniową na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwanym w ramach Grupowego (...), co zostało potwierdzone polisą nr (...) a zakres ochrony ubezpieczeniowej udzielanej w ramach przedmiotowej umowy obejmuje m.in. powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w wyniku wypadku.

Wnosząc konsekwentnie o oddalenie powództwa pozwany utrzymywał, że powód nie wykazał, aby źródłem doznanego przez niego w dniu 25 października 2011r. urazu była jakakolwiek przyczyna zewnętrzna, która może być zakwalifikowana jako wypadek.

Zgodnie z § 1 pkt 2 i pkt 3 Szczególnych Warunków Dodatkowego Ubezpieczenia Uszczerbku na Zdrowi w Następstwie Wypadku, wypadek to nagłe zdarzenie, wywołane wyłącznie przyczyną zewnętrzną, zaistniałe niezależnie od woli ubezpieczonego, które wystąpiło w czasie trwania ochrony ubezpieczeniowej a uszczerbek na zdrowiu to trwale nierokujące poprawy po zakończonym procesie leczenia i rehabilitacji, naruszenie organizmu ubezpieczonego będące wynikiem wypadku, powodujące upośledzenie czynności organizmu ubezpieczonego. Naruszenie czynności organizmu musi pozostawać w związku przyczynowo skutkowym z wypadkiem.

Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2015r. Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii z listy biegłych sądowych Sądu Okręgowego w Łomży J. S. w celu udzielania odpowiedzi na pytanie, jakie były przyczyny powstania u powoda urazu stawów kończyn górnych oraz wypowiedzenia się, czy doznane urazy pozostają w związku z wypadkiem z 25 października 2011 r., a jeśli tak – określenie wysokości doznanego uszczerbku (w %), przy czym także w oparciu o postanowienia Tabeli Norm Oceny Procentowej Uszczerbku na Zdrowiu, obowiązującej u pozwanej – na podstawie dokumentów z akt i badania powoda.

W opinii z dnia 16 maja 2015r. (k. 176-191) biegły wskazał, że przyczyną powstania u powoda urazów stawu łokciowego i barku prawego był wypadek zaistniały w dniu 25 października 2011r., kiedy to w miejscowości O. powód pracował u S. K. wykonując prace instalacyjne. Podczas kucia i wiercenia otworów instalacyjnych w lawie betonowej młotem udarowym, uległ wypadkowi. Podczas wiercenia natrafił na zbrojenie lub kamień i doszło do zablokowania wiertła i wykręcenia prawej kończyny górnej powoda i odrzucenia go na ścianę. Powód poczuł przenikliwy ból łokcia oraz barku prawego i z tego powodu musiał przerwać pracę.

Biegły po przeprowadzeniu badania rozpoznał u powoda: a/ pourazowe zapalenie przyczepu bliższego ścięgien mięśni prostowników palców i ręki prawej po zerwaniu części powierzchniowej (ok. 50-60 %) – pourazowy zespół łokcia tenisisty, b/ dysfunkcję barku prawego po przebytym urazie ze złamaniem fragmentu wyrostka barkowego powikłanym zapaleniem kaletki podbarkowo-naramiennej, c/ wielopoziomową dyskopatię odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego, kręgosłupa, d/ stan po artroskopii prawego stawu skokowego z powodu przedniego konfliktu z przerostem błony maziowej i przerostem przedniej krawędzi kości piszczelowej, e/ stan po artroskopii barku prawostronnej, f/ chorobę zwyrodnieniowo-zniekształcającą odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego z zespołem korzeniowo-bólowym, g/ zaburzenia pozapiramidowe i czynności ruchowych, nieokreślone, i/ podejrzenie tętniaka tętnicy łączącej przedniej.

Na podstawie badania podmiotowego, przedmiotowego oraz po analizie dokumentacji medycznej i akt sprawy biegły stwierdził, że następstwa wypadku z dnia 25 października 2011r. spowodowały u powoda trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 12 %, tj. uszkodzenie stawu łopatkowo-ramiennego w zależności od ubytków tkanek, ograniczenia ruchów, zaników mięśni, przemieszczeń i zniekształceń złamania głowy kości ramiennej i innych zmian wtórnych – przy uznaniu miernego stopnia w wysokości 7 % i uszkodzenie łokcia – zwichnięcie, skręcenie, uszkodzenia tkanek miękkich, skóry, w zależności od blizn, ograniczenia ruchów, zaników mięśni, przemieszczeń zniekształceń przy uznaniu niewielkich zmian w wysokości 5 %.

Pomimo złożenia zarzutów przez pełnomocnika pozwanego biegły w opinii uzupełniającej datowanej na 20 października 2015r. (k. 205-213) podtrzymał w całości swoje dotychczasowe ustalenia i wnioski. W pierwszej kolejności biegły powołał się na dokument w postaci karty Nr (...) wystawionej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w O. Wydział Świadczeń E.-Rentowych, w której opisano w jakich okolicznościach doszło do wypadku w dniu 25 października 2011r. Ponadto biegły wymienił dokumentację medyczną, w której powołano dolegliwości zgłaszane przez powoda. Biegły wyjaśnił również, że rozpoznał u powoda pourazowe zapalenie przyczepu bliższego ścięgien mięśni prostowników palców i ręki prawej po zerwaniu części powierzchniowej jako pourazowy zespół łokcia tenisisty. Biegły argumentował, że przyczyną powstania „łokcia tenisisty” może być przebyty uraz – tak jak ma to miejsce w przypadku powoda – lub zmiany przeciążeniowe, których u powoda nie rozpoznano. Powód nie leczył się wcześniej z tego powodu, w aktach sprawy nie żadnego dowodu na istnienie wcześniejsze tego schorzenia u powoda.

Biegły potwierdził występowanie u powoda zmian zwyrodnieniowych występujących z narastaniem wieku u każdego z osobnika, szczególnie pracującego fizycznie, wskazując że nie są to zmiany typowe dla następstw urazów okolicy barku. Istniejące zmiany zwyrodnieniowe nie wpływają jednakże na dokonaną przez biegłego ocenę, że w następstwie urazu doznanego w czasie zdarzenia z dnia 25 października 2011r. powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w łącznej wysokości 12 %, tak samo jak nie były one przeszkodą do stwierdzenia takiego uszczerbku przez Lekarza Orzecznika ZUS. Ponadto stwierdzone podczas artoskopii barku prawego złamanie fragmentu akromiona z całą powierzchnią stawową tworzącą ACJ jest na pewno zmianą pourazową, która jest skutkiem wypadku z dnia 25 października 2011r. Operację polegającą na odnerwieniu nadkłykcia bocznego kości ramiennej i obniżenie przyczepów ścięgien zginaczy wykonuje się w przypadku przewlekłego zapalenia kości ramiennej zarówno na tle pourazowym (powypadkowym) oraz w przypadku zmian przeciążeniowych doprowadzających do tego stanu. Powód przed wypadkiem z dnia 25 października 2011r. nie leczył się z powodu zapalenia nadkłykcia bocznego kości ramiennej prawej. W dostępnej dokumentacji nie ma informacji o wcześniejszym występowaniu zmian przeciążeniowych u powoda. W badaniu powoda w dniu 16 maja 2015r. stwierdzono, że ruchy czynne i bierne w stawach kończyn górnych są prawidłowo zachowane w dobrych zakresach ruchów poza ograniczeniem ruchomości obu barków, bardziej prawego, szczególnie odwodzenia i rotacji zewnętrznej - stopnia umiarkowanego, ograniczenie maksymalnych ruchów rotacyjnych łokcia podczas supinacji i pronacji przedramienia prawego, szczególnie rotacji zewnętrznej przedramienia prawego. Przy tych ruchach wyczuwalne jest przeskakiwanie po stronie bocznej stawu łokciowego prawego. Ponad nadłykciem bocznym łokcia prawego wygojona blizna pooperacyjna długości 4.5 cm. Biegły wyjaśnił również, że artoskopię barku lewego powód miał wykonaną z powodu zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających lewego stawu obojczykowo – barkowego z zapaleniem kaletki podbarkowo-naramiennej lewej.

Na wniosek pełnomocnika pozwanego Sąd postanowieniem z dnia 07 grudnia 2015r. dopuścił dowód z pisemnej opinii innego biegłego lekarza sądowego z zakresu ortopedii z listy biegłych sądowych Sądu Okręgowego w Łomży w celu udzielania odpowiedzi na pytania, jakie były przyczyny powstania u powoda urazu stawów kończyn górnych oraz wypowiedzenia się, czy doznane urazy pozostają w związku z wypadkiem z 25 października 2011 r., a jeśli tak – określenie wysokości doznanego uszczerbku (w %), przy czym także w oparciu o postanowienia Tabeli Norm Oceny Procentowej Uszczerbku na Zdrowiu, obowiązującej u pozwanej – na podstawie dokumentów z akt i badania powoda.

W opinii datowanej na 09 lutego 2016r. (k. 228-252) biegły J. W. stwierdził, że przyczyną powstania u powoda urazu stawu łokciowego prawego i stawu barkowego prawego był wypadek z dnia 25 października 2011r. Doznane urazy pozostają w ocenie biegłego w związku z wypadkiem z dnia 25 października 2011r. Do urazów stawu łokciowego prawego i stawu barkowego prawego doszło z mechanizmu skrętnego. Spowodowały one trwałą dysfunkcję stawu barkowego prawego i stawu łokciowego prawego. Powód był leczony operacyjnie, przebył długotrwałe leczenie rehabilitacyjne, nadal zgłasza przewlekle dolegliwości bólowe barku prawego i łokcia prawego. Zgłaszane dolegliwości bólowe powód ocenia na 2-3 w skali VAS. Badaniem przedmiotowym stwierdzono ograniczenie ruchomość stawu barkowego i łokciowego prawego w stopniu umiarkowanym.

W ocenie Sądu opinie biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii mogły stanowić podstawę do czynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Opinie wydane zostały po bezpośrednim badaniu powoda, a do dyspozycji biegłych pozostawała pełna dokumentacja lekarska z ostatnich kilku lat. Wnioski biegłych są jednoznaczne, właściwie uzasadnione, pomimo posługiwania się terminologią medyczną biegli uczynili to w sposób pozwalający na prześledzenie ich toku rozumowania.

Pełnomocnikowi pozwanego nie udało się wzruszyć zasadniczych wniosków opinii, jego argumentacja ma dowolny charakter, a zarzucając biegłemu J. S. sprzeczność wniosków z fachową literaturą medyczną pełnomocnik nie pokusił się o wskazanie o jaką literaturę konkretnie chodzi. Strona pozwana starała się wykazać, że stan stawu łokciowego i barkowego prawego powoda jest efektem tylko i wyłącznie postępujących z biegiem czasu zmian zwyrodnieniowych. Biegli przy wydawaniu opinii uwzględnili okoliczności tego rodzaju. Jak wskazał biegły W. w opinii (k. 250), u powoda stwierdzono obecność zmian zwyrodnieniowych w obrębie stawów obwodowych i kręgosłupa, niemniej dokumentacja medyczna (Poradnia Lekarza Rodzinnego, wizyty u specjalistów ortopedów) potwierdza, że przyczyną zgłaszanych dolegliwości i powodem leczenia operacyjnego stawu łokciowego prawego i stawu barkowego prawego są zmiany związane z wypadkiem z dnia 25 października 2011r. Powód nie leczył się wcześniej z powodu urazów barku prawego, łokcia prawego, czy tzw. łokcia tenisisty, a w aktach sprawy nie ma żadnego dowodu na wcześniejsze występowanie u niego tych schorzeń. Uraz skrętny barku prawego spowodował złamanie fragmentu wyrostka barkowego – powód dnia 14 stycznia 2013r. miał wykonaną artoskopię barku prawego. Po zabiegu operacyjnym postawiono rozpoznania: choroba zwyrodnieniowa stawu barkowo-obojczykowego z dodatkowym złamaniem fragmentu akromiona z całą powierzchnią stawową tworzącą ACJ. Z kolei uraz skrętny łokcia prawego spowodował uszkodzenie części powierzchownej wspólnego przyczepu prostowników, następstwem tego urazu było przewlekle pourazowe zapalenie przyczepu prostowników leczone operacyjnie. W ocenie biegłego W. trwały uszczerbek na zdrowiu u powoda według Tabeli Norm oceny procentowej trwałego uszczerbku na zdrowiu (k. 87-94) wyniósł 12 % (uszkodzenie stawu łopatkowo-ramiennego 7 %, uszkodzenie łokcia 5 %). Wprawdzie uszkodzenie stawu łopatkowo-ramiennego ujęte jest w poz. 105 a-c tabeli a niej jak powołał biegły w poz. 104, jednakże zdaniem Sądu jest to omyłka pisarska nie wpływająca na wnioski opinii (biegły powołał poz. 104a, podczas gdy pkt 104 nie przewiduje wariantu literowego).

Mając na uwadze wysokość uszczerbku na zdrowiu określoną w opinii biegłego pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 21 września 2015r. (k. 195-196) rozszerzył powództwo o dalszą kwotę 1.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pisma stronie pozwanej. Do pisma dołączył dowód jego nadania pełnomocnikowi pozwanego.

W wyroku z dnia 18 stycznia 2013r. Sąd Apelacyjny w Katowicach w sprawie V ACa 673/12 stwierdził, że pismo procesowe, którym następuje rozszerzenie powództwa pełni rolę pozwu i z tej przyczyny do takiego pisma stosuje się odpowiednio art. 187 k.p.c. (art. 193 § 2 ¹ k.p.c.), jak też wyjaśnia to, że w art. 132 § 1 ¹ k.p.c. ustawodawca nie wymienił go wśród pism, do których art. 132 § 1 k.p.c. nie ma zastosowania. Rola ta stała się przyczyną, ze względu na którą ustawodawca w art. 132 § 1 k.p.c. jednoznacznie stwierdził, że obowiązek dokonywania przez profesjonalnych pełnomocników doręczeń między nimi zachodzi: „w toku sprawy”, czyli wtedy, gdy spór już zawisł, a nie w celu wywołania tego skutku.

Poglądu wyżej wyrażonego nie podzielił Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 26 listopada 2014r. w sprawie I ACa 733/14 oraz Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 19 maja 2015r. w sprawie I ACa 297/15. W uzasadnieniu ostatniego z wymienionych orzeczeń Sąd Apelacyjny wskazał, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego zagadnienie to nie było dotychczas przedmiotem analizy, jednakże w literaturze wskazuje się, że w zakresie zmiany powództwa nie mamy do czynienia z pozwem w dosłownym jego znaczeniu. Doręczenia bezpośrednie dokonywane mają być „w toku sprawy”, co oznacza, że obowiązek dokonywania doręczeń bezpośrednich powstaje w chwili doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Sąd Apelacyjny dostrzegł, że z chwilą wniesienia przez powoda powództwa do sądu sprawa jest już w toku, natomiast rozszerzenie powództwa następuje w obrębie tego samego, uprzednio zgłoszonego już roszczenia, które w wyniku zmiany przedmiotowej uległo jedynie zwiększeniu ilościowemu. Zdaniem Sądu Apelacyjnego pismem w rozumieniu art. 132 § 1 k.p.c. (przewidującym bezpośrednie doręczenie) jest między innymi pismo procesowe rozszerzające powództwo. Pismo takie nie może być rozumiane jako całkowicie nowy, odrębny pozew, na co wskazuje już chociażby samo sformułowanie wyrażone w art. 193 § 2 ¹ zd. drugie k.p.c., że przepis art. 187 k.p.c. stosuje się jedynie odpowiednio. Tym samym pisma procesowego, które zawiera rozszerzenie powództwa poprzez żądanie zasądzenia wyższej niż pierwotnie dochodzonej pozwem kwoty, nie należy utożsamiać stricte z pozwem. Pismo takie nie ma bowiem autonomicznego charakteru, całkowicie oderwanego od procesu, w którym zostało złożone. Tezę powyższą potwierdza choćby regulacja przewidziana w art. 130 ³ § 2 k.p.c. dotycząca zagadnienia związanego ze sposobem i momentem rozstrzygania przez sąd o obowiązku uiszczenia lub uzupełnienia przez powoda opłaty od rozszerzonego powództwa. Podkreślił Sąd Apelacyjny, iż Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 listopada 2012 r., sygn. akt V CSK 466/11wskazał, że art. 132 § 1 k.p.c. dotyczy pism, które niosą w sobie informacje istotne dla przeciwnika w prowadzonym postępowaniu, rzutujące na potrzebę i kierunek podejmowanych przez niego czynności procesowych. Niewątpliwie takim pismem - zdaniem Sądu Apelacyjnego - jest pismo powoda rozszerzające powództwo. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy było zobowiązanie pełnomocników stron do składania pism procesowych, w których dochodzi do zmiany powództwa, w trybie art. 132 § 1 ¹ k.p.c. znalazłoby to odzwierciedlenie we wskazanym przepisie, który ma charakter katalogu zamkniętego i nie podlega wykładni rozszerzającej.

Sąd Rejonowy w niniejszym składzie podziela w całości wnioski przedstawione przez Sąd Apelacyjny w Krakowie. Skutkowało to zasądzeniem poza kwotą zgłoszoną pierwotnie w pozwie, również kwoty 1.800 zł, o którą powód wystąpił w piśmie rozszerzającym powództwo z dnia 21 września 2015r.

Uwzględniając, że wysokość uszczerbku na zdrowiu biegli określili na 12 % a zgodnie z warunkami ubezpieczenia ubezpieczonemu w ich wariancie I przysługiwało odszkodowanie w kwocie 450 zł na 1 % stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu (k. 7-8, 9-19), Sąd w pkt 1 wyroku zasądził kwotę 5,400 zł (450 zł x 12).

Zgodnie z art. 817 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku (§ 1). Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe (§ 2). W odpowiedzi na pozew (k. 70) ubezpieczyciel potwierdził, że wniosek o wypłatę odszkodowania wpłynął do ubezpieczyciela w dniu 27 listopada 2012r., zaś pismem z dnia 18 grudnia 2012r. pozwany odmówił jego wypłaty w jakiejkolwiek części. W tych okolicznościach żądanie odsetek dopiero po upływie 30 dnia od daty wydania decyzji o odmowie wypłaty, tj. od 18 stycznia 2013r. jest w pełni uzasadnione mając na uwadze, że powód był uprawiony do ich żądania już od 27 grudnia 2012r. (30 dni od upływu zawiadomienia o szkodzie). Odnośnie kwoty 1.800 zł, o którą powód rozszerzył powództwo w piśmie z dnia 21 września 2015r. mogły być one zasądzone dopiero od momentu, w którym pełnomocnik pozwanego mógł zapoznać się z jego treścią. Pismo nadane zostało do pełnomocnika w dniu 21 września 2015r. Z ostrożności należało przyjąć, że pełnomocnik otrzymał pismo nie później niż w ciągu 7 dni a więc nie później niż w dniu 28 września 2015r. i od dnia następnego Sąd zasądził odsetki. Strona powodowa nie wykazała, aby pełnomocnik otrzymał wcześniej pismo.

Należy zauważyć, że argumenty nawiązujące do waloryzacyjnej funkcji odsetek, mające uzasadniać ich zasądzanie dopiero od daty wyrokowania mają w zasadzie walor historyczny, wysokość odsetek ustawowych uległa bowiem znacznemu obniżeniu. Oznacza to, że odsetki ustawowe utraciły waloryzacyjny charakter i pełnią swoje tradycyjne funkcje (G. Bieniek i inni, Komentarz do Kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania tom 1, Warszawa 2011, str. 662).

Ze względu na sprecyzowanie żądania odnośnie roszczenia odsetkowego dokonane przez pełnomocnika powoda na rozprawie w dniu 16 czerwca 2016r. Sąd za okres po 01 stycznia 2016r. zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o treść art. 100 k.p.c. w związku z § 2 ust. 2 i § 6 pkt 3 Rozporządzenia MS z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Powód wygrał niniejszy proces w całości, pozwany zobowiązany jest zatem zwrócić na jego rzecz wszystkie poniesione przez niego koszty. Są to: opłata od pozwu w kwocie 180 zł, zaliczka na poczet wypłaty wynagrodzenia biegłego w kwocie 500 zł, wynagrodzenie pełnomocnika według stawki minimalnej w kwocie 600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł – łącznie 1.297 zł, którą Sąd zasądził w pkt 2 wyroku. Zwrócić jedynie należy uwagę, że stosownie do § 4 ust. 2 wyżej wskazanego Rozporządzenia, w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając dopiero od następnej instancji.

W punkcie 3 a wyroku Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 2.435,54 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo ze środków budżetowych na która składają się:

- kwota wypłacona tymczasowo ze środków budżetowych tytułem wynagrodzenia za pisemną opinię biegłego S. – 1.400,86 zł, pełne wynagrodzenie wynosiło kwotę 1.900,86 zł, Sąd nakazał wypłacić je do kwoty 500 zł z zaliczki uiszczonej przez powoda, w pozostałej części ze środków budżetowych, pomijając że również pozwany uiścił na ten cel zaliczkę w kwocie 500 zł, która nie została wykorzystana, co Sąd uwzględnił w wyroku nakazując pobrać należne od pozwanego wydatki w łącznej kwocie 2.435,54 zł - do kwoty 500 zł z pozostałej sumy na koncie zaliczek,

- kwota wypłacona tymczasowo ze środków budżetowych tytułem wynagrodzenia za pisemną opinię uzupełniającą biegłego S. - 875,43 zł, pełne wynagrodzenie wynosiło kwotę 1.175,43, Sąd nakazał wypłacić jej do kwoty 300 zł z zaliczki uiszczonej przez pozwanego, w pozostałej części ze środków budżetowych,

- kwota wypłacona tymczasowo ze środków budżetowych tytułem wynagrodzenia za pisemną opinię biegłego W. - 159,25 zł, pełne wynagrodzenie wynosiło kwotę 1.659,25, Sąd nakazał wypłacić jej do kwoty 1.500 zł z zaliczki uiszczonej przez pozwanego, w pozostałej części ze środków budżetowych.

Dodatkowo Sąd w pkt 3b wyroku nakazał pobrać od pozwanego kwotę 90 tytułem zwrotu opłaty od rozszerzonego powództwa.

ZARZĄDZENIE

(...)

dn. 01.07.2016r.