Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSO Jacek Wilga

Sędziowie: SSO Krzysztof Główczyński

SSO Andrzej Marek (spr.)

Protokolant: Ewa Sawiak

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej w W.

przeciwko B. B.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

z dnia 26 kwietnia 2013 roku

sygn. akt IV P 243/12

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 225 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Legnicy wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013r. zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 2000 zł., oddalił powództwo dalej idące i orzekł o kosztach procesu.

Sąd Rejonowy uznał, że pozwana wyrządziła szkodę w mieniu pracodawcy. Szkoda ta polegała na bezprawnym uzyskaniu na koszt powodowej spółdzielni licencji zarządcy nieruchomości. Żądanie zostało oddalone częściowo ze względu na uznanie przez Sąd I instancji za uzasadniony podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia. Wnioski takie Sąd Rejonowy wyprowadził z ustalonego w sprawie stanu faktycznego, który Sąd Okręgowy w całości aprobuje i uznaje za własny.

Apelację do powyższego rozstrzygnięcia wniosła pozwana zarzucając:

-

sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym ustalenie Sądu, iż pozwana uczęszczała na kurs z zakresu zarządzania nieruchomościami bez wiedzy i akceptacji powódki,

-

naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 291 §3 kp w związku z art. 442 ¹ kc poprzez jego błędną wykładnię prowadzącą do niewłaściwego wniosku, iż upływ terminu przedawnienia dla roszczeń pracodawcy wobec pracownika o naprawienie umyślnie wyrządzonej szkody następuje po upływie lat 10 bez względu na datę powzięcia wiadomości o wyrządzeniu szkody,

-

naruszenie prawa materialnego, a w szczególności art. 291 §3 kp w związku z art. 442 ¹ kc poprzez jego błędną wykładnię dokonaną bez rozważenia faktu, iż przedmiotem ocen były zdarzenia kolejno następujące w czasie i pozostające w związku przyczynowy, z czynem przypisywanym pozwanej oraz błędne przyjęcie, iż poszczególne zdarzenia wyznaczają własny dziesięcioletni termin przedawnienia.

Powołując te zarzuty skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia i oddalenie powództwa w całości, a także zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy. Został oparty na rzetelnie ustalonym stanie faktycznym znajdującym źródło w przeprowadzonym postępowaniu dowodowym. Jego ocena jest wszechstronna. Argumenty prawne powołane w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia zasługują na pełną aprobatę. Są przy tym pełne i nie wymagają powtarzania.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w apelacji wskazać trzeba, że:

1. Apelacja gołosłownie twierdzi, iż zebrany w sprawie materiał dowody nie dawał podstaw do zakwalifikowania zachowania pozwanej jako umyślnego (i bezprawnego) działania na szkodę powódki bowiem – w ocenie skarżącej - przeprowadzane przez sąd dowody potwierdziły fakt rozliczania kosztów związanych z kwestionowanym kursem w sposób jawny przy prowadzonej pełnej dokumentacji finansowej. Jest dokładnie odwrotnie: żaden (może za wyjątkiem bardzo ogólnie i nieprzekonywająco brzmiących zeznań świadka B. G., którym słusznie Sąd Rejonowy odmówił przymiotu wiarygodności wskazując szczegółowo z jakich powodów to uczynił) z przeprowadzonych dowodów nie wskazywał na odbycie przez pozwaną kursu zarządcy nieruchomości za zgodą organów spółdzielni, która to zgoda miałaby przy tym obejmować także przyzwolenie na pokrycie przez pracodawcę kosztów związanych z takim kursem. W tym zakresie ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie budzi żadnych zastrzeżeń.

2. Prawidłowo również - wbrew twierdzeniom apelacji - zastosował Sąd Rejonowy przepisy prawa materialnego dotyczące przedawnienia roszczenia. Przepis art. 442 ¹ § 1 k.c. (stosowany w niniejszej sprawie na mocy odesłania zawartego w art. 291 § 3 k.p i mający to samo brzmienie przed i po obwiązującej od 10 sierpnia 2007 r. nowelizacji kodeksu cywilnego) wprowadza - w zakresie przedawnienia roszczenia wyrządzonego czynem niedozwolonym - dwa terminy: pierwszy - trzyletni liczony od momentu dowiedzenia się poszkodowanego zarówno o samej szkodzie jaki i sprawcy; drugi dziesięcioletni rozpoczynający się od dnia zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Z ustalonego w sprawie prawidłowo stanu faktycznego wynika, że statutowe organy strony powodowej o szkodzie dowiedziały się po przeprowadzonej już po rozwiązaniu z pozwaną stosunku pracy lustracji. Zakończyła się ona 7 listopada 2011 r. Skoro zaś pozew został złożony 31 maja 2012 r., to nie został przekroczony pierwszy trzyletni termin a tempore scientiae. Nie ma przy tym znaczenia to, czy pozwana nie ukrywała faktu uczestnictwa w kursie, bo nie o taki fakt (jako początek tego terminu przedawnienia) chodzi. Do rozpoczęcia biegu trzyletniego terminu potrzebna była nie sama wiedza strony powodowej (jej organów) o uczestnictwie pozwanej w kursie, ale wiedza o szkodzie rozumianej jako bezprawne tj. bez zgody spółdzielni pokrywanie opłat za taki kurs z majątku spółdzielni. Nie bez znaczenia jest tutaj to, że powódka pełniła funkcję prezesa zarządu spółdzielni, a podczas jej kadencji nie przeprowadzono w spółdzielni wymaganej prawem lustracji.

Co do części żądania nastąpiło jednak przedawnienie ze względu na upływ drugiego (tempore facti) terminu wynikającego z powołanego 442 ^{( 1)} § 1 k.c. Sąd Okręgowy nie podziela przy tym poglądu skarżącej, iż związek pomiędzy poszczególnymi zdarzeniami (opłatami za uczestnictwo w kursie) skutkuje tym, że termin przedawnienia powinien być liczony od dokonania pierwszej opłaty za powyższy kurs. Każdorazowo bowiem szkoda pracodawcy powstawała w momencie bezprawnego uszczuplenia majątku spółdzielni (uiszczenia poszczególnej opłaty za kurs). Każde takie zdarzenie miało samodzielny byt, stanowiło odrębną (podlegającą wyrównaniu) szkodę i wyznaczało własny termin przedawnienia. Trudno bowiem uznać, że roszczenia wynikające z kosztów wydatkowane przez stronę powodową na pokrycie poszczególnych opłat mogłyby ulegać przedawnieniu zanim jeszcze powstały.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 385 kpc oddalił apelację jako bezzasadną.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym Sąd wydał na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 6 pkt 3, 11 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu