Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód M. P. pozwem z dnia 22 maja 2015 r. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych K. D. i B. D. kwoty 4 018,51 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 8 lutego 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód podniósł, iż zawarł z pozwanymi umowę pozycjonowania strony internetowej. Umowa została wykonana przez powoda poprawnie, w związku z czym wystawił on faktury VAT obciążające pozwanych, których pozwani nie uregulowali, pomimo licznych próśb i wezwań do zapłaty.

Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2015 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin - Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał rozpoznanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Piasecznie według właściwości miejscowej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. prowadzący działalności gospodarczą pod firma (...) zawarł z K. D. i B. D. prowadzącymi działalności gospodarczą pod firmą (...) S.C. umowę pozycjonowania strony internetowej.

(okoliczności niezaprzeczona przez pozwanych)

Tytułem wykonanych usług (...) wystawiał na rzecz (...) S.C. następujące faktury VAT:

a.  nr (...) z dnia 31 stycznia 2011 roku z terminem płatności do 7 lutego 2011 roku na kwotę 885,60 zł, w której w miejscu nazwy usługi wskazano pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl, fraza „ogród” oraz pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl, fraza „ogrody,

b.  nr (...) z dnia 3 stycznia 2011 roku z terminem płatności do dnia 10 stycznia 2011 roku na kwotę 885,60 zł, w której w miejscu nazwy usługi wskazano pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl, fraza „ogród” oraz pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl, fraza „ogrody,

c.  nr (...) z dnia 6 grudnia 2010 roku z terminem płatności do dnia 13 grudnia 2010 roku na kwotę 878,40 zł, w której w miejscu nazwy usługi wskazano pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl, fraza „ogród” oraz pozycjonowanie strony www.ogrodydankiewicz.pl , fraza „ogrody,

(dowód: faktury VAT, k. 29-31)

Powód wzywał pozwanych do zapłaty należności z ww. faktur VAT, jednak bezskutecznie.

(dowód: wezwanie do zapłaty, k. 32-33)

Suma odsetek ustawowych naliczonych od poszczególnych kwot wynikających z wystawionych przez powoda faktur VAT od dnia następnego po dniu wymagalności tych kwot, do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu, tj. 21.05.2015r., wynosi 1 447,85 zł.

(dowód: obliczenie odsetek - k.44)

Ustalając stan faktyczny Sąd miał na uwadze fakt, że pozwani nie stawili się na rozprawę w dniu 25.11.2015r., nie złożyli odpowiedzi na pozew i nie składali wyjaśnień w sprawie. W tej sytuacji Sąd zobligowany był wydać wyrok zaoczny, natomiast na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. przyjął za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie. Jednocześnie ustalony stan faktyczny wynikał z dokumentów przedstawionych przez powoda, które nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności; brak było również podstaw do ich kwestionowania z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawia się na wyznaczone posiedzenie, albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie zachodzą przesłanki do wydania wyroku zaocznego.

Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowym postępowaniu. Pozwani K. D. i B. D. zawiadomieni o toczącym się postępowaniu, nie wdali się w spór i na żadnym etapie postępowania nie wypowiadali się, co do twierdzeń powoda, nie wnosili też o przeprowadzenie rozprawy pod swoją nieobecność. Dlatego też Sąd wydał wyrok zaoczny.

Wydanie wyroku zaocznego stwarza dla sądu rozpoznającego sprawę możliwość uznania, bez przeprowadzania postępowania dowodowego, przywoływanych przez powoda okoliczności faktycznych za prawdziwe, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości. Jednakże, niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej wyroku, sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego (por. wyrok SN z dnia 6 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).

W przedmiotowej sprawie pozwani nie wypowiedzieli się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, a w związku z taka postawą pozwanych Sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy przyjął ww. fakty za ustalone.

W ocenie Sądu wzajemne ukształtowanie praw i obowiązków stron wynikających z zawartej umowy pozycjonowania strony internetowej wskazuje na to, iż nosiła ona cechy umowy o świadczenie usług nieuregulowanej innymi przepisami, do której zgodnie z treścią art. 750 k.c. stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu, w tym przepis art. 735 § 1 k.c. Stanowi on, że jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Na odpłatność umowy fakt wystawiania przez powoda faktur obejmujących opłaty miesięczne za wykonywane usługi.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie sposób zakwestionować faktu wykonania przez usługodawcę umowy stron. Okoliczność ta, mając na uwadze regulację art. 339 § 2 k.p.c., musi być uznana za prawdziwą. W świetle powyższego należało przyjąć, że z tytułu świadczonych usług wystawiono faktury Vat o nr:

- nr (...) z dnia 31 stycznia 2011 roku z terminem płatności do 7 lutego 2011 roku na kwotę 885,60 zł,

- nr (...) z dnia 3 stycznia 2011 roku z terminem płatności do dnia 10 stycznia 2011 roku na kwotę 885,60 zł,

- nr (...) z dnia 6 grudnia 2010 roku z terminem płatności do dnia 13 grudnia 2010 roku na kwotę 878,40 zł.

Za okres świadczenia usług pozwani winni byli uiścić wynagrodzenie.

Jak wynika z dołączonego do pisma z dnia 30 września 2015 roku zestawienia należności, (k. 33) na dochodzoną pozwem należność składają się poszczególne kwoty wynikające z ww. faktur Vat oraz skapitalizowane przez powoda odsetki. Niewątpliwie powód był uprawniony do dochodzenia odsetek od zaległych odsetek, zgodnie z treścią art. 482 § 1 k.c. Stosownie do przywołanego przepisu, zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy. Przepis art. 482 § 2 k.c. daje możliwość domagania się skapitalizowanych odsetek za okres od terminu płatności określonej w fakturze do daty wniesienia pozwu oraz żądania odsetek od zaległych odsetek od momentu wytoczenia powództwa. Odsetki od odsetek należy liczyć od dnia wytoczenia powództwa o te odsetki. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 1994 r. (sygn. akt III CZP 70/94, OSNCP 1994, nr 11, poz. 220, Wokanda 1994, nr 9, s.6), samo pozwanie o odsetki zaległe – a więc o odsetki za opóźnienie w spłacie określonej sumy pieniężnej – nie daje jeszcze podstawy do stosowania procentu składanego od dnia złożenia pozwu. W konsekwencji żądanie pozwu musi objąć także odsetki od odsetek i dopiero ten moment otwiera możliwość obliczania odsetek od nowej, podwyższonej wysokości.

Jak wynika z treści pozwu i dołączonych do pisma z 30 września 2015 roku dokumentów, powód dokonał kapitalizacji odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie należności wynikających z poszczególnych faktur VAT z tytułu których powód dochodzi zapłaty. Suma należności z poszczególnych faktur VAT wniosła bowiem łącznie 2 649,60 zł. Tymczasem należność główna wraz z odsetkami ustawowymi skapitalizowanymi od dnia następnego po dniu wymagalności poszczególnych kwot wynikających z trzech faktur Vat, do dnia poprzedzającego wyniesienie pozwu, wynosiła łącznie 4 095,48 zł.

Ponieważ Sąd jest związany żądaniem pozwu (art. 321 k.p.c.), należało zasądzić solidarnie (gdyż pozwani jako wspólnicy spółki cywilnej, zgodnie z art. 864 k.c. odpowiadają solidarnie za zobowiązania spółki) od pozwanych na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem tj. 4018,51 zł.

Powód żądał zapłaty kwoty stanowiącej sumę wynikającą z wystawionych faktur VAT powiększonej o skapitalizowane odsetki, wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 8 lutego 2011 roku. Tak skonstruowane żądanie nie mogło być uwzględnione w całości, ponieważ w świetle regulacji z art., 482 § 1 k.c. w części było ono niedopuszczalne. Odsetki od skapitalizowanych odsetek Sąd mógł zasądzić wyłącznie od daty wytoczenia o nie powództwa, tj. od dnia 22 maja 2015 roku. Dlatego też Sąd zasądził od pozwanych na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem tj. 4018,51 zł wraz z odsetkami ustawowymi do dnia wytoczenia powództwa tj. do dnia 22 maja 2015 roku do dnia zapłaty, oddalając dalej idące roszczenie odsetkowe. Z uwagi na powyższe orzeczono jak w pkt I i II wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na zasadzie wynikającej z art. 100 zdanie 2 kpc oraz art. 864 k.c. Uznając, iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania, Sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda tytułem kosztów procesu całość poniesionych przez powoda kosztów, które obejmują kwotę 100 zł. tytułem uiszczonej opłaty od pozwu. – pkt III wyroku.

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w części zasądzającej roszczenie rygor natychmiastowej wykonalności – pkt IV wyroku.